W języku polskim istnieje siedem przypadków, przez które odmieniają się rzeczowniki: mianownik, dopełniacz, celownik, biernik, narzędnik, miejscownik, wołacz. W języku niemieckim jest ich mniej. Rzeczowniki odmieniają się tylko przez cztery przypadki, które odpowiadają pierwszym czterem przypadkom polskim.
Przypadki w języku niemieckim to:
Nominativ - mianownikGenitiv - dopełniaczDativ - celownikAkkusativ - biernik
Pytania, jakie zadajemy do każdego przypadku są prawie takie same, jak w naszym języku:
Nominativ (mianownik)
Wer? Was?Kto? Co?
Genitiv (dopełniacz)
Wessen?Czyj? Czyja? Czyje?
Dativ (celownik)
Wem? Komu? Czemu?
Akkusativ (biernik)
Wen? Was?Kogo? Co?
W języku polskim rzeczowniki odmieniają się poprzez dodanie do tematu odpowiedniej końcówki fleksyjnej, np.: lampa, lampy, lampie, lampę, lampą, lampie, lampo. Ważną informacją i jednocześnie różnicą pomiędzy językiem polskim a niemieckim jest fakt, że rzeczowniki niemieckie odmieniają się PRZEZ ODMIANĘ RODZAJNIKA. Tylko w poszczególnych przypadkach dodaje się do rzeczownika końcówkę, np.:
der Maler ojciec
das Kind dziecko
des Malersojca
des Kindesdziecka
dem Malerojcu
dem Kinddziecku
den Maler ojca
das Kinddziecko
Poniżej przedstawiam tabelę odmiany rodzajników oraz końcówki rzeczowników dla wszystkich rodzajów i przypadków:
rodzaj męski
rodzaj żeński
rodzaj nijaki
liczba mnoga
Nominativ
derein
dieeine
dasein
die-
Genitiv
des + seines + s
dereiner
der-
Dativ
demeinem
...
Aivree