zycie_jezusa_chrystusa.pdf

ŻYCIE

JEZUSA CHRYSTUSA

Tłumaczenie z języka rosyjskiego, skład i druk:

Krzysztof Wojnikiewicz.

(Przeznaczone do użytku wewnętrznego)

Cytaty biblijne wzięto:

– PISMO ŚWIĘTE STAREGO I NOWEGO TESTAMENTU

Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne – Warszawa 1984 r.

– BIBLIA ŚWIĘTA to jest CAŁE PISMO

ŚWIĘTE STAREGO I NOWEGO TESTAMENTU

Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne – Londyn 1948 (zaznaczono BG).

WSTĘP

Życie Jezusa Chrystusa opisane jest w czterech ewangeliach: według Mateusza, Mar-

ka, Łukasza i Jana. Autorzy tych czterech ewangelii nie uważali za swój obowiązek, aby do-

kładnie zachować chronologiczną kolejność działalności Jezusa Chrystusa i dlatego kolej-

ność wydarzeń możemy ustalić na podstawie tych czterech ewangelii. Jeden autor o pew-

nych wydarzeniach milczy, zaś inny o nich wspomina. Jeden opisuje pewne wydarzenia,

inny zaś opisuje je ogólnie.

Istota harmonii czterech ewangelii, które zostały uznane przez Boga, zawiera się w

tym:

1. W każdej ewangelii główną postacią jest Chrystus.

2. W każdej ewangelii Jezus Chrystus przedstawiony jest nie tylko jako człowiek, ale

też jako Syn Boży.

3. W każdej ewangelii wyraźnie jest powiedziane, że Jezus Chrystus przyszedł na

ziemię zgodnie ze starotestamentowym proroctwem.

4. W każdej ewangelii są wyłożone bardzo dokładnie nauka i życie Jezusa Chrystusa

– nie ma przeciwności między nimi.

5. W każdej ewangelii udowodniono, że Jezus Chrystus jest Zbawicielem całego

świata.

6. W każdej ewangelii udowodniono, że Jezus Chrystus jest Bogiem, któremu uległe

są demony i przyroda.

7. W każdej ewangelii mówi się o śmierci Jezusa Chrystusa jako zastępczej ofierze

za grzechy ludzi całego świata.

8. W każdej ewangelii mówi się o zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa i Jego wnie-

bowstąpieniu

9. W każdej ewangelii mówi się o powtórnym przyjściu Jezusa Chrystus na ziemię.

10. W każdej ewangelii ze szczególną jasnością mówi się o egzystencji nieśmiertelnej

duszy po śmierci ciała.

Studiując ŻYCIE JEZUSA CHRYSTUSA opieramy się na czterech ewangeliach i w

chronologicznym porządku rozpatrujemy Jego biografię. W trakcie tego studium przytoczo-

ne zostaną dane historyczne i niektóre prawdopodobne przekazy kościoła. Poznamy geo-

grafię Palestyny i niektóre obyczaje tamtych czasów.

Narodzenie Jezusa Chrystusa, Jego działalność, śmierć i zmartwychwstanie – jest

największym cudem świata. Od Jego poczęcia w błogosławionej i wybranej przez Boga

dziewicy Marii, do Jego wniebowstąpienia dokonało się niemało nadnaturalnych wydarzeń –

cudów. Jezus Chrystus prawdziwie jest wcielonym Bogiem, Zbawicielem grzeszników, „Kró-

lem królów i Panem panów”.

Spis treści:

Wstęp........................................................................3

Wykład pierwszy .......................................................5

Wykład drugi ...........................................................10

Wykład trzeci ..........................................................14

Wykład czwarty .......................................................21

Wykład piąty ...........................................................26

Wykład szósty .........................................................32

Wykład siódmy .......................................................38

Wykład ósmy...........................................................46

Wykład dziewiąty ....................................................52

Wykład dziesiąty .....................................................60

Wykład jedenasty ...................................................65

Wykład dwunasty ....................................................71

WYKŁAD PIERWSZY

DZIECIŃSTWO JEZUSA CHRYSTUSA

I. Poczęcie Jana Chrzciciela

Rodzice Jana Chrzciciela wywodzili się z rodu Aarona i dlatego jego ojciec Zachariasz

był kapłanem w drodze dziedziczenia. Według świadectwa Józefa Flawiusza, kapłanów w

Judei było ponad 20000. Mieszkali oni w dwunastu miastach, wydzielonych dla nich i służyli

w świątyni według kolejności. Z arcykapłanów, którzy byli saduceuszami, wywodziła się ka-

płańska arystokracja, całkowicie podporządkowana Herodowi. Zachariasz wraz ze swoją

żoną mieszkał w jednym z miast Judei. Trwali oni w bojaźni Bożej, oczekując przyjścia Me-

sjasza.

Świątynia stanowiła centrum Jerozolimy, Palestyny i całego rozproszonego ludu ży-

dowskiego. Każdego dnia duże ilości ludzi przybywało do Jerozolimy, aby oddać cześć

Bogu. Na zmianę Abiasza, do której należał Zachariasz, przyszedł czas służby w świątyni.

Zachariasz przybył do Jerozolimy, zajął jedno z pomieszczeń świątyni, które było przezna-

czone dla arcykapłanów i przygotował się do całotygodniowej służby.

Przed rozpoczęciem porannej służby kapłani danej zmiany zbierali się i wybierali loso-

wo starszego kapłana na cały tydzień. Takim starszym został Zachariasz – był to pierwszy i

ostatni raz w jego życiu. Takiego kapłana nazywano „bogatym”.

Na znak rozpoczęcia służby kapłańskiej rozlegał się dźwięk srebrnej trąby. Zacha-

riasz wszedł do świątyni i podszedł do ołtarza ze złotą kadzielnicą, żeby złożyć ofiarę z ka-

dzidła. Rzucił kadzidło na rozpalone węgle i słup aromatycznego oraz wonnego dymu oto-

czył go i wypełnił przybytek. W tym czasie, gdy modlił się o siebie, o cały lud i o przyjście

Mesjasza, ukazał mu się anioł Pański i oznajmił o poczęciu Jana. Za zwątpienie Zachariasz

został ukarany. Zauważywszy zwlekanie kapłana, lud oczekiwał czegoś nadzwyczajnego.

W końcu Zachariasz wyszedł do ludu i zajął miejsce, aby błogosławić go, lecz od razu od-

czuł swoją niemoc i musiał posłużyć się gestami oraz znakami.

Porażony niemocą Zachariasz nie przerwał tygodniowej służby kapłańskiej. Kiedy zaś

wrócił do domu, z radością powiadomił Elżbietę znakami i gestami o wydarzeniu w świątyni.

Później ona poczęła i z uniesieniem powtarzała: „Tak mi uczynił Pan w dniach, kiedy wej-

rzał na mnie, by odjąć ze mnie hańbę wśród ludzi”. (Proszę przeczytać Łk.1:1-25).

II. Narodzenie się Dziewicy Marii, matki Jezusa Chrystusa

Ojciec Marii nazywał się Joakim, a matka – Anna. Joakim wywodził się z królewskiego

rodu Dawida, a Anna była córką kapłana Matana z rodu Aarona. Żyli oni zamożnie, ale nie

mieli dzieci. Pewnego razu Anna usłyszała głos mówiący jej o tym, że ona urodzi dziecko.

Anna zaufała temu głosowi i obiecała oddać to dziecko Bogu. Anna urodziła dziewczynkę,

nazwała ją Maria i gdy ukończyła ona trzy lata, oddała ją do świątyni, w której przebywała

do 14 roku życia.

W świątyni Maria nauczyła się czytać i rękodzielnictwa. Po śmierci jej rodziców często

przebywała u swojej krewnej Elżbiety, a kiedy uzyskała pełnoletność, została zaręczona Jó-

zefowi.

III. Dobra nowina dla Marii od anioła, o narodzeniu się Jezusa

Maria w świątyni nauczyła się poświęcać dużo czasu na modlitwę i czytanie Pisma

Świętego. To samo czyniła ona w swoim domu. W takiej chwili stanął przed nią anioł Ga-

briel i oznajmił, że pocznie ona z Ducha Świętego i urodzi syna, którego imię musi być Je-

zus. W swojej dalszej mowie anioł powiedział: „I oto, Elżbieta, krewna twoja, którą nazywają

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: