123 Andrzej Dziurawiec - Debiut [1982].pdf - DZIURAWIEC ANDRZEJ - Tomcio4444

Ewa wzywa 07... nr.123 Debiut – AndrzejDziurawiec

Ewa wzywa 07... nr.123 Debiut – AndrzejDziurawiec

Ewa wzywa 07... nr.123 Debiut – AndrzejDziurawiec

Technicy skończyli już swoją pracę. Wszelkie ślady były zabezpieczone,

wszystko, co można było sfotografować, sfotografowane, plan sytuacyjny na

papierze milimetrowym sporządzony, ciało odwiezione do Zakładu Medycyny

Sądowej. Gosposia raz jeszcze przeglądała wszystkie pomieszczenia uzupełniając

spis skradzionych przedmiotów.

Zadra wyszedł przed dom. Grupka gapiów sterczała ciągle przed furtką,

strzeżoną przez funkcjonariusza, którego wezwań do rozejścia się nikt jakoś nie

brał do siebie. Zadra powiódł po nich roztargnionym spojrzeniem i sięgnął po

kolejnego papierosa. A więc to jest jego sprawa... Nic dopuszczał do siebie nawet

myśli, że mo że mu się nie udać. Zbył długo czekał na ten debiut. "— Za kilka

godzin będzie pan miał, poruczniku, odciski palców i zdjęcia. Resztę analiz każę

panu dostarczyć, gdy tylko będą gotowe. Prawdopodobnie jutro rano. — Z

zamyślenia wyrwał go głos kapitana Wawerko, szefa ekipy technicznej.

— Czy ma pan do mnie coś jeszcze?

— Nie, dziękuje, to na razie wszystko. Czekam na wyniki z laboratorium. To

bardzo ważne.

— To zawsze jest bardzo ważne. Na razie, poruczniku, do zobaczenia.

— Do zobaczenia.

Kapitan wsiadł do samochodu. Zadra również postanowił się zbierać. Tutaj nie

było ju ż — przynajmniej na razie — nic do roboty.

Przywołał chorążego Barnycha.

— Jedziemy. Marku. Nic tu po nas. Przyprowadź tę gosposię, pojedzie z

nami do komendy. Muszę z nią porozmawiać, i pospiesz się, nie mamy czasu do

stracenia.

— A wiec tak, Marku: skontaktujesz się natychmiast z Zakładem Medycyny

Sądowej. Zenon mówił, że od denata zalatywało gorzałką. Musiał być chyba na

niezłym rauszu. Od chwili morderstwa minęło już kilka ładnych godzin — ciało

było zupełnie zimne — a fetor był wyraźny. Jak będą mieli wynik testu, niech mi

go od razu przetelefonują. Zaznacz, że to bardzo ważne. Później skontaktujesz

się z wydziałem gospodarczym, sprawdzisz, czy nic mają jakichś danych o

zamordowanym. Był właścicielem sporego warsztatu samochodowego. Może

zajmowali się kiedyś jego sprawami? Później weźmie się kilku ludzi i

przeprowadzi wywiad wśród sąsiadów Stareckiego. Ślady wskazują, że ktoś

wszedł do sypialni przez okno od ogródka. Musiał obejść pół domu. Może ktoś

wracał późno wieczorem do domu, nie spał, cierpi na bezsenność i coś

zauważył... Zresztą co ci będę tłumaczył, sam wiesz najlepiej, o co pytać. Aha —

pogadacie również z dzielnicowym. To wszystko. Na razie. Melduj się, jak

skończysz.Kiedy chorąży wyszedł, a raczej wybiegł z pokoju, Zadra podszedł do

Ewa wzywa 07... nr.123 Debiut – AndrzejDziurawiec

okna. Otworzył je na całą szerokość i wciągnął głęboko powietrze. Orzeźwiający

wiatr poruszał lekko żółknącymi już liśćmi drzew w Parku Krasińskich. Na

zewnątrz było cicho, słonecznie i spokojnie. Miasto jeszcze drzemało w

wakacyjnym letargu. Ale Zadra nie miał czasu na rozkoszowanie się pięknem

dnia. Tym bardziej, że nagle otworzyły się drzwi i do pokoju wtargnęła

zdenerwowana nie na żarty pani Kortyś.

— Ileż mo ż na czekać, panie oficerze! Już pół godziny sterczę na tym

korytarzu jak głupia jakaś. Druga dochodzi, a ja od świtu na nogach i jeszcze do

tego...

— Najmocniej przepraszam — Zadra ujął dłoń gosposi ucałował

szarmancko. — Mam nadzieję, że mi pani wybaczy. Musiałem wydać dyspozycje,

rozumie pani, mamy teraz mnóstwo pracy, ale już jestem do pani usług.

Porucznik elegancko podsunął gosposi krzesło, jeszcze raz uśmiechnął się do

niej najuprzejmiej jak tylko umiał i zajął miejsce po drugiej stronie biurka.

—Takie nieszczęście, panie poruczniku, takie nieszczęście. Człowiek nic może już

być bezpieczny nawet we własnym mieszkaniu. Dobrze przynajmniej, że nie miał

rodziny.,.

— Tak, rzeczywiście, pani Kortyś. to bardzo przykra historia. A przechodzę

do sprawy — proszę mi opowiedzieć przebieg dzisiejszego zdarzenia.

—Znaczy — jak to było? Jak odkryłam tę zbrodnię? To było tak: przyszłam na

Notariuszowską, do willi pana Stareckiego, gdzieś tak koło dziewiątej. Zdziwiłam

się, bo drzwi były otwarte. To znaczy zamknięte, ale tylko na klamkę. Weszłam

do przedpokoju, jeszcze nic nie zauważyłam, chociaż poczułam się tak jakoś

dziwnie, jakbym przeczuwała, że stało się nieszczęście. Drzwi do jadalni były

otwarte — zajrzałam i aż mnie zamroczyło. Takiego bałaganu to w życiu nic

widziałam. No to później zacięłam oglądać cały dom — wszędzie to samo. W

końcu weszłam do sypialni pana... Leżał w piżamie aa podłodze, wokół głowy

kałuża krwi — od razu było widać, że trup. Ja się już nieboszczyków w życiu

naoglądałam, ale tym razem to myślałam, że zemdleję...

Pani Kortyś nie była jeszcze nigdy przesłuchiwana i najwidoczniej nie miała

zamiaru marnować tak znakomitej okazji. Zadra wiedział, że jeżeli chce się

czegoś od niej dowiedzieć, musi pozwolić jej mówić. Westchnął z rezygnacją, co

starsza pani poczytała najwyraźniej za oznakę wzruszenia, bo odpowiedziała mu

również głębokim westchnieniem.. Przez chwilę w pokoju panowało milczenie.

Przerwał je wreszcie Zadra.

— Jak długo pracowała pani u Stareckiego?

— Od ponad czterech lat. Nie, zaraz, zaczęłam przychodzić w lutym

siedemdziesiątego czwartego, jakie ś półtora roku przed śmiercią pani Stareckkj.

Mówię panu, panie poruczniku, to było okropne. Taka młoda, piękna kobieta.

Niczego jej nie brakowało, chyba tylko ptasiego mleka. Aż tu nagle taka

historia... Musieli chyba strasznie nagrzeszyć. że ich Pan Bóg tak okrutnie

Ewa wzywa 07... nr.123 Debiut – AndrzejDziurawiec

pokarał. Najpierw pani, a teraz pan... — w oczach pani Kortyś pojawiły się łzy.

Wyjęła z torebki chusteczkę i mocno wytarła nos.

—A co się stało pani Stareckiej?

— Zabiła się. Któregoś dnia otworzyła gaz i już. Najgorsze, że nikt nie wie,

dlaczego. Ludzie mówią, że głupia była, wie pan, nienormalna, ale kto to może

wiedzieć.

— Czy pan Starecki miał jakąś rodzinę?

Zadra starał się tak dobierać pytania, by nie pozwolić Kortysiowej na zbyt

odległe dygresje, ale nie bardzo mu się to udawało, gosposia nie dawała mu

żadnych szans.

—Nie miał chyba. Ja w każdym razie nic o tym nie wiem. Ale nie dostawał

żadnych listów od rodziny, nikt do niego nie przyjeżdżał... nie, chyba nie miał

żadnej rodziny. Przychodzili do niego czasami różni tacy, ale to na pewno nie był

nikt z rodziny.

— A kto do niego przychodził?

— No... znajomi, tacy różni. Jednego nawet znałam, mieszkał gdzieś

niedaleko. Miał dziwne trochę nazwisko, takie zza Buga chyba, coś jak Jagiełło

tylko na „m", Magiełło się nazywał, czy coś podobnego

— Chwileczkę — Zadra wyjął z szuflady notatnik z telefonami zabrany z willi

na Notariurzow-skiej i odszukał odpowiednr zapis. — Margiełlo, czy tak?

— O właśnie, bardzo miły pan. Taki grzeczny zawsze, dowcipny, przychodził

di mnie, do kuchni, śmiał się, żartował. Ci znajomi to na karty przychodzili.

Czasami to całą noc grali, a dymili, aż strach pomyśleć. Jak się rano weszło, to

jeszcze można by siekierę w powietrzu zawiesić- Ja nie wiem, czemu te chłopy

tak palą, przecie to tylko smród z tego — pani Kortyś spojrzała z naganą. na

wyjmującego z paczki kolejnego papierosa Zadrę. — Chociaż teraz to i kobiety

nawet palą — kontynuowała. — Obraza boska. Ta, co do pana Stareckiego

przychodziła, też paliła, raz to jej nawet powiedziałam...

— A kto to jest ta pani, która przychodziła do pana Stareckiego?

— A taka jedna... Kawecka się chyba nazywa, ale pan wołał na nią Bożenka.

Również i to nazwisko odnalazł Zadra w notatniku Stareckiego. Podobnie jak

poprzednie, zapisał je w swoim notesie.

— Czy codziennie sprzątała pani u Stareckiego?

— Przychodziłam tylko w poniedziałki, środy i piątki. Posprzątałam, obiad

ugotowałam i wracałam do siebie. Mieszkam niedaleko, na Barskiej, naprzeciw

szpitala. pan porucznik wie gdzie to jest...? Zadra kiwnął głową, że wie, ale pani

Kortyś nie zwróciła nawet na niego uwagi, zabierając się do dokładnego opisania

swojego mieszkania, domu i sąsiadów. Tym razem jednak porucznik jej

przerwał:

— To bardzo ciekawe, co pani mówi, ale widzi pani, mamy bardzo mało

czasu, a ja chciałbym zadać jeszcze kilka pytań. O pani sąsiadach porozmawiamy

123 Andrzej Dziurawiec - Debiut [1982].pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: