Forbes Colin - Syndykat zbrodni.pdf - Forbes Colin(1) - mal_51

ROZDZIAŁ 1

Śmiertelna gra rozpoczęła się. Dochodziła północ, Jules Beaurain

ruszył przez Grande Place. Szedł na pozór swobodnie, ale czujnie

rozglądał się na wszystkie strony, z napięciem obserwując okna,

dachy i podcienia bram w poszukiwaniu najmniejszego ruchu.

- Nie podoba mi się ten pomysł - ostrzegał go sierżant Henderson. -

Ich najlepsi snajperzy mogą walić do pana jak do siedzącej kaczki.

- Nie siedzącej, tylko w ruchu - zaprotestował Beaurain i dodał: -

Wzdłuż całej trasy rozstawisz swoich ludzi.

- Nie mogę zagwarantować, że wypatrzą go wcześniej niż on pana -

nie ustępował Szkot. - Dużo nie trzeba, wystarczy jedna kula...

- Nie ma o czym mówić, Jock - uciął Beaurain. - Musimy to

przeprowadzić. Uprzedź swoich chłopców, że chcę go mieć żywego.

Właśnie rozpoczęli tę akcję. Ciepłej czerwcowej nocy Bruksela

wydawała się niemal zupełnie wyludniona. Tylko na obrzeżach placu

stało kilku turystów, którzy jeszcze nie mieli ochoty iść do łóżek, a nie

bardzo wiedzieli, co ze sobą począć. Beaurain zmierzał ku

przeciwległej, zaciemnionej stronie placu. Miał czterdzieści lat, pięć

stóp i dziesięć cali wzrostu, ciemne brwi i gęste włosy, zaczesane do

tyłu nad wysokim czołem; w jego postawie było coś wojskowego, a

wrażenie to potęgowały silnie zarysowane szczęki i krótko

przystrzyżony wąs.

Pochodził z Liege, jego matka była Angielką, ojciec Belgiem. W wieku

trzydziestu siedmiu lat doszedł do stopnia nadinspektora belgijskiej

policji, kierującego pionem do walki z terroryzmem. Rok później,

kiedy jego żona, Julie, dostała się w ogień terrorystów próbujących

porwać samolot na lotnisku w Atenach i zginęła na miejscu, wycofał

się z pracy w policji. Wtedy stworzył Teleskop.

W jednym z okien drgnęły zasłony. Trzecie piętro, znakomity punkt

strzelecki. Rozsunęły się do końca. Jakiś mężczyzna w samej

kamizelce wychylił się przez okno, oparł łokciami o parapet i powiódł

spojrzeniem po placu. Beaurain stracił zainteresowanie jego osobą.

Okno było oświetlone, sylwetka mężczyzny wyraźnie rysowała się na

jasnym tle. Żaden zawodowiec nie popełniłby takiego błędu.

Po raz trzeci pokonywał tę drogę i po raz trzeci o tej samej porze.

Przedtem zmieniał zawsze zarówno trasę, jak i godzinę przejścia. Był

to jedyny sposób na przeżycie, jeśli Syndykat postawił na kimś

krzyżyk. Przystanął u wylotu rue des Bouchers, wąskiej, brukowanej

uliczki, pełznącej pod górę od rozległej, otwartej przestrzeni placu.

Potwornie chciało mu się palić.

- Żadnych papierosów - ostrzegał go Henderson. - To bardzo ułatwia

strzał z większej odległości. A nam chodzi o to, żeby mu sprawę

utrudnić, zmusić, żeby podszedł jak najbliżej...

Po raz ostatni obejrzał się przez ramię. Turyści są zupełnie

nieszkodliwi, stwierdził i wzruszywszy ramionami zapuścił się w rue

des Bouchers. Instynkt podpowiadał mu, że atak nastąpi właśnie w

tym wąskim zaułku. Wiodło od niego kilka dogodnych dróg ucieczki -

przecznic, podwórek, przejść między domami.

- Niech pan się trzyma cienia - mówił Henderson. - Trudniej mu

będzie celować...

Dbając o miarowość kroku, zaczął piąć się uliczką w górę. W

strategicznych punktach wzdłuż całej trasy Henderson rozstawił

dwudziestu swoich ludzi. Jednych na poziomie ulicy, innych w

górnych oknach z widokiem na obie strony. Kilku na pewno

obstawiało dachy. I jeszcze gdzieś tutaj musiał mieć swój punkt

dowodzenia, umożliwiający łączność za pomocą walkie-talkie ze

wszystkimi członkami oddziału. W tym momencie, kilkanaście

metrów w przodzie, pojawił się jakiś pijaczyna. Szedł powolnym,

chwiejnym krokiem w stronę Beauraina, podśpiewując sobie coś pod

nosem. Przystanął, oparł się o ścianę i podniósł do ust butelkę - lewą

ręką. To był Stig Palme, jeden z chłopców Hendersona. Prawą rękę

zostawił sobie wolną, by w każdej chwili móc chwycić za broń. Kiedy

Belg go mijał, stał nadal oparty o ścianę. Schemat obstawy zaczynał

się klarować. Palme stanowił dodatkowy odwód, miał zawrócić i

zataczając się podążyć za Beaurainem jako osłona tyłów. Pozostawał

jeszcze jeden problem - było zbyt jasno.

Noc była bardzo ciepła, przez otwarte okna dobiegała paplanina znad

zastawionych kolacją stołów, śmiech kobiet i brzęk szkła. Na ulicę

padały jasne smugi światła. Nie miał innego wyjścia, musiał je

przecinać - sunący wolno cel strzelniczy.

Miał na sobie zwykła ciemną koszulkę polo. granatowe spodnie i buty

na kauczukowej podeszwie. Marynarkę przerzucił przez lewą rękę. I

wtedy ujrzał coś, co go poważnie zaniepokoiło.

Nieco z przodu, przy skrzyżowaniu z pierwszą przecznicą, stała kryta

półciężarówka. W poprzek jej tylnych drzwiczek biegł wielki biały

napis Masarz. Każda połowa drzwiczek miała u samej góry okrągłe

okienko przypominające iluminator. Dlaczego zakładał, że Syndykat

wysłał tylko jednego człowieka? A jeśli otoczyli jego trasę całą grupą,

której zadaniem było precyzyjnie naprowadzić mordercę na cel? A

przede wszystkim, kto o tej porze odbiera dostawę mięsa? Coś otarło

mu się o nogę.

Nie podskoczył, nie zatrzymał się. Spojrzał w dół. Tłusty kocur jeszcze

raz otarł się o niego i potruchtał do przodu, wymachując kila ogona

jak proporcem i przystając co kilka kroków, jakby sprawdzając, czy

Beaurain gdzieś się nie zapodział. Mijając wylot jakiejś bocznej

uliczki. Beaurain dostrzegł parę kochanków, splecionych w uścisku.

To też mógłby być świetny kamuflaż dla strzelca. Żeby tak ten Palme,

którego śpiew ledwie do niego docierał, był choć trochę bliżej. Ale

para nawet nie drgnęła aż do chwili, kiedy stracił ja z oczu. A teraz już

za późno na cokolwiek. Jeśli to oni, Palme będzie musiał jakoś sobie z

nimi poradzić. Wzrok Beauraina przykuły okienka w tylnych

drzwiczkach furgonetki. Przeciwnik mógł spokojnie go śledzić, gdy

tymczasem on cały czas musiał obserwować wszystko naraz - i

półciężarówkę, i wyloty ulic, i skrzyżowania, i okna nad restauracjami.

Nagle wszystko rozegrało się właśnie tak: jak to zupełnie wykluczali.

Morderca wybrał bezpośrednie podejście. Pojawił się nie wiadomo

skąd na rogu ulicy, tuż obok półciężarówki, niski, mocno zbudowany,

w lekkim płaszczu przeciwdeszczowym, i obiema rękami zaczął

podnosić na wysokość oczu wielkiego Lugera z lufa paskudnie

pogrubioną nakręconym tłumikiem.

Beaurain zdołał tylko kątem oka dostrzec jego twarz - nalaną, o

zimnych oczach - gdyż w tej samej chwili odrzucał już marynarkę i

padał na bruk, turlając się zwinnie w bok. Zabójca miał dwa wyjścia:

przesunąć broń poziomym łukiem i zniżyć ją na cel albo najpierw ją

zniżyć, a dopiero potem przesunąć w bok. Wybrał to drugie. I popełnił

błąd. Podarował w ten sposób Beaurainowi dwie dodatkowe sekundy.

Unosząc w górę pistolet gazowy, trzymany dotychczas pod

marynarką, Beaurain jednym płynnym ruchem wycelował i strzelił.

Pocisk trafił niedoszłego mordercę w pierś, eksplodował i zasnuł mu

gazem całą twarz. W tej samej chwili drzwiczki furgonetki odskoczyły

na boki. Henderson jednym susem znalazł się przy napastniku.

Obiema dłońmi chwycił za rękę, w której trzymał broń, i potężnym

szarpnięciem wykręcił ją w górę i do tyłu. Rozległ się stłumiony

chrzęst. Mężczyzna otworzył usta do krzyku.

Palme w osłupiającym tempie znalazł się tuż obok. Zaciśniętą pięścią

Forbes Colin - Syndykat zbrodni.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: