Archer Jeffrey - Dziennik więzienny 03 Niebo.pdf - Archer Jeffrey - ssonja

Jeffrey

Archer

Dziennik więzienny III

Tom trzeci

NORTH SEA CAMP: NIEBO

Dzień osiemdziesiąty dziewiąty

Poniedziałek, 15 października 2001

2.30 po południu

Drogowskaz oznajmia: „North Sea Camp, 1 mila". Kiedy zbliżamy

się do więzienia, uderza mnie brak elektronicznie sterowanych bram,

wysokiego muru i drutów kolczastych.

Wychodzę z „sauny" i wędruję do rejestracji, gdzie mnie wita funk-

cjonariusz więzienny. Nazywa się Daff. Ma miły uśmiech i żołnierską

postawę. Zapowiada, że po Wayland będę się tutaj czuł jak u Butlinsa.

- Zresztą - dodaje - kawałek stąd, w Skegness, jest dom wypo-

czynkowy Butlinsa. Tyle tylko, że otoczony murem.

Tutaj, tłumaczy Daff, zamiast muru są apele - o 7.30 i 11.45 rano,

o 3.30 po południu oraz o 8.15 i 10.00 wieczorem. Wtedy będę się mu-

siał zgłaszać do biura w swojej części skrzydła - to całkiem nowy

reżim, do którego trzeba przywyknąć.

Podczas gdy Daff załatwia papierkową robotę, ja rozpakowuję pla-

stikowe torby Jej Królewskiej Mości. Daff rzuca, że wolno nosić tyl-

ko ubiór więzienny, więc wszystkie koszulki trykotowe zostają mi za-

brane i umieszczone w szafce z napisem ARCHER FF8282.

Dean, więzień funkcyjny, mi pomaga. Kiedy cały mój dobytek zo-

staje sprawdzony, Dean prowadzi mnie do mojego pokoju - proszę,

zauważcie: do pokoju, nie do celi. W North Sea Camp więźniowie

mają własne klucze, a w oknach nie ma krat. Oby tak dalej.

Jednak znów nie będę sam. Moim współlokatorem jest David. Nie

przycisza muzyki, kiedy wchodzę, i ani na moment nie wyjmuje skręta

z ust. Kiedy ścielę sobie łóżko, mówi mi, że został skazany na do-

żywocie, przy czym początkowo okres minimalny odbywania kary wy-

znaczono mu na piętnaście lat. Do tej pory odsiedział dwadzieścia

jeden, gdyż wciąż, chociaż przebywa w więzieniu kategorii D, uważa

się go za zagrożenie dla społeczeństwa. Jego głównym przestępstwem

było morderstwo - rzucił się na kelnera, który pożądliwie wpatrywał

się w jego żonę.

4.00 po południu

Dean (pracownik rejestracji) mnie informuje, że Berlyn, jeden z naczel-

ników, chce się ze mną zobaczyć. Idziemy do baraku naczelnika, gdzie

znowu zostaję powitany ciepłym uśmiechem. Po wstępnej pogawędce

Berlyn oznajmia, że zamierza mnie umieścić w dziale edukacji. Następ-

nie mówi o problemach wynikających stąd, że North Sea Camp jest

więzieniem otwartym, i o tym, w jaki sposób administracja ma nadzieję

radzić sobie z dziennikarzami. Kończy zapewnieniem, że gdybym po-

trzebował pomocy, jego drzwi zawsze są otwarte dla każdego więźnia.

5.00 po południu

Dean zabiera mnie na kolację do kantyny. Potrawy wyglądają o wie-

le lepiej niż w Wayland i są podawane i spożywane w głównej sali, ni-

czym w szkole z internatem.

6.00 po południu

Piszę przez dwie godziny i czuję się wyczerpany. Potem wędruję do

Douga, do szpitala. Wydaje się, że on zna wszystkie najnowsze plotki.

Będzie dla mnie nieocenionym źródłem informacji. Siedzimy na wy-

godnych krzesłach i oglądamy wieczorne wiadomości. Dean dołącza

do nas parę minut później, mimo że tylko godziny dzielą go od zwol-

nienia. Mówi, że moje rzeczy zostały już uprane i są w moim pokoju.

8.15 wieczorem

Wracam do bloku północnego i zgłaszam się na apel do dyżurnego

funkcjonariusza. Hughes ma czapkę z daszkiem, w której przypomi-

na mi Mackaya z serialu „Porridge", i to porównanie go cieszy. Robi

wrażenie gburowatego sierżanta sztabowego, ale już po chwili odkry-

wam, że do rany go przyłóż. Więźniowie lubią go i podziwiają; jeżeli

obieca, że coś zrobi, to dotrzyma słowa, jeżeli nie może, to powie.

Wracam do mojego pokoju i zmuszam się do pisania przez następ-

ną godzinę, mimo dymu papierosowego i głośnej muzyki.

10.00 wieczorem

Ostatni apel. Piętnaście minut później jestem w łóżku i zasypiam, nie

bacząc na dym papierosowy i muzykę Davida.

Dzień dziewięćdziesiąty

Wtorek, 16 października 2001

5.30 rano

Owczarki alzackie budziły mnie w Belmarsh, w Wayland zwykle pobrzę-

kujący kluczami strażnicy więzienni podczas obchodów o świcie, a tu,

w North Sea Camp, odległym zaledwie o sto jardów od wybrzeża, wy-

rywa mnie ze snu nieustanny krzyk mew. Później, znacznie później, da-

je się słyszeć stłumione chrząkanie świń, gdyż najliczniejszą grupą miesz-

kańców North Sea Camp są świnie, zajmujące dziewięcsetakrowe

gospodarstwo więzienne. Osłaniam lampę nad głową czarnymi bokser-

kami, żeby nie obudzić Davida, kiedy będę pisał. Nawet się nie poru-

szył. O wpół do ósmej idę do łazienki z prysznicami na końcu korytarza.

8.00 rano

Dean towarzyszy mi w drodze na śniadanie; owsianka od poniedział-

ku do piątku, płatki zbożowe podczas weekendów, tłumaczy. Zadowa-

lam się jajkiem ugotowanym na bardzo twardo i dwoma przypalony-

mi tostami.

8.30 rano

Adaptacja. W pierwszym tygodniu w North Sea Camp więzień się do-

wiaduje, jak funkcjonuje to miejsce, personel więzienny natomiast pró-

buje się dowiedzieć jak najwięcej o przybyszu. Pierwszą osobą, z któ-

Archer Jeffrey - Dziennik więzienny 03 Niebo.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: