DESMURGIA
1. Desmurgia - (gr. Demos - więź, wiązadło) – dział chirurgii, zajmujący się opatrunkami i materiałami opatrunkowymi oraz sposobami ich mocowania.
2. Opatrunek idealny powinien zapewniać:
■ odpowiednie środowisko dla wszystkich ran,
■całkowite wyleczenie rany na wszystkich etapach gojenia
3. Opatrunek ma na celu:
· ochronę rany przed negatywnym wpływem czynników zewnętrznych,
· eliminację martwej przestrzeni,
· tamowanie krwawienia,
· ułatwianie odpływu wydzielin lub wydalin
· umożliwienie przenikania środków leczniczych do rany lub skóry,
· wzmocnienie lub unieruchomienie tkanki po operacjach lub urazach,
· zmniejszanie obrzęku oraz powstawania blizny,
· zapewnienie komfortu wyglądu estetycznego.
4. Podział opatrunków
Ø na ranę
o aseptyczny
o antyseptyczny
o uciskowy
Ø na okłady
o zimne – chłodzące
o -ciepłe - rozgrzewające
Ø unieruchamiające
5. Warstwy opatrunku
■ kontaktowa - dotyka- powierzchni rany, może być przywierająca lub nieprzywierająca,
■ pośrednia - utrzymuje warstwę kontaktową przy ranie, chroni przed urazem oraz wchłania wydzieliny z rany, daje
również usztywnienie w celu unieruchomienia,
■ zewnętrzna-chroni pozostałe warstwy przed zanieczyszczeniem oraz utrzymuje je na właściwym miejscu.
6. W zależności od użytej warstwy kontaktowej wyróżniamy opatrunki:
■ przywierające (suche, wilgotne),
■ nieprzywierające(np. gaza z parafiną lub wazelina, hydrożele - hydrożelowy, hydrokoloidy),
■ przeciwbakteryjne (opatrunki zawierające jodynę, sole srebra),
■ bioaktywne.
7. Opatrunki na ranę
· aseptyczne - pierwszą warstwę kontaktową stanowi jałowy materiał (gaza) - stosowany po zabiegach operacyjnych
· antyseptyczny- warstwa kontaktowa pokryta jest środkiem antyseptycznym
8. Warstwa pośrednia
■ jest warstwą wchłaniającą
■ usuwa szkodliwe substancje z powierzchni rany,
■ chroni części miękkie położone nad wyniosłościami kostnymi,
■ równomiernie rozkłada nacisk poszczególnych owijek opasek na większą powierzchnię.
9. Warstwa zewnętrzna
■ utrzymuje pozostałe warstwy opatrunku na miejscu,
■ chroni przed zanieczyszczeniami zewnętrznymi.
10. Opatrunek uciskowy:
■ zakładany w przypadku obficie krwawiących ran,
■ obrzękach kończyn,
■ ranach nadmiernie ziarninujących,
■ zapaleniach ścięgien i stawów.
11. Okłady chłodzące
Stosujemy w nadostrych i ostrych zapaleniach (stłuczenia, skręcenia). Na początku procesu zapalnego (1-3 dni).
Niska temperatura:
■ zwęża naczynia krwionośne,
■ hamuję krwawienie,
■ zmniejsza stan zapalny,
■ uśmierza ból.
12. Okłady rozgrzewające
Wyróżniamy okłady rozgrzewające:
■ wilgotne,
■ wysychające (brak warstwy izolacyjnej).
Stosowane:
w podostrych i chronicznych procesach zapalnych, stanach spastycznych mięśni (obniżają napięcie), powodują przekrwienie tętnicze i zaostrzenie lub ustąpienie procesu zapalnego.
13. Opatrunki unieruchamiające i podporowe
Stosowane w celu:
■ unieruchomienia stawów i kości,
■zapobiegania zsuwania się opatrunków
Wyróżniamy opatrunki:
>tężejące
>nietężejące
14. Opatrunki tężejące
Stosowane są:
■ opaski gipsowe
■ opaski żywiczne (polimeryzujące, termiczny)
15. Opatrunki nietężejące
· szyna Kramera
· listewka drewniana,
· longeta wykonana z materiału tężejącego,
· inne (rura PCV, listewka metalowa, drut).
16. Opatrunek okienkowy
Jest to rodzaj opatrunku unieruchamiającego, w którym wykonuje się dostęp (okienko) do ran lub przetok wymagających dodatkowego leczenia.
17. Zabezpieczenie opatrunku:
W weterynarii stosowane są:
■ kołnierz:
✓ elżbietański,
✓ „gorset* (sztywny, pompowany),
■ fartuch,
■ buty ochronne,
■ klatka,
■ kaganiec.
18. Powikłania:
· martwica,
· odleżyny,
· obrzęki,
· zapalenia skóry.
19. W przypadku stwierdzenia
■ wzrostu ciepłoty ciała,
■ braku apetytu,
■ przykrego zapachu,
■ niszczenia opatrunku przez zwierzę
należy zmienić kontrolnie opatrunek.
rozniczka1