Richard North Patterson - Oczy dziecka.pdf - Richard North Patterson - uzavrano

Richard North Patterson

Oczy Dziecka

Przełożył Jan Pyka

Dla Freda Hilla i Sonny’ego Mehty

KOSZMAR

16 października

Na twarzy Ricarda Ariasa malowały się strach i niedowierzanie.

- Jeśli masz popełnić samobójstwo, musisz zostawić list pożegnalny - powtórzył cicho

intruz.

Richie ani na chwilę nie odrywał oczu od lufy rewolweru. Wyjęta z wilgotnego i

ciemnego schowka broń nie była używana od lat i intruz zastanawiał się, czy wypali. Ale

Richie Arias nie wiedział o tym.

Siedząc przy swoim biurku, zaczął szukać po omacku pióra.

Jego ruchy były powolne, jak ruchy człowieka z trudem posuwającego się pod wodą.

Wbiwszy wzrok w rewolwer, zdawał się nie widzieć tonącego w mroku salonu:

podniszczonej kanapy i fotela, taniego stolika do kawy, komputera na biurku, automatycznej

sekretarki, której używał do zbywania natrętnych wierzycieli, i wyblakłych plakatów.

Chromowana stojąca lampa rzucała na jego skórę blade światło.

Miał pociągłą twarz i czarne oczy, których spojrzenie, gdy odpowiadało to jego

potrzebom, szybko zmieniało się z łagodnego w pełne gniewu, ale które nie straciły jeszcze

pełnego skupienia, prawie rozgorączkowanego wyrazu charakterystycznego dla zdolnych

studentów pijących zbyt dużo kawy i cierpiących na chroniczny brak snu. Z jednego nozdrza

zaczął mu ciec wąski strumyczek krwi.

- Ja nigdy nie piszę odręcznie. - Skinął głową w stronę komputera. - Wszyscy wiedzą,

że używam tego.

- Samobójstwo to coś innego. - W głosie intruza słychać było napięcie. - To musi być

twój charakter pisma.

Twarz Richiego ściągnęła się. Powoli uniósł pióro, trzymając je niepewnie.

- Kończę moje życie, ponieważ uświadomiłem sobie, kim jestem - usłyszał.

Chwila wahania, instynktowna chęć stawienia oporu. Potem jednak jego pióro zaczęło

sunąć po papierze. Pisał niezdarnie, jak dziecko, przerywając w środku rozchybotanych liter.

Przyciskał stalówkę mocniej przy jednych, lżej przy innych, tak że w końcu były

wręcz nieczytelne.

- A jestem człowiekiem samolubnym i żałosnym - ciągnął głos.

Richie przerwał. Jego oczy wypełniły uraza i złość.

- Pisz to! - rozkazał intruz.

Wycierając krew spod nosa, Richie spojrzał na kartkę. Upłynęła chwila, zanim

poruszył ręką, a gdy już to zrobił, na jego palcach pozostała czerwona plama.

Napisanie słowa „żałosny” zajęło mu szczególnie dużo czasu.

- Moją specjalnością są wymuszenia. Kierując się chciwością, wykorzystywałem

bezwstydnie żonę i dziecko, gdyż sam jestem niczym.

Richie zaczerwienił się z gniewu. Zatrzymał się, patrząc na słowa, które już napisał.

Jego dłoń zastygła w bezruchu.

Napastnik zawahał się, nagle niezdecydowany. A potem na półce na książki obok

Richiego zobaczył fotografię.

Mierząc cały czas w swoją ofiarę, zdjął ją z półki i postawił starannie na biurku.

Brązowe oczy ciemnowłosej dziewczyny spojrzały z powagą na Richiego Ariasa.

Intruz uświadomił sobie, że było to o wiele lepsze od listu pożegnalnego: ostatnia

demonstracja taniego sentymentalizmu idealnie pasowała do Richiego. Była niczym świątynia

dla jego samobójstwa.

Kiedy Richie odwrócił się od fotografii, jego twarz zdradzała, że zrozumiał resztę.

- Widzisz, ja wiem, kim jesteś - podjął cicho intruz.

Richie instynktownie zerwał się z fotela i odsunął od niego.

- Poczekaj! - krzyknął. - Nikt nie popełnia samobójstwa na odległość!

Ich spojrzenia spotkały się. Napastnik milczał.

- Możesz po prostu wyjść. - Głos Richiego brzmiał piskliwie i przymilnie. - Nikomu

nic nie powiem. Zapomnimy o wszystkim, dobrze?

Nagle fingowanie samobójstwa przestało mieć jakiekolwiek znaczenie.

- Tylko ty - powiedział cicho intruz - mógłbyś pomyśleć, że ot tak zapomnę o

wszystkim. Tylko ty.

Richie znowu spojrzał szybko na rewolwer. Tamten wolno ruszył w jego stronę.

Półtora metra, metr.

Napięcie widoczne na twarzy Richiego zdradzało strach oraz gorączkowe

poszukiwania wyjścia z tej matni. Cofał się w stronę stolika do kawy, najwyraźniej zupełnie

zapomniawszy o jego istnieniu. Szukając drogi ucieczki, spojrzał w kierunku korytarza

prowadzącego do sypialni.

- Jeśli mnie teraz zastrzelisz, to będzie morderstwo - powiedział, dziwiąc się, że słowa

przechodzą mu przez gardło.

Intruz zatrzymał się i uniósł rewolwer.

Wyraz oczu Richiego uległ zmianie. W tej chwili - na przekór swym najgłębszym

Richard North Patterson - Oczy dziecka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: