Przeznaczona rozdział 10 - 11 Tłumaczenie Oficjalne !!!.pdf - ebooki - klarella

)

ROZDZIAŁ DZIESIĄTY

Kalona

- Co powiedziałeś? - wrzasnął Kalona na Kruka Prze-

śmiewcę, który skulił się i odsunął .

- Rephaim jesssssst człowiekiem - powtórzył Nisroc.

Jego mniej rozwinięty brat, ten , któremu udało się umknąć

przed gniewem dziwnej kreatury , poruszył się niespokojnie

za jego plecami.

Kalona zaczął kroczyć po polanie od ambony do ambony.

Nie świtało jeszcze , ale pozostałe Kruki, te, które wróciły

już z poszukiwań braci na polach i w lasach Oklahomy ,

siedziały w swoich domkach na drzewach - chowały się,

uciekały przed potencjalnymi spojrzeniami wścibskich oczu.

Kalona stał, obserwując ich powrót, wypatrywał czegoś, do

czego się wstydził przyznać nawet przed sobą. Wypatrywał

śladów ludzkich - syna, z którym mógłby porozmawiać ,

zwierzyć mu się, razem z nim planować. Ale przyleciały tylko

mazgające się służalcze bestie. . Rephaim był najbardziej

ludzki z nich wszystkich", myślał Kalona po raz już chyba

setny, kiedy Nisroc wylądował na polanie bez jednego brata,

za to z niewiarygodnymi wieściami.

- To niemożliwe! - napadł na Nisroca . - Rephaim nie

może mieć ludzkiej postaci. Jest Krukiem Prześmiewcą, tak

samo jak ty i twoi bracia!

136

- Bogini - zasyczał Nisroc. - Ona go zmieniła.

Kalona poczuł falę dziwnej radości i goryczy. Nyks zmie-

niła jego syna z bestii w człowieka - obdarzyła go ludzką

postacią,

Wybaczyła Rephaimowi? Jak to możliwe?

- Rozmawiałeś z Rephaimem? - Kalona z trudem

znajdował słowa.

Nisroc poruszył z góry na dół swoim potężnym kruczym

łbem.

- Tak.

- Powiedział, że służy teraz Nyks?

- Tak. - Nisroc pokłonił się ojcu, lecz w jego bystrych

oczach widniała przebiegłość. - Nie chciał szszszszpiegować.

Kalona spojrzał na niego ostro, po czym popatrzył na

pobitego Kruka Prześmiewcę, który stał za nim niewinnie,

i nagle zdał sobie sprawę, że brakuje jeszcze jednego syna.

- A gdzie ... - Musiał przerwać, żeby przypomnieć so-

bie, który z jego synów nie wrócił. - Gdzie Maion? Dlacze-

go nie przyleciał z wami?

- Zabity - powiedział Nisroc bez emocji.

- Rephaim go zabił? - Głos Kalony był zimny jak jego serce.

- Nie. Sssstwór. On zabił.

- Jaki stwór? Mów jasno!

- Sssstwór Tsi Sgili.

- Wampir?

- Nie. Człowiek, a potem byk.

Kalona aż drgnął z zaskoczenia.

- Jesteś pewien? To stworzenie przyjęło postać byka?

- Tak.

- Czy Rephaim przyłączył się do niego i zaatakował was?

- Nie.

137

- Walczył z wami przeciwko temu stworzeniu?

- Nie. Niecce nie robił .

Kalona zacisnął zęby i zaraz rozluźnił szczęki.

- W takim razie co zatrzymało bestię?

- Czerwona.

- Walczyła przeciwko Neferet? - Kalona wyrzucił

z siebie pytanie, w duchu przeklinając się za to, że wysłał

istoty mało rozumne , zamiast zobaczyć wszystko na własne

oczy .

- Nie było bitwy. Odlecieliśmy.

- Ale twierdzisz , że byk był stworzeniem Neferet?

- Tak .

- A więc to prawda. Neferet oddała się białemu bykowi.

- Kalona znów zaczął maszerować po polanie. - Ona nie

ma pojęcia, jakie siły właśnie obudziła. Biały byk to ciemność

w swojej najczystszej , najpotężniejszej formie .

Coś się poruszyło w głębi jego duszy , coś , co od czasu

upadku nie wychodziło na światło dzienne. Przez jedną bardzo

krótką chwilę stary wojownik bogini Nocy, skrzydlaty

nieśmiertelny , który przez stulecia bronił swojej bogini przed

atakami ciemności , czuł instynktowne pragnienie, by udać

się do Nyks , ostrzec ją , ochronić.

Jednak Kalona zastopował ten idiotyczny impuls niemal

tak szybko , jak się on pojawił. Znowu zaczął kroczyć w tę

i we w tę.

- A więc Neferet ma sprzymierzeńca, którzy wiąże ją

z białym bykiem - zastanawiał się na głos. - Ale Dom

Nocy musi widzieć w nim kogoś innego, w przeciwnym razie

bylibyście świadkami przynajmniej początku wielkiej wojny.

- Tak, jej ssssstwór .

Kalona zignorował powtarzany przez Nisroca komentarz

i nadal głośno myślał .

- Rephaim służy teraz Nyks, a bogini obdarzyła go

ludzką postacią - rzekł i zacisnął zęby. Czuł się podwójnie

138

zdradzony , przez syna i prze z boginię . Przec i eż prosił , prak-

tycznie błagał Nyks o wybaczenie. I ja k a była jej odpowied ź?

"Jeśli kied y kol w iek zasłużys z na przebaczenie , możes z mnie

o nie poprosić. Nie wcześniej jednak" .

Wspomnienie pobytu w Za ś wiatach i krótkiego spotkania

z N yks wy wołało ogromny ból w jego ' du s z y. Zamiast

poddać się temu uczuciu , zastanowić się nad nim , zadziałać,

Kalona otworzył podwoje wściekło ś ci , która zawsze wrzała

w jego sercu gotowa w y lać z brzegów . Napł y wający gniew

wypłukał wszystkie inne , łagodniejsze , prawdziwsze uczucia.

- Mój s y n mu s i nauc z yć się lojalno ś ci - powiedział .

- Jessssstem lojalny! - zawołał Nisroc .

- Nie mówię o tobie. - Kalona wydął pogardliwie war-

gi. - Ale o Rephaimie .

- Nie chciał szszszszpiegować - powtórzył Nisroc.

Kalona uderzył go. Nisroc zachw i ał się i oparł o stojącego

z tyłu innego Kruka Prześmiewc ę .

- Rephaim w pr z eszłości robił o wiele więcej niż szpie-

gowanie dla mnie. Był moją drugą parą pięści, drugą parą

oczu , moim przedłużeniem. Szukam go z przyzwyczajenia.

Być może jemu też jest ciężko . - Kalona odwrócił się do

synów plecami i popatrzył na wschód ponad zalesionymi

wzgórzami, w s tronę uśpionej Tulsy. - Powinni ś my odwie-

dzić Rephaima. W końcu mamy wspólnego wroga.

- Tsi Sgili? - zapytał Ni s roc , uległy i potulny.

- Tak. Ts i Sgili . Rephaim nie nazwie tego szpiegowa -

niem , jeśli będziem y mieć wspóln y cel: zdetronizowanie Ne-

feret .

- Ty będziesz rządził zamiass s sssst niej ?

Kalona popatrz y ł na syna s woimi bursztynowymi ocza mi.

- Tak . Zawsze będę rządził . Teraz odpoczniemy. O za-

chodzie udam się do Tulsy.

139

- Zzzzzz nami? - zapytał Kruk Prześmiewca.

- N i e. Wy zostaniecie t u taj . Gromadźcie dalej moich

synów. Nie opuszczajcie kryjówki. Czekajcie.

- Na ccccco mamy czekać?

- Na moje wezwanie. Kiedy zacznę rządzić, tylko lojal -

ni zostaną u mojego boku. Nielojalnych zniszczę bez wzg l ędu

na to , kim są. Rozumiesz, Nisroc?

- Tak .

Rephaim

- Masz taką miękką skórę. - Rephaim przesunął palcami

po łuku nagich pleców Stevie Rae , napawając się radością,

jaką odczuwał, gdy mógł trzymać ją w ramionach i tulić

swoje ciało, w pełni ludzkie , do jej ciała .

- Podoba mi się , że twoim zdaniem j estem wyjątkowa

- powiedziała Stevie Rae i uśmiechnęła się do niego nie-

śmiało .

- Bo jesteś - odparł , po czym westchnął i odsunął się.

- Zbliża się świt . Muszę wyjść na górę.

Stevie Rae usiadła i owinęła się grubą kołdrą , która leża-

ła na łóżku w jej zaskakująco uroczym pokoiku w tunelach .

Zamrugała kilkakrotnie swoimi wielkimi niebieskimi ocza -

mi. Miała potargane kręcone włosy, które okalały jej twarz

w taki sposób, że wyglądała jak niewinne dziewczątko . Re -

phaim wciągnął dżinsy , myśląc , że Stevie Rae jest najpięk -

niejszą istotą , jaką kiedykolwiek widział. Następne słowa

były jak cios w serce.

- Nie chcę, żebyś odchodził, Rephaim.

- Wiesz , że ja też nie chcę , ale muszę .

- Nie możesz zostać tutaj ? Ze mną ? - zapytała z wahaniem.

140

Przeznaczona rozdział 10 - 11 Tłumaczenie Oficjalne !!!.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: