Wady i zalety stosowania nawozów mineralnych i organicznych.docx

NAWOZY MINERALNE

      Nawozy mineralne są to związki chemiczne lub ich mieszaniny, zawierające składniki pokarmowe stosowane w żywieniu roślin uprawnych i ogrodniczych, będące produktem przemysłu nawozowego. Powstają one w wyniku syntezy lub przeróbki surowych kopalin.

      Nawozy mineralne mogą zawierać jeden lub więcej składników pokarmowych, dlatego dzieli się je na jedno i wieloskładnikowe. W grupie nawozów wieloskładnikowych wyróżnia się nawozy mieszane powstające przez mechaniczne wymieszanie dwóch lub więcej nawozów pojedynczych, w dowolnym stosunku wagowym oraz kompleksowe, otrzymywane w wyniku reakcji chemicznych   przynajmniej   dwóch   związków   chemicznych,   zawierających   składniki pokarmowe.

Cel nawożenia mineralnego

Dostarczenie roślinom dostatecznej ilości składników pokarmowych z zachowaniem właściwych proporcji między nimi oraz utrzymanie lub polepszenie żyzności gleby.

1. Nawożeniem można zarówno zwiększyć zawartość przyswajalnych dla roślin składników pokarmowych jak i ograniczyć przyswajalność innych. Zależy to od wielkości dawek nawozów i również od tego jakie ilości składników oprócz pobrania ich przez rośliny zostaną z gleby wymyte lub wywiane.
2. W nawożeniu gleb, oprócz azotu, fosforu i potasu stosuje się również nawozy wapniowe i magnezowe. Dostarczają one składników pokarmowych roślinom oraz poprawiają odczyn i właściwości gleby.

Jakie korzyści daje nawożenie mineralne

Prawidłowe zaopatrzenie roślin w składniki pokarmowe  daje wyższy plon

Prawidłowe zaopatrzenie roślin w składniki pokarmowe  to wpływ na podstawowe cechy jakościowe owoców czy warzyw, takie jak:

q      zawartość białka, cukrów,   soli mineralnych,

q      na ważne cechy użytkowe

Rola i znaczenie potasu

Rola i znaczenie magnezu

¡          Magnez jest głównym składnikiem chlorofilu, zielonego barwnika roślin, niezbędnego w procesie fotosyntezy. Magnez odgrywa również zasadniczą rolę w syntezie kwasu nukleinowego, RNA i białek, a także jako aktywator licznych enzymów. Niedostatek magnezu powoduje plamistą chlorozę liści, najczęściej występującą na młodych roślinach.

Rola i znaczenie fosforu

¡          Fosfor występuje w całej roślinie, lecz szczególnie duże jego ilości gromadzą się w nasionach, gdzie stanowi materiał energetyczny zużywany w kiełkowania. Fosfor jest stałym składnikiem kwasów nukleinowych DNA i RNA.

¡          Sprzyja on równomiernemu wytwarzaniu, i dojrzewaniu części generatywnych rośliny, oraz rozwojowi korzeni. Niedostatek    fosforu   uwidacznia się karleniem rośliny, czerwienieniem łodygi, ciemną zielenią liści (których końce zwijają się ku dołowi) oraz słabym wykształceniem nasion.

§         Skutki głodu fosforowego u roślin uprawnych występują tym silniej, im gleba jest mniej zasobna w fosfor oraz im bardziej jest kwaśna. Czynnikiem, sprzyjającym silniejszej reakcji roślin na niedobór fosforu w początkowym okresie wegetacji, jest wysoki poziom nawożenia azotem. Dlatego skutki głodu występują na glebach ubogich, kwaśnych, nie wapnowanych, nawożonych niskimi dawkami fosforu i w przypadku jednostronnego nawożenia azotem.

§         Aby zapobiec nadmiernemu uwstecznianiu fosforu, konieczne jest:

ü      regulowanie odczynu gleby, głównie przez stosowanie nawozów wapniowych i wapniowo - magnezowych,

ü      stosowanie granulowanych nawozów fosforowych,

ü      regularne stosowanie nawozów organicznych (w uprawach rolniczych).

Rola i znaczenie azotu

¡          Azot jest pierwiastkiem wchodzącym w roślinie w organiczne połączenia przede   wszystkim   białek   konstytucyjnych   i   zapasowych   oraz   kwasów nukleinowych. Jest  również składnikiem innych związków organicznych, jak chlorofil, alkaloidy, aminy.

¡          Przy dobrym zaopatrzeniu w azot rośliny rosną bujnie, mają duże ciemnozielone liście, mogą asymilować  dużo  dwutlenku węgla. 

¡          Rośliny odczuwające niedobór azotu mają silnie rozwinięty system korzeniowy, natomiast słabo rozbudowaną część nadziemną.

Rola i znaczenie wapnia

¡          Wapń - jest składnikiem pokarmowym i przy jego niedoborze następuje słaby wzrost systemu korzeniowego. Brak wapnia łączy się z zakwaszeniem gleby. Występują wówczas łącznie objawy niedoboru wapnia i magnezu oraz nadmiar glinu i manganu.

¡          Podstawowym celem wapnowania jest zmiana odczynu gleby zbyt kwaśnej i przywrócenie jej utraconych ilości wapnia.

¡          Nawozy wapniowe oprócz doprowadzenia odczynu gleby do optymalnego dla roślin, korzystnie oddziaływają na własności fizyczne gleby.

¡          Zabieg wapnowania jest ważny także z punktu widzenia przeciwdziałania skutkom skażenia gleby.

Objawy niedoboru mikroelementów

¡          Żelazo: chlorozy, zwłaszcza młodych liści. Przy przedłużającym się niedoborze, może nastąpić zahamowanie wzrostu pędu;

¡          Mangan: chlorozy przechodzące w nekrozy na młodych liściach. Zwiększa się wrażliwość rośliny na niskie temperatury;

¡          Cynk: skróceniu ulegają międzywęźla, liście mają mniejszą powierzchnię. U jabłoni, zwłaszcza w początkowych okresach wegetacji, niedobór cynku prowadzi do powstawania skupień małych liści, co nosi nazwę "choroby małych liści";

¡          Bor: zamieranie wierzchołków pędu i korzeni. Kwiaty zamierają, brak owoców;

¡          Miedź: zaburzenia w turgorze (czyli brak jędrności), na liściach mogą występować nekrotyczne plamy, młodsze liście bieleją, na starszych występują chlorozy;

¡          Molibden: zahamowania rozwoju blaszek liściowych, chlorozy młodych liści, deformacja pędu.

Znaczenie mikroelementów

¡          Zapotrzebowanie roślin na mikroelementy jest niewielkie, pomimo to w warunkach polowych niejednokrotnie obserwuje się objawy wskazujące na niedobór tych składników. Przyczyną niedoboru jest najczęściej mała dostępność mikroelementów wynikająca z uprawy roślin na glebach alkalicznych, rzadko nawożonych obornikiem czy nadmiernie wilgotnych.

¡          W przypadku roślin kwaśnolubnych może wystąpić niedobór żelaza, manganu, cynku. Tutaj składniki pokarmowe uzupełniamy przez stosowanie specjalistycznych mieszanek nawozowych (wieloskładnikowych z mikroelementami) przeznaczonych pod konkretne rośliny lub zastosować mikronawozy, w których skład wchodzą głównie mikroelementy.

Wady stosowania nawozów mineralnych

¡          Wady wynikają ze złego stosowania i nadużywania gdy brak dokładnych analiz zasobności gleby.

¡          Niepotrzebne, a zwłaszcza nadmierne nawożenie nie tylko naraża działkowca na zbędne koszty, ale także powoduje pogorszenie się jakości plonu a nawet jego spadek.

¡          Zasolenie i wymywanie nawozów.

¡          Zanieczyszczenie wód powierzchniowych i gruntowych.

¡          Negatywnymi skutkami nawożenia jest niebezpieczeństwo oparzeń, chorób skóry i odczynów alergicznych podczas bezpośredniego kontaktu w czasie transportu, magazynowania, wysiewu lub czyszczenia siewników z wapnem i wodą amoniakalną.

Przenawożenie gleby

¡          Prawidłowe nawożenie jest bardzo ważnym czynnikiem decydującym nie tylko o uzyskaniu wysokiego, ale także wartościowego biologicznie plonu. Nadmiar jednego ze składników mineralnych może spowodować lub zaostrzyć niedobór innych, nawet przy optymalnej ich zawartości w glebie. Zjawisko to zwane jest antagonizmem jonów.

¡          Typowy i często spotykany przykład to antagonizm potasu i magnezu. Przy nadmiernym nawożeniu potasowym rośliny nie są w stanie pobrać potrzebnej im ilości magnezu. Nadmiar fosforu może spowodować wystąpienie objawów niedoboru cynku i żelaza. Czynnikiem mogącym ograniczyć pobieranie żelaza jest za wysokie stężenie manganu, miedzi czy cynku.

¡          W silnie przenawożonych glebach może wystąpić niekorzystne zjawisko nadmiernego stężenia soli tzw. zasolenie gleby, co prowadzi między innymi do ograniczenia pobierania wody przez rośliny (susza fizjologiczna). W skrajnych przypadkach liście roślin uszkodzonych z powodu zasolenia gleby przybierają początkowo niebieskozielony kolor, następnie brunatnieją i zasychają - najczęściej od brzegów blaszki liściowej.

¡          Nawozy mineralne i organiczne oraz osady ściekowe ze śmieci miejskich mogą być źródłem zanieczyszczeń gleby metalami ciężkimi, zwłaszcza ołowiem cynkiem, miedzią, niklem i kadmem (tab.).

¡          Jedynym skutecznym zabezpieczeniem przed wprowadzeniem do gleby nadmiernych ilości tych pierwiastków jest normowanie ich zawartości w nawozach i produktach stosowanych do użyźniania gleb.

Przenawożenie gleby azotem

Azotany i powstające z nich w azotyny reagują z aminami i powstają nitrozoaminy, które mogą działać na organizm kancerogennie albo mutagennie. Redukcja azotanów do bardziej szkodliwych azotynów i zachodzić również w organizmie zwierzęcym. Na przykład u przeżuwaczy w przedżołądku mogą powstać azotyny w procesie fermentacji. Może to obniżać wzrost mięśni i kości, ograniczać produkcję mleka oraz zmniejszać wytwarzanie witaminy A.

¡          Innym skutkiem stosowania nawozów mineralnych i organicznych zawierających azot , jako główny składnik, jest ujemny wpływ jego gazowej formy (N2O i NO) na atmosferę.

Przenawożenie gleby wapniem

Przewapnowanie gleby i doprowadzenie odczynu do zasadowego wywołuje wiele negatywnych skutków jak przesuszenie gleby (szczególnie lekkiej), szybszy rozkład substancji organicznej oraz przejście niektórych składników w formy nieprzyswajalne dla roślin (fosfor, bor, żelazo, mangan).

             Emitowany do atmosfery podtlenek azotu (N2O) łącznie z takimi gazami, jak CO2, CH4, CO i NO wywołuje efekt cieplarniany przy ziemi, polegający na absorpcji ziemskiego promieniowania podczerwonego.

Przenawożenie gleby potasem

¡          Zbyt wysokie nawożenie potasem prowadzi do występowania charakterystycznych objawów na liściach braku magnezu, a owoce są kwaśne. Potas jest silnym antagonistycznym pierwiastkiem w stosunku do magnezu i dlatego blokuje zarówno pobieranie magnezu, jak i jego przemieszczanie się w roślinie.

¡         Nadmierne nawożenie potasem może także powodować pogorszenie jakości plonów np. gorzka plamistość podskórna jabłek lub sucha zgnilizna pomidora względnie zasolenie podłoża.

NAWOZY ORGANICZNE

Nawozy organiczne używane są głównie w przydomowych ogrodach oraz w przypadku obornika, także na polach.

Korzystamy z nich dlatego, że są przede wszystkim najzdrowsze, najtańsze, poza tymi kupowanymi w sklepach  i trudno nimi przenawozić rośliny. 

Poza tym kompost tworzymy praktycznie sami gromadząc w przystosowanym do tego miejscu w ogrodzie odpady z  roślin i resztki jedzenia. W przypadku obornika czy gnojówki, też nie mamy na ogół problemu z dostępem do tego typu surowców, wystarczy, że nasza działka usytuowana jest poza miastem. 

Czym są nawozy organiczne.

Nawozy organiczne to nawozy naturalne, powstałe bez użycia jakichkolwiek sztucznych środków. Używamy ich, żeby dokarmić ziemię we wszystkie składniki potrzebne do prawidłowego rozwoju roślin oraz żeby poprawić jej właściwości.

Zalety stosowania nawozów. 

W przypadku stosowania nawozów organicznych można mówić prawie o samych zaletach. Głównie dotyczy to  ulepszania właściwości ziemi, poprawy jej struktury czyli przede wszystkim stworzenia korzystniejszych warunków dla życia mikroorganizmów zamieszkujących glebę co przyczyni się do lepszego funkcjonowania ziemi a co się z tym wiąże, także rosnących w niej roślin.
Nawozy organiczne przyczyniają się, także do zmniejszenia zakwaszenia gleb oraz zapobiegają utracie próchnicy z ziemi i pomagają zachować jej stały, odpowiedni stan.
Poza tym nawozy organiczne naprawiają większość negatywnych skutków  stosowania nawozów mineralnych.

Rodzaje nawozów organicznych.

W skład nawozów organicznych wchodzą przede wszystkim: kompost, obornik, gnojówka, gnojowica, nawozy zielone oraz kora, a także torf i nawóz kurzy.  Poza tym do nawozów organicznych zalicza się, także słomę i nawóz gołębi.

Kompost.

W większości ogrodów znajduje się kompostownik, w którym zbiera się, głównie  zielsko, pozostałości z jedzenia oraz innych składników, z których tworzy się kompost. Ważne żeby nie było w kompoście chwastów, dlatego, że jeżeli będą one w  nim, to przy nawożeniu ziemi rozprzestrzenią się  po całej działce.

Kompostownik powinien być usytuowany  w suchym miejscu, w którym jest cień. Odpady, które umieszczamy w kompostowniku należy przesypywać ziemią.  Nawozem  stają się one mniej więcej po upływie roku. Podczas procesu przeradzania się odpadów  w kompost należy je  przynajmniej raz przekopać  łopatą.   Kompost nadaje się do użycia, gdy jest w jednorodnej  formie. 
Jedną z zalet  kompostu jest to, że  ziemia  po nawiezieniu zawiera więcej próchnicy.  Próchnica przyczynia się do lepszego chłonięcia wody przez glebę, spulchnia ją oraz powoduje, że ziemia staje się bardziej przewiewna. 

Obornik.

Obornik jest nawozem organicznym, który składa się z odchodów zwierząt i ściółki. Na skutek procesów, które zachodzą podczas przechowywania obornika przekształca się on w jednolitą formę.
Przechowywanie obornika wiąże się z utratą zawartego w nim potasu oraz azotu.
Gdy jest on już dobrze przefermentowany, możemy nim nawozić warzywa, raczej nie stosuje się go do kwiatów ogrodowych. Obornik wpływa korzystnie na właściwości fizyczne ziemi.
Nawóz może być w formie przefermentowanej, świeżej, kompostowanej oraz słomiastej.
Najkorzystniej na rośliny ogrodowe wpływa obornik przekompostowany. Poza tym, że po prostu nie śmierdzi, to łatwo można go przekopać z ziemią.
Obornik należy przechowywać w miejscach, które mają wybetonowane dno, chodzi o  to, aby podczas fermentacji nie przedostawał się on do ziemi, gdyż na tym etapie może to mieć na nią niekorzystny wpływ.

Gnojówka.

Gnojówka jest nawozem organicznym, którego  wielu ogrodników używa najchętniej. Często pojawia się opinia, że jest on najlepszy. Nawóz stanowi przefermentowany mocz zwierzęcy, który zawiera w sobie potas, azot oraz  niewielką ilość fosforu. Ze względu na niewielką zawartość fosforu w nawozie, przy nawożeniu warto uzupełnić go nawozem fosforowym.
Po rozcieńczeniu wodą gnojówki, można nią podlewać warzywa. 

Gnojowica .

Nawóz ten składa się z kału, moczu i wody. Ma właściwości podobne do cech gnojówki. Gnojowicę stosujemy, gdy nie możemy zastosować innych nawozów. Gnojowica jest tworzona w oborach bezściółkowych. Przechowuje  się ją głównie w zbiornikach.

Nawozy zielone.

To nawozy, które możemy wyhodować sami, głównie na polu, ale również w ogródku. Powstają one na przykład z gorczycy, łubinu czy saradeli. Rośliny sadzi się na polach, a gdy wystarczająco urosną przekopuje się je z ziemią w ten sposób ją nawożąc. Przekopanie polega na zaoraniu pola.
Nawóz kurzy.
Zanim zastosujemy nawóz musi on być rozcieńczony  i dobrze przefermentowany. Rozcieńczamy go z wodą . Nawóz kurzy zawiera w sobie dużo azotu.

Torf ogrodniczy

Nawóz ten zaopatruje ziemię w próchnicę i zatrzymuje wodę w górnych częściach podłoża. Torf o kwaśnym odczynie polecany jest do nawożenia: wrzosów, różaneczników, borówek i azalii. Najłatwiejszy w użyciu jest gotowy substrat torfowy dostępny w sklepach ogrodniczych.

Kora ogrodowa

Kora tak samo jak torf wzbogaca glebę w próchnicę. Zawiera w sobie mało minerałów. Kora, którą otrzymujemy z drzew iglastych i nie przekompostujemy jej ma odczyn kwaśny. Oznacza to, że podobnie jak torfem możemy nawozić nią: różaneczniki, azalie, wrzosy i borówki.
Wady  nawozów organicznych.
Działanie nawozów organicznych jest widoczne po nieco dłuższym okresie, niż na przykład nawozów mineralnych . Poza tym mogą one nie posiadać wszystkich  składników  potrzebnych roślinom do prawidłowego rozwoju.

Obornik, gnojówka i gnojowica, muszą składać się ze składników pobranych od zdrowych zwierząt, pasących się z dala od ulic, w tym tras szybkiego ruchu. Wtedy dopiero uzyskane plony po użyciu takich nawozów będą dla nas w pełni wartościowe....