Masterton Graham - Podpalacze ludzi.pdf - Masterton Graham - KA-KAA

GRAHAM MASTERTON

P ODPALACZE L UDZI

(P RZEŁO ś YŁ : J ANUSZ W OJDECKI )

SCAN- DAL

Zespół Opery San Diego

wspólnie z firm ą Mander Promotions

ma zaszczyt zaprosi ć

na Wieczór Galowy

po ś wi ę cony Operowym Hołdom dla Ryszarda Wagnera

Teatr Miejski San Diego, Second Avenue przy A Street 21 czerwca, godzina 21.00

strój wieczorowy

ROZDZIAŁ 1

Gdyby Bob Tuggey bodaj przez moment przypu ś cił, Ŝ e dziewczyna w czerwonej

kowbojskiej koszuli w krat ę i z jasnoczerwonym kanistrem w r ę ku szła przez parking w

zamiarze spalenia si ę Ŝ ywcem, byłby w jednej chwili rzucił łopatk ę do nakładania

hamburgerów, przeskoczył przez kontuar i wybiegł z restauracji tak szybko, jak tylko

pozwoliłaby mu na to lekkopółci ęŜ ka budowa ciała.

Zajmował miejsce przy oknie w kuchni, był wi ę c prawdopodobnie pierwsz ą osob ą u

McDonalda z Rosecrans Street, która j ą dostrzegła. I jak na ironi ę - prawdopodobnie jedyn ą ,

która dysponowała dostatecznym do ś wiadczeniem, by zda ć sobie spraw ę , i Ŝ co ś jest z ni ą nie

w porz ą dku, mimo Ŝ e u ś miechała si ę i wymachiwała kanistrem tak, jak gdyby to był

koszyczek polnych kwiatków.

Wiele lat temu Bob Tuggey pracował jako ni Ŝ szy urz ę dnik w biurze Williama

Truehearta, zast ę pcy szefa misji dyplomatycznej w Wietnamie Południowym. Pó ź nym

wieczorem pewnego czerwcowego dnia 1963 roku, kiedy to kupiwszy u swego krawca w

Cholon pół tuzina sportowych koszul wracał samochodem do ambasady, w identyczny sposób

wymachuj ą c kanistrem zaszedł mu drog ę buddyjski mnich. A-tisket, a-tasket.

Nieco dalej jego valiant natrafił na przeszkod ę w postaci przesuwaj ą cego si ę ulic ą

długiego konwoju wojskowego i podczas gdy Bob siedział w samochodzie, pal ą c papierosa i

słuchaj ą c zespołu Peter, Paul and Mary, w odległo ś ci niespełna trzydziestu metrów mnich

wszedł na kraw ęŜ nik, skropił sobie obficie głow ę mieni ą c ą si ę wszystkimi kolorami t ę czy

benzyn ą i zapalił zapałk ę .

Odpowied ź zna wiatr, wiej ą cy poprzez ś wiat...

Bob nigdy nie zapomniał delikatnego odgłosu wybuchu zapalonej benzyny,

wiruj ą cych płatków tl ą cej si ę szaty i maluj ą cego si ę na stopniowo czerniej ą cej twarzy mnicha

spokoju. Słycha ć było wrzaski, odgłosy kłótni, dzwonki rowerów, lecz nikt nie zawołał o

pomoc. Bob wyskoczył z samochodu, ci ą gn ą c za sob ą z zamiarem zduszenia ognia

turystyczny koc, lecz trzej inni mnisi wytrwale odpychali go ko ś cistymi dło ń mi, póki ich brat,

w dalszym ci ą gu płon ą c, nie run ą ł na ziemi ę ju Ŝ poza zasi ę giem wszelkiej pomocy, chyba Ŝ e

tej pochodz ą cej od Buddy.

Bob zgi ą ł si ę wpół przy kraw ęŜ niku i pod przydymionym nieboskłonem zwymiotował

rozbełtanymi kawałkami kurcz ę cia i skórkami od pomidorów. Po dzi ś dzie ń Odpowied ź zna

wiatr przyprawiało go o skurcz Ŝ oł ą dka.

Kiedy dziewczyna ukazała si ę w zasi ę gu wzroku Boba, by ć mo Ŝ e i odezwał si ę w jego

pami ę ci jaki ś malutki dzwoneczek. Lecz z pewno ś ci ą nie było w niej nic takiego, co mogłoby

mu nasun ąć skojarzenie z protestuj ą cym mnichem buddyjskim. Była filigranow ą blondynk ą , a

jej zaczesane do tyłu włosy przywodziły mu na pami ęć Doris Day. Do kowbojskiej koszuli

nosiła szeroki pas z garbowanej skóry i dopasowane levisy.

- Cztery ć wier ć funtowce zamawiam - zawołała Sally, lnianowłosa kierowniczka.

Bob zerwał papierowe opakowania i wepchn ą ł hamburgery do grilla. Za oknem

dziewczyna znajdowała si ę ju Ŝ w połowie parkingu, w dalszym ci ą gu wymachuj ą c kanistrem,

a za ni ą ta ń czył jej skulony cie ń . Sło ń ce przez krótk ą chwil ę błysn ę ło w czerwonej emalii.

Bob

miał

nadwag ę

zaawansowan ą

łysin ę .

Był

zdecydowanie

najstarszym

pracownikiem McDonalda z Rosecrans Street. Gdy lewym okiem spogl ą dał w kierunku

zachodnim, prawe patrzyło na północ - północny zachód. Lecz cała młodzie Ŝ przepadała za

nim i nazywała Wujciem Tugiem. W przyszłym tygodniu ko ń czył pi ęć dziesi ą t jeden lat i

uroczysto ść t ę miał obchodzi ć samotnie. Po tym jak William Trueheart opu ś cił Sajgon, Bob

obsuwał si ę z jednego szczebla rz ą dowej kariery urz ę dniczej na drugi, z jednego szarego

biura do drugiego, od jednej do drugiej czarnej kawy. Zacz ą ł pi ć , z reguły butelk ę ricarda

dziennie, czasem wi ę cej. Dni pełne mlecznobiałych obłoków i smaku any Ŝ u. Pewnego

deszczowego popołudnia we Francji w ciasnym mieszkaniu w Domaine de la Ronce

spróbował popełni ć samobójstwo, odkr ę caj ą c kurek. Bo i có Ŝ było warte Ŝ ycie bez Ŝ adnych

widoków na przyszło ść , bez pieni ę dzy i bez czyjego ś towarzystwa, nie licz ą c podpalanego

boksera o za ś linionym pysku, który nie potrafił si ę powstrzyma ć od gryzienia mebli.

Uratował Boba jedynie smród gazu, który (w poł ą czeniu z Ŝ oł ą dkiem pełnym ricarda)

przyprawił go o niezno ś ny zawrót głowy i mdło ś ci. Wyszedł na chwil ę z domu odetchn ąć

ś wie Ŝ ym powietrzem. Absurdalne - w samym ś rodku popełniania samobójstwa, ale nie miał

ochoty umiera ć odczuwaj ą c mdło ś ci. Gdy go nie było w domu, gaz w kuchni wybuchn ą ł,

przyprawiaj ą c psa o głuchot ę . Konsjer Ŝ ka była w ś ciekła i całymi godzinami chodziła za nim z

wrzaskiem.

- Ty idioto! Wydaje ci si ę , Ŝ e wysadzi ć własne mieszkanie w powietrze to taki

ś wietny dowcip?

- ś e co? - odpowiadał za ka Ŝ dym razem. On równie Ŝ ogłuchł, ale tylko chwilowo.

Dziewczyna w dalszym ci ą gu posuwała si ę w kierunku drugiego ko ń ca parkingu. Dr Ŝ enie

rozgrzanego powietrza sprawiało, i Ŝ wygl ą dało to tak, jak gdyby st ą pała po tafli przejrzystego

jak kryształ jeziora. Na dworze było przeszło pi ęć dziesi ą t stopni, co w San Diego nie zdarzało

si ę cz ę sto. Kierowała si ę na drugi kraniec parkingu, nios ą c w r ę ku co ś , co było bez w ą tpienia

kanistrem, a s ą dz ą c z tego, jak powoli si ę kołysało, kanistrem wypełnionym benzyn ą . Ale

dok ą d go niosła? Po tamtej stronie parkingu nie parkował ani jeden samochód, równie Ŝ

Ŝ adnego pojazdu nie było wida ć na szosie.

Bob odwrócił na drug ą stron ę ć wier ć funtowce i przyj ą ł dwa specjalne zamówienia na

cheeseburgery.

- Sally... s ą filety! - zawołał Gino, który pracował obok niego i cały składał si ę z

imponuj ą cej grdyki i przystrzy Ŝ onych brzytw ą czarnych baczków.

Dziewczyna za ś przest ą piła przez rz ą d kolczastych krzewów, oddzielaj ą cych jedn ą

cze ść parkingu od drugiej.

- Wujciu Tug, gdzie s ą te ć wier ć funtowce? - zwróciła si ę do ń Sally.

Bob opu ś cił wzrok. Były ju Ŝ prawie gotowe.

- Trzy kanapki z kurczakiem zamawiam - zawołała Marianna.

- S ą big maki - powiedział Gino.

- Dwa cheeseburgery zamawiam - rzekł Doyle.

Bob znów podniósł oczy i ujrzał, Ŝ e dziewczyna wci ąŜ si ę oddala. Była teraz

prawdopodobnie jakie ś sto pi ęć dziesi ą t metrów od restauracji. Nie miał poj ę cia, czemu wci ąŜ

jej si ę przygl ą da, lecz znalazła si ę teraz wraz ze swoim kanistrem, zwalniaj ą c kroku i

rozgl ą daj ą c si ę , w takiej odległo ś ci od jakiegokolwiek zaparkowanego pojazdu, jak gdyby

zgubiła drog ę lub uznała, Ŝ e znalazła si ę wreszcie we wła ś ciwym miejscu.

Skwierczenie ć wier ć funtowców odwróciło na chwil ę uwag ę Boba. Wyci ą gn ą ł je z

grilla i wsadził do przygotowanych bułeczek.

- Cztery maki zamawiam! - zawołała Sally.

Bob postawił na stole metalow ą tack ę z ć wier ć funtowcami i czyni ą c to ujrzał, jak

dziewczyna siada po turecku na betonie. Zmarszczył brwi, próbuj ą c z wysiłkiem dostosowa ć

wzrok do odległo ś ci. Jego oczy nie widziały ju Ŝ dobrze z daleka. Id ą c do kina albo na stadion

Jacka Murphy'ego obejrze ć mecz Padresów, zawsze zabierał ze sob ą okulary. Lecz gdy

dziewczyna, odkr ę caj ą c kanister, odwróciła si ę nieco bokiem, w jednej chwili poj ą ł znaczenie

tego gestu i dopiero wtedy zadr Ŝ ał ze zgrozy, kojarz ą c w my ś li zdecydowany, płynny marsz

w nieokre ś lonym bli Ŝ ej kierunku, a-tisket, a-tasket, z kołysz ą c ą si ę czerwon ą blaszank ą i

dostojn ą pozycj ą siedz ą c ą oraz przera Ŝ aj ą cym spokojem, z jakim odkr ę cała nakr ę tk ę . Słyszał

pryskanie tłuszczu spod cheeseburgerów i paplanin ę skautek. Lecz przed oczyma miał obraz

płon ą cego buddyjskiego mnicha.

- Chryste Panie! - rzekł.

- Wujku Tug? - pytaj ą co zmarszczył brwi Gino.

Masterton Graham - Podpalacze ludzi.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: