mechanika.docx

(389 KB) Pobierz

1. Co to jest moment siły F względem punktu O?

2. Z jakich warunków równowagi wyznacza się reakcje w podporach dla układów statycznie

wyznaczalnych?

3. Co to jest wektor główny i moment główny?

4. Co to jest moment gnący i siła tnąca, jak się te wielkości wyznacza.

5. Na czym polega metoda Rittera, przykład zastosowania.

6. Co to jest środek masy w układach wielomasowych i co to są momenty statyczne.

7. Co to są geometryczne momenty bezwładności.

8. Co to jest moment bezwładności i po co się je wyznacza.

9. Co to są momenty dewiacji.

10. Jakie wielkości fizyczne opisują ruch punktu materialnego i jak się je definiuje.

11. Co to jest przyspieszenie styczne i normalne?

12. Zasada zachowania energii mechanicznej.

13. Zasada zachowania pędu i zasada zachowania krętu.

14. Omów pojęcie warunku wytrzymałości i sztywności na przykładzie rozciągania lub

skręcania

 

 

1.  Moment siły (moment obrotowy) siły F względem punktu O jest to iloczyn wektorowy promienia wodzącego r, o początku w punkcie O i końcu w punkcie przyłożenia siły, oraz siły F:

\overrightarrow{M_0} = \vec r \times \vec F

 

Moment siły nie zmienia się gdy przesuwamy siłe wzdłuż siły jej działania

Moment siły względem punktów leżących na lini działania siły jest równy 0.

Jednostk Nm

3.

Wektor główny układu to suma wektorowa wszystkich sił układu, traktowanych jako wektory swobodne.

 Moment główny Mo względem środka redukcji O jako początku układu współrzędnych Oxy jest równy sumie momentów danych sił układu względem punktu O

 

4.

Moment gnący w dowolnym przekroju belki zginanej to algebraiczna suma momentów sił zewnętrznych działających po jednej stronie (lewej lub prawej) rozważanego przekroju względem środka masy tego przekroju.

Momentem gnącym w danym przekroju belki nazywamy sumę momentów (względem środka ciężkości tego przekroju) wszystkich sił zewnętrznych działających na część belki odciętą tym przekrojem.

Siłą tnącą  nazywamy rzut na płaszczyznę tego przekroju wypadkowej wszystkich sił zewnętrznych działających na część belki odciętą tym przekrojem.

 

5.

Kratownicę należy przeciąć przekrojem  takim, aby można było zapisać równanie, w którym jedyną niewiadomą będzie

szukana siła w pręcie (najczęściej przez 3 pręty, z których osie dwóch przecinają się w jednym punkcie)

 

Równanie równowagi to zazwyczaj suma  momentów względem punktu przecięcia  osi pozostałych prętów (czasem suma

rzutów sił – gdy pozostałe pręty są  równoległe)

Do znalezienia sił wewnętrznych w prętach 4, 5 i 6 przy wykorzystaniu metody Rittera, użyjemy dwóch równań równowagi na momenty względem biegunów

i jednego równania równowagi na sumę sił względem osi x. Ze względu na równoległość dwóch rozpatrywanych prętów są tylko dwa bieguny Rittera.

 

 

6.

Środek masy, punkt określony przez rozkład mas w danym ciele.

 

 

7.

Geometryczny moment bezwładności jest to moment bezwładności jednorodnego (o stałej gęstości) ciała podzielony przez jego gęstość.

I_G = \int r^2dV

Znajomość geometrycznego momentu bezwładności umożliwia (w przypadku bryły jednorodnej o gęstości ρ) obliczenie momentu bezwładności danego ciała ze wzoru wynikającego z definicji  I=\rho \cdot I_{G}

Jednostką jest m^5

 

 

8.

Moment bezwładności to miara bezwładności ciała w ruchu obrotowym względem określonej, ustalonej osi obrotu. Im większy moment, tym trudniej zmienić ruch obrotowy ciała, np. rozkręcić dane ciało lub zmniejszyć jego prędkość kątową. Moment bezwładności ciała zależy od wyboru osi obrotu, od kształtu ciała i od rozmieszczenia masy w ciele.

Moment bezwładności punktu materialnego jest iloczynem jego masy i kwadratu odległości od osi obrotu:

I = m r^2\,

Za pomocą momentu bezwładności I\, bryły sztywnej, obracającej się względem pewnej osi z prędkością kątową \omega \, względem tej osi, można wyrazić energię kinetyczną E_K\, tej bryły

E_K = \frac{1}{2}I\omega^2

Jednostkš miary momentu bezwładnoci jest kg×m2

Do symulacji ruchu ciała????????

 

10.

Pkt materialny jest obiektem o zaniedbywalnie małych rozmiarach oraz posiadający masę. Ruch punktu materialnego jest scharakteryzowany przez kilka parametrów liczbowych (lub wektorów):

 

jego położenie Prędkość opisuje szybkość zmiany położenia w czasie, jest definiowana jako pochodna położenia po czasie (oznaczana również przez kropkę)

\mathbf{v} = {d\mathbf{x} \over dt}=v^i \mathbf{e}_i=\frac{dx^i}{dt} \mathbf{e}_i=\dot{x}^i \mathbf{e}_i.

Położenie punktu materialnego jest określane względem wybranego punktu odniesienia (O) znajdującego w przestrzeni.

,

Masę – składowa siły  F=m*a

I

siłę działającą na niego. F=m*a, przy stałej masie

Druga zasada dynamiki Newtona wiąże zmianę masy i prędkości punktu materialnego z siłą.

 

szybkość zmiany pędu ciała jest równa sile działającej na to ciało, co można wyrazić wzorem:

\mathbf{F} =\frac{d\mathbf{p}}{dt}= {d(m \mathbf{v}) \over dt}.

11.

Przyspieszenie – wektorowa wielkość fizyczna wyrażająca zmianę prędkości w czasie.

Przyspieszenie definiuje się jako pochodną prędkości po czasie, czyli jest szybkością zmiany prędkości. Jeśli przyspieszenie styczne jest skierowane przeciwnie do zwrotu prędkości ruchu, to wartość prędkości w tym ruchu maleje a przyspieszenie to jest nazywane opóźnieniem.

Przyspieszenie dośrodkowe (normalne)

Jest to składowa przyspieszenia prostopadła do toru ruchu. Reprezentuje tę część przyspieszenia, która wpływa na zmianę kierunku prędkości, a zatem na kształt toru, ale nie wpływa na zmianę wartości prędkości. Jeżeli prędkość chwilowa oznaczona jest jako v, a chwilowy promień zakrzywienia toru (promień okręgu stycznego do toru, czyli promień krzywizny toru) ruchu wynosi r, to wartość an przyspieszenia dośrodkowego ciała jest równa:

a_n = \frac {v^2}{r}

Przyspieszenie styczne

jest to składowa przyspieszenia styczna do toru ruchu, powodująca zmianę wartości prędkości, ale nie powodująca zmiany kierunku ruchu. Stosując oznaczenie v dla wartości prędkości chwilowej i oznaczenie s dla drogi pokonanej przez ciało, przyspieszenie styczne at określają wzory:

a_t = \frac {dv}{dt}=\frac{d^2 s}{dt^2}

 

12.

Zasada zachowania energii mówi o tym, że określona ilość energii jednego rodzaju zostaje zmieniona w równą ilość energii drugiego rodzaju, czyli energia nigdzie nie ginie, ani nie znika.

 

Ec = Ek + Ep = constans     czyli  delta E = 0

1. Ciało na tej wysokości posiada energię potencjalną ciężkości (grawitacji) wyrażoną wzorem Ep= mgh

01 04a 2.Z każdą sekundą jej prędkość wzrasta, a co za tym idzie zwiększa się jej energia kinetyczna. Z każdą sekundą również zmniejsza się wysokość, a co za tym idzie zmniejsza się jej energia potencjalna.

Tuż przed uderzeniem o ziemię energia potencjalna wynosi zero, a początkowa energia potencjalna piłki zostaje całkowicie przekształcona na energię kinetyczną, czyli
12mv2=mgh

Część energii zostanie przekształcona w dźwięk, część zostanie zużyta na odkształcenie podłogi oraz piłki. Największa część energii ulegnie przekształceniu w ciepło.

 

13.





 

 

 

 

Zasada zachowania krętu

 

Zasada zachowania pędu.Mówi, że dla dowolnego izolowanego układu punktów materialnych, bez względu na to, jakie jest oddziaływanie między nimi, suma wektorowa wszystkich pędów pozostaje stała. 

Rakiety, pocisk karabinu

 

napęd odrzutowy w samolotach odrzutowych i rakietach (pęd strumienia gazów wyrzucanych z dyszy nadaje samolotowi lub rakiecie pęd w kierunku przeciwnym

odrzut i podrzut broni palnej

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin