123xxx.docx

CEL ĆWICZENIA:

Celem ćwiczenia było zbadanie obwodu magnetycznego ze szczeliną magnetyczną.

WSTĘP TEORETYCZNY:

Szczelina powietrzna – w obwodzie magnetycznym o dużej przenikalności magnetycznej jest to część zawierająca materiał nie wykazujący własności magnetycznych (przenikalność praktycznie równa jedności).

Wykorzystywane wzory do obliczania obwodów magnetycznych:

- Bezźródłowość pola magnetycznego:

- Prawo przepływu:

Dane:

Na kolumnie środkowej umieszczone jest uzwojenie zasilane o liczbie zwojów

z1=110

Przekrój poprzeczny kolumny środkowej rdzenia

SII= kFe*0,028*0,03=0,0007812 [m2]

Przekrój poprzeczny kolumn zewnętrznych rdzenia

SIII=SI= kFe*0,014*0,03=0,0003906 [m2]

Średnia długość drogi dla strumienia w kolumnie środkowej

lII=0,056 [m]

Średnia długość drogi dla strumienia W kolumnach zewnętrznych

lIII=lI=0,126 [m]

gdzie kFe = 0,93 jest współczynnikiem wypełnienia rdzenia.

W przykładzie 1 przedstawiono obliczenia dla rdzenia magnetycznego, w którym zasilane uzwojenie umieszczono na kolumnie II (rys. 19.2).

PRZEBIEG ĆWICZENIA:

W ćwiczeniu wykorzystywany jest rdzeń wykonany z ferromagnetyka o wymiarach podanych powyżej. Uzwojenie zasilane ma z1= 110 zwojów, a pomiarowe zp2= 935. Rdzeń ze szczeliną powietrzną ma identyczne wymiary, a szczelina powietrzna wykonana jest na kolumnie III i ma długość δ= 3,1 mm.

WYZNACZANIE CHARAKTERYSTYKI MAGNESOWANIA RDZENIA

1.      Schemat połączeń układu:

2.      Przebieg pomiarów:

Połączyć układ zgodnie ze schematem przedstawionym powyżej. Pomiary wykonać zwiększając wartość napięcia zasilającego uzwojenie dławika, nieprzekraczającą wartości      4 [A] (IN = 3,1 A) prądu płynącego przez uzwojenie. Napięcie zasilania 36V.

a)      Wyniki pomiarów:

Tabela 1.