KSZTAŁTOWANIE POJĘĆ (ZAŁOŻENIA TEORETYCZNE) Chrząstowska.docx

(21 KB) Pobierz

KSZTAŁTOWANIE POJĘĆ (ZAŁOŻENIA TEORETYCZNE)

Na podst. B.Chrząstowska „Lektura i Poetyka”

 

Ø      poloniści odnoszą się nieufnie wobec teoretycznoliterackich treści nauczania, ponieważ dotychczasowe, tradycyjne sposoby nauczania poetyki nie zdały rezultatu

Ø      jeśli wiedza z poetyki ma służyć lekturze, musi być przekazywana w sposób opozycyjny do dotychczasowego.

 

 

NIE (tradycje niedobre)

TAK (kierunki pożądane)

1)pozasystemowe

wyrywkowe, przypadkowe, okazjonalne; obserwacja szczegółu bez rozumienia praw ogólnych

1)systemowe

pojęcia wprowadzane w logicznym następstwie: od ogółu do szczegółu; koncentryczne narastanie wiedzy i umiejętności

2)zdezintegrowane

w warunkach analizy rozdzielającej treść i formę

2)całościowe

analiza sfunkcjonalizowana

3)”profesjonalne”

powielające naukowe, uniwersyteckie sposoby objaśniania kategorii, przekazywanie wiedzy naukowej wprost, np. werbalne objaśnienia, monotonne pogadanki analityczne, lektura słownika terminów

3)metodyczne

przekład wiedzy literaturoznawczej na działania dydaktyczne dostosowane do wieku ucznia i język naturalny, dostępny dziecku

 

Ø      w przechodzeniu dziecka na wyższy poziom rozumienia ważniejsze jest rozumienie pojęć ogólnoteoretycznych niż szczegółowa wiedza z poetyki

Ø      podstawowe, fundamentalne prawa naukowe uczeń powinien poznawać już w zaraniu edukacji, nie zaś- jak dotąd w fazie finalnej. Sposób problematyzowania wiedzy literaturoznawczej nie musi różnić się od „dorosłego”- można, a nawet trzeba uwzględnić w opracowaniu lektury trudne na pozór kwestie teoretyczne, trzeba tylko przełożyć je na język działań dydaktycznych, dostosowanych do możliwości percepcyjnych dziecka (wiedza o literaturze nie może narastać w sposób liniowy lecz koncentryczny, zatem zakres problemów teoretycznych niewiele będzie się różnił na kolejnych poziomach nauczania, zróżnicowane muszą być metody i stopień pogłębiania problematyki oraz wymagania stawiane uczniom)

Ø      zacząć należy od działań najogólniejszych- dotychczas dziecko wyodrębniało z tekstu epitet itp. nie rozumiejąc, czym właściwie różni się język mowy potocznej od poezji. Porządek należy odwrócić- dziecko musi najpierw zaobserwować i zrozumieć różnice w funkcjach języka poetyckiego i zwyczajnego (ogólnego) i dopiero na tym tle zrozumie funkcję epitetu (od ogółu do szczegółu)

Ø      podstawy świadomości literackiej uczniów tworzy rozumienie struktur ogólnych, dlatego trzeba:

-uświadomić prawdy ogólne o dziele literackim (twierdzenia ogólnoteoretyczne): dzieło jest funkcjonalne, jest wypowiedzią językową, kreacją artystyczną, pełni różne funkcje, w dziele mówią różne osoby, jest wieloznaczne, nie mówi wprost, sens utworu nie wynika z dosłownych znaczeń słów i zdań, ale ze wszystkich składników wypowiedzi literackiej

-stosować całościowe, sfunkcjonalizowane procesy lektury i analizy

-stopniowo wypełniać struktury ogólne wiedzą szczegółową

Ø      w tym ujęciu działania dydaktyczne należy skupić wokół kilku punktów wyjściowych (problemów teoretycznych, które można przełożyć na pytania proste:

fikcja literacka- zmyślone czy prawdziwe

komunikacja literacka- kto do kogo mówi

funkcja poetycka języka- różnica pomiędzy językiem artystycznym a zwyczajnym

genologia- co łączy, a co różni podobnie zbudowane utwory literackie

wersyfikacja- jak zbudowany jest wiersz

konwencja- uzależnienie utworów od czasu, w którym powstały

Ø    kształtowanie pojęć jest procesem długotrwałym, rozłożonym niekiedy na lata

Ø      trzy etapy kształtowania pojęć:

1.       Etap propedeutyczny

Wstępny etap pracy, realizujemy wówczas tzw. „wprawki ćwiczeniowe” (poniżej w siatce termin nie wytłuszczony)

2.      Etap właściwy

Etap kształtowania pojęcia i wprowadzenia terminu do czynnego słownika dziecka poprzez odpowiednio zorganizowane ćwiczenia językowe i analityczne (termin wytłuszczony)

3.      Etap wdrożeniowy

Świadome posługiwanie się pojęciami w analizie i interpretacji coraz bardziej skomplikowanych struktur (brak terminu)

Ø      w okresie szkoły podstawowej wyróżniamy dwa etapy kształcenia (książka pisana przed reformą- dostosować do norm obecnych):

-etap propedeutyczny- IV, V (czas przewidziany na przygotowanie uczniów do percepcji wiedzy literaturoznawczej w klasach wyższych)

-etap systematyzacji wiedzy- VI, VII, VIII

Decyduje o tym:

-psychologia rozwojowa (12 lat to dolna granica początków myślenia abstrakcyjnego)

-kształt programu nauczania (jest to wiek, kiedy program postuluje pierwsze próby systematyzacji wiedzy)

 

 

SIATKA POJECIOWA

KLASY

IV

V

VI

VII

VIII

1. Zmyślone czy prawdziwe?

fikcja / prawda

sposoby kształtowania świata przedstawionego

fikcja literacka/ sposoby kształtowania

świat przedstawiony/ rzeczywisty

bohater

zdarzenie:

fantastyczne

realistyczne

czas- przestrzeń

fikcja literacka/ sposoby jej kształtowania

fantastyka- realizm

świat przedstawiony

zdarzenia, wątki, akcja

czas- przestrzeń

świat przedstawiony

bohater literacki

fabuła

czas

przestrzeń

groteska

 

funkcja zdarzeń i postaci w dramacie

akcja w dramacie

konflikt dramatyczny

groteska

komizm

tragizm

świat przedstawiony w liryce

sposoby obrazowania

2. Kto mówi i do kogo?

komunikacja literacka

nadawca- odbiorca

autor- czytelnik

narrator- adresat

postać mówiąca w wierszu- adresat „ty” liryczne

nadawca- odbiorca

narrator 3 os. – adresat narracji

narrator 1 os.

postać mówiąca w wierszu- adresat „ty” liryczne

bohater- bohater (dialogi postaci)

narrator 3 os.

narrator 1 os

-uczestnik

-świadek zdarzeń

postać mówiąca w wierszu

tekst główny- didaskalia

nadawca sztuki teatralnej

(autor, reżyser, scenograf, kompozytor)

widz, odbiorca zbiorowy

podmiot liryczny, sytuacja liryczna

podmiot liryczny (indywidualny, zbiorowy)

sytuacja liryczna

liryka bezpośrednia i posrednia

3. Jak mówi podmiot

a) formy wypowiedzi

dialog, monolog

opowiadanie

mowa zależna i niezależna

dialog, monolog

opowiadanie, opis

mowa zależna i niezależna

dialog postaci (w powieści)

narracja

monolog liryczny

mowa zależna i niezależna

dialog postaci w dramacie

monolog w dramacie

indywidualizacja języka

mowa zależna i niezależna

typy monologów lirycznych

typy monologów lirycznych:

-opis

-opowiadanie

-rozmowa

-przemówienie

-wyznanie

b)język artystyczny

funkcja poetycka języka

stylistyka

różne funkcje języka

epitet, porównanie, uosobienie

przenośnia

onomatopeja

różne funkcje języka

przenośnia, alegoria

onomatopeja

instrumentacja głoskowa

stylistyczna funkcja zdań

stylistyczna funkcja czasowników

różne funkcje języka

przenośnia, obraz poetycki

ironia, alegoria, instrumentacja głoskowa, symbol, styl f. zdań i czasowników

obraz poetycki, ironia, symbol

retoryczne środki stylistyczne:

-pytanie retoryczne

-wykrzykniki

-apostrofy

-antytezy

-anafory

-powtórzenia

typy monologów lirycznych

-opis

-opowiadanie

-rozmowa

-przemówienie

-wyznanie

4. jak zbudowany jest wiersz?

wersyfikacja

rytm

wiersz miarowy- wiersz wolny

wers, rytm, strofa, refren

wers, rytm

wiersz miarowy- wiersz wolny

w. stroficzny- w. ciągły

rym: żeński i męski

układy rymu

w sylabiczny- w. wolny

(ilość sylab, intonacja mowy)

przerzutnia

rym dokładny, niedokładny

w. sylabiczny- w. wolny

(zdanie a wers)

średniówka, przerzutnia,

w. bezrymowy

semantyka rymu

w. sylabotoniczny

(rozkład akcentów)

w. wolny

-zdaniowy

-emocyjny

funkcje rymu:

rytmiczna

kompozycyjna

semantyczna

5. ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin