KSZTAŁTOWANIE POJĘĆ (ZAŁOŻENIA TEORETYCZNE)
Na podst. B.Chrząstowska „Lektura i Poetyka”
Ø poloniści odnoszą się nieufnie wobec teoretycznoliterackich treści nauczania, ponieważ dotychczasowe, tradycyjne sposoby nauczania poetyki nie zdały rezultatu
Ø jeśli wiedza z poetyki ma służyć lekturze, musi być przekazywana w sposób opozycyjny do dotychczasowego.
NIE (tradycje niedobre)
TAK (kierunki pożądane)
1)pozasystemowe
wyrywkowe, przypadkowe, okazjonalne; obserwacja szczegółu bez rozumienia praw ogólnych
1)systemowe
pojęcia wprowadzane w logicznym następstwie: od ogółu do szczegółu; koncentryczne narastanie wiedzy i umiejętności
2)zdezintegrowane
w warunkach analizy rozdzielającej treść i formę
2)całościowe
analiza sfunkcjonalizowana
3)”profesjonalne”
powielające naukowe, uniwersyteckie sposoby objaśniania kategorii, przekazywanie wiedzy naukowej wprost, np. werbalne objaśnienia, monotonne pogadanki analityczne, lektura słownika terminów
3)metodyczne
przekład wiedzy literaturoznawczej na działania dydaktyczne dostosowane do wieku ucznia i język naturalny, dostępny dziecku
Ø w przechodzeniu dziecka na wyższy poziom rozumienia ważniejsze jest rozumienie pojęć ogólnoteoretycznych niż szczegółowa wiedza z poetyki
Ø podstawowe, fundamentalne prawa naukowe uczeń powinien poznawać już w zaraniu edukacji, nie zaś- jak dotąd w fazie finalnej. Sposób problematyzowania wiedzy literaturoznawczej nie musi różnić się od „dorosłego”- można, a nawet trzeba uwzględnić w opracowaniu lektury trudne na pozór kwestie teoretyczne, trzeba tylko przełożyć je na język działań dydaktycznych, dostosowanych do możliwości percepcyjnych dziecka (wiedza o literaturze nie może narastać w sposób liniowy lecz koncentryczny, zatem zakres problemów teoretycznych niewiele będzie się różnił na kolejnych poziomach nauczania, zróżnicowane muszą być metody i stopień pogłębiania problematyki oraz wymagania stawiane uczniom)
Ø zacząć należy od działań najogólniejszych- dotychczas dziecko wyodrębniało z tekstu epitet itp. nie rozumiejąc, czym właściwie różni się język mowy potocznej od poezji. Porządek należy odwrócić- dziecko musi najpierw zaobserwować i zrozumieć różnice w funkcjach języka poetyckiego i zwyczajnego (ogólnego) i dopiero na tym tle zrozumie funkcję epitetu (od ogółu do szczegółu)
Ø podstawy świadomości literackiej uczniów tworzy rozumienie struktur ogólnych, dlatego trzeba:
-uświadomić prawdy ogólne o dziele literackim (twierdzenia ogólnoteoretyczne): dzieło jest funkcjonalne, jest wypowiedzią językową, kreacją artystyczną, pełni różne funkcje, w dziele mówią różne osoby, jest wieloznaczne, nie mówi wprost, sens utworu nie wynika z dosłownych znaczeń słów i zdań, ale ze wszystkich składników wypowiedzi literackiej
-stosować całościowe, sfunkcjonalizowane procesy lektury i analizy
-stopniowo wypełniać struktury ogólne wiedzą szczegółową
Ø w tym ujęciu działania dydaktyczne należy skupić wokół kilku punktów wyjściowych (problemów teoretycznych, które można przełożyć na pytania proste:
fikcja literacka- zmyślone czy prawdziwe
komunikacja literacka- kto do kogo mówi
funkcja poetycka języka- różnica pomiędzy językiem artystycznym a zwyczajnym
genologia- co łączy, a co różni podobnie zbudowane utwory literackie
wersyfikacja- jak zbudowany jest wiersz
konwencja- uzależnienie utworów od czasu, w którym powstały
Ø kształtowanie pojęć jest procesem długotrwałym, rozłożonym niekiedy na lata
Ø trzy etapy kształtowania pojęć:
1. Etap propedeutyczny
Wstępny etap pracy, realizujemy wówczas tzw. „wprawki ćwiczeniowe” (poniżej w siatce termin nie wytłuszczony)
2. Etap właściwy
Etap kształtowania pojęcia i wprowadzenia terminu do czynnego słownika dziecka poprzez odpowiednio zorganizowane ćwiczenia językowe i analityczne (termin wytłuszczony)
3. Etap wdrożeniowy
Świadome posługiwanie się pojęciami w analizie i interpretacji coraz bardziej skomplikowanych struktur (brak terminu)
Ø w okresie szkoły podstawowej wyróżniamy dwa etapy kształcenia (książka pisana przed reformą- dostosować do norm obecnych):
-etap propedeutyczny- IV, V (czas przewidziany na przygotowanie uczniów do percepcji wiedzy literaturoznawczej w klasach wyższych)
-etap systematyzacji wiedzy- VI, VII, VIII
Decyduje o tym:
-psychologia rozwojowa (12 lat to dolna granica początków myślenia abstrakcyjnego)
-kształt programu nauczania (jest to wiek, kiedy program postuluje pierwsze próby systematyzacji wiedzy)
SIATKA POJECIOWA
KLASY
IV
V
VI
VII
VIII
1. Zmyślone czy prawdziwe?
fikcja / prawda
sposoby kształtowania świata przedstawionego
fikcja literacka/ sposoby kształtowania
świat przedstawiony/ rzeczywisty
bohater
zdarzenie:
fantastyczne
realistyczne
czas- przestrzeń
fikcja literacka/ sposoby jej kształtowania
fantastyka- realizm
świat przedstawiony
zdarzenia, wątki, akcja
bohater literacki
fabuła
czas
przestrzeń
groteska
funkcja zdarzeń i postaci w dramacie
akcja w dramacie
konflikt dramatyczny
komizm
tragizm
świat przedstawiony w liryce
sposoby obrazowania
2. Kto mówi i do kogo?
komunikacja literacka
nadawca- odbiorca
autor- czytelnik
narrator- adresat
postać mówiąca w wierszu- adresat „ty” liryczne
narrator 3 os. – adresat narracji
narrator 1 os.
bohater- bohater (dialogi postaci)
narrator 3 os.
narrator 1 os
-uczestnik
-świadek zdarzeń
postać mówiąca w wierszu
tekst główny- didaskalia
nadawca sztuki teatralnej
(autor, reżyser, scenograf, kompozytor)
widz, odbiorca zbiorowy
podmiot liryczny, sytuacja liryczna
podmiot liryczny (indywidualny, zbiorowy)
sytuacja liryczna
liryka bezpośrednia i posrednia
3. Jak mówi podmiot
a) formy wypowiedzi
dialog, monolog
opowiadanie
mowa zależna i niezależna
opowiadanie, opis
dialog postaci (w powieści)
narracja
monolog liryczny
dialog postaci w dramacie
monolog w dramacie
indywidualizacja języka
typy monologów lirycznych
typy monologów lirycznych:
-opis
-opowiadanie
-rozmowa
-przemówienie
-wyznanie
b)język artystyczny
funkcja poetycka języka
stylistyka
różne funkcje języka
epitet, porównanie, uosobienie
przenośnia
onomatopeja
przenośnia, alegoria
instrumentacja głoskowa
stylistyczna funkcja zdań
stylistyczna funkcja czasowników
przenośnia, obraz poetycki
ironia, alegoria, instrumentacja głoskowa, symbol, styl f. zdań i czasowników
obraz poetycki, ironia, symbol
retoryczne środki stylistyczne:
-pytanie retoryczne
-wykrzykniki
-apostrofy
-antytezy
-anafory
-powtórzenia
4. jak zbudowany jest wiersz?
wersyfikacja
rytm
wiersz miarowy- wiersz wolny
wers, rytm, strofa, refren
wers, rytm
w. stroficzny- w. ciągły
rym: żeński i męski
układy rymu
w sylabiczny- w. wolny
(ilość sylab, intonacja mowy)
przerzutnia
rym dokładny, niedokładny
w. sylabiczny- w. wolny
(zdanie a wers)
średniówka, przerzutnia,
w. bezrymowy
semantyka rymu
w. sylabotoniczny
(rozkład akcentów)
w. wolny
-zdaniowy
-emocyjny
funkcje rymu:
rytmiczna
kompozycyjna
semantyczna
5. ...
Kaacha91