Steven Sora - Tajne zwiazki amerykańskich elit.pdf - Steven Sora - morefaya2006

Steven Sora

Tajne związki amerykańskich elit

Mojej żonie Terry, która jest moim najlepszym przyjacielem, oraz naszym synom, Christianowi i

Mike'owi

SPIS TREŚCI

Podziękowania

Wstęp; Zrodzone z krwi

CZĘŚĆ PIERWSZA

Wesołe i krótkie życie pirata

Rozdział 1 Nowy porządek świata

Rozdział 2 Bracia piratów i korsarzy

Rozdział 3 Pod czarną flagą

Rozdział 4 Szkielety w szafie

CZĘŚĆ DRUGA

Loża i rewolucja

Rozdział 5 Szmuglerzy, patrioci, masoni

Rozdział 6 Franklin i masońskie podziemie

Rozdział 7 Biznesmeni czasu wojny

Rozdział 8 Łapówka, która rozstrzygnęła wojnę

Rozdział 9 Jeden naród pod zwierzchnictwem

Wielkiego Architekta

CZĘŚĆ TRZECIA

Od sacrum do profanum

Rozdział 10 Handlarze niewolników

Rozdział 11 Czerwony Krzyż i czarny towar

Rozdział 12 Masoni i ich niewolnicy

Rozdział 13 Masońska zdrada

Rozdział 14 Bractwo opiumowe

Rozdział 15 Z loży do meliny

Rozdział 1 6 Bogactwo: dziedzictwo handlu opium

Rozdział 17 Trupia czaszka i piszczele

PODZIĘKOWANIA

Przede wszystkim chciałbym podziękować mojej żonie, Terry, oraz naszym synom, Christianowi i

Mike'owi, którzy motywowali mnie do pracy nad tą książką. Dziękuję również całej mojej rodzinie

i przyjaciołom, których entuzjazm, uwagi krytyczne i wsparcie w pełni doceniam.

Szczególne podziękowania należą się czytelnikom mojej książki The Lost Treasure oj the Kinghts

Templar, którzy nie skąpili swego czasu na kontakty ze mną, i w wielu przypadkach byli dla mnie

źródłem inspiracji i porady. Dziękuję moim kompanom podróżnikom, autorom i czytelnikom,

którzy podzielają moje zainteresowanie historią od jej nieoficjalnej strony. Zwłaszcza jednej osobie,

której celowo nie wymieniam z nazwiska, zawdzięczam wiele intuicji i wiadomości związanych z

moim tematem.

Składam również podziękowania pracownikom licznych bibliotek, księgarń oraz muzeów, których

prąca sprawia, że historia jest czymś, co wciąż żyje. W tym miejscu chciałbym wymienić

pracowników Beth lehem Area Public Library z Bethlehem w Pensylwanii; Mystic Seaport z Mystic

w Connecticut; Maritime Museum z Salem w Massachusetts; Cushing House z Newburyport w

Massachusetts; Museum of Fisheries z Lunenburga w Nova Scotia; Custom House z Saint George

na Bermudach.

Chciałbym też wyrazić swoją głęboką wdzięczność wszystkim osobom związanym z Inner

Traditions, zwłaszcza Ehudowi Sperlingowi, Jonowi Grahamowi, Cynthii Fowles, Kelly Bowen,

Susan Davidson oraz Jeanie Levitan - za wszystko, co dla mnie zrobili, począwszy od gościnności i

słów zachęty, na skrupulatnej edycji i pięknej szacie graficznej książki skończywszy.

Wstęp

ZRODZONE Z KRWI

Elity i tajne stowarzyszenia kształtują historię od zarania cywilizacji. Od czasów krucjat po wiek

dwudziesty pierwszy garstka rodzin kontroluje bieg dziejów świata, budując własną potęgę i

bogactwo, podejmując wspólne wysiłki i zawierając między sobą małżeństwa.

Największą elitarną społeczność stanowili templariusze. Często warunkiem przystąpienia do

organizacji było pochodzenie i bogactwa, będące przywilejem nielicznych wybrańców. Na zewnątrz

owego rdzenia istniały konkretne siły niezbędne zarówno w celu prowadzenia wojen, jak i dla

zapewnienia ochrony rozległym posiadłościom organizacji. Siły te rosły, obejmując z czasem armię,

flotę, rozmaite nieruchomości łącznie z posiadłościami ziemskimi oraz bankowe imperium.

Kryteria przyjmowania kandydatów zmieniały się w stopniu koniecznym dla zapewnienia

personelu, lecz u władzy znajdowała się zawsze elita.

Gdy potężna organizacja templariuszy została nagle zdelegalizowana wskutek chciwości

francuskiego króla, nie przestała ona istnieć, lecz jedynie zeszła do podziemia. Na przetrwanie owej

podziemnej struktury templariuszy wskazywało kilku autorów, lecz dopiero niedawno bardziej

gruntowne badania rzuciły więcej światła na tę sprawę.

Templariusze przetrwali militarnie. Przysięgając wierność różnym su-werenom, zakony wojskowe

przetrwały otwarty atak zarówno państwa, jak i Kościoła, a także masowe egzekucje i więzienia w

wieku XIV. Rycerze Chrystusa, Krzyżacy, Gwardia Szwajcarska i Gwardia Szkocka, a także kilka

innych małych, lecz potężnych zakonów rycerskich przetrwało swoich prześladowców. Zakony te

ocalały, prosperowały i mnożyły się niczym hydra. Niektóre istnieją i dobrze się mają również w

nowym tysiącleciu.

Organizacja templariuszy przetrwała i przeprowadziła swą finansową reorganizację. Stowarzyszenie

to, które nadało bankowości jej współ czesną formę, ocalało, przenosząc się do Szwajcarii, gdzie

garstka bankierów strzegła wielkiego bogactwa europejskiej elity i zarządzała nim. Szwajcarskie

kantony, często posiadające flagi w nieznacznym tylko stopniu różniące się od flagi templariuszy,

strzeżone przez alpejskie przełęcze i Gwardię Szwajcarską, przejęły rolę preceptoriów templariuszy.

Neutralność oraz zasada dyskrecji będzie przyciągać bogactwa z całej Europy od wieku XIV do

XXI.

Wyznawane przez templariuszy ideały braterstwa, poświęcenia nauce i działalności badawczej

potężnie oddziaływały na świat na przestrzeni kolejnych stuleci. Na przykład organizacje

spadkobierców templariuszy odpowiedzialne były za postęp, jaki dokonał się w różnych naukach.

Książę Henryk, Wielki Mistrz Rycerzy Chrystusa, rozwinął sztukę nawigacji, a także finansował

różne wyprawy badawcze. Rozmaici członkowie Royal Society dokonywali postępów w astronomii,

medycynie, a nawet w zakresie transmutacji metali, a ich osiągnięcia często stawały się podstawą

nowożytnych nauk. Aż do początku XIV wieku naukę i doświadczenie uważano za działalność

heretycką i uczony łatwo mógł z ich powodu trafić w ręce inkwizycji. Późniejsze organizacje

spadkobierców templariuszy zrozumiały, jakie znaczenie ma zasada tajności dla uniknięcia

religijnych represji wymierzonych w badania filozoficzne i naukowe.

Loże masońskie stworzone w Szkocji, po opuszczeniu jej przez templariuszy, w znacznym stopniu

wywierały wpływ na amerykańskie idee swobód obywatelskich, wolności jednostki, prawidłowego

trybu postępowania sądowego oraz demokracji. Idea "loży wojskowej" - czyli "przenośnej" loży

podróżującej wraz z żołnierzami - która dotarła do Ameryki dzięki walczącym jednostkom

militarnym Europy, pogłębiła owe ideały i walczyła w wojnie o niepodległość. Tajne grupy podobne

do tej, która spotykała się w Loży św. Andrzeja w Bostonie, spowodowały wydarzenie znane jako

Bostońskie Picie Herbaty i lotem błyskawicy rozprzestrzeniały się w koloniach. Stowarzyszenia:

Caucus Club, Loyall Nine oraz Synowie Wolności rozrosły się w Komitety Korespondencyjne,

Kongres Kontynentalny, a w końcu walczące jednostki milicji. Wiele spośród nich z konieczności

powstawało w tajemnicy. Wiele zaprzysięgło swój tajny charakter w lożach masońskich. Szczyt ich

działalności przypada na moment, w którym oddziały francuskie, zwerbowane kanałami

masońskimi, pod dowództwem wysokiej rangi masonów i joamnitów, pokonały Brytyjczyków pod

Yorktown.

Rezultatem był wybór amerykańskiego prezydenta elekta, który był masonem zaprzysiężonym (na

Biblię Loży Masońskiej) przez Wielkiego Mistrza Masonów Nowego Jorku, a także nowa forma

ustrojowa. Kolejna konsekwencja to narodowy Kapitol wzniesiony wedle geometrycznych zasad

masonów; ceremonia oddania była ceremonią typowo masońską, wysocy urzędnicy państwowi

wystąpili w jej trakcie w masońskich fartuchach.

Ale była też ciemna strona medalu.

Tajne stowarzyszenia oraz elity szerokich warstw społecznych przy użyciu wszelkich możliwych

środków zaczęły dążyć do utrwalenia swojego wpływu. Ideały wolności i równości zostały

skompromitowane przez elity, które pozostały przy władzy.

Rozpad organizacji templariuszy bezpośrednio zadecydował o niezwykłym nasileniu się plagi

piractwa będącego zmorą Europy, Ameryki, a nawet Oceanu Indyjskiego. Sami piraci zrzeszali się

w bractwa; zobowiązywali się służyć wspólnemu dobru, równo dzielić zyski, a nawet walczyli pod

tą samą banderą, co bandera wojennej floty templariuszy. Co jeszcze bardziej osobliwe, bazy

piratów - porty w Szkocji, Irlandii i Ameryce, gdzie piraci mogli swobodnie dokować i sprzedawać

łupy - chronione były przez komórki masońskie, których wpływy sięgały sądów i budynków

rządowych.

Również przemyt, mimo że był nielegalny, stał się przedsięwzięciem na skalę światową. Rozmaite

porty - od Salem i Newport aż po Kara iby i Bermudy - dające schronienie piratom i ułatwiające ich

proceder, bez skrupułów wspierały przemytników i w przemycie uczestniczyły. Z tych samych

powodów organizacje masońskie przeradzały się w cechy rzemieślników i robotników,

zapewniające ich członkom środki do życia - jednostki trudniące się przemytem musiały cieszyć się

opinią godnych zaufania. Na wyspach bermudzkich, gdzie handel w wieku XVIII przypuszczalnie w

dwóch trzecich był nielegalny, jego uczestnicy musieli dochowywać tajemnicy. Wyspy te były i są

bastionem masonerii; sama komora celna przypomina bardziej świątynię masońską niż budynek

rządowy.

Niestety, masoneria wspierała też handel niewolnikami. W istocie Rycerze Chrystusa

odpowiedzialni byli za organizowanie transportu żywego towaru do Europy, potem zaś - za

wydawanie licencji na handel żywym towarem w obu Amerykach. Zakony rycerskie, mające

wpływy w rządach Portugalii i Hiszpanii, sprzedawały licencje rządom innych krajów, które z kolei

organizowały kampanie propagujące ów handel. W ostatecznej instancji beneficjentami tego

procederu byli członkowie rodzin królewskich; za swój udział w zyskach przyznawali licencje elicie

handlarzy i ludziom interesu należącym do dworu. Koncesje na handel niewolnikami ci sprzedawali

tym, którzy oferowali najwyższe ceny, umożliwiając akces do klasy kupieckiej również osobom z

zewnątrz - mimo to koneksje brały górę nad zamożnością. W Ameryce demokracja i wolny handel

teoretycznie każdemu pozwalały odegrać swoją rolę w zakupie i sprzedaży ludzi, jednakże tylko

elitarna garstka osób skoligaconych z podobnymi rodzinami w Anglii i Francji rządziła całym

interesem.

Gdy wybuchła amerykańska rewolucja, Benjamin Franklin zwrócił się do elity masonerii

francuskiej sprawującej nadzór nad handlem niewolnikami z prośbą o dostawy broni, prowiantu

oraz o wsparcie wojskowe. Przez pierwsze osiemdziesiąt lat amerykańskiej historii porty dające

schronienie okrętom z niewolnikami - od Charleston aż po Newport - były pod kontrolą niewielkiej

grupy powiązanej zależnościami rodzinnymi oraz masońskimi. Rody te w niczym nie przypominały

Jefferso-nów i Madisonów, według których położenie kresu procederowi niewolnictwa stanowiło

wymóg nowej demokracji; ponad wolność i demokrację handlarze niewolników przedkładali

merkantylny kapitalizm.

Handlarze nie chcieli wyrzec się dochodowego zajęcia i wydawało się, że nie cofną się przed

niczym, walcząc z abolicjonizmem. Tym, którzy należeli do handlowej elity, wydawało się, że

prezydentura jest czymś, co mogą kupić, a gdy pieniądze nie mogły rozstrzygnąć wyborów, uciekali

się do innych środków umożliwiających przejęcie władzy. Dwóch prezydentów stojących na drodze

wrogów abolicji - Harrisona i Taylora - spotkała nagła śmierć w niewyjaśnionych okolicznościach,

co wyniosło do władzy dwóch wiceprezydentów będących zwolennikami handlu niewolnikami.

Gdy zaś abolicjonizmu nie było w stanie powstrzymać nawet zabójstwo, wówczas wybuchła w

kraju najbardziej wyniszczająca wojna w jego historii. Wojna secesyjna skończyła się pod

Appo-mattox, gdzie wojska Jeffersona Davisa złożyły broń - nie skończyła się ona jednak dla elity.

Konspiracja zorganizowana przez quasi-masońskie stowarzyszenie Rycerzy Złotego Kręgu (Knights

of the Golden Circle) w celu zlikwidowania prezydenta Lincolna miała też za zadanie przekreślenie

Deklaracji Niepodległości oraz jej wpływu na handel z Anglią. Powojenne wysiłki zmierzające do

odbudowy Unii również napotkały przeszkodę w postaci innej masońskiej grupy "rycerzy" - Ku

Klux Klan.

Chociaż piractwo i przemyt nie były już opłacalne w niepodległej od niedawna Ameryce, to jednak

przedsięwzięcia takie jak handel niewolnikami i nielegalny handel narkotykami nadal

praktykowano. To ostatnie dostarczało elicie bogactw, które staną się początkiem amerykańskiej

epoki przemysłowej. Nielegalny handel narkotykami, wspólne dzieło Amerykanów i Brytyjczyków

z pierwszej połowy XIX wieku, stanie się odtąd niekończącą się plagą. I znów handel kontrolowała

wybrana grupa rodzin; zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i Ameryce tworzyła ona komórki

organizacyjne masonerii. Rodzina i powiązania masońskie były tu jedynym biletem wstępu.

O ile nie budzi zdziwienia to, że amerykańscy Ojcowie Założyciele byli w większości przypadków

właścicielami niewolników (ich posiadanie było legalne), to dziwić może odkrycie, że często byli

oni również przemytnikami narkotyków. Zyski z ich sprzedaży, z przemytu, z handlu niewolnikami,

a nawet z piractwa bezpośrednio dały początek kilku spośród najważniejszych banków naszego

kraju funkcjonującym do dziś. Biznes ubezpieczeniowy w Nowej Anglii powstał i zaczął

prosperować dzięki dochodom z ubezpieczeń handlarzy opium oraz okrętów z niewolnikami.

Rozległa sieć kolejowa zbudowana w wieku XIX i obejmująca całe Stany Zjednoczone powstała

dzięki dochodom z nielegalnego przemytu narkotyków, a jedna z największych fortun

zgromadzonych dzięki opium była pierwszym źródłem finansowania sieci telefonicznej i

komunikacyjnej.

Europejscy templariusze byli organizacją potężną, jednakże ich rdzeń stanowiła będąca u władzy od

wielu pokoleń elita, która zagarniała profity wypracowane przez całą organizację. Nawet po

oficjalnym rozpadzie zachowała wielkie wpływy i znaczenie - zawsze niejawne.

W Ameryce wpływ takiego elitarnego rdzenia zawsze był ogromny. Owa elitarna klasa usiłowała

sprawować kontrolę nad masami - już nie w imię świętej wojny (krucjaty), lecz raczej po to, by się

wzbogacić. Zakorzeniona w masońskim systemie lóż, nowa klasa powstała dzięki koneksjom

nawiązywanym przy najsłynniejszych lożach, takich jak Hol land Lodge No 8 w Nowym Jorku,

oraz Loża Salomona w Charleston, której członkowie byli w stanie kontrolować politykę i

nielegalny biznes, a jednocześnie czerpać dochody z korupcji, a nawet z przestępczej działalności

półświatka.

Rodzinne fortuny Franklina i Teodora Roosevelta zbudowano na handlu opium. Podobnie jak we

wszystkich rodzinach handlarzy opium, również i w tym przypadku tradycja była czymś niezwykle

istotnym. Rodzina Delano, z której wywodził się Franklin Delano Roosevelt, trudniła się

przemytem opium, zbijając na tym fortunę; utraciwszy ją ród Delano ponownie zajął się handlem

narkotykami, aby powetować sobie straty. Ulysses Grand wżenił się w rodzinę handlarzy opium z

koneksjami w Europie i Ameryce. Pierwsze rodziny Nowego Jorku oraz Nowej Anglii, które

wielkodusznie sponsorowały uniwersytety: Harvarda, Yale, Columbia, Brown i Princeton -

darowane sumy zarobiły na nielegalnym handlu narkotykami. Ci sami ludzie będą budować koleje i

zakłady włókiennicze, zakładać banki i towarzystwa ubezpieczeniowe, pozostawiając na całe

pokolenia rodzinną fortunę w stanie nienaruszonym. Poza Rooseveltem i Grantem, również inni

prezydenci - łącznie z Ta ftem i obydwoma Bushami - mieli powiązania z tajemniczą sektą z Yale,

założoną i finansowaną z pieniędzy pochodzących z handlu z Chinami. Organizacja ta jest dzisiaj

równie tajemnicza, elitarna i potężna jak przed dwoma wiekami.

Inni prezydenci powiązani byli z piratami za pośrednictwem swych rodzin. John Tyler wżenił się w

rodzinę, która status swój zawdzięczała pirackim łupom. Pradziadek Miliarda Fillmore'a sądzony

był za piractwo. Podobnie jak handel opium, piractwo było przedsięwzięciem, którego powodzenie

zależało od rozległego systemu powiązań i wzajemnego zaufania. Od Przylądka Sztokfisza i

wschodniej części Long Island, aż po Nowy Jork, Północną Karolinę i Nowy Orlean - piraci darzyli

się wzajemnym zaufaniem i znali tych przedstawicieli władzy, którzy mogli zapewnić im

schronienie, legalną ochronę oraz rynek dla ich towarów. Na lądzie kapitanowie pirackich okrętów

meldowali się u tych nielicznych spośród potężnych, którzy chronili ich handel. Kontakty te

nawiązywano i podtrzymywano za pośrednictwem lóż masońskich. Gubernatorowie, burmistrzowie

i sędziowie wydawali pozwolenia na pirackie eskapady i inwestowali w nie; czerpane z nich zyski

pomagały gromadzić rodowe fortuny.

Okręty pirackie były pływającymi lożami, w których rytuał, tajemnica i braterstwo krwi były

więzami łączącymi piratów. Jednak szeregowi członkowie pirackiej braci nie byli mile widziani na

spotkaniach nowojorskiej Holland Lodge No 8, na których rodzina Livingstonów świętowała swoje

powodzenie, z jakim wspierała takich piratów jak kapitan Kidd, a także chroniła piratów takich jak

Laffite - sto lat później.

Piractwo nie było jedynym przestępstwem na pełnym morzu; amerykańskie kolonie prosperowały

również dzięki przemytowi. John Hancock był zamożnym masonem, którego okręt "Liberty"

popchnął Boston na drogę prowadzącą do Bostońskiego Picia Herbaty oraz rewolucji. Z jednej

strony, przez kontakty z elitarnymi lożami masońskimi, w których mile widzianymi gośćmi byli

armatorzy oraz kapitanowie okrętów - z drugiej zaś, mając powiązania w lożach, w których

akceptowano pracowników fizycznych - Hancock zapewniał pracę jednej trzeciej mieszkańców

Bostonu. Tym, co przyspieszyło rewolucję, były wysiłki Wielkiej Brytanii mające na celu

wprowadzenie w życie praw przeciwko przemytowi. Kolonie zawdzięczały przemytnikom dostawy

żywności, broni i innych środków umożliwiających walkę z Brytyjczykami.

Rola, jaką handlowi partnerzy Amerykanów odegrali na Karaibach i wyspach bermudzkich, nie

została dokładnie zbadana przez historyków, jednakże była ona doniosła. W tym samym czasie

przemyt i kor sarstwo dostarczały środków do życia wielu politycznym dynastiom Ameryki

pozostającym u władzy do dziś.

Rewolucja położyła kres wielkim zyskom z przemytu. Piractwo i kor sarstwo również przestało być

łatwą drogą do fortuny. Handel niewolnikami stanowił kolejną drogę do zdobycia na morzu

bogactw, a kwitł w portach, które były twierdzami masonerii. Od New Port aż do Charleston

przynależność do loży oznaczała dostęp do pieniędzy i bezpieczeństwa, umożliwiając też

znalezienie właściwej załogi okrętu z niewolnikami. Oznaczała też dostęp do rynków zbytu.

Jednakże bycie masonem otwierało możliwości nie tylko w świecie przestępczym. Benjamin

Franklin przyznał, że sukces w branży drukarskiej zależał od tego, do jakiej się należało Loży w

Filadelfii. John Jacob Astor, który swego czasu był w posiadaniu jednej piętnastej bogactw

wszystkich Amerykanów, chcąc rozkręcić interes, przystąpił do prestiżowej nowojorskiej Holland nr

8. Powodzenie w zawodzie prawnika, będącego niemal koniecznym wstępem do późniejszego

piastowania stanowisk rządowych, zapewnione zostało dziedzicom fortun mogących studiować w

londyńskiej Tempie. Passing the bar jest wyrażeniem, które powstało w londyńskiej twierdzy

Tempie. To rytuał inicjacji, jaki musi dziś przejść każdy młody adept prawa. Droga awansu w armii

zamknięta była dla tych, którzy nie byli członkami loży wojskowej, siedziby masońskiego bractwa,

do którego należał George Washington, Markiz de Lafayette oraz John Paul Jones.

Tajne elitarne struktury, które stworzyły amerykańskie imperia biznesu oraz rodzinne fortuny,

skutecznie zatarły swą historię. W stuleciu, w którym najmniejsza niedyskrecja może czasem

wykluczyć polityka z życia publicznego, wątpliwa przeszłość oraz dzieje rodzin Ojców Założycieli

naszego kraju, jak również dzieje jego instytucji - wydają się czymś niezwykłym. Odziedziczyliśmy

szkoły średnie i uniwersytety nazwane imionami handlarzy niewolników i handlarzy opium.

Honorujemy prezydentów i innych polityków, których rodziny zbudowały swe fortuny na zbrodni.

Popieramy przedsięwzięcia zapoczątkowane przez ludzi, których majątki mają korzenie w

Steven Sora - Tajne zwiazki amerykańskich elit.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: