JEMIOŁA POSPOLITA.docx

JEMIOŁA POSPOLITA

Viscum album

Surowiec: W celach leczniczych wykorzystuje się ulistnione wierzchołki rośliny razem z kwiatami i owocami.

Substancje lecznicze: Jemioła zawiera flawonoidy, aminy, trójterpeny i kwasy organiczne, wiskotoksyny, związki śluzowe, z soli mineralnych wymienić należy związki potasu i wapnia.

Działanie: obniżające ciśnienie tętnicze krwi, uspokajające serce, pobudzające przemianę materii.

Nadciśnienie jest chorobą, na którą z roku na rok cierpi coraz więcej ludzi. Z tego też powodu lekarze postulują, aby uznać ją za chorobę społeczną. Powodem nadciśnienia są przede wszystkim uwarunkowania genetyczne, szybkie tempo życia, niewłaściwe odżywianie, nadużywanie alkoholu oraz wyczerpująca i stresująca praca. Osoby cierpiące na nadciśnienie mogą czuć się wyjątkowo źle zwłaszcza w okresie przeciągających się letnich upałów; wtedy objawy są nie tylko szczególnie uciążliwe, ale także 
bardzo niebezpieczne – nadciśnienie bowiem może spowodować wylew krwi do mózgu, stany przedzawałowe lub nawet zawał. Nie wolno więc lekceważyć tych nawet najdrobniejszych symptomów chorobowych – bólu w okolicach klatki piersiowej, duszności czy zawrotów głowy.
Nadciśnienie można skutecznie leczyć lekami roślinnymi (o czym nie wszyscy wiedzą), które są dużo bezpieczniejsze w stosowaniu niż powszechnie zalecane leki farmakologiczne. Dlatego też warto sięgnąć po sprawdzony wyciąg z jemioły.
Wodno-etanolowy wyciąg z jemioły, jest dostępny w każdej aptece bez recepty. Stosuje się go powszechnie w leczeniu nadciśnienia, miażdżycy, w schorzeniach serca oraz u osób z wahaniami ciśnienia krwi wywołanymi bodźcami emocjonalnymi, a także w okresie przekwitania. Preparat ten wykazuje działanie rozszerzające naczynia krwionośne i obniżające ciśnienie tętnicze krwi. Jednak zawsze należy pamiętać o regularnej kontroli ciśnienia krwi i wizytach u lekarza.

http://www.zielnik.biz/jemiola-pospolita/ 


Jemioła pospolita [Viscum album ]

Jest to trochę dziwna roślina. Wprawdzie jest zielona (zawiera życiodajny chlorofil) i mogłaby się sama "wyżywić", to jednak rozwija się, rośnie na drzewach jako półpasożyt. Najczęściej spotkać ją można na topolach, brzozach, sosnach, rzadziej na dębach, jodłach, jabłoniach, śliwach, głogach, świerkach i jarząbach. Późną jesienią i w zimie na końcach pędów jemioły dojrzewają kuliste jagody, wielkości grochu w kolorze białym. Są wypełnione kleistą mazią, która przywiera do ptasich piór i w ten 
sposób ptaki przenoszą nasiona jemioły z drzewa na drzewo. Przypuszcza się, że jemioła najbujniej rośnie w miejscach o dużym promieniowaniu żył wodnych, które wprawdzie lubi, ale i skutecznie neutralizuje.
Znawcy ziołolecznictwa twierdzą, że najsilniejszą moc leczniczą posiadają rośliny zbierane od grudnia do marca – kwietnia i to z drzew dębu, topoli, głogu i brzozy.
W medycynie i kosmetyce stosuje się ziele jemioły, a więc gałązki wraz z liśćmi po odrzuceniu grubych i zdrewniałych pędów. Suszy się je w lekko podgrzanych piekarnikach albo w pobliżu kaloryferów. Wartość leczniczą posiada poza tym i świeżo zerwane ziele jemioły.
Substancjami leczniczymi u tej rośliny są: flawonoidy (m.in. pochodne kwercetyny), kwasy oleanolowy, ursolowy, betulinowy – o właściwościach przeciwrakowych (z grupy trójterpenów), alkohole cukrowe, fitosterole, polisacharydy (o aktywności immunotropowej) oraz składniki mineralne, np. wapń, potas, cynk i inne. 
Leczenie jemiołą

Jemioła słynie przede wszystkim jako lek obniżający ciśnienie krwi i oddalający zawroty głowy spowodowane postępującą miażdżycą ogólną. Jest pomocna także w innych przypadłościach towarzyszących miażdżycy – w otępieniu starczym (demencji), uderzeniach krwi i gorąca do głowy, szumach w uszach, przytępieniu słuchu, drętwieniu nóg i rąk. Preparaty na bazie wyciągów z ziela jemioły, jak VENOFORTON usprawniają krążenie krwi, wpływają rozkurczowo na naczynia wieńcowe serca (poprawiają 
dotlenienie mięśnia sercowego), VENOFORTON jest wskazany w chorobie wieńcowej serca, arytmii, zapobiega zawałowi serca, udarowi mózgu, mikrowylewom krwi, krwawym wybroczynom podskórnym, poprawia pamięć i wzrok.

Jemioła stabilizuje również pracę trzustki, aktywizuje proces przemiany materii. Stare księgi zielarskie polecają ją w ostrych przeziębieniach, grypie, a nawet w zapaleniu płuc. Niekiedy jemiołę poleca się w kolce nerkowej i stanach zapalnych woreczka żółciowego (działa rozkurczowo). Słynny ksiądz Kneipp zalecał tę roślinę w połączeniu z ususzonymi znamionami (wąsami) kukurydzy w leczeniu nowotworów.

Wyciąg z ziela jemioły (intractum Visci herbae) wchodzi w skład preparatu VENOFORTON (firmy "LEKI NATURY").

Autor tekstu:
Zbigniew T. Nowak
http://lekinatury.pl/pl/encyclopedia-of-herbs/viscum-album/ 

JEMIOŁA POSPOLITA
Viscum album

Nadciśnienie jest chorobą, na którą z roku na rok cierpi coraz więcej ludzi. Z tego też powodu lekarze postulują, aby uznać ją za chorobę społeczną. Powodem nadciśnienia są przede wszystkim uwarunkowania genetyczne, szybkie tempo życia, niewłaściwe odżywianie, nadużywanie alkoholu oraz wyczerpująca i stresująca praca. Osoby cierpiące na nadciśnienie mogą czuć się wyjątkowo źle zwłaszca w okresie przeciągających się letnich upałów; wtedy objawy są nie tylko szczególnie uciążliwe, ale także 
bardzo niebezpieczne - nadciśnienie bowiem może spowodować wylew krwi do mózgu, stany przedzawałowe lub nawet zawał. Nie wolno więc lekceważyć tych nawet najdrobniejszych symptomów chorobowych - bólu w okolicach klatki piersiowej, duszności czy zawrotów głowy.

Nadciśnienie można skutecznie leczyć lekami roślinnymi (o czym nie wszyscy wiedzą), które są dużo bezpieczniejsze w stosowaniu niż powszechnie zalecane leki farmakologiczne. Dlatego też warto sięgnąć po sprawdzony wyciąg z jemioły. Preparat Intractum Visci (czytaj: intraktum wisci), czyli wodno-etanolowy wyciąg z jemioły, jest dostępny w każdej aptece bez recepty. Stosuje się go powszechnie w leczeniu nadciśnienia, miażdżycy, w schorzeniach serca oraz u osób z wahaniami ciśnienia krwi 
wywołanymi bodźcami emocjonalnymi, a także w okresie przekwitania. Preparat ten wykazuje działanie rozszerzające naczynia krwionośne i obniżające ciśnienie tętnicze krwi. Jednak zawsze należy pamiętać o regularnej kontroli ciśnienia krwi i wizytach u lekarza.

http://www.kazior5.com/zielnik.htm#ALOES 

Jemioła kwitnie zimą a jej owoce – jagody zawiązują się dopiero jesienią. Są one białe lub żółtawe, półprzezroczyste, nieco lepkie, zbliżone co do wielkości do ziaren grochu. Powstają tylko w rozwidleniu gałązek osobników żeńskich. Zawarta w jagodach specyficzna substancja tzw. wiscyna może wywoływać u ludzi biegunki, wymioty, a nawet drgawki i majaczenia. Bezkarnie zajadają je natomiast ptaki, zwłaszcza jemiołuszki i drozdy, dla których są wielkim przysmakiem. Właśnie one rozsiewają 
jemiołę wśród drzew.

Od wieków jemioła była rośliną ściśle związaną z wieloma obrzędami religijnymi i tradycją. W religii celtyckiej uznawano ją za roślinę świętą, symbol wszechświata. Słowianie wierzyli natomiast, że prócz tego ma ona zdolność leczenia wielu chorób i zwiększania płodności zwierząt. Z tego względu wieszano ją u sufitu zarówno w domach, jak i w stajniach. Uważali oni także, że jemioła przynosi szczęście, a jako roślina wiecznie zielona symbolizuje życie, urodzaj i nieśmiertelność. W Anglii, na 
początku XVII wieku pojawił się zwyczaj całowania się pod jemiołą w czasie Świąt Bożego Narodzenia, co miało przynosić szczęście i odpędzać złe moce. Również w Polsce panował niegdyś przesąd, że jeśli młodzi umówią się pod jemiołą – wróży to rychły ślub.

Od wieków była jemioła również wysoko cenionym i chętnie używanym lekiem. Uważano ją za skuteczny środek przy bezpłodności i innych chorobach kobiecych. Wywarem z liści i pędów leczono także koklusz i przeziębienia u dzieci, a nawet gruźlicę i padaczkę.

Również obecnie do celów leczniczych zbiera się zimą ziele jemioły (Herba Visci). Najlepszą do tego okazją są wyręby drzew. Do zbioru z drzew rosnących używa się zwykle długich tyczek. Ziele suszy się powoli w temperaturze do 25°C, bo w wyższej zawarte w nim substancje lecznicze ulegają rozkładowi.
Ziele jemioły zawiera flawonoidy, aminy, a wśród nich cholinę, acetylocholinę i histaminę oraz kwasy fenolowe, alkaloidy i wiele innych związków, które działają rozkurczowo, przeciwkrwotocznie, łagodnie moczopędnie i wyraźnie obniżają ciśnienie krwi. Regulują także poziom cholesterolu, usprawniają przemianę materii, wspomagają pracę trzustki i działają ogólnie wzmacniająco.

Dlatego też sok lub wyciągi alkoholowe z ziela jemioły współczesne lecznictwo zaleca przy zaburzeniach rytmu serca, osłabieniu mięśnia sercowego, dusznicy bolesnej, miażdżycy, przy tzw. "uderzeniach gorąca" w okresie menopauzy, zawrotach głowy.

W domu z łyżki ziela rozdrobnionej, świeżej lub wysuszonej jemioły zalanej szklanką ciepłej wody i odstawionej na godzinę można sporządzić leczniczy macerat. Po odcedzeniu pije się go 2 lub 3 razy dziennie między posiłkami.

Skutecznie działa także sok ze świeżych listków jemioły wyciśnięty w sokowirówce. Podaje się go po 25 kropli w 1/4 szklanki przegotowanej wody, 2 razy dziennie (rano i przed snem).

Ziele jemioły rozszerzając naczynia krwionośne pomaga również przy żylakach podudzi i odbytu (hemoroidach).

Przeciwżylakową nalewkę z jemioły można przygotować z 50 g świeżych, rozdrobnionych liści zalanych 2 szklankami spirytusu. Odstawia się ją na tydzień, często w tym czasie wstrząsając, po czym pije po 15 kropli 3 razy dziennie.

Na początku ubiegłego stulecia szwajcarska firma Weleda rozpoczęła badania nad przeciwnowotworowymi właściwościami jemioły. Okazało się, że wyciągi z jej ziela podawane nie doustnie, ale podskórnie lub dożylnie mają zdolność niszczenia komórek rakowych i hamują rozwój naczyń krwionośnych zaopatrujących w krew guzy nowotworowe. Firma ta opracowała preparat Iscador. Mniej więcej w tym samym czasie niemiecka firma Madaus opracowała inny lek o nazwie Plenosol, którego podawanie zaleca się nie 
tylko w przypadku choroby nowotworowej, ale także przy artretyzmie powodującym zwyrodnienie stawów, zwyrodnienie kręgosłupa oraz w przypadku tzw. sztywnego barku.

Naukowcom udało się również wyodrębnić związki chemiczne, które są najbardziej aktywne w niszczeniu komórek rakowych i zapobieganiu przerzutom. Okazało się, że są to tzw. lektyny z grupy glikoprotein, składające się z małej cząsteczki cukru i dużej cząsteczki białka. Najskuteczniejszą pod względem antyrakowym lektynę oznaczono mianem ML-1.

Uwaga! Ze względu na toksyczność wszystkie leki wytwarzane z jemioły zarówno w warunkach domowych, jak i w sposób przemysłowy powinny być stosowane pod kontrolą lekarską.

Teresa Lewkowicz-Mosiej 

Właściwości lecznicze 

Stosować tylko wedle wskazań lekarza! Jemioła jest środkiem silnie działającym, może wywołać wymioty, kolki, a nawet majaczenia i drgawki.

Surowcem leczniczym jest całe ziele (Herba Visci).

Skład chemiczny i działanie
Zawiera cholinę i jej estry, związki trój terpenowe, witaminę C i inne. Rozszerza naczynia krwionośne i obniża ciśnienie krwi. Działa również przeciwskurczowo, przeciwkrwotocznie i nasercowo. Wpływa ponadto na przeminę materii.

Zastosowanie
Korzystnie działa w nadciśnieniu, miażdżycy (skleroza), w zawrotach głowy, przyspieszonym biciu serca, uderzeniach krwi do głowy, oraz przedłużających się, zbyt obfitych miesiączkach. Zewnętrznie stosuje się wyciąg z ziela jemioły do kąpieli i tzw. nasiadówek w chorobach kobiecych

Postacie leku

■Odwar. 2 łyżki stołowe ziela jemioły zalać 2 szklankami wody o temperaturze pokojowej i ogrzewać pod przykryciem przez pół godziny (nie dopuszczać do wrzenia). Przecedzić, pić 3 razy dziennie po ¼ szklanki odwaru.
■Wino. 40 g świeżych liści zalać 1 litrem białego słodkiego wina. Pozostawić 10 dni. Pić 1 szklankę dziennie, w dwóch porcjach- przed jedzeniem. Kurację stosować przez 15 dni.

Współczesna medycyna rzeczywiście potwierdza, że jest skutecznym surowcem do produkcji leków. W tym celu używany jest ekstrakt ze świeżego ziela (nie należy go stosować samodzielnie, gdyż zawiera duże ilości silnie trującej wiskotoksyny). Preparaty na jego bazie wykorzystywane są do leczenia nadciśnienia, zaburzeń krążenia oraz miażdżycy. Trwają też badania nad przygotowaniem z jemioły farmaceutyków przydatnych do leczenia raka oraz chorób wirusowych.
Główne związki, ich właściwości i zastosowanie

Składniki surowca jemioły działają rozszerzająco na naczynia wieńcowe i kapilarne mózgu, obniżają ciśnienie krwi, usprawniają jej obieg i wzmacniają mięsień sercowy. Pobudzają też gruczoły o wydzielaniu wewnętrznym do działania, wzmagają przemianę materii i wzmacniają ogólnie cały organizm.

Ziele stosuje się w postaci naparu lub też jako składową część mieszanek ziołowych i gotowych preparatów przy wysokim ciśnieniu krwi, w chorobach zwapnienia żył, zwłaszcza miażdżycy, m6zgu, nerwicowych bólach serca i dla jego wzmocnienia. Stosowanie surowca i jego przetworów wskazane też jest przy nadciśnieniu krwi, przy bólach i zawrotach głowy oraz różnych zaburzeniach na tle nadciśnienia i miażdżycy, jak zaparcia, wzdęcia itp.

A. Oertel i E. Bauer określają jemiołę, ale wyrosłą na dębie, jako przodujący środek przeciw padaczce, epilepsji i chronicznych drgawkach, a także przy ubezwładnieniu mięśni. Należy zażywać dwie filiżanki naparu surowca jemioły z dębu w ciągu dnia. W innych schorzeniach brać dwa razy dziennie po 3/4 szklanki naparu.

Sporządzanie: jedną łyżkę surowca jemioły zalewamy 1 szklanką przegotowanej i ostudzonej wody, następnie podgrzewamy przez 30 minut nie dopuszczając do wrzenia. Odstawiamy do naciągnięcia, cedzimy i zażywamy, jak wyżej podano albo też małymi porcjami w ciągu dnia.


Jemioła Pospolita - Pospolicie występujący w całym kraju na drzewach pasożyt. Znana w całej Europie i Azji.
W Polsce szczególnie dużo jemioły spotyka się w okolicach Andrzejowa pod Łodzią. Pasożytuje głównie na gałęziach drzew liściastych, na topolach, brzozach, lipach i bardzo rzadko na dębach. Jemioła wyrasta także na drzewach iglastych, np. na sośnie. Kwitnie w lutym i marcu.

Inne nazwy: jemioła biała, starzęśla.

Surowce lecznicze:

W celach leczniczych wykorzystuje się ulistnione wierzchołki rośliny razem z kwiatami i owocami.

Substancje lecznicze:

Jemioła zawiera flawonoidy, aminy, trójterpeny i kwasy organiczne, wiskotoksyny, związki śluzowe, z soli mineralnych wymienić należy związki potasu i wapnia.

Zbiór i konserwacja:

Jemiołę zrywa się od jesieni do wiosny i wykorzystuje głównie te pędy, których średnica nie przekracza 1/2 centymetra. Przy zrywaniu jemioły trzeba posługiwać się raczej długim kijem z sekatorem, niż wspinać się na drzewa.

Suszenie powinno odbywać się powoli na powietrzu lub w suszarniach w temperaturze nie wyższej niż 25°C. Przechowywać jemiołę należy w workach lub pudełkach.

Działanie: obniżające ciśnienie tętnicze krwi, uspokajające serce, pobudzające przemianę materii.

Od dawna znane jest i cenione działanie wyciągów z jemioły obniżające ciśnienie krwi. W zaawansowanych postaciach nadciśnienia trzeba także stosować inne leki, ale długotrwałe podawanie wyciągów z jemioły pozwala na obniżenie ich dawek. W łagodnych postaciach nadciśnienia jemioła może być stosowana jako jedyny lek. Ziele to ma słabe działanie moczopędne. Związki czynne zawarte w jemiole zwalniają przyspieszone bicie serca spowodowane nadmiernym pobudzeniem układu nerwowego. Znoszą przykre 
objawy dolegliwości sercowych u kobiet w okresie przekwitania. Korzystne są w przypadkach miażdżycy. Pomocne w leczeniu krwawień z nosa i pluć, a także w nadmiernych krwawieniach miesiączkowych. W badaniach doświadczalnych wykazano, że wyciągi jemioły wstrzyknięte do guza nowotworowego hamują jego wzrost i niszczą komórki nowotworowe. Przy przedawkowaniu preparatów jemioły mogą wystąpić objawy zatrucia: wymioty, krwawe biegunki, drgawki, majaczenia.

Decyzja o rozpoczęciu leczenia jemiołą powinna być uzgodniona z lekarzem. 


JEMIOŁA POSPOLITA (Viscum album)


Wiadomości ogólne 

Jemioła jest półpasożytem występującym na drzewach. Spotkać można ją na terenia całej Europy i Azji. W Polsce szczególnie dużo jemioły zobaczyć można w okolicach Andrzejowa pod Łodzią. 

Właściwości tej rośliny znane były od tysiącleci. Pisali na jej temat w starożytności Pliniusz i Teofrast. Galowie uważali ją za dar niebios, a obrzęd jej ścinaia odbywał się szóstego dnia po nowiu i dokonywano tego złotym sierpem, zbierający zaś ubrani byli w białe szaty. Szczególnie ceniono jemiołę, która wyrosła na dębie. 

Obecnie jemioła jest często używana do przystrajania domów w czasie świąt Bożego Narodzenia. Zwyczaj ten wywodzi się z krajów skandynawskich, gdzie wieszano w tym okresie jemiołę pod sufitem, gdyż odpędzać miała od domu demony i uroki. 

Jemioła pospolita pasożytuje głównie na gałęziach drzew liściastych - na topolach, klonach, brzozach, lipach, rzadko na dębach. Niekiedy wyrasta także na drzewach iglastych (np. na sośnie). 



Roślina ta osiąga do około pół metra wysokości. Charakterystyczna są oliwkowozielone, widlasto rozgałęziające się pędy jemioły są oraz grube, podługowate i skórzaste liście. 

Kwitnie w lutym i marcu. Owocem jemioły są z kolei białe lub żółtawe nibyjagody. Dojrzewają one od listopada do stycznia i zawierają od 1 do 3 twarde nasiona. 

Warto wiedzieć, że siła i skuteczność działania wyciągów z jemioły zależy od dwóch czynników: żywiciela, tzn. rośliny na której wyrasta jemioła, oraz od okresu zbioru. W tym ostatnim względzie warto powiedzieć, na najodpowiedniejszym czasem do zbioru jemioły, jest okres zimowy. 

Jemioła występuje także pod nazwami: jemioła biała, starzęśla. 

Działanie lecznicze 

SUROWCE LECZNICZE: ulistnione wierzchołki rośliny razem z kwiatami i owocami. 

WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE: obniżające ciśnienie tętnicze krwi, uspokajające serce, moczopędne. 

Wyciągi z jemioły przede wszystkim obniżają ciśnienie krwi. Dlatego w łagodniejszych postaciach nadciśnienia tętniczego jemioła może być stosowana jako jedyny lek. Oczywiście w zaawansowanych postaciach nadciśnienia nie jest to wystarczający środek i trzeba stosować również inne leki, ale długotrwałe podawanie wyciągów z jemioły może pozwolić na obniżenie ich dawek. Takie leczenie powinno jednak być wpierw uzgodnione z lekarzem. 

Związki czynne zawarte w jemiole spowalniają przyspieszone bicie serca biorące się z nadmiernego pobudzenia układu nerwowego. Znoszą u kobiet w okresie przekwitania przykre objawy dolegliwości sercowych. Ponadto jemioła może być pomocna w leczeniu krwawień z nosa i płuc czy w nadmiernych krwawieniach miesiączkowych; działa także korzystnie w miażdżycy. 

Ziele to ma również słabe działanie moczopędne. 

Warto pamiętać, że dzięki niewielkim dawkom pektyny i wiskotosyny, jemioła stymuluje układ odpornościowy. 

W badaniach doświadczalnych wykazano, iż wyciągi jemioły wstrzyknięte do guza nowotworowego hamują jego wzrost i niszczą komórki nowotworowe. 

Leczenie jemiołą należy uzgodnić z lekarzem. 

Przepisy stosowania 

Uwaga! Należy mieć świadomość, że przedawkowanie preparatów jemioły może spowodować wystąpienie objawów zatrucia takich jak: wymioty, drgawki, krwawe biegunki, maja­czenia. Dlatego ich stosowanie powinno być ostrożne i zgodne z zaleceniami. 

Wyciągi z jemioły należy przyrządzać na zimno. 

MACERAT. Przygotowujemy go w naczyniu, w którym umieszczany 2 łyżki suszonego ziela. Do środka wlewamy szklankę przegotowanej i ostudzonej wody. Następnie naczynie odstawiamy na kilkanaście godzin. Po przecedzeniu pijemy w 2-3 porcjach w przypadkach nadciśnienia tętniczego czy krwawień z nosa lub narządu rodnego. 

NALEWKA. W naczyniu umieszczamy 100 g ziela jemioły i zalewany je 0,5 litrem spirytusu 70-procentowego. Całość zostawiamy na tydzień. Pijemy po 20-30 kropli na kieliszek wody, 2-3 razy dziennie. 

WINO Z JEMIOŁĄ. Kuracja tego typu winem jest polecana w przypadku nadciśnienia tętniczego codziennie przez 14 dni. Żeby je przygotować, 40g świeżych liści jemioły zalewamy litrem białego wina i odstawiamy na ok. 10 dni. W tym okresie należy wino co pewien czas mieszać. Kończymy procedurę przygotowania przecedzeniem wina. Tego typu wino z jemiołą pijemy po kieliszku (ok. 50 ml) 2 razy dziennie przed posiłkami. 

MIESZANKI. W leczeniu nadciśnienia tętniczego warto łączyć jemiołę z arniką, owocami głogu, konwalią, kozłkiem lekarskim oraz kasztanowcem. 

Jemioła wchodzi w skład mieszanek produkowanych przez przemysł o nazwach CARDIOSAN, SKLEROSAN. Wyciąg wchodzi w skład kropli NEOCARDINA oraz INTRACTUM VISCI. U kobiet w zaburzeniach okresu przekwitania zalecana jest mieszanka KLIMAKTOGRAN, która również zawiera jemiołę. Niemiecki preparat ISCADOR z jemioły zebranej z jabłoni, dębów i sosen, bywa używany w przypadkach nieoperacyjnych nowotworów. Z kolei PLENOSOL, także niemiecki preparat, stosuje się w zesztywniającym zapaleniu kręgosłupa, a 
także w chorobach zwyrodnieniowych stawów. Pomocniczo jest stosowany też w chorobie nowotworowej. ISCADOR, PLENOSOL, a także HELIXOR i EURIXOR stosuje się w leczeniu guzów i przewlekłych zapaleniach stawów ze względu na pochodzące z jemioły pektyny. 


VENOFORTON 

płyn doustny

Wskazania do stosowania:
VENOFORTON jest lekiem roślinnym tradycyjnie stosowanym w objawach niewydolności żylnej (uczucie ciężkości i obrzęki nóg, żylaki), krążenia obwodowego (redukuje objawy zimnych nóg i drętwienia palców, pomocniczo w miażdżycy), łagodnie w niewydolności krążenia mózgowego (zawroty głowy, szumy uszne, osłabienie pamięci, zmniejszona koncentracja umysłowa).

Tradycyjny produkt roślinny z określonymi wskazaniami wynikającymi wyłącznie
z długotrwałego stosowania.

Przeciwwskazania;

Nadwrażliwość na składniki preparatu; niewydolność nerek.

Skład:
100g produktu zawiera:

Wyciąg z owoców kasztanowca (Intractum Hippocastani) - 40,0g,
Nalewka z miłorzębu (Tinctura Ginkgo bilobae) - 37,0g,
Nalewka z kwiatostanu głogu (Crataegi tinctura) - 10,0g,
Wyciąg z ziela jemioły (Intractum Visci) - 10,0g
Nalewka z ziela arniki (Tinctura Arnicae) - 3,0g.
Zawartość etanolu: 55-75% (v/v) 

Rodzaj i zawartość opakowania: Butelka - 125g.

Jak stosować lek VENOFORTON?

Zanim zastosuje się lek VENOFORTON:
Leku VENOFORTON nie należy stosować u dzieci poniżej 12 roku życia, ze względu na zawartość etanolu 55-70% (v/v). Lek ze względu na zawartość alkoholu może powodować szkodliwe działanie przy uszkodzeniach wątroby, alkoholizmie, padaczce, uszkodzeniach mózgu, przy chorobach umysłowych.

Dawkowanie: 
Dorośli i młodzież powyżej 12 roku życia: 4 razy dziennie po 3 ml, 30 min. przed jedzeniem, rozpuszczając lek w małej ilości wody, korzystnie soku owocowego

Stosowanie podczas ciąży i laktacji:
Ze względu na brak wystarczających danych dotyczących stosowania leku w okresie ciąży lub karmienia piersią nie zaleca się przyjmowania produktu leczniczego.

Prowadzenia pojazdów i obsługa maszyn:
Przy stosowaniu zgodnie z zaleconym dawkowaniem nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługi urządzeń w ruchu. Przy dawkach przekraczających zalecane może nastąpić osłabienie zdolności psychofizycznych, na skutek przyjęcia zwiększonej dawki etanolu.

Stosowanie innych leków:
Interakcje nieznane. Powinno się jednak unikać stosowania preparatu równocześnie z gentamycyną. Ze względu na obecność nalewki z miłorzębu może dojść do zmiany czasu krzepnięcia podczas równoczesnego stosowania warfaryny.

W przypadku zażycia większej dawki leku VENOFORTON niż zalecana:
Przy znacznym przedawkowaniu mogą wystąpić objawy typowe dla zatrucia alkoholowego: biegunka, wymioty, zaburzenia koordynacji ruchowej, osłabienie mięśni. Należy zbadać wówczas czynność nerek.

W przypadku pominięcia dawki leku VENOFORTON:
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia dawki pominiętej.

Możliwe działania niepożądane.
Bardzo rzadko może wystąpić podrażnienie błony śluzowej żołądka i jelit. Sporadycznie mogą wystąpić nudności. W przypadku wystąpienia innych objawów niepożądanych nie wymienionych w tej ulotce należy poinformować o nich lekarza.

Przechowywanie leku VENOFORTON .
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25 oC. Przechowywać w zamkniętych opakowaniach w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.

Dopuszczalne lekkie zmętnienie powstałe w czasie przechowywania. 

Nie należy stosować leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.


ELIKSIR Jemioły 500ml

Eliksir jemioły to preparat tradycyjnie stosowany w stanach nadciśnienia tętniczego. Zalecane dziennie spożycie to 20ml dziennie. Wskazane jest zażywanie preparatu przez dłuższy okres czasu.

Skład:
80% wermut bianco, 15% alkoholowy wyciąg z jemioły, 5% woda.

Wskazania:
Eliksir jemioły to preparat tradycyjnie stosowany w stanach nadciśnienia tętniczego. Zalecane dziennie spożycie to 20ml dziennie (1 kieliszek do likieru). Wskazane jest zażywanie preparatu przez dłuższy okres czasu.