Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
SPRAWOZDANIE Z
PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN
Temat: Wykreślne wyznaczenie zarysu zębów korygowanych i sprawdzenie ich wymiarów
Piotr Perchel
gr 11
Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia było przeprowadzenie badania dotyczącego przeprowadzania korekcji uzębienia
Schemat stanowiska:
chyba trzeba wyjebać ten schemat ale nie jestem pewny !!
1-blat stołu
2-arkusz papieru
3-przycisk
4-sprzęgło cierne
5-dzwignia mimośrodu
6-szablon narzędzia obrabiającego
7-kołki
8-zaciski
9-suwak
10-pokrętło
11-suport
13-skala podziałki
14-pokrętło
15-wskaźnik
16-skala
17-pokrętło.
Przebieg ćwiczenia:
Na ćwiczeniach, przy pomocy stanowiska badawczego rysowaliśmy uzębienie na małym oraz na dużym kole. Polegało to na odrysowywaniu zębów od szablonu, oraz każdorazowym obrocie szablonu o pewien kąt za pomocą korbki. Obrót w naszym przypadku wynosił dwa obroty korbki. Tym sposobem na arkuszu papieru ukazał się rysunek zębatki.
Po tym musieliśmy skorygować nasze uzębienie. W tym celu trzeba było odsunąć szablon od środka zębatki. Podczas rysowania obrócenie następowało także o 2 o dwa obroty korbką.
W ten sposób powstało uzębienie skorygowane
Obliczenia:
Dane
kolo małe
koło duże
liczba zębów
9
27
moduł
m=10mm
kąt przyporu
α=200
wsp. luzu wierzchołkowego
cw=0,2m
kąt pochylenia linii zębów
β=00
wsp. wysokości zęba
y=1
wsp. skrócenia zęba
Δy=0
wzór
koło małe
nie korygowane
korygowane
dp=m*z
10·9=90
10·27=270
ha=m(y+z+Δy)
10·(1+0+0)=10
10·(1+0,5+0)=15
10·(1-0,5+0)=5
hf=m[(y-x)+cw]
10·[(1-0) +0,2]=12
10·[(1-0,5)+0,2]=7
10·[(1+0,5)+0,2]=17
h= ha+ hf
10+12=22
15+7=22
5+17=22
da= dp±ha
90+(2·10)=110
90-(2·10)=70
270+(2·10)=290
270-(2·10)=250
df=dp±2hf
90-(2·12)=66
90+(2·12)=114
270-(2·12)=246
270+(2·12)=294
gdzie:
dp- średnica podziałowa,
ha- wysokość głowy zęba,
hf- wysokość stopy zęba,
h- wysokość całkowita zęba.
da- średnica wierzchołków zębów,
df – średnica wrębów,
Wnioski:
Korekcję uzębienia stosuje się w celu poprawy wykonania zębów. Dzięki temu współpraca między kołami zębatymi znacznie się poprawia. Możemy stosować korekcję dodatnią i ujemną. Dodatnią korekcję stosujemy w przypadku gdy zęby są podcinane. Powoduje ona wzrost wysokości głowy zęba oraz zmniejszenie się wysokości stopy, a także poszerzenie głowy i zwężenie stopy. Gdy zęby są zaostrzone stosujemy korekcję ujemną. Niesie ona ze sobą odwrotne skutki niż korekcja dodatnia tj. wysokość głowy zęba maleje i zostaje ona poszerzona, wysokość stopy wzrasta oraz zostaje ona zwężona.
Po korekcji średnica podziałowa nie zmieniła się. Jest to średnica teoretyczna.
Korekcja ma korzystny wpływ na uzębienie. Poprawia się współpraca między zębami, oraz wzrasta ich wytrzymałość .
1 Wymienić rodzaje korekcji i warunki niezbędne do ich przeprowadzenia.
Wyróżniamy korekcje:
P-O – w tym rodzaju korekcji nie ulega zmianie odległość osi kół zębatych
P – odległości osi kół ulegają zwiększeniu przy korekcji dodatniej, oraz zmniejszeniu przy korekcji ujemnej
Warunki potrzebne do przeprowadzenia korekcji:
dla P-O – z1+z2>>2zgraniczne
dla P – gdy nie można zastosować korekcji P-O
2 Co to jest graniczna liczba zębów, wg jakiego wzoru się wylicza?
Jest to najmniejsza liczba zębów w kole, które nie wykazują podcięcia stopy zębów.
Wyliczmy ze wzoru:
zgraniczne=y*2/sin^2(α)
3 Jakie są skutki nacięcia zębów o liczbie mniejszej od granicznej?
Zostają podcięte u podstawy, skutkiem czego są osłabione, głównie na zginanie
4 Kiedy występuje podcięcie stopy zęba i jakie są tego skutki?
Gdy w kole występuje mała liczba zębów, wówczas podczas obróbki narzędziem zębatkowym występuje podcięcie zęba u podstawy
5 Co to jest moduł i jaki ma związek z podziałką koła?
Moduł jest to wielkość charakteryzująca parametry zębów koła.
p=m*π p-podziałka
m=p/ π m-moduł
p=d π/z d-śr podziałowa
d=m*z z-ilość zębów
6 Jak się wylicza średnice: -podziałową, wierzchołków, wrębów (stóp)?
Średnica podziałowa:
d=m*z
Średnica wierzchołków:
da=d+2ha
Średnica wrębów:
df=d-2hf
7 Wymienić metody nacinania zębów o zarysie ewolwentowym.
Do metod nacinania zębów należą: frez kształtowy, metoda Fellowsa
8 Co to jest invα?
Jest to funkcja ewolwentowa
invα=tgα-α
9 Co należy zrobić aby uniknąć podcięcia stopy zęba. Jak zapewnić poprawną prace z kołem współpracującym, w którym podcięcie nie występuje.
Aby uniknąć podcinania zębów, wykorzystuje się niewrażliwość zarysów ewolwentowych na wzajemne ustawienie kół i stosuje się przesunięcie zarysu zęba, poprzez odsuwanie narzędzia od koła nacinanego o wartość X.
11 W przekładni o liczbach zębów z1=15, z2=29, m=3,5, α=20,y=1 odległości osi arz=78mm. Jaką korekcje zastosowano i dlaczego
d1=m*z1=52,3 mm
d2=m*z2=101,5 mm
ao=(d1+d...
agh_mibm