1.     Wstęp teoretyczny – manometr z rurką sprężystą

Elementem pomiarowym w manometrze jest metalowa rurka o odpowiednio ukształtowanym, spłaszczonym  przekroju poprzecznym (tzw. rurka Bourdona), zwinięta w kształcie łuku koła. Jeden koniec rurki jest szczelnie połączony z króćcem , drugi zamknięty korkiem. Do kroćca jest przymocowana obudowa manometru zawierająca przekładnie mechaniczną, zamieniającą ruch końcówki rurki na obrót wskazówki. W obudowie zamocowana jest skala tarczowa (podzielnia) na której odczytuje się wskazania manometru. Manometr tego typu mierzy różnicę między ciśnieniem w komorze pomiarowej i ciśnienie jej otoczenia. W przypadku gdy wewnątrz rurki panuje ciśnienie wyższe od zewnętrznego, przekrój poprzeczny rurki odkształca się i stara zbliżyć do kołowego, jednocześnie promień krzywizny rurki powiększa się. Rurka stara się rozwinąć, co powoduje przemieszczenie jej swobodnego końca. Gdy ciśnienie wewnątrz rurki jest niższe od zewnętrznego, zachodzi zjawisko odwrotne.

2.     Wzorcowanie manometru

Schemat układu wzorcowania

Tabela pomiarowa