Leczenie miodem.pdf

LECZENIE MIODEM

Przedruk za zezwoleniem.

B. Kędzia, E. Hołderna-Kędzia „ Leczenie miodem ”.

Polski Związek Pszczelarski, Warszawa 1998 r.

Adres: PZP

ul. Świętokrzyska 20, 00-002 Warszawa,

tel. (0-22) 826-04-97

Autorzy doc. dr Bogdan Kędzia i mgr Elżbieta Hołderny-Kędzia są pracownikami naukowymi

Instytutu Roślin i Przetworów Zielarskich w Poznaniu, członkami Pszczelarskiego Towarzystwa

Naukowego. Zajmują się m.in. właściwościami farmakologicznymi, mikrobiologicznymi i

leczniczymi produktów pszczelarskich. Na ten temat opublikowali kilkadziesiąt prac naukowych i

cztery monografie.

Spis treści:

 Słodki i zdrowy - Ryszard Sterczyński

 Skład chemiczny miodu - Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia

 Miód – właściwości biologiczne - Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia

 Miód – działanie antybiotyczne - Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia

 Odmiany miodu - Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia

 Ziołomiody - Alicja Paciorek-Kolbus

 Pyłek kwiatowy - Alicja Paciorek-Kolbus

 Co zamiast cukru - Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia

 Znaczenie miodu w odżywianiu - Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia

 Miód w leczeniu chorób układu pokarmowego - Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia

 Miód w leczeniu chorób wewnętrznych - Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia

 Miód w chorobach serca - Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia

 Miód na serce - Ryszard Sterczyński

 Miód w chorobach układu oddechowego - Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia

 Miód w leczeniu chorób skóry - Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia

 Apiterapia na niepogodę - Halina Sterczyńska

 Drugie życie miodu - Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia

 Kosmetyczny cud? Miód! - Anna Niewiadomska

 Uroda na miodzie - Alina Więckiewicz

Słodki i zdrowy

Ryszard Sterczyński

Cukry, biopierwiastki, enzymy, witaminy, aminokwasy – to wszystko znajduje się w miodzie. Od

wieków stosowany był jako środek wykrztuśny i uśmierzający kaszel. Dziś nauka potwierdza mądrość

medycyny ludowej. We wszystkich kulturach świata miód uznawany byt za lekarstwo. Wiadomo, że

wzmaga działanie naturalnych środków przeciw przeziębieniom. Właściwości lecznicze miodów są

jednak różne. Wpływ na to ma pora roku, w jakiej miód powstawał i był zbierany, sposób

przechowywania oraz kwiaty, z których pszczoły spijały nektar.

Miód akacjowy – pomaga na kłopoty żołądkowe. Dwie łyżki rozcieńczone w szklance letniej wody i

wypijane na czczo regulują trawienie, likwidują zaparcia.

Miód wielokwiatowy – dwie, trzy łyżeczki dziennie zjadane systematycznie zimą pomagają

organizmowi łatwiej znosiç wiosenne alergie.

Miód lipowy – działa rozgrzewająco i kojąco przy schorzeniach oskrzeli, zatok, kaszlu i

przeziębieniu. Jest skuteczny zwłaszcza w stanach osłabienia. Ma także właściwości uspokajające.

Miód gryczany – działa odtruwająco i uodparniająco na organizm.

Miód spadziowy – zalecany przy schorzeniach układu krążenia i kłopotach z sercem. Leczy nieżyty

górnych dróg oddechowych i gardła. Polecany też w stanach wyczerpania fizycznego i okresach

stresu.

Miód wrzosowy – pomaga przy chorobach pęcherza moczowego, nerek i prostaty. Najlepiej w ciągu

dnia popijać miód rozcieńczony w wodzie z dodatkiem soku cytrynowego i łyżeczki oliwy.

WARTO WIEDZIEĆ

W temperaturze powyżej 80° C, miód traci swoje lecznicze właściwości.

Aby miód zachował na długo swoje cenne właściwości, trzeba go przetrzymywać w

szczelnym naczyniu, w ciemnym, suchym i raczej chłodnym (do 20° C) miejscu.

Dobrze jest dodawać miód do naparów z ziół, np. lipy – to zwiększa efekt zdrowotny.

Miód lipowy pobyusza wydzielanie i odkrztuszanie śluzu. Gdy dokucza nam kaszel, możemy

zastosować inhalacje z miodu, podczas których wdycha się zawarte w nim olejki eteryczne.

Znajdujące się w miodzie substancje i związki chemiczne działają jak antybiotyki.

Skład chemiczny miodu

Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia

Miód jest produktem o zróżnicowanym składzie chemicznym. Zależy on w dużym stopniu od rodzaju

i gatunku roślin, z których pszczoły zbierają nektar lub spadź. W różnych typach i odmianach miodu

odkryto ponad 300 składników należących do kilkunastu grup chemicznych, przy czym większość z

nich występuje w nieznacznych ilościach.

Zgodnie z Polską Normą zawartość wody w dojrzałym miodzie nie może przekraczać 20%.

Wyjątkiem jest miód wrzosowy, w którym dopuszcza się 23% wody. Większość miodów zawiera

wodę w granicach 17-18%. Spotykane są także miody o zawartości 13-15% wody (niektóre miody

nektarowe wielokwiatowe i spadziowe).

Najliczniejszą grupę związków występujących w miodzie stanowią węglowodany (średnio 77%).

Zawartość cukrów redukujących w polskich miodach nektarowych i spadziowych waha się od 67,9 do

77,7%. Przeważają cukry proste. Przeciętna zawartość glukozy wynosi 30%, a fruktozy 38%.

Sacharoza występuje w miodach odmianowych w granicach od 0,8% (miód gryczany i wrzosowy) do

7,7% (miód akacjowy). Średnio występuje ona w ilości 1,3%. Z dwucukrów redukujących w

największej ilości spotykana jest maltoza (do 5,4%), a z trójcukrów melecytoza, występująca

wyłącznie w miodach spadziowych (do 28%). Ponadto w różnych typach i odmianach miodu

stwierdzono niewielkie ilości 22 innych cukrów (m.in. trehalozy, izomaltozy, melibiozy i

gencjobiozy).

Do charakterystycznych związków powstających na skutek kwasowego rozkładu cukrów prostych,

głównie fruktozy, należy zaliczyć 5-hydroksymetylofurfunal (5-HMF).

Ważną grupę związków pochodzących z nektaru lub spadzi stanowią kwasy organiczne (0,05-1,2%),

które w zasadniczy sposób kształtują smak miodu. W największej ilości występują kwasy: glukonowy,

jabłkowy i cytrynowy. Z innych kwasów wymienić należy: mlekowy, bursztynowy, winowy,

szczawiowy, masłowy, propionowy, mrówkowy i octowy. Ponadto w miodzie spotyka się 15 innych

kwasów, w tym benzoesowy i pirogronowy.

Związki azotowe występują w miodzie w niewielkich ilościach. Zawartość białka nie przekracza

zwykle 0,5%. Są to głównie albuminy i globuliny, będące składnikami wydzieliny gruczołów

gardzielowych pszczół. Miód zawiera także niewielkie ilości wolnych aminokwasów (średnio 0,03%).

Do istotnych związków azotowych występujących w miodzie należą enzymy. Pochodzą one głównie z

wydzieliny gruczołów ślinowych pszczół. Do najważniejszych należy zaliczyć:

inwertazę, która powoduje rozpad sacharozy do glukozy i fruktozy, czyli wywołuje tak zwaną

inwersję,

amylazy: alfa-amylaza prowadzi przemianę skrobi do dekstryn, natomiast beta-amylaza ich

dalszy rozpad do maltozy (enzymy te zwane też są diastazami),

oksydazę glukozy – enzym powodujący utlenianie glukozy do kwasu glukonowego (w reakcji

tej powstaje także nadtlenek wodoru – związek o silnych właściwościach

przeciwdrobnoustrojowych).

W miodzie stwierdzono również występowanie kilkunastu innych enzymów, w tym lizozymu.

W omawianym produkcie występują ponadto związki o charakterze hormonalnym. Ważne zadanie

spełnia neurohormon acetylocholina. Pochodzi on z wydzieliny gruczołów gardzielowych pszczół i

występuje w ilości do 5 mikrogramów w 1 g miodu. Poza tym miód zawiera wolną cholinę, która jest

prekursorem wspomnianego hormonu.

W składzie miodu spotyka się zwykle związki flawonoidowe, reprezentowane głównie przez

kemferol, kwercetynę, apigeninę i hesperetynę. Mogą również występować antocyjany,

leukoantocyjany i katechiny.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: