2012_01.pdf

Bóg ma o nas staranie

Andrzej Poręba

Wkroczyliśmy w nowy, 2012 rok. Nie wiemy, co on nam

przyniesie, jakie trudności i doświadczenia będziemy

musieli przechodzić. Wiemy jednak, kim jesteśmy i kto

jest naszym Ojcem. Chciałbym przytoczyć fragment

Pisma Świętego z Księgi Izajasza: Nie bój się, bo cię wy-

kupiłem, nazwałem cię twoim imieniem – moim jesteś!

Gdy będziesz przechodził przez wody, będę z tobą, a gdy

przez rzeki, nie zaleją cię; gdy pójdziesz przez ogień, nie

spłoniesz, a płomień nie spali cię. Bo Ja, Pan, jestem two-

im Bogiem, Ja, Święty Izraelski, twoim wybawicielem;

daję Egipt na okup za ciebie, Etiopię i Sabę zamiast ciebie.

Dlatego że jesteś w moich oczach drogi, cenny i Ja cię

miłuję, więc daję ludzi za ciebie i narody za twoje życie

(Iz. 43, 1b-4). To Słowo Boże było adresowane do narodu

izraelskiego, narodu wybranego i wyzwolonego z nie-

woli egipskiej. Pokazuje nam serce i naturę Boga Ojca.

W nim Bóg zapewnia ten lud o swej trosce i ochronie

podczas ich ziemskiego życia. Czyż nie jest to szcze-

gólną łaską, że Stwórca całego wszechświata pragnie

zapewnić człowiekowi bezpieczeństwo pod każdym

względem, biorąc go pod swoją opiekę? Bóg przez usta

proroka kolejny raz wyznaje Izraelitom swoją miłość.

Za wolność tego narodu poświęciło życie wielu ludzi.

Podczas dziesiątej plagi pomarli w Egipcie pierworodni,

których odrzwia nie zostały pomazane krwią baranka.

Zginąć też musiał faraon wraz ze swoją armią, ścigając

Izraelitów przez Morze Czerwone. Bóg zapłacił wielką

cenę za wolność i bezpieczeństwo swojego narodu. Te

słowa prorocze zapowiadały też narodowi izraelskiemu

Bożą ochronę po powrocie z niewoli babilońskiej – i do-

kładnie się wypełniły. W tej tragicznej sytuacji narodu

Bożego Bóg pobudził serce króla Cyrusa do wydania

edyktu, na mocy którego wygnańcy mogli powrócić do

swojej ziemi, by odbudować mury miasta Jerozolimy

i świątynię Pana. Zostali też zaopatrzeni we wszelkie

potrzebne materiały, pieniądze, sprzęt niezbędny do

realizacji tej wielkiej budowy. Mimo wielu przeciwności

pojawiających się z różnych stron dokończyli odbudowę,

gdyż Bóg czuwał nad nimi.

Tak, wolność narodu wybranego została okupiona

wielką, trudną do pojęcia ceną. A jak zrozumieć głębię

miłości Boga wyrażoną do wszystkich ludzi poprzez

męczeńską śmierć Jego Syna – Jezusa Chrystusa, któ-

rego wydał dla naszego wybawienia? To jest najwyższa

cena, jaką Bóg Ojciec zapłacił za naszą wolność. Każdy,

kto przyjął wiarą ten wspaniały dar zbawienia i stał

się Bożym dzieckiem, może liczyć na Jego ochronę

i wsparcie. Wtedy szczególnego znaczenia nabierają

dla nas powyższe słowa wypowiedziane przez proroka

Izajasza, zapewniające o Bożej trosce: Nie bój się (…)

Bo Ja, Pan, jestem twoim Bogiem, Ja, Święty Izraelski,

twoim wybawicielem . W Ewangelii Jana czytamy: Tym

zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi,

tym, którzy wierzą w imię jego, którzy narodzili się nie

z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli mężczyzny, lecz

z Boga (Jan 1, 12-13).

Nie musimy żyć w lęku, gdyż otrzymaliśmy Ducha

synostwa: Wszak nie wzięliście ducha niewoli, by znowu

ulegać bojaźni, lecz wzięliście ducha synostwa, w którym

wołamy: Abba, Ojcze! (Rzym. 8, 15).

Drogi Czytelniku, jeśli stałeś się Bożym dzieckiem,

powinieneś pamiętać, że Wszechmocny Bóg pragnie

Twojego szczęścia i możesz zawsze na Niego liczyć

w trudnych momentach swojej ziemskiej pielgrzymki.

Za Ciebie została zapłacona najwyższa cena, Bóg Cię

bardzo miłuje. Chociaż zdarzy się przechodzić bolesne

doświadczenia, to wiedz: Bóg nie nałoży więcej, niż bę-

dziesz w stanie unieść. A wypalanie w ogniu umacnia

wiarę i oczyszcza życie duchowe. Nie zasmucaj więc Bo-

żego oblicza swymi nierozważnymi słowami, ale podą-

żaj wiernie do celu, ufając swemu Panu. Wszelką troskę

swoją złóżcie na niego, gdyż On ma o was staranie (…).

Jego jest moc na wieki wieków. Amen! (I Piotra 5, 7.11).

Drodzy Czytelnicy i Współpracownicy redakcyjni

DPŻ-u, w tym nowym roku życzę Wam wszystkim

zwycięskiego życia oraz pełni Bożego błogosławień-

stwa. Niech Boży pokój strzeże Waszych myśli i serc

w Jezusie Chrystusie.

Spis treści

Bóg ma o nas staranie ....................................................................................... 3

Gdzie miłość przychodzi..................................................................................4

Życzenia na 2012 rok......................................................................................... 5

Cena posiadania Chrystusa ............................................................................. 5

Dobry Pasterz i owce.........................................................................................8

Byłem bezdomnym alkoholikiem................................................................. 10

Krótka historia Chrześcijańskiej Wspólnoty Zielonoświątkowej ............ 11

Abel (cz. 2).........................................................................................................14

Zapomniane stworzenie................................................................................. 16

Polegam na…? ................................................................................................. 18

Co z tą telewizją, czyli za kulisami szklanego ekranu ................................20

Trzy etapy w Bożym dziele ............................................................................ 27

Uczeni o Bogu..................................................................................................29

Wspomnienia z dawnych lat ..........................................................................29

Bardzo chciałem być kochany… ................................................................... 31

Spoza granic naszego kraju............................................................................32

Autorzy pieśni ze „Śpiewnika Pielgrzyma” ..............................................38

DPŻ

droga Prawda życie

dwumiesięcznik chrześcijański

ISSN 1899–8143, nakład 500 egz.

Rada Redakcyjna:

Roman Jawdyk (roman.jawdyk@interia.pl) ,

Andrzej Nazimek (zimeryt@interia.pl) ,

Andrzej Poręba (pandre@poczta.onet.pl)

RedaktoR naczelny:

Andrzej Poręba

RedaktoR WydanIa:

Jan Stypuła (jansty@o2.pl)

WydaWca:

Chrześcijańska Wspólnota

Zielonoświątkowa,

ul. Sudecka 3, 59–220 Legnica

adRes RedakcjI:

ul. Czechowa 1,

41–807 Zabrze

PRojekt okładkI:

Robert Bartlewski (robert@bartlewski.pl)

Wkładka dla dzIecI:

Marek Nowak (keramnn@wp.pl)

Wkładka dla MłodzIeży:

Jarosław Domieniuk (jarosław.domieniuk@chwz.com.pl)

dzIał „z życIa WsPólnoty”:

Dawid Dragan (pentekost@o2.pl)

skład I łaManIe:

Andrzej Gocyła

koMPuteRoPIsanIe:

Mirosława Poręba (mirpor@onet.pl) ,

Andrzej Flis (anli@vp.pl)

Redakcja tekstu:

Andrzej Poręba, Małgorzata Kubacka ,

Joanna Domieniuk , Anna Kwiatkowska

zdjęcIe na okładce:

Jan Stypuła (Zima – Polanica Zdrój)

cena PRenuMeRaty:

Prenumerata roczna wynosi 42,00 zł,

cena jednego egzemplarza 7,00 zł.

Poczta e–MaIl:

dpz@chwz.com.pl

InteRnetoWe aRchIWuM:

Tadeusz Moś (tadeuszm@autograf.pl)

Archiwum: http://dpz.chwz.com.pl

Dział młodzieżow y

Spotkanie młodzieży w Polkowicach................................................. 21

Zjazd młodzieżowy w Lubsku.............................................................22

Człowiek a zwierzęta ............................................................................ 23

Relacja z młodzieżowego spotkania kończącego rok 2011..............24

Z życia Wspólnoty

Mazury w grudniu................................................................................34

Otaczaj szacunkiem wdowy ................................................................ 35

Chrzest wodny w kłodzkim Zborze ChWZ-u .................................. 35

Spotkanie ewangelizacyjne w Legnicy ..............................................36

Święto Dziękczynienia w legnickim Zborze ..................................... 37

Ważny dzień w Zborze czechowickim............................................... 37

Gdzie miłość przychodzi

Nina Szpilko

Miłość poezją jest ludzkiej duszy,

Jej czyny z prawdą, dobrem się rymują,

Jej słowa w muzyce bez słów

Z łatwością inni odnajdują.

Kopiowanie i powielanie dozwolone pod warunkiem dru-

ku tekstu w całości z podaniem tytułu oraz numeru pisma.

WIeRzyMy W:

Jedynego Wszechmogącego Boga: Ojca, Syna

i Ducha Świętego.

Miłość to znaczy przebaczyć w pokorze,

Żalu nie nosić pod płaszczem uśmiechu;

Miłość to znaczy cierpliwie wysłuchać

I nie dać komuś powodu do grzechu.

Pismo Święte jako Słowo Boże, natchnione przez

Ducha Świętego, jako najwyższy autorytet w spra-

wach: prawdy, wiary i życia chrześcijańskiego.

Miłość jak płomień ognia w chłodny wieczór

Rozgrzewa zimne, suszy zamoczone

I topi lody między dalekimi,

Zawraca ich na prawą, bliźnich stronę.

Jezusa Chrystusa – Syna Bożego, który przyszedł

w ciele na ten świat rodząc się z Marii Panny, jako

jedynego Pośrednika i Orędownika, zbawiającego

grzeszników dzięki swej męczeńskiej śmierci i zmar-

twychwstaniu.

Miłość to dar największy od Boga,

Najlepsze ludziom z niebios życzenia;

Gdzie miłość przychodzi, tam nawet pustynia

Na łąki zielone wnet się zamienia.

Zbawienie z łaski przez wiarę jako dar Bożej

miłości. Wiara w Jezusa Chrystusa jest całkowitym

zaufaniem Bogu i potwierdzona zostaje dobrymi

uczynkami wypływającymi z tej wiary. Taka wiara

jest czynna w miłości.

Miłość uczuciem, jakiego doznajesz,

Gdy innym czynisz dobrze jak sobie,

Gdy w zgodzie z sercem im ku pomocy

Pracują szczerze twe ręce obie.

Nowonarodzenie z wody i Ducha, jako bezwzględny

warunek wejścia do Królestwa Bożego.

Chrzest Duchem Świętym, w Jego prowadzenie

i dary (charyzmaty).

Miłość to słowo wielkie i święte,

Ona, jak Pan Bóg, jest niezmierzona.

Szczęśliwy ten, komu w wieczności

Miłość otworzy swoje ramiona.

Konieczność przyjęcia chrztu wodnego przez

zanurzenie, Wieczerzy Pańskiej pod postacią chleba

i wina wraz z umywaniem nóg.

Miłość to radość z radości bliźniego –

Miłość nie tańczy, kiedy brat się smuci,

Miłość nie cieszy się nigdy ze złego,

Wesołej pieśni strapionym nie nuci.

Kościół jako ciało Jezusa Chrystusa, którego głową

i budowniczym jest Jezus Chrystus.

Powszechne zmartwychwstanie wszystkich ludzi

i sąd Boży oraz życie wieczne zbawionych i wieczne

potępienie niezbawionych.

ver. 20110411

Życzenia na 2012 rok

Drogie Siostry, drodzy Bracia i wszyscy Czytelnicy

dwumiesięcznika „Droga Prawda Życie”!

obecności. Jutra, które jest prowadzone mocną dłonią

Pana Jezusa. Jutra, które zostało odkupione krwią Boże-

go Syna. Jutra, które prowadzi do powtórnego przyjścia

Pana Jezusa po swój Kościół. Jutra, które jest obwarowa-

ne Bożym stwierdzeniem: A wiemy, że Bóg współdziała

we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to

jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani

(Rzym. 8, 28).

Wspomniany rozdział Listu do Rzymian wlewa szcze-

gólną nadzieję. Nadzieję, która mówi: Tak, to jest praw-

da, nie wiem, co będzie, co mnie spotka, ale jedno wiem,

a mianowicie wiem, czego mogę spodziewać się od Jezusa.

To miłość do Boga, do Bożych przykazań daje gwaran-

cję Bożego współdziałania dla mojego dobra. Mówiąc

innymi słowy, każdy dzień życia może być ubogacony

Bożym współdziałaniem. Bożym błogosławieństwem

i spełniającymi się obietnicami w życiu wiernego. Tę

prawdę znajdujemy w liście Świętego Apostoła Pawła:

Bo obietnice Boże, ile ich było, w nim znalazły swoje „Tak”;

dlatego też przez niego mówimy „Amen” ku chwale Bożej

(II Kor. 1, 20).

Niech dobry Pan Bóg błogosławi i prowadzi w codzien-

nym życiu osobistym, rodzinnym, zawodowym, a przede

wszystkim niech wprowadza w głęboką społeczność Du-

cha Świętego zgodnie z kapłańskim błogosławieństwem

z Księgi Mojżeszowej: Niech ci błogosławi Pan i niechaj

cię strzeże; niech rozjaśni Pan oblicze swoje nad tobą

i niech ci miłościw będzie; niech obróci Pan twarz swoją

ku tobie i niech ci da pokój (IV Mojż. 6, 24-26).

Z Bożej łaski doczekaliśmy następnego, to jest 2012

roku. Przypominamy sobie przełom roku 1999 i 2000,

pamiętamy, ile pracy, starań, niepewności i częściowo

strachu przeżywał każdy człowiek. Obawiano się reakcji

„dorobku” człowieka, opartej na bardzo wysoko rozwi-

niętej technologii i komputeryzacji. Nie było do końca

wiadomo, jak się zachowa tak zwany strażnik pokoju, to

jest cały arsenał uzbrojenia. Do końca nie było pewności,

czy pierwszego stycznia 2000 roku popłynie prąd itd.

Jednak zabrakło w tym poszukiwaniu zabezpieczenia

przed ewentualnym nieszczęściem jednej i to najważniej-

szej sprawy. Media nie nagłaśniały, nie zadawały pytania,

co w razie nieszczęścia stanie się z człowiekiem. Nasz

chrześcijański kraj tak jakby zapomniał, że każdego czło-

wieka czeka wieczność, zapomniano o prawdzie biblijnej

mówiącej o przemijającym życiu i konieczności spotkania

się z wiecznością. Czy nie należy zadać pytania: A co

z wiecznością? Gdzie spędzę wieczność? Czy z Jezusem

w szczęściu i pokoju? Czy też wieczność, która rozpo-

cznie się od straszliwego sądu i wprowadzi w wieczne

potępienie?

Pozwólcie, że wrócę do tego istotnego pytania: Gdzie

spędzę wieczność?

To jest prawda: nie wiemy, co przyniesie nam 2012

rok, nie wiemy, czy będziemy mieli przywilej powitać

następny Nowy Rok, nie wiemy, jakie będzie nasze zdro-

wie. I możemy tak w nieskończoność stawiać pytania.

A odpowiedzi będą te same i będą brzmiały: Nie wiemy.

Ale czy naprawdę te wszystkie pytania muszę mieć taką

samą odpowiedź?

Jesteśmy świadomi, że poprzez Biblię dzięki objawio-

nej łasce w osobie Pana Jezusa Chrystusa dowiadujemy

się prawdy: Jest Pan Bóg, który daje pewność jutra w Jego

Pokój Boży niech napełnia i prowadzi w każdym

dniu nowego, 2012 roku

– w imieniu swoim i Braci z Prezydium Rady

Naczelnej ChWZ-u

z całego serca życzy wszystkim

Roman Jawdyk

Cena posiadania Chrystusa

David Wilkerson

Ewangelista Mateusz pisze, że Jezus przemawiał do tłu-

mów w przypowieściach: To wszystko mówił Jezus do ludu

w podobieństwach, a bez podobieństwa nic do nich nie mó-

wił. Aby się wypełniło, co powiedziano przez proroka, gdy

mówił: Otworzę w podobieństwach usta moje, wypowiem

rzeczy ukryte od założenia świata (Mat. 13, 34-35).

Dla wielu współczesnych chrześcijan podobieństwa

brzmią bardzo prosto. A jednak, zdaniem Chrystusa,

każde z nich zawiera jakąś niezwykłą tajemnicę. W każ-

dym podobieństwie opowiedzianym przez Niego kryje

się jakaś prawda o Królestwie Bożym. Mogą ją odkryć

tylko ci, którzy wytrwale jej szukają.

Wielu wierzących przegląda podobieństwa pobieżnie,

uważając je za oczywiste lekcje albo z góry zakładając,

że ich znaczenie jest ważne dla innych. Dlatego szybko

przechodzą do pism Pawłowych, szukając tam „głęb-

szych prawd”. Pragną jasnej i szczegółowo wyłożonej

teologii.

Przypominają mi się dwa podobieństwa wypowiedzia-

ne przez Jezusa do uczniów. Moim zdaniem zawierają

one najważniejsze prawdy, które każ-

dy wierzący powinien nosić głęboko

w sercu:

Podobne jest Królestwo Niebios do

ukrytego w roli skarbu, który człowiek

znalazł, ukrył i uradowany odchodzi,

i sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje

oną rolę. Dalej podobne jest Królestwo

Niebios do kupca, szukającego pięk-

nych pereł, który, gdy znalazł jedną

perłę drogocenną, poszedł, sprzedał

wszystko, co miał, i kupił ją (Mat. 13,

44-46).

Być może pomyślicie: „Cóż takie-

go ukrytego jest w tych prawdach?

Wszyscy wiemy, że Jezus jest tą perłą

wielkiej wartości i skarbem ukrytym

w roli. To żadna tajemnica”. Powia-

dam wam jednak, że w tych dwóch

podobieństwach jest ukryta manna

i jedynie garstka wierzących potraiła

ją odkryć. Dlaczego? Ponieważ więk-

szość nigdy nie poświęciła czasu, żeby

się dokopać do tych tajemnic, tak jak

ten człowiek z przypowieści. Dopraw-

dy, te obydwie dramatyczne postaci

– człowiek odkopujący skarb i zawzięty

kupiec szukający pereł – jasno poka-

zują intencje Jezusa: musimy pragnąć

Bożych tajemnic ponad wszystko inne

w naszym życiu.

Biblia stwierdza wyraźnie, że ist-

nieją tajemnice Pańskie: z szczerymi

tajemnica jego (Przyp. 3, 32b – BG).

Pewne sekrety były nieznane od zało-

żenia świata. Mateusz pisze, że zostały

zakopane w podobieństwach wypo-

wiadanych przez Jezusa. Te ukryte

prawdy mają moc prawdziwie wy-

zwolić chrześcijan. Niestety, jedynie

nieliczni są gotowi zapłacić wysoką

cenę za ich odkrycie.

Wszyscy wiemy, że dar zbawienia

pochodzi z łaski. Jezus zapłacił cenę

naszego zbawienia w pełni i raz na

zawsze: jesteśmy usprawiedliwieni

darmo, z łaski jego (Rzym. 3, 24a). Co

więcej, Pan zaprasza nas, byśmy pili

z Jego wiecznie tryskającego źródła:

kto chce, niech darmo weźmie wodę

żywota (Obj. 22, 17b).

Byłem świadkiem radości, którą

przynosi ta łaska, gdy głosiłem ostat-

nio we Włoszech. Tysiące wychodziły

do przodu, by przyjąć Jezusa podczas

tych spotkań. Ci ludzie nie recytowali

powierzchownie „modlitwy grzesznika”, lecz modlili się

z głębi serca we łzach, wyznając grzechy i wzywając imie-

nia Pańskiego. Byli darmo zbawiani i uwalniani mocą

Ducha Świętego.

A jednak w podobieństwie o siewcy Jezus ostrzega,

że nie każdy, kto Go wyznaje, będzie zawsze chodził

w wierze. Według Jego słów, czasem ziarno (Ewangelia)

pada na dobry grunt. Wtedy zapuści korzeń, wzrośnie

i wyda owoc. Kiedy indziej ziarno padnie jednak na grunt

kamienisty i uschnie, zanim zapuści korzenie. Jeszcze

innym razem padnie między ciernie i szatan szybko je

stamtąd wybierze.

Uważam, że dzisiaj obserwujemy wielkie odstępstwo

przepowiadane przez Jezusa.

Straszliwe odstępstwo dotyka wielkich rzesz wierzą-

cych, szczególnie w kręgach charyzmatycznych. Wielu

odwraca się od poruszającego do głębi duszy zwiastowa-

nia o grzechu, by szukać nauczycieli dogadzających ciału.

Zostali zwiedzeni przez „inną ewangelię, innego Jezusa”,

jak to określił apostoł Paweł (patrz II Kor. 11, 4). Świerzbią

ich uszy, żeby słuchać skoncentrowanych na pieniądzach

kaznodziei głoszących ewangelię sukcesu.

Podczas naszych wyjazdów z posługą do Europy mieli-

śmy tego potwierdzenie. Włoscy chrześcijanie opowiadali

nam o amerykańskich ewangelistach, którzy po opróż-

nieniu kieszeni słuchaczy wsiadali do swych prywatnych

odrzutowców, wołając: „Ciao, do widzenia!”.

Jezus przewidział to wszystko. Patrzył na całą historię

aż do naszych czasów i przepowiadał to, co miało na-

stąpić: odrzucenie Bożego napomnienia, zalew taniej

ewangelii, płytkiego nauczania przez kaznodziei doga-

dzających ciału, odejście wielu od wiary. Rzeczywiście,

Pan ostrzegał, że w czasach ostatecznych miłość wielu

oziębnie. Gorliwi niegdyś słudzy Boży staną się letni lub

nawet zimni i obrócą drogą łaskę Chrystusa w rozpustę.

Będą głosić o Jego przebaczeniu i błogosławieństwach,

które nie będą nikogo nic kosztować. Ludzie będą zachę-

cani do trwania w grzechu. To wszystko zasmuci Pana do

tego stopnia, że wypluje ich ze swoich ust.

Dlatego właśnie Jezus zwołał zebranie w węższym

gronie, złożonym wyłącznie ze swoich uczniów. Pismo

powiada: Wtedy rozpuścił lud i poszedł do domu. I przy-

stąpili do niego uczniowie jego, mówiąc: Wyłóż nam

podobieństwo o kąkolu na roli (Mat. 13, 36). Jezus

chciał otworzyć oczy swoim naśladowcom na głębsze

znaczenie podobieństw. Wiedział, że potrzebują prawdy,

która pomogłaby im przetrwać trudne czasy zwiedze-

nia.

Podczas tego zamkniętego spotkania Chrystus opo-

wiedział dwa cytowane wcześniej podobieństwa, o skar-

bie ukrytym w roli i kosztownej perle. Obydwa te podo-

bieństwa stanowią zaledwie trzy wersety, lecz zawarte są

w nich te tajemnice Pana, o których mówił On, że były

ukryte od założenia świata. Są w nich prawdy dotyczące

Jego wiecznych celów, które miały zostać odkryte przed

oczami oddanych Mu sług.

Już krótkie studium przy użyciu komentarzy biblij-

nych pozwala odkryć ziarenka prawdy zawarte w tych

podobieństwach. Lecz Pismo powiada, że powinniśmy

postarać się bardziej – Jezus mówi o człowieku, który

kopał cierpliwie i wytrwale. Jeżeli prawdy o Bożym Króle-

stwie są zakopane głęboko w Chrystusowych przypowieś-

ciach, my również musimy kopać aż do skutku w postaci

objawienia tych prawd.

Pytam was: kto jest gotów ciężko pracować w celu

odkrycia tych tajemnic? Kto zechce czekać cierpliwie na

Pana, aż On sam odkryje te ukryte tajemnice? Kto będzie

trwał w Duchu Świętym na tyle długo, by móc uchwycić

się tych życiodajnych prawd?

Myślę, że ja sam zastanawiałem się nad nimi wystar-

czająco długo, by otrzymać choć przebłysk ukrytej tam

mądrości. Mogę powiedzieć jedno: te podobieństwa mó-

wią o cenie posiadania Chrystusa. Wielu chrześcijan idzie

przez życie ciesząc się, że mają na tyle wiary, żeby jakoś

iść do przodu. Chcą na tyle Jezusa, żeby móc dotrwać

do końca i dostać się do nieba. Być może dokopali się do

kilku praktycznych prawd zawartych w Chrystusowych

podobieństwach, lecz nigdy nie znaleźli tego, co leży głę-

biej. Tymczasem, jakby dla kontrastu, obydwa omawiane

podobieństwa mówią, że drogocenna prawda może być

znaleziona tylko przez tych, którzy jej łakną i oddani są

poszukiwaniu jej. Ci, którzy podążają za Panem całym

sercem, doświadczą tego, że ich oczy szeroko się otworzą

na tajemnice obitego życia.

Jezus rozpoczyna obydwa podobieństwa słowami:

„Pozwólcie, że powiem wam, do czego podobne jest Króle-

stwo Niebios” (patrz Mat. 13, 44). Nie mówi tutaj o niebie

takim, jakim my go postrzegamy, pełnym chwały Ojca,

lecz nawiązuje do Królestwa Niebios na ziemi. Innymi

słowy powiada: „Oto jak możecie posiąść pełnię Niebios

już tutaj, w waszych sercach. Najpierw jednak posłuchaj-

cie, jak wiele będzie was to kosztować”.

Jak możemy pozyskać niebo na ziemi? Obydwa po-

dobieństwa stawiają sprawę jasno: poprzez posiadanie

Chrystusa w całej Jego pełni. A to jest kosztowne przed-

sięwzięcie.

Pierwsze podobieństwo mówi o skarbie zakopanym

w ziemi.

Podobne jest Królestwo Niebios do ukrytego w roli skar-

bu, który człowiek znalazł, ukrył i uradowany odchodzi,

i sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje oną rolę (Mat. 13,

44).

Po pierwsze, chcę zapytać: co symbolizuje tutaj rola?

Oznacza ona schrystianizowany świat, czyli każdy obszar,

gdzie Ewangelia była głoszona i została przyjęta. Kościół

stanowi oczywiście część tego obszaru. Istnieje również

krajowe i zagraniczne pole misyjne. Człowiek pracujący

na tym polu to każdy, kto służy Jezusowi.

Człowiek ten dowiedział się z wiarygodnego źródła,

że w tej roli ukryty jest skarb. (Podobnie jest dzisiaj, gdy

słyszymy o Chrystusie, w którym są ukryte wszystkie

skarby mądrości i poznania (Kol. 2, 3)). Podczas gdy inni

pracownicy nie wkładają całego serca w swoje działania,

ten zaczyna kopać z całą energią. Spędza godziny, dni,

tygodnie zawzięcie przekopując glebę w poszukiwaniu

skarbu.

Kim jest ten człowiek? Reprezentuje on każdego od-

danego sługę, który usłyszał, co prorocy mówili o Jezusie:

Otworzę w podobieństwach usta moje, wypowiem rzeczy

ukryte od założenia świata (Mat. 13, 35b). Człowiek ten

nie dba o to, co myślą o nim inni – postanowił w swo-

im sercu, że odkryje Boży skarb. Zdaje sobie sprawę, że

jedynym sposobem, by tego dokonać, jest poświęcenie

wszystkich środków i sił. Dlatego kopie i kopie, w pełni

skoncentrowany na swoim celu.

Jakiego skarbu poszukuje ten człowiek? Skarbu w po-

staci niezwykłego odkrycia, że Chrystus jest wszystkim,

czego mu potrzeba. Jego skarbem jest świadomość, że

wszelka radość, prowadzenie i cel, całe bogactwo niebios

są dostępne dla niego w Jezusie. Bez względu na to, jakie

doświadczenia i próby go spotykają, wie, że w Chrystusie

dane mu jest wszelkie zaopatrzenie. Jezus jest wszystkim

we wszystkim.

Kiedy wreszcie znajduje ten skarb, robi coś dziwne-

go: natychmiast go ukrywa. Który [gdy] człowiek znalazł,

ukrył (Mat. 13, 44). Co on robi? Dlaczego ukrywa to nowo

znalezione bogactwo?

Odpowiedź znajdujemy w świadectwie nawrócenia

apostoła Pawła: Ale gdy się upodobało Bogu, który mnie

sobie obrał (...) i powołał przez łaskę swoją, żeby obja-

wić (...) [ Syna swego we mnie – BG], abym go zwiastował

między poganami, ani przez chwilę nie radziłem się ciała

i krwi, ani też nie udałem się do Jerozolimy do tych, którzy

przede mną byli apostołami, ale poszedłem do Arabii (Gal.

1, 15-17a).

Paweł otrzymał niezwykłe objawienie Chrystusa.

Dlaczego zatem zatrzymał je w tajemnicy? Ponieważ

ten skarb był dla niego wyjątkowo cenny, droższy po-

nad wszystko. Widzicie, Paweł pościł, łaknąc tej prawdy,

modlił się o jej poznanie, szukał jej z całych sił. Służył

wcześniej Bogu z całą gorliwością jako faryzeusz, lecz

wtedy nie znał prawdy (patrz Rzym. 10, 2). Teraz, gdy

już znalazł prawdę, którą jest Chrystus, nie zamierzał

dać się z niej ograbić. Dlatego poszedł na pustynię Arabii,

by ukryć ten skarb. Można powiedzieć, że właśnie wtedy

„sprzedał wszystko, co miał, i kupił rolę, w której zako-

pano skarb” (patrz Mat. 13, 44). Paweł postanowił: „Nie

chcę zostać zepchnięty z raz obranego kursu przez kogo-

kolwiek ani cokolwiek. Nie interesują mnie teraz niczyje

opinie na temat tej wielkiej prawdy, którą odnalazłem

w Chrystusie. Muszę posiąść ten skarb całkowicie. Będę

się nim dzielił z innymi dopiero wtedy, gdy zrozumiem

pełnię jego wielkości”.

Wyobrażam sobie owego znalazcę z podobieństwa, jak

przygląda się świeżo wykopanemu skarbowi. Po otwarciu

skrzyni trzyma go przed oczami, dokładnie ogląda i ra-

duje się nim. Nagle jednak odczuwa, że samo trzymanie

go w rękach i przypatrywanie mu się to nie wszystko. Po-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: