koncepcja PNF2.pdf

Phystiotherapy & Medicine

www.pandm.org

KONCEPCJA PNF

torowanie wykonywania ruchu

Dopasowanie chwytu do kształtu

stymulowanego odcinka ciała

stabilnoĻę- utrzymanie osiĢgniħtej

pozycji- złoŇona forma kontroli

motorycznej

rozciĢganie m. W celu

przygotowania ich do napiħcia i

skurczu

Filozofia PNF:

Zapewnia zabezpieczenie s. Rħki T.

pozytywne nastawienie do P i jego

problemu

mobilnoĻę na

stabilnoĻę(koordynacja)

Irradiacja (wzmocnienie): to pobudzenia,

reakcji, przepływu impulsów pod wpływem

stymulacji wyzwolonej optymalnym

oporem.

I. zaleŇy od: cech osobniczych, motywacji,

oporu, pozycji wyjĻciowej, cech

fizycznych, brak dolegliwoĻci bólowych.

globalna obserwacja P – nie zaleŇnie

od miejsca uszkodzenia

Body mechanik:

zrħcznoĻę- utrzymanie fazy trzeciej

przez naprzemiennoĻę

optymalna współpraca terapeuty z

pacjentem

intensywny trening (nie pod

wzglħdnym wydolnoĻci) sumowanie

bodŅców, irradjacja

Wzorce ruchowe:

ciało terapeuty ustawione w tej

samej płaszczyŅnie diagonalnej, co

wzorzec ruchu wykonywany przez

pacjenta

**lepsza koordynacja ruchów

miħdzy terapeutĢ i pacjentem

**ułatwia zachowanie kierunku

ruchu

**optymalne dozowanie oporu w

całym zakresie ruchu

utarte, automatyczne, kompleksowe

ruchy o przebiegu diagonalnym,

trójpłaszczyznowe

mobilizacja rezerw (czħsta zmiana

pozycji wyjĻciowych, zmiana

normalnej kolejnoĻci ruchu, zadania

domowe) –bez nich nie ma szans na

poprawħ.

cel: pobudzanie i obniŇenie napiħcia

miħĻniowego i aktywizowanie

odcinka ciała przez pewien ruch

zapis zgodnie z SFTR

Techniki agonistyczne:

Aproksymacja (doci Ļ ni ħ cie powierzchni

stawowych):

MyĻlenie funkcjonalne(czynnoĻci

Ňycia codziennego)

rytmiczne zapoczĢtkowanie ruchu

kombinacja ruchów izotonicznych

Uzyskanie odpowiedzi na kaŇdy

bodziec

odtwarzanie ruchu

szybka- pobudza, krótki impuls stos.

W celu osiĢgniħcia odruchowej

odpowiedzi stabilizujĢcej, stos. Np.

nauka fazy podporowej.

prawidłowa pozycja pozwala na

zabezpieczenie terapeuty przed

niepoŇĢdanymi przeciĢŇeniami.

techniki wykorzystujĢce zasadħ

głównĢ Stretch:

- ponawialny stretch na poczĢtku

ruchu

-ponawialny stretch w czasie ruchu

Bezbolesna praca z P.

Opór manualny- przez chwyt lumbrikalny

(bodziec proprioreceptywny)

Kontakt wizualny:

wolna- zwiħksza napiħcie

miħĻniowe (stosuje siħ w

póŅniejszych etapach, np. Przy

nauce chodu).

ułatwia prawidłowĢ współpracħ

miħdzy terapeutĢ a pacjentem

torowanie napiħcia miħĻniowego

poprawa koordynacji

Techniki antagonistyczne:

moŇliwoĻę optymalnego dozowania

oporu przez terapeutħ oraz

kontrolowania irradiacji

rozluŅnienie miħĻni

antagonistycznych

dynamiczna zwrotnoĻę ciĢgła

Normalna kolejno Ļę ruchu:

stabilizacja zwrotna

wzmocnienie m. agonistycznych

rytmiczna stabilizacja

optymalna koordynacja ruchu

pacjent samodzielnie kontroluje i

koryguje swojĢ pozycjħ i ruch

musi byę optymalny.

Techniki rozlu Ņ niaj Ģ ce:

ekonomiczna nauka chodu

poprawa czucia ruchu

od dystalnych do proksymalnych.

bodŅce: telereceptory- pobudzajĢ

wykonywane ruchy.

osiĢgniħcie odpowiedniej irradiacji

trzymaj- rozluŅnij(hold-relax)-

technika rozluŅniajĢca,

wykorzystujĢca statycznĢ pracħ mm.

przykurczonych, bolesnych lub

osłabionych z wyboru stosowania u

P bólowych.

Zmiana normalnej kolejno Ļ ci ruchu:

Optymalny opór:

« wpływa na poprawħ czucia ruchu

« na napiħcie i siłħ miħĻniowĢ

« na rozluŅnienie niektórych miħĻni

« poprawa kontroli motorycznej

(poprawa koordynacji pomiħdzy

miħĻniami).

Stretch- impuls pobudzajĢcy rozciĢgniħty

miħsieı do skurczu lub stymulujĢcy napiħty

miħsieı do intensywnego skurczu.

Kontakt werbalny:

u pacjentów neurologicznych (np.

poraŇenie wiotkie )

komenda krótka i zrozumiała dla

pacjenta

od proksymalnych do dystalnych

umoŇliwia mobilizacjħ pacjenta

komendy „pchaę”, „ciĢgnĢę”

wskazujĢ kierunek ruchu lub

dotyczĢ skurczu izometrycznego

napnij – rozluŅnij (contract- relax)

poprzez oporowanie izometryczne

miħĻni moŇemy koıczynħ

zatrzymaę w odpowiednim wzorcu

Bod Ņ ce wzrokowe:

bodŅce: telereceptory- pobudzajĢ

wykonywane ruchy.

aktywizujĢ motorykħ dowolnĢ

· sĢ niezbħdne podczas nauki nowego

ruchu

cele: kontrola i korekcja, wyzwolenie

wiħkszej siły skurczu, zwiħksza aktywnoĻę

mm. Tułowia w wyniku ruchów głowy

bħdĢcych skutkiem wodzenia wzrokiem,

przy poraŇeniach wiotkich

wystrzegamy siħ trakcji, bo nie ma

bariery miħĻniowej, wtedy

wykorzystujemy aproksymacjħ.

Sumowanie bod Ņ ców: cel: pobudzanie i

obniŇanie napiħcia mm .

stymulus- rozciĢgniħcie grup

miħĻniowych przed ruchem (daje

gotowoĻę do ruchu)

Chwyt lumbrikalny: BOD Ņ CE

MANUALNE

czasowe- długie działanie bodŅców

w czasie

reflex stretch- szybkie pociĢgniħcie

restretch- stymulacja miħĻnia, który

juŇ pracuje (stretch podczas

wykonywanego ruchu).

przestrzenne- róŇnymi kanałami

ciała(wzrok, słuch, kinestatycznym)

przepływajĢ do CUN inf. O

torowanym ruchu.

pobudza odpowiednie obszary skóry

(pobudzenia eksteroceptywne)

Techniki stosowane w koncepcji PNF

Cele: torowanie funkcjonalnego ruchu,

wzmocnienie mm., regulacja napiħcia mm.,

rozluŅnienie mm., zwiħkszenie zakresu

ruchu, redukcja bólu,

torowanie kierunku ruchu (w

odniesieniu do rotacji).

Trakcja (oddalenie powierzchni

stawowych):

Faza kontroli motorycznej:

Ruch pewny bezbolesny

pobudza receptory okołostawowe

UmoŇliwia trójpłaszczyznowĢ pracħ

z oporem

mobilnoĻę- ogólny zestaw cech

warunkujĢcych moŇliwoĻci

osiĢgniħcia pozycji

zmniejsza ból stawowy podczas

ruchu.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: