Niesamowite Świadectwa ! ! ! ! ! ! !.pdf
(
210 KB
)
Pobierz
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">
Niesamowite Świadectwa ! ! ! ! ! ! !
1) Nigdy nie opuszczajcie Kościoła Katolickiego! Świadectwo,
które każdy musi przeczytać…
Nigdy nie opuszczajcie Kościoła Katolickiego!
Świadectwo, które każdy musi przeczytać!
Świadectwo, obok którego nie przejdziesz obojętnie!
Świadectwo trwania w Kościele – mocno w poranionym ale
wciąż w Chrystusowym Kościele a nie poza Nim czy obok
Niego!
Wyrażamy wielką wdzięczność Osobie, która umożliwiła nam
zapoznanie się z owym Świadectwem i prosimy o morze łask i
deszcz róż zarówno dla Autora jak i dla Pośrednika w przekazaniu
tegoż wielkiego Świadectwa. Niech Niepokalana otula płaszczem
opieki i nieustannie towarzyszy na drogach życia.
Świadectwo “Wiosny Kościoła”
… opowiem dzisiaj moją małą wielką historię, dlaczego
pokochałem Kościół, takim jakim jest. Na moje szesnaste
urodziny dostałem od mojej babci prezent: książkę Marii z Agredy
„Mistyczne miasto Boże”. Tak wciągnęła mnie ta lektura, że
zabierałem ją do szkoły i na lekcjach czytałem pod ławką – nie
mogłem się oderwać. Któregoś dnia na lekcji języka polskiego,
nauczyciel przyłapał kolegę jak pod ławką czytał Wisłocką
(starsze roczniki pamiętają z pewnością tę książkę) i pech chciał,
że i mnie przyłapał na tej samej lekcji z moją książką. Staliśmy się
pośmiewiskiem całej klasy. Ba! całej szkoły. Jemu zapomniano to
szybko, mnie to długo zapamiętano.
Poszedłem kiedyś do kościoła, ale nie do mojej parafii, lecz do
innego, ponieważ była Msza św. z wystawieniem Najświętszego
Sakramentu. Ku mojemu wielkiemu zdziwieniu Kapłan
opowiadał takie głupoty na temat Matki Bożej, że Fatima to
wymysł, sensacyjka – właściwie zanegował wszystko, co
związane było z Matką Bożą. Skończył kazanie na tym, że
balaski są niepotrzebne a tabernakulum trzeba przenieść do
bocznej kaplicy. Potem wystawił Najśw. Sakrament i poszedł
do konfesjonału. Po lekturze Mistycznego miasta byłem
ogromnie zbulwersowany jego słowami i poszedłem do niego
do spowiedzi, aby mi wyjaśnił, co miał na myśli.
Opowiedziałem mu, że przeczytałem właśnie książkę Marii z
Agredy. O mało nie rozwalił konfesjonału – wyrzucił mnie i nie
dał mi rozgrzeszenia
.
Osłupiałem, ludzie się na mnie gapili a ja
zupełnie nie wiedziałem, co mam robić. Już miałem wyjść z
kościoła, kiedy podszedł do mnie starszy siwy kapłan
(spowiadał po drugiej stronie). Przysiadł się do mnie i zapytał:
„Chcesz wyjść, młody człowieku?” Odpowiedziałem, że jest mi
wstyd i głupio, że nie dostałem rozgrzeszenia. Wtedy ten
Kapłan pokazał mi palcem na Monstrancję i powiedział: –
„Zobacz, Pan Jezus też słuchał tego kazania, ale nie wyszedł.
Pozostał w Kościele.”
Doznałem olśnienia. Oczy napełniły się
łzami, a ten kapłan położył rękę na mojej głowie i powiedział
do mnie: – „Ja ciebie rozgrzeszam, a ty pozostań jeszcze
chwilę i podziękuj Panu Jezusowi”. To był moment mojego
nawrócenia i pokochania Kościoła, który cierpi i jest
prześladowany. Potem okazało się, że za jakiś czas ten kapłan,
który tak negatywnie wypowiadał się o Matce Bożej zmarł
nagle podczas odprawiania Mszy Świętej
, a ten starszy kapłan
stał się moim przyjacielem nie tylko w konfesjonale. Tak wiele
opowiedział mi o jego przeżyciach, troskach, a przede wszystkim
o braku zrozumienia. Ale ciągle powtarzał. „
Choćby w kościele –
w samym jego środku – było stado wilków i ujadały psy, jeśli
w najmniejszej cząstce, w okruszynie będzie obecny Pan Jezus,
nie wychodź z kościoła, jak kiedyś nie wyszedłeś, chociaż
zostałeś niesłusznie potraktowany. Pan Jezus zezwoli na
jeszcze większą ohydę spustoszenia w Kościele, ale pamiętaj,
nie zostawiaj Go pośród stada Wilków”
. Tym słowom tego
świątobliwego Kapłana chcę pozostać wierny.
Dlatego bronię
Kościoła, pomimo tego, że jestem świadomy obecności
wszystkich żydów, masonów, iluminatów, wilków, psów, bo
wierzę, że Pan Jezus jest w Swoim Kościele i cierpi z tego
powodu.
Słysząc, że „niektórzy nawróceni nie chcą chodzić już do
Kościoła”, przypomniała mi się ta historia, ponieważ
nie mogę
zgodzić się z tym, co przeczytałem, że Pan Jezus jest na bruku
i został wyrzucony z Kościoła
(reakcja na słowa wypowiedziane
przez księdza Piotra Natanka w jednym z jego kazań)
. Skoro
ktoś ma mnie do czegoś takiego przekonywać, to po co mam
iść – do pustych murów
?
Nie ma nic bardziej gorszącego niż
wmawianie, że Pan Jezus nie jest obecny w swoim Kościele!
Kiedy powszechnie wprowadzano Komunię św. na stojąco,
zapytałem mojego kapłana, co mam robić, jak mam się
zachować? Powiedział mi bardzo mądrą radę. „Podejdź do
Komunii i przed samym przyjęciem Ciała Pana Jezusa,
zapytaj Kapłana, czy możesz uklęknąć, by uwielbić twojego
Boga i Zbawiciela – a tymi słowami zawstydzisz go”
. Tak też
czyniłem i nigdy żaden kapłan nie odmówił mi, nie grymasił, a
nawet niektórzy robili krok do tyłu, abym mógł uklęknąć na
stopniach.
Kiedy ten starszy i mądry kapłan zmarł, dowiedziałem się, że
prowadził swój duchowy dziennik. Nie znam jego treści, ale mogę
się tylko domyśleć. Opowiadał mi, że był prześladowany, inni
kapłani donosili na niego, był niesłusznie oskarżony o współpracę
z bezpieką i odsunięty od czynności kapłańskich (suspendowany).
Chciał prosić o pomoc kard. Wyszyńskiego, ale nie udało się. Jego
jedyną nadzieją i pocieszeniem była codzienna Msza Święta i
cicha adoracja. Dopiero na krótko przed emeryturą
zrehabilitowano go i mógł publicznie odprawiać Msze św. oraz
spowiadać.
Wczoraj także ktoś napisał, że chrześcijanin nie powinien używać
rozumu, lecz serca. Moim zdaniem powinien używać obydwu,
ponieważ z rozumu wypływa mądrość a z serca miłość!
2) ŚWIADECTWO SZAFARZA NADZWYCZAJNEGO –
Podjąłem słuszną decyzję rezygnując z tej posługi
ŚWIECCY NADZWYCZAJNI SZAFARZE KOMUNII ŚW.
Dokumentem zarządzającym wprowadzenie nadzwyczajnych
szafarzy Eucharystii jest Instrukcja Świętej Kongregacji ds.
Kultu Bożego, wydana 29.01.1973 r. , zatytułowana Immensae
caritatis. Zarządza ona użycie nadzwyczajnych szafarzy w
przypadkach rzeczywistej konieczności.
www.prorocykatolik.pl
Oto lista tych przypadków
a/ Gdy nie ma księdza, diakona lub akolity;
b/ gdy w/w nie mogą dysponować Komunią Św., ze względu na
inną posługę pasterską, chorobę lub zaawansowany wiek;
c/ gdy liczba wiernych pragnących Komunii Św. jest tak
znaczna, iż odprawianie Mszy albo rozdawanie Eucharystii
poza Mszą św. nadmiernie (
:
określenie bardzo niejasne
) by się
przedłużyło.
Instrukcja zastrzega, iż:
Ponieważ uprawnienia te przyznaje się tylko dla duchowego dobra
wiernych i w przypadkach rzeczywistej konieczności, księża
winni pamiętać, iż nie są on zwolnieni z obowiązku rozdawania
Eucharystii wiernym, którzy w sposób uprawniony tego żądają, a
w szczególności, z zanoszenia i rozdawania jej chorym. Trudno
rozważać okoliczności uzasadniające używanie nadzwyczajnych
szafarzy poza krajami misyjnymi. We wrześniu 1987 r. Stolica
Apostolska wystosowała listy do przewodniczących wielu
konferencji episkopatów na temat nadzwyczajnych szafarzy,
napominając ich, aby ukrócili czynienie normą tego, co winno
być nadzwyczajne
Nie trzeba wspominać, iż dokument ten nie przyniósł zupełnie
żadnych efektów, ale jest on przynajmniej dowodem na to, że
Stolica Apostolska jest świadoma rozmiarów nadużyć związanych
z nadzwyczajnymi szafarzami. Nadużycia te doprowadziły do
sytuacji, gdzie nadzwyczajny charakter szafarzy został zatracony,
.
a stał się normą. W 1987 r. Kongregacja ds. Sakramentów
zwróciła się o właściwą interpretację odpowiednich kanonów do
Komisji Pontyfikalnej ds. Właściwej Interpretacji Kodeksu Prawa
Kanonicznego. Następująca wątpliwość została wyrażona:
Czy nadzwyczajny szafarz Komunii Św., zgodnie z kanonami 910,
par.2 i 230, par. 3, może spełniać swój nadzwyczajny obowiązek
wówczas, gdy są obecni w kościele, nawet jeżeli nie biorą udziału
w sprawowaniu Eucharystii, zwyczajni szafarze, którzy nie są w
żaden inny sposób odsunięci [ od rozdawania Komunii Św.]
Komisja Pontyfikalna rozpatrzyła tę kwestię na posiedzeniu
sesji plenarnej 20 lutego 1987 r. i odpowiedziała
NEGATYWNIE
!
Powyższa właściwa interpretacja została zaaprobowana przez
Ojca Świętego 15 czerwca 1987 r., który wówczas polecił
Kongregacji ds. Sakramentów powiadomienie o tej decyzji
konferencji episkopatów.
Odpowiedź Komisji Pontyfikalnej wyraźnie wskazuje, że jeżeli
zwyczajni szafarze (biskup, ksiądz, diakon ) są obecni podczas
Eucharystii, niezależnie od tego, czy celebrują czy też nie,
wówczas nie wolno nadzwyczajnym szafarzom rozdawać
Komunii Świętej.
ŚWIADECTWO SZAFARZA NADZWYCZAJNEGO:
Podjąłem słuszną decyzję rezygnując z tej posługi
Mam na imię Antoni, lat 50. Przez okres 4 lat pełniłem posługę
nadzwyczajnego szafarza Komunii św. W roku 2006 ówczesny
proboszcz naszej parafii ks. Kazimierz, na Mszy św. czytał list
Biskupa naszej Diecezji o powołaniu nadzwyczajnych szafarzy
Komunii św. Prosił parafian, aby zgłaszali kandydatów, którzy
nadawaliby się do pełnienia tej posługi – zaznaczając, że mają to
być mężczyźni w wieku 35-60 lat, praktykujący i odznaczający się
pobożnością.
Po tygodniu ks. Proboszcz podszedł do mnie i oznajmił, że
Plik z chomika:
Arch.Michael
Inne pliki z tego folderu:
Niesamowite Świadectwa ! ! ! ! ! ! !.pdf
(210 KB)
Inne foldery tego chomika:
+ Wspólnota Sióstr Służebnic Bożego Miłosierdzia + - BÓG OBDARZYŁ TO ZGROMADZENIE ZAKONNE NIESAMOWITYMI ŁASKAMI - posłuchaj mp3
►ZAKAZANE KSIĄŻKI
╬Nie Wstydzę się Jezusa!
1. PROGRAM ELIMINACJI POLAKÓW
10 PRZYKAZAŃ BOZYCH
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin