Pynchon Thomas - 49 idzie pod młotek.pdf - =PP= - Tomcio4444

Thomas Pynchon

49 idzie pod młotek

(The Crying of Lot 49)

Tłumaczył Piotr Siemion

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Pewnego letniego popołudnia, gdy pani Edypa Maas wróciła z Balu

Pań Domu, którego gospodyni dodała do fondue chyba nieco zbyt dużo

kirszu, dowiedziała się, że została wyznaczona, ona właśnie, na

wykonawcę – a ściślej wykonawczynię – testamentu niejakiego Pierce’a

Inverarity’ego, kalifornijskiego króla nieruchomości, który niegdyś

w wolnych chwilach przepuścił dwa miliony dolarów, lecz którego

aktywa były wciąż wystarczająco pokaźne i zagmatwane, by sortowanie

masy spadkowej nie ograniczało się do czynności honorowej. Edypa

przystanęła na środku salonu, gdzie gapiło się na nią martwe zielone

oko telewizora, wymówiła imię Boże i ze wszystkich sił spróbowała

poczuć się pijana. Nic z tego. Przywołała w myślach pokój hotelowy

w Mazatlan, którego drzwi zatrzasnęły się przed chwilą – jak gdyby na

zawsze – wyrywając ze snu dwie setki ptaków w hotelowym westybulu;

potem wschód słońca nad skarpą obok biblioteki Uniwersytetu

Cornella, wschód, którego nikt nigdy nie oglądał, jako że skarpa jest

zwrócona ku zachodowi; ostrą i posępną melodię z czwartej części

Koncertu na orkiestrę Bartoka; bielone wapnem popiersie Jaya

Goulda, które stało nad łóżkiem Pierce’a w wykuszu tak wąskim, iż

Edypy nie opuszczała nigdy trwożna obawa, że się na nich zwali. Może

właśnie tak umarł, zastanawiała się, pośród snów, zmiażdżony przez

jedyną ikonę w całym domu? Roześmiała się, głośno i bezradnie: –

Jesteś chora, Edypo – powiedziała do siebie albo może do ścian

pokoju, który dobrze o tym wiedział.

List, podpisany przez jakiegoś Metzgera, przyszedł z zespołu

adwokackiego Warpe’a, Wistfulla, Kubitschka i McMingusa w Los

Angeles. Pierce, jak się dowiedziała Edypa, umarł jeszcze wiosną, ale

dopiero teraz odnaleziono testament. Metzger miał być drugim

współwykonawcą, a także specjalnym doradcą w wypadku

ewentualnych sporów prawnych. Edypa została wyznaczona na

wykonawczynię również w datowanym równo przed rokiem kodycylu.

Spróbowała przypomnieć sobie, czy zdarzyło się jej w tamtym okresie

coś szczególnego. Przez całe popołudnie, jadąc do centrum Kinneret-

Among-The-Pines, żeby kupić ricottę i posłuchać muzyki sączącej się

ze sklepowych głośników (dziś, kiedy przestąpiła zakryte sznurami

paciorków wejście, leciał właśnie czwarty takt Koncertu na okarynę

Vivaldiego w wykonaniu Indiana Settecento Ensemble z Fort Wayne,

solista Boyd Beaver), potem zbierając w słońcu majeranek i bazylię

z własnego herbarium, przeglądając recenzje książek w najnowszym

numerze „Scientific American”, przekładając ciasto na lasagnę,

przyprawiając chleb czosnkiem, rwąc liście sałaty, wreszcie, już po

włączeniu piekarnika, mieszając whisky z cytryną w oczekiwaniu na

powrót z pracy męża, Wendella – „Mucho” – Maasa, Edypa wciąż

zastanawiała się, tasowała grubą talię dni, które – pierwsza by to

przyznała – wyglądały niemalże tak samo, wszystkie wskazywały

niejako ten sam kierunek, niczym talia sztukmistrza, gdzie wprawne

oko rozpozna natychmiast każdą nie pasującą kartę. Dopiero w połowie

dziennika telewizyjnego zdołała sobie przypomnieć, że właśnie

w zeszłym roku, mniej więcej o trzeciej nad ranem, zadzwonił telefon,

zamiejscowy. Skąd dzwoniono, nie miała dowiedzieć się już nigdy

(chyba że ktoś odnajdzie również dziennik zmarłego). Głos

w słuchawce miał najpierw ciężki słowiański akcent i brzmiał niczym

głos drugiego sekretarza Ambasady Transylwańskiej, który poszukuje

zbiegłego nietoperza, ale zaraz zmienił się w parodię gwary

murzyńskiej, w agresywny meksykański dialekt Pachuco, pełen

przekleństw typu chinga

i maricon,

w skrzek oficera gestapo

Pynchon Thomas - 49 idzie pod młotek.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: