§ Gavalda Anna - Ostatni raz.pdf - ebooki lipiec 2013 - zwyczajny11

Pupa w powietrzu, dłoń na klamce... Nie zdążyłam

jeszcze nawet usiąść, a moja bratowa już na mnie na

pada.

- No, w końcu... Nie słyszałaś, jak trąbiliśmy? Je

steśmy tu już od dziesięciu minut!

- Dzień dobry - odpowiadam.

Mój brat się odwraca. Oczko.

- Wszystko gra, ślicznotko?

- Gra.

- Schować twoje rzeczy do bagażnika?

- Nie, dzięki. Mam tylko tę małą torbę i sukien

kę... Położę ją z tyłu.

- To twoja sukienka? - pyta Carine, unosząc brwi,

kiedy dostrzega zwinięty w kulkę szyfon na moich

kolanach.

- Tak.

- Co... co to jest?

- Sari.

- No, widzę...

- Nie, nie widzisz - zauważam grzecznie. - Zoba

czysz, jak założę.

Grymasik.

- Możemy jechać? - pyta mój brat.

- Tak. Chociaż... Mógłbyś zatrzymać się koło

Araba na końcu ulicy? Muszę coś odebrać...

Moja bratowa wzdycha ciężko.

- Czego ci jeszcze brakuje?

- Wosku do depilacji.

- I kupujesz go u Araba?

- Oj, wszystko kupuję u mojego Rachida! Wszyst

ko, wszystko, wszystko!

Nie wierzy mi.

- Już dobrze? Możemy jechać?

- Tak.

- Nie zapinasz pasów?

- Nie.

- Dlaczego nie zapinasz pasów?

- Klaustrofobia - odpowiadam.

Zanim Carine zacznie swoją śpiewkę na temat od

rzuconych przeszczepów i szpitala w Garches, do

daję:

- Poza tym chcę się zdrzemnąć. Jestem wykoń

czona.

Mój brat się uśmiecha.

- Dopiero co wstałaś?

- Nie kładłam się - uściślam, ziewając.

To oczywiście nieprawda. Spałam kilka godzin, ale

chcę wkurzyć moją bratową. I to mi się udaje. Zawsze

się udaje. To w niej lubię - zawsze się udaje.

- Gdzie znowu byłaś? - zrzędzi, wznosząc oczy do

nieba.

- W domu.

- Robiłaś imprezę?

- Nie, grałam w karty.

- W karty?!

- Tak. W pokera.

Potrząsa głową. Nie za mocno. Rozchodzi się za

pach lakieru do włosów.

- Ile przegrałaś? - podśmiewa się mój brat.

- Nic. Tym razem wygrałam.

Zapada cisza.

- Można wiedzieć ile? - Carine nie wytrzymuje

w końcu i pyta mnie, poprawiając okulary przeciw

słoneczne.

- Trzy tysiące.

- Trzy tysiące! Trzy tysiące czego?

- No... euro - kończę naiwnie. - Nie będziemy się

przecież chrzanić z rublami...

Chichotałam, zwijając się w kłębek. To mi się uda

ło! Mojej małej Carine starczy na całą podróż...

Słyszałam, jak w jej mózgu zaczynają uruchamiać

się zębatki:

Trzy tysiące euro... Tik-tik-tik... Ile musiałaby

sprzedać suchych szamponów i tabletek aspiryny,

żeby zarobić trzy tysiące euro... ? Tik-tik-tik... Plus

opłaty, plus podatek od działalności, plus podatek

gruntowy, plus wynajem, i minus VAT... Ile razy mu

siałaby włożyć biały fartuch, żeby zarobić trzy tysią

ce euro netto? A CSG*... Osiem i dwa w pamięci...

A płatne urlopy... dziesięć razy trzy... Tik-tik-tik...

Tak, szydziłam sobie z niej, kołysana pomrukiem

silnika, z nosem w zgięciu łokcia i z kolanami pod

ciągniętymi pod brodę. Byłam dumna z siebie, bo mo

ja bratowa to cała historia.

Moja bratowa Carine skończyła farmację, ale woli,

żeby mówić „medycynę", więc jest farmaceutką, ale

woli, żeby mówić „farmaceutą", ma aptekę, ale woli,

żeby mówić „laboratorium".

Lubi przy deserze narzekać na księgowość i nosi

fartuch chirurgiczny zapinany aż po brodę, a także ter-

moprzylepną tabliczkę, na której pomiędzy dwoma

* Contribution Sociale Generalisee - odpowiednik polskiego ZUS.

(Wszystkie przypisy pochodzą od tłumaczki).

§ Gavalda Anna - Ostatni raz.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: