Seplenienie – szereg syczący
I. Etap przygotowawczy przed wywołaniem głosek szeregu syczącego („s”, „z”, „c”, „dz”)
Ćwiczenia języka:
· wysuwanie języka do przodu;
· język szeroki i wąski;
· ułożenie języka za dolnymi zębami;
· cofanie języka w głąb jamy ustnej;
· liczenie dolnych zębów czubkiem języka po wewnętrznej stronie;
· oblizywanie językiem wewnętrznej powierzchni dolnych zębów;
· dotykanie czubkiem języka wewnętrznej powierzchni dolnych siekaczy z równoczesnym wybrzmiewaniem głoski „e”;
· zlizywanie czubkiem języka dżemu lub masła czekoladowego z dolnych dziąseł;
· „wymiatanie śmieci” – energiczne wyrzucanie czubka języka zza dolnych zębów.
Ćwiczenia oddechowe:
· dmuchanie na chorągiewki i wiatraczki;
· „tańczący płomyczek” – dmuchanie na płomień świecy w odległości niepozwalającej zdmuchnąć płomyka, lecz wyginać go;
· dmuchanie na papierowe łódki pływające w misce z wodą;
· zawody „kto dmuchnie dalej” – zdmuchiwanie kulek waty z ręki;
· wydmuchiwanie baniek mydlanych;
· dmuchanie na papierowe ozdoby zawieszone na nitkach o różnej długości ponad głową ćwiczącego;
· „wyścigi samochodowe” – dmuchanie na papierowe kulki po wytyczonej trasie narysowanej na podłodze;
· „mecz piłkarski” – przedmuchiwanie piłeczki pingpongowej do osoby siedzącej na przeciwko;
· „gotowanie wody” – dmuchanie przez rurkę do wody, aby tworzyły się pęcherzyki powietrza;
· nadmuchiwanie balonów, zabawek i piłek;
· próby gwizdania;
· zdmuchiwanie lekkiego przedmiotu z ręki, np. piórka, kłębka waty, papierowej kulki;
· rozdmuchiwanie: chrupek, ryżu, kaszy, pociętej gąbki lub kawałków styropianu;
· gra na instrumentach muzycznych: organkach, trąbce, gwizdku;
· gra na grzebieniu owiniętym cienką bibułą;
· dmuchanie na piórko, aby unosiło się ponad głową osoby ćwiczącej;
· rozdmuchiwanie plamki farby wodnej na podkładce z tworzywa.
Ćwiczenia warg
· rozchylanie warg jak w uśmiechu – wargi płaskie, przylegają do zębów (zęby widoczne);
· rozciąganie warg do uśmiechu i wymawianie głoski „i”;
· naprzemienny uśmiech z pokazywaniem zębów, a następnie zasłanianiem ich wargami;
· układanie ust do uśmiechu i powrót do pozycji neutralnej;
· gimnastyka warg i języka (wysuwanie języka do przodu, uśmiechanie się);
· wydawanie odgłosów z rozciągniętymi kącikami ust:- kozy – me, me- barana – be, be- kurczątka – pi, pi- śmiechu – hi, hi;
· pokazywanie szerokiego uśmiechu, a następnie ściąganie ust, jak przy głosce „u”.
II. Etap wywołania głosek szeregu syczącego („s”, „z”, „c”, „dz”)
„s”Rozpoczynamy od wyjaśnienia ułożenia narządów artykulacyjnych: język leży za dolnymi zębami, tworząc rynienkę (jak podczas dmuchania), wargi rozchylają się w łagodny uśmiech. Podczas demonstrowania brzmienia głoski „s” przykładamy wewnętrzną stronę dłoni ćwiczącego do naszych warg, pokazując, że strumień wydychanego powietrza trzeba kierować środkiem ust.Jeśli są problemy:- Zaczynamy od ćwiczeń w dmuchaniu wprost na wybrany przedmiot, przechodząc do dmuchania z równoczesnym ułożeniem ust do uśmiechu, aż po wybrzmienie „s” przy niezmienionym położeniu narządów mowy.- Aby dokładniej określić miejsce prawidłowego ułożenia języka, można użyć nitki dentystycznej, którą zakładamy na dolne siekacze i polecamy dotykać czubkiem języka nitki w czasie wypowiadania „s”.- Jeśli dziecko ma problemy z uniesieniem boków języka w tzw. rynienkę, rozpoczynamy od ćwiczeń otaczania językiem słomki do napojów lub słonego paluszka.- Można wypowiadać przedłużone „e” i zbliżać zęby do siebie, by osiągnąć „s”.- Można wykorzystać metodę przekształceń artykulacyjnych. Polega ona na przedłużonym wymawianiu „f” z równoczesnym odsuwaniem palcami dolnej wargi od górnych siekaczy.- Innym sposobem przekształceń jest wybrzmiewanie „t”. Przedłużanie jej pozwala uzyskać „c”, a następnie „s”.
„z”Jeśli głoska „s” jest już prawidłowo wymawiana, zwykle „z” pojawia się samoistnie.Jeśli są problemy:- Wskazujemy wibracje w okolicach szyi lub głowy (metodą dotyku).- Stosujemy nucenie melodii na głosce „s”.- Można wykorzystać przekształcenie „d” lub „w” z równoczesnym cofaniem kącików ust i zbliżaniem zębów do siebie.
„c”Jeśli głoski „s” i „z” są już prawidłowo wymawiane, zwykle „c” pojawia się samoistnie.Jeśli są problemy:- Polecamy dziecku wymawiać początkowo „t” (wargi i zęby jak przy „s”, „z”), dodając przedłużone „s” („tsss”), następnie powoli skręcamy „s” i wycofujemy się z „t”, aż przejdziemy do wymowy „c”.
„dz”Jeśli głoski „s”, „z” i „c” są już prawidłowo wymawiane, zwykle „dz” pojawia się samoistnie.Jeśli są problemy:- Objaśniamy ułożenie artykulatorów (wargi lekko spłaszczone jak podczas uśmiechu, język najpierw przednią częścią styka się z górnymi zębami, a potem opada tworząc szczelinę).- Wskazujemy wibracje w okolicach szyi lub głowy (metodą dotyku).- Można wykorzystać przekształcenie „d” z równoczesnym odsuwaniem palcami maksymalnie do tyłu kącików warg.- Można wykorzystać wybrzmiewanie coraz szybciej, kolejno po sobie „d” i „z”.
III. Etap utrwalenia głosek szeregu syczącego („s”, „z”, „c”, „dz”)
„s”
· Pkt.1 Najpierw ćwiczymy „s” w izolacj
· Pkt.2 Następnie ćwiczymy „s” w połączeniu z samogłoskami:- nagłos w sylabach, logotomach, wyrazach, potem w związkach wyrazowychsa, so, se, su, sy;- śródgłos w wyrazach, potem w związkach wyrazowychasa, aso, ase, asu, asyosa, oso, ose, osu, osyesa, eso, ese, esu, esyusa, uso, use, usu, usyysa, yso, yse, ysu, ysy;
- wygłos w wyrazach, potem w związkach wyrazowychas, os, es, us, ys.Głoskę „s”, ćwiczoną w różnych pozycjach w wyrazie, początkowo przedłużamy.Ćwiczymy wszystko w zdaniach.
· Pkt.3 Ćwiczymy „s” w połączeniach ze spółgłoskami:- nagłos w wyrazach, potem w związkach wyrazowychscho, skl, ska, sło, smu, smo, sno, spo, stu, sto, sta, stu, swe…;- śródgłosw wyrazach, potem w związkach wyrazowych;
UWAGA! Wcześniej wymaga prawidłowego realizowania głosek „sz” i „cz” z szeregu szumiącego.- wygłos w wyrazach, potem w związkach wyrazowych.Ćwiczymy wszystko w zdaniach.
„z”
· Pkt.1 Najpierw ćwiczymy „z” w izolacji.
· Pkt.2 Następnie ćwiczymy „z” w połączeniu z samogłoskami:- nagłos w sylabach, logotomach, wyrazach, potem w związkach wyrazowychza, zo, ze, zu, zy;- śródgłos w wyrazach, potem w związkach wyrazowychaza, azo, aze, azu, azyoza, ozo, oze, ozu, ozyeza, ezo, eze, ezu, ezyuza, uzo, uze, uzu, uzyyza, yzo, yze, yzu, yzy
Ćwiczymy wszystko w zdaniach.
· Pkt.3 Ćwiczymy „z” w połączeniach ze spółgłoskami (tylko dźwięcznymi, gdyż obok bezdźwięcznych i w wygłosie traci dźwięczność!):- nagłos w wyrazach, potem w związkach wyrazowychzle, zmy, zdr, zna…;- śródgłos w wyrazach, potem w związkach wyrazowychezd…Ćwiczymy wszystko w zdaniach.
„c”
· Pkt.1 Najpierw ćwiczymy „c” w izolacji.
· Pkt.2 Następnie ćwiczymy „c” w połączeniu z samogłoskami:- nagłos w sylabach, logotomach, wyrazach, potem w związkach wyrazowychca, co, ce, cu, cy;- śródgłos w wyrazach, potem w związkach wyrazowychaca, aco, ace, acu, acyoca, oco, oce, ocu, ocyeca, eco, ece, ecu, ecyuca, uco, uce, ucu, ucyyca, yco, yce, ycu, ycy;
- wygłos w wyrazach, potem w związkach wyrazowychac, oc, ec, uc, yc.
· Pkt.3 Ćwiczymy „c” w połączeniach ze spółgłoskami:- nagłos w wyrazach, potem w związkach wyrazowych;- śródgłos w wyrazach, potem w związkach wyrazowychkcj, ock, wca…;
- wygłos w wyrazach, potem w związkach wyrazowych.
„dz”
· Pkt.1 Najpierw ćwiczymy „dz” w izolacji.
· Pkt.2 Następnie ćwiczymy „dz” w połączeniu z samogłoskami:- nagłos w sylabach, logotomach, wyrazach, potem w związkach wyrazowychdza, dzo, dze, dzu, dzy;
- śródgłos w wyrazach, potem w związkach wyrazowychadza, adzo, adze, adzu, adzyodza, odzo, odze, odzu, odzyedza, edzo, edze, edzu, edzyudza, udzo, udze, udzu, udzyydza, ydzo, ydze, ydzu, ydzy.Ćwiczymy wszystko w zdaniach. ...
qatrysia