Hawthorne Rachel - Strażnicy nocy 2 - Pełnia księżyca.pdf - Strażnicy nocy - halina21

Plik na stronie został zamieszczony jedynie w celach promocyjnych. Od momentu ściągnięcia na dysk plik należy usunąć w ciągu 24 h.

Rachel Hawthorne

PEŁNIA KSIĘŻYCA

Przekład: Alicja Marcinkowska

Wyd. Amber 2010

Prolog

K siężyc w pełni stal się moim wrogiem.

Jestem w jaskini, przygotowuję się do najważniejszej nocy w życiu. Kilka dni temu

skończyłam siedemnaście lat. Dzisiejszej nocy księżyc w pełni ozdobi niebo. Kiedy stanę pod

nim, spłynie na mnie jego światło. I ja, Lindsey Lancaster, przemienię się...

W wilka.

Jestem Zmiennokształtną, przedstawicielką gatunku, który od tysięcy lat posiada umiejętność

przemieniania się w zwierzę. Właśnie w wilka.

Od kiedy pamiętam, z niecierpliwością czekałam na tę noc, ale od kilku tygodni boję się jej

nadejścia, bo ostatnio wszystko się skomplikowało. Moje uczucia, moje emocje - kompletny

chaos. Serce podpowiadało mi jedno, rozsądek drugie.

Connor i ja od zawsze byliśmy najlepszymi przyjaciółmi. Nasze rodziny trzymają się razem

w świecie zewnętrznym. Świecie, w którym udajemy, że nie mamy tej niezwykłej

umiejętności i nie różnimy się od Statycznych - ludzi niepotrafiących zmieniać postaci. Nasi

rodzice są przekonani, że Connor i ja jesteśmy sobie przeznaczeni.

Czasami boję się, że pomyliliśmy ich marzenia o nas z własnymi pragnieniami. Pewnej nocy

Connor ogłosił wszem wobec, że wybrał mnie na swoją towarzyszkę życia. Byłam

zachwycona, iż żywi wobec mnie tak silne uczucie. Myślałam, że czuję do niego to samo.

Nasze rodziny świętowały. Zgodnie z tradycją Connor wytatuował na lewej łopatce celtycki

znak symbolizujący moje imię. To był symbol naszych zaręczyn. Nasz los został

przypieczętowany.

Ale po roku spędzonym w college'u do domu wrócił Rafe. Zobaczyłam go w zupełnie nowym

świetle. Zaczęłam zwracać uwagę na jego głęboki, lekko ochrypły głos - strasznie seksowny.

Nie mówi! wiele, tylko kiedy miał coś ważnego do przekazania, ale ja za każdym razem

dostawałam gęsiej skórki. Jego ciemne oczy przyciągały moje jak magnes, sprawiały, że

szybciej biło mi serce. A kiedy jego niepokojące spojrzenie spoczęło na moich ustach, chcia-

łam znaleźć się w jego ramionach, przywrzeć do jego warg i spróbować owocu zakazanego.

Było w nim coś dzikiego, pociągało go ryzyko. Był dużym złym wilkiem. Miał w sobie coś,

co silnie na mnie działało... ale nie mogłam temu ulec.

Ale moim przeznaczeniem był Connor.

Dwa lata starszy ode mnie, przeszedł już pierwszą przemianę. Dzisiaj pomoże mi się zmienić.

Zmuszam się do myślenia o Connorze: jego blond włosach, niebieskich oczach, wesołym

uśmiechu, który zawsze sprawia, że i ja się uśmiecham. Czeka teraz na mnie. Czeka, żeby

dzielić ze mną najważniejszą dla mnie noc. Przeprowadzi mnie przez przemianę. Dopilnuje,

żebym przeżyła. To wspólne doświadczenie pogłębi łączącą nas więź, zwiąże nas ze sobą na

zawsze. W każdym razie tak powinno się stać.

Przyglądam się swojemu odbiciu w lustrze. Zwykle mam piwne oczy, choć ich kolor zmienia

się w zależności od nastroju. Dzisiaj są jakby bardziej niebieskie niż zielone czy brązowe. I

smutne, choć powinny błyszczeć z podniecenia, z niecierpliwości, takiej jaką odczuwa

dziewczyna tuż przed balem na zakończenie szkoły.

Moje jasne włosy opadają swobodnie na ramiona. Biała aksamitna szata otula nagą skórę.

Denerwuję się, kiedy dociera do mnie, że wkrótce stanę w blasku księżyca i poczuję dotyk

Connora.

Odwracam się od lustra i podchodzę do wyjścia z jaskim. Przesłania je wodospad, który

maskuje naszą kryjówkę przed niepowołanymi gośćmi. Wysuwam się zza zasłony wody i

okrążam jeziorko, w którym już wkrótce pojawi się odbicie wschodzącego księżyca.

Widzę Connora. Czeka na mnie cierpliwie. Ubrany w czarną szatę, wyciąga rękę. Podaję mu

swoją. Jego palce - takie długie, takie pewne - zamykają się na moich, które nagle wydają się

zbyt delikatne, zbyt kruche na to, co ma nastąpić. Connor wyczuwa moje obawy i przyciąga

mnie do siebie. Ta bliskość uspokaja mnie. On jest tym jedynym. Zawsze nim był.

Nachyla się do mnie, jego usta muskają moje. Serce bije mi jak szalone.

Prowadzi mnie na polanę, ku księżycowi, ku reszcie mojego życia, które przeżyję jako jego

towarzyszka.

A ja mam nadzieję, że nie dokonałam złego wyboru i nie popełniłam największego błędu w

swoim życiu.

Rozdział 1

P odobno sny odzwierciedlają nasze skrywane lęki i pragnienia. Ten, który przyśnił mi się

ostatniej nocy, był tak wyrazisty, że nawet teraz, choć dzień właśnie się kończył, czułam się

nieswojo. Siedziałam pod ścianą w Sali Rady, gdzie starszyzna i Strażnicy Nocy - obrońcy

naszej społeczności - dyskutowali o tym, jak zapewnić przetrwanie naszemu gatunkowi.

Ponieważ pierwsza przemiana była jeszcze przede mną, nie uczestniczyłam w rozmowie przy

dużym okrągłym stole. Co mi zupełnie nie przeszkadzało, bo mogłam przynajmniej myśleć o

niebieskich migdałach, nie narażając się na złe spojrzenia.

W moim śnie byłam na polanie z przeznaczonym mi Connorem; obejmowaliśmy się tak

mocno, że ledwo mogliśmy oddychać. A księżyc jasno świecił nad naszymi głowami.

Nagle ciemne chmury przesłoniły księżyc i wszystko pogrążyło się w mroku. Czułam, jak

jego ciało na mnie napiera. Connor robił się coraz wyższy i postawniejszy. Jego włosy

wydłużały się i gęstniały. Pocałował mnie. Teraz jego wargi były pełniejsze, a pocałunek

bardziej natarczywy. Rozgrzał mnie od czubka głowy po palce stóp, a ja pomyślałam o świe-

cy, którą topi płomień. Wiedziałam, że powinnam to przerwać, ale przywarłam do niego,

bojąc się wątpliwości gromadzących się nad moją głową.

Chmury odpłynęły i znowu pojawił się księżyc - tyle że nie byłam już w ramionach Connora.

Tuliłam się do Rafe'a, całowałam go, pragnęłam jego dotyku...

Poruszyłam się niespokojnie na krześle, wspominając tę namiętność. To Connor powinien

wzbudzać we mnie takie emocje, a nie Rafe. Ale obudziłam się w pomiętej pościeli,

rozpaczliwie pragnąc jego dotyku. Nawet jeśli miałoby to być tylko we śnie.

Kiedy znowu się poruszyłam, oberwałam sójkę w bok.

- Możesz się uspokoić? - szepnęła szorstko Brittany Reed. Tak jak i ja wkrótce kończyła

siedemnaście lat i podczas najbliższej pełni księżyca miała przejść pierwszą przemianę.

Znałam Brittany od przedszkola. Przyjaźniłyśmy się, ale nigdy nie była mi równie bliska jak

Kayla, którą poznałam zeszłego lata. Jej rodzice adopcyjni przywieźli ją do parku, żeby

stawiła czoło przeszłości. Niemal od pierwszej chwili nawiązało się między nami głębokie

porozumienie. Przez cały miniony rok pisałyśmy do siebie e-maile, esemesowaliśmy i

dzwoniłyśmy.

Podczas ostatniej pełni księżyca odkryła, że jest jedną z nas i że pisany jej jest Lucas Wilde.

Wolę nie myśleć, jakbym się czuła, gdybym miała tak mało czasu na przygotowanie się do

przemiany. My, Zmiennokształtni, nie potrafimy kontrolować pierwszej przemiany. Kiedy na

niebie wzejdzie księżyc w pełni, nasze ciała reagują na jego wezwanie. A teraz Kayla siedzi

przy stole z pozostałymi.

Letnie przesilenie, najdłuższy dzień w roku. To czas, kiedy zbieramy się, żeby świętować

nasze istnienie. Ale w tym roku ciężka chmura niepokoju zawisła nad zgromadzonymi w

Wilczym Szańcu, sekretnej wiosce w głębi parku narodowego niedaleko granicy ^Kanadą.

Kiedyś była to tętniąca życiem osada, po której zachowało się tylko kilka niewielkich

budynków i olbrzymi dwór zamieszkany przez starszyznę. Znajdowały się w nim również

pokoje gościnne, w których mieszkała większość przybyłych na uroczystości letniego

przesilenia.

Zawsze się ukrywaliśmy. Choć żyliśmy normalnie, tak jak inni ludzie, to prawdziwe oblicze

odsłanialiśmy tylko przed sobą nawzajem. Ostatnio wyszło na jaw, że starszy brat Lucasa nas

zdradził.

Opowiedział o wszystkim komuś z zewnątrz, Teraz naukowcy pracujący dla koncernu

medycznego o nazwie Bio-Chrome chcieli odkryć tajemnicę naszej przemiany i oczywiście

na tym zarobić. Ale nikt z nas nie chciał stać się królikiem doświadczalnym, nie był to

wymarzony sposób na spędzenie wakacji.

Choć nie zauważyliśmy kręcących się w pobliżu naukowców, od kiedy Lucas i Kayla

wyrwali się z ich szponów, nie wierzyliśmy, że dali tak łatwo za wygraną. Byliśmy

podenerwowani, bo konfrontacja była tuż-tuż. Życie w ciągłym zagrożeniu wyostrzyło nasze

zmysły. Dzięki temu nie podzielimy losu dinozaurów.

Brittany miała rację. Musiałam się opanować. Musiałam przestać myśleć o tym zwariowanym

śnie

1 skupić na trwającej przy stole dyskusji. Niestety, kiedy zerknęłam na zebranych,

napotkałam spojrzenie Rafe'a. Wpatrywał się we mnie z taką intensywnością, jakby wiedział

o moim niepokojącym śnie. Jego ciemne oczy rzucały mi wyzwanie, prowokowały, żebym

nie odwracała wzroku. Kusiły do podjęcia ryzyka. Mogłam zostać przyłapana na gorącym

uczynku. A powinnam była skoncentrować się na niebezpieczeństwie, które nad nami wisiało.

Jednak w tamtym momencie nie uważałam, żeby naukowcy stanowili dla mnie większe

zagrożenie niż Rafe.

Przypatrywał mi się uparcie. Czułam jego wzrok na mojej skórze. Wiedziałam, że powinnam

odwrócić oczy, ale nie chciałam przerwać tego silnego połączenia. Nigdy wcześniej nie

odczuwałam niczego równie intensywnie. Obraz zrobił się nieco rozmyty, słowa docierały do

mnie zniekształcone, zupełnie jakbym znalazła się pod wodą. Moje serce to przyspieszało, to

zwalniało - było równie ogłupiałe jak ja. W jednej chwili chciałam wstać i podejść do niego.

W drugiej, jak najszybciej stąd wybiec.

Rafe nigdy się nie odzywał podczas tych sesji -ale on w ogóle niewiele mówił. Był drugi po

Lucasie i bardziej wierzył w czyny niż słowa. Rzadko się rano golił, a cień zarostu na jego

brodzie wydawał mi się niezwykle seksowny. Jego gęste proste włosy sięgały do ramion i

były czarne jak bezksiężycowa noc. Kiedy przemieniał się w wilka, był wspaniały... i

śmiertelnie niebezpieczny.

Zeszłego lata widziałam, jak rozprawił się z pumą, kiedy przeprowadzaliśmy rekonesans na

terenie, zanim zabraliśmy tam turystów. Zwierzę zaatakowało, a Rafe się przemienił. Na

własne oczy zobaczyłam, do czego są zdolni przedstawiciele naszego gatunku w sytuacji

zagrożenia. Jesteśmy agresywni i niebezpieczni.

Nawet w ludzkiej postaci Rafe emanował siłą, która mnie przerażała. Nie wiedziałam,

dlaczego dopiero ostatnio zaczął mnie tak bardzo pociągać. Chociaż to określenie nie

oddawało w pełni tego, co czułam. Nie mogłam wytrzymać pięciu sekund, żeby 0 nim nie

myśleć, żeby nie szukać go wzrokiem. Interesował mnie jak żaden inny chłopak wcześniej,

nawet Connor. Byłam ciekawa, jakie filmy ogląda

1 jakie książki czyta. Chciałam przesłuchać playlistę z jego iPoda i dowiedzieć się, jaką

muzykę lubi. Ale najbardziej pragnęłam znaleźć się w jego ramionach, poczuć żar jego

pocałunku.

- Jeszcze tylko dwa tygodnie i włączymy się do gry, na równi z dużymi chłopcami - szepnęła

Brittany, odwracając moją uwagę od Rafe'a i jednocześnie wzbudzając niepokój. Czy

zauważyła, który z „dużych chłopców" mnie fascynował? Czy może liczyła, że ktoś ją

wybierze? Legenda głosiła, że dziewczyna nie przetrwa pierwszej przemiany, jeśli będzie

przechodziła przez nią sama.

- Nie boisz się? - zapytałam. - Chodzi mi o to, że jeszcze nikt cię nie wybrał. - Byłam

zszokowana własnymi słowami. Brittany pewnie bardzo się martwiła i nie musiałam jej o tym

przypominać.

Ale ona tylko przewróciła ciemnoniebieskimi oczami, odchyliła głowę i przerzucała warkocz

przez ramię.

Hawthorne Rachel - Strażnicy nocy 2 - Pełnia księżyca.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: