Victor Sanchez - Nauki Don Carlosa - Przewodnik po świecie Carlosa Castanedy.pdf - Carlos Castaneda - SaZbyszek

VICTOR SANCHEZ

NAUKI DON CARLOSA. PRZEWODNIK PO ŚWIECIE CARLOSA CASTANEDY

(The Teachings of Don Carlos: Practical Applications of the Works of Carlos Castaneda / wyd. orygin.

1995)

"Czarownicy powiadają, iż nie trzeba nikogo

przekonywać o tym, że świat jest nieskończenie

bardziej złożony, niż to dopuszczamy w swych

najśmielszych marzeniach. Więc dlaczego

jesteśmy zależni? Dlaczego chcemy, aby ktoś

nami pokierował, jeśli możemy to zrobić sami?..."

Carlos Castaneda

Trudność, jaką sprawia nam proste dążenie drogą

wiedzy i "powrotu do ducha" wynika stąd, ze na

ogół nie chcemy pogodzić się z tym, iż tak niewiele

potrzeba, aby ruszyć w drogę. Nasze

uwarunkowania każą nam wypatrywać instrukcji,

nauk, przewodników, mistrzów. Kiedy

dowiadujemy się, że nikogo nie potrzebujemy, nie

dowierzamy...

Carlos Castaneda

SPIS TREŚCI:

Specjalna uwaga do Czytelnika

Podziękowania

Prace Carlosa Castanedy cytowane w tekście

Wstęp

CZĘŚĆ PIERWSZA: RZECZYWISTOŚĆ WEDŁUG DON JUANA

ROZDZIAŁ PIERWSZY: Emanacje orła

ROZDZlAŁ DRUGI: Pieczęć doskonałości

CZĘŚĆ DRUGA: NIEZWYKŁE METODY PANOWANIA NAD ZWYKŁĄ

RZECZYWISTOŚCIĄ

(ćwiczenia dla prawej strony)

ROZDZlAŁ TRZECI: Ciało jako pole energii, czyli odkrywanie własnej mocy

ROZDZIAŁ CZWARTY: Technika śledzenia w życiu codziennym

ROZDZIAŁ PIĄTY: Nie-działania indywidualnej jaźni

CZĘŚC TRZECIA: JAK WNIKNĄĆ W ODRĘBNĄ RZECZYWISTOŚĆ

(ćwiczenia dla lewej strony)

ROZDZIAŁ SZÓSTY: Przerwanie wewnętrznego dialogu – klucz otwierający przejście

między światami

ROZDZIAŁ SIÓDMY: Magia uwagi

ROZDZlAŁ ÓSMY: Sterowanie snem

ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY: Świadomość ciała

ROZDZIAŁ DZIESIĄTY: Największa miłość wojownika

Posłowie

Spis treści / Dalej

Specjalna uwaga do Czytelnika

Książka ta ma charakter informacyjny i jako taka z założenia służyć może wyłącznie za źródło

wiadomości ogólnych i nie może być odnoszona do każdego pojedynczego przypadku. Ćwiczenia tu

zamieszczone zostały zastosowane przez autora podczas zajęć warsztatowych. Niektóre z nich wiążą

się z potencjalnym zagrożeniem, na przykład "Wspinaczka po drzewach" (nr 73) czy "Pogrzeb

wojownika" (nr 75), dlatego zostały przeznaczone do wykonywania w grupach pod nadzorem

doświadczonych osób. Ćwiczenia trudniejsze, jak te wymienione wyżej, wymagają dobrego stanu

zdrowia, co określa lekarz. Za wszelkie komplikacje i obrażenia powstałe w wyniku praktycznego

zastosowania niniejszego materiału odpowiedzialny jest sam wykonawca albo osoba kierująca

zespołem, która włączyła te ćwiczenia do prowadzonych przez siebie zajęć.

Podziękowania

Dane mi było zaznać w życiu miłości wielu ludzi, na którą być może nie zasłużyłem. Jest wiele

osób, którym chciałbym wyrazić swoją wdzięczność. Gdybym miał sporządzić listę tych, którzy w jakiś

sposób przyczynili się do doświadczeń będących zalążkiem tej pracy, zabrakłoby pewnie tu kartek,

aby wszystkich wymienić.

Mimo to chciałbym oficjalnie podziękować tym istotom, które wywarły największy wpływ na ten

aspekt mojej działalności:

Górom, drzewom i wielorybom, które wyjawiły mi tajemnice harmonii i mocy oraz przekazały mi

język, któremu obce są wszelkie spory i ugody świata ludzi.

Rdzennym mieszkańcom Ameryki, którzy uznali mnie za swego brata.

Kobiecie, która dała mi życie i nauczyła pierwszej piosenki miłosnej, której melodia nieustannie

upiększa dla mnie świat.

Uczestnikom mych zajęć zespołowych, dzięki którym mogło zaistnieć tyle wspólnie przeżywanej

magii.

Terę, za lata miłości i wzrostu.

Ojcu, za nieustępliwe przeciwstawianie się miernocie przez całe swoje życie.

I, rzecz jasna, Carlosowi Castanedzie, za wskazanie nam drogi i wręczenie przewodnika w postaci

najbardziej zadziwiających książek naszych czasów.

Victor Sanchez

Prace Carlosa Castanedy cytowane w tekście:

(I) The Teachings of don Juan (wyd. pol. Nauki don Juana)

(II) A Separate Reality (wyd. pol. Odrębna rzeczywistość)

(III) Journey to Ixtlan (wyd. poi. Podróż do Ixtlan)

(IV) Tales of Power (wyd. poi. Opowieści o mocy)

(V) The Second Ring of Power (wyd. poi. Drugi krąg mocy)

(VI) The EagleS Gift (wyd. pol. Dar orla)

(VII) The Fire From Within (wyd. poi. Wewnętrzny ogień)

(VIII) The Power of Silence (wyd. pol. Potęga milczenia)

Wstecz / Spis treści / Dalej

Wstęp

O autorze

Książka, którą trzymasz w ręku, to wynik mych licznych wędrówek po Ziemi, którą przemierzyłem

gnany ciekawością i chęcią zasmakowania innego życia niż to, z jakim stykałem się na co dzień od

czasów dzieciństwa, życia, którego szarość i nijakość odzwierciedlały smutny krąg powtórzeń, będący

losem przeciętnych ludzi. Odkrywcza pasja przywiodła mnie do wielu zaskakujących zakątków Ziemi,

doprowadziła do stopienia z naturą w wyniku niezwykłych przedsięwzięć i prostej radości. Przesądziła

o porzuceniu przeze mnie skostniałej struktury dawnego życia za sprawą innych, którzy stanęli na

mojej drodze: plemion Nahua i Huicholów oraz badaczy szaleństwa; uczestników moich warsztatów;

wiernych psów towarzyszących mi w życiu; wielorybów, które otworzyły przede mną swój świat; oraz

najbliższych ukochanych osób.

Kiedy spoglądam wstecz, każdy krok, każda chwila budzi we mnie wspomnienie uczucia

zrodzonego w ogniu poszukiwań wolności i mego nieznanego oblicza.

Moje poszukiwania wpierw zaprowadziły mnie do ojczystej ziemi; wiele ścieżek wydeptałem na

meksykańskiej ziemi, która chroniła mnie i żywiła w swoim łonie. Przyjęła mnie serdecznie, kiedy po

niej wędrowałem, i dopuściła do wielu sekretów. Skierowała moje kroki ku tym, którzy obcowali z nią

najbliżej: Indian zamieszkujących góry środkowego Meksyku, powierników wiedzy, która mogłaby

wybawić nas pospołu z odwiecznych kłopotów albo uratować pojedynczego człowieka, jeśli o to

chodzi. Wśród Indian Nahua pozostawiłem swoje imię i przeszłość, uwolniłem się od starego "ja" i

narodziłem na nowo w konfrontacji z "innością".

Jako nieodrodny syn swoich czasów, postanowiłem studiować antropologię, aby z pomocą

zdobytej wiedzy zbudować pomost łączący moje społeczeństwo z magicznym światem Indian. Jednak

przestając z antropologami, przekonałem się, że za bardzo zależy im na ucywilizowaniu Indian,

którym zaszczepiali takie zrodzone z etnocentryzmu idee, jak postęp, narodowość, świadomość

klasowa, aby łatwiej nam było się z nimi porozumieć. Przypominają oni szesnastowiecznych

konkwistadorów z ich żądzą podboju oraz kler, pałający chęcią nawrócenia tubylców na

chrześcijaństwo.

Doznane rozczarowanie skłoniło mnie do ustanowienia anty-antropologii, na wzór psychiatrów,

którzy wymyślili anty-psychiatrię, aby uporać się z ograniczeniami psychiatrii, maskującymi lęk przed

odmiennością ludzi uznanych za umysłowo chorych. Dokonałem w antropologii przewrotu, postawiłem

ją na głowie, można by rzec. Zwróciłem się ku inności Indian nie po to, aby ich zmieniać, lecz aby

przemienić siebie; aby poznać me nieznane oblicze przez zanurzenie się w obcej dla mnie

rzeczywistości. Rzeczywistość ta wciąż kryje w sobie wiele tajników wiedzy, które Toltekowie posiedli

bezpośrednio ze świata.

Później – około trzynaście lat temu – natknąłem się na książki Carlosa Castanedy. Zdumiały mnie

w nich zbieżności z doświadczeniami, jakie wyniosłem z własnej dziedziny, ich nie spotykany nigdzie

wcześniej stopień złożoności i usystematyzowania. Śniące ciało, droga wojownika, świadomość Ziemi,

prawidłowy chód, dostęp do niecodziennej rzeczywistości, znaki, wróżby, tonal i na-guał – z wątkami

tymi zetknąłem się u różnych etnicznych grup, u Huicholów, Mazateków, Mixteków, a przede

wszystkim u Indian Nahua. W Naukach don Juana znalazłem nie tylko systematyczny układ znanych

mi już pojęć, ale również bogactwo tematów, wskazówek i rozwiązań, stanowiących dla mnie zupełną

nowość. Najbardziej jednak trafiła mi do przekonania występująca w dziełach Castanedy ogromna

ilość propozycji konkretnego działania.

Nawrócony antropolog i powstały wokół niego spór

Nie wszyscy czytelnicy wiedzą, że na początku lat sześćdziesiątych Carlos Castaneda był

studentem antropologii. Pod koniec studiów poznał on starego Indianina z plemienia Yaqui, niejakiego

Juana Matusa, i w oparciu o uzyskane od niego informacje podjął badania nad rytualnym

spożywaniem pejotlu przez Indian z plemion południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych i

północnego Meksyku. Stary Indianin okazał się potężnym czarownikiem, człowiekiem wiedzy i przyjął

Carlosa za swego ucznia. Stopniowo młody antropolog utożsamił się z rolą adepta tajemnej wiedzy i w

ośmiu opublikowanych do tej pory książkach [zobacz: Bibliografia prac Castanedy na początku

książki] opisał kolejne etapy swego terminowania u don Juana – wywołując spore zainteresowanie

czytelników na całym świecie.

Prace Castanedy wzbudziły wiele kontrowersji, szczególnie wśród antropologów. Być może

zazdroszcząc mu odniesionego sukcesu, usposobili się do jego pism bardzo krytycznie, zarzucając

mu brak oparcia w rzeczywistości; zarzut ten dotyczył szczególnie osoby don Juana. Nie miałem

okazji poznać don Juana, ale znam don Carlosa, przeczytałem jego prace i zrobiłem z nich użytek.

Pytanie o istnienie don Juana jest dla mnie bez znaczenia w porównaniu z ideami, jakie wyłożone są

w tych książkach. Co do mnie, jest mi obojętne, czy pochodzą one od don Juana, czy od samego

Castanedy. Liczy się to, że są dostępne i – co najważniejsze – sprawdzają się. Zastosowanie tych

nauk w praktyce wydobywa na jaw ukrytą w każdym z nas odmienną świadomość – świadomość innej

jaźni – dającą nieograniczone możliwości percepcji i doświadczenia. Reszta jest bez znaczenia.

Dlatego będę w dalszej części powoływał się zamiennie na Carlosa Castanedę i don Juana jako

twórców czy też powierników złożonego systemu wiedzy. Tak bowiem się nam ukazują: wspólnie, w

tej samej pracy, dwuimienny don Carlos/don Juan zapraszający nas do wyprawy w swój nieznany

fascynujący świat. Toteż powstrzymam się od wydawania sądu w sprawie, która przerasta moje siły –

ani nie potwierdzę, ani nie zaneguję istnienia kogoś, z kim nigdy się nie spotkałem; wydaje się to

zresztą zupełnie nieistotne.

Czytelnicy

Być może najszybciej podziałał na mnie czar przedstawionych tam idei. Odwieczne dążenie do

wolności, tajemnica spowijająca świat wojownika, wszystko to odbija utajone marzenia całej ludzkości.

Ale mniejsza o ich urok i opiewanie wolności. Co się tyczy treści, wydaje się, że większość

czytelników jego dzieł raczej nie potrafiła jej wykorzystać. Wśród odbiorców znaleźć można takich,

którzy traktują książki Castanedy jak zajmującą fikcję, dostarczającą im jedynie rozrywki. Zagorzały

intelektualista postawi na nich krzyżyk jako na prostej beletrystyce i odmówi im wszelkiej literackiej

wartości. Z powodów, które nietrudno odgadnąć, są i tacy nieprzejednani myśliciele, których drażnią

książki Castanedy, a zwłaszcza obrazoburczy don Juan, wykpiwający intelektualne dociekania. Czy

dlatego odrzucają oni dorobek Castanedy? Nie wiadomo. W każdym razie, prawdą jest, że

intelektualiści Castanedy nie czytują albo się do tego nie przyznają.

Z drugiej strony mamy zapaleńców, którzy bez żadnych własnych doświadczeń w stosowaniu tych

nauk, biorą wszystko za prawdę i starają się ją zrozumieć dosłownie. Tego rodzaju osoby na każdym

kroku "widzą" sprzymierzeńców i miejsca naładowane mocą. Jest to, oczywiście, wytwór wyobraźni.

Zasługują na to określenie nie z powodu swego uwielbienia książek Castanedy, lecz dlatego, że nie

chcą albo nie są w stanie zadać sobie trudu i wprowadzić w czyn propozycji w nich przedstawionych –

co wymaga żelaznej konsekwencji. Fantazjami wypełniają to, czego doświadczyć wprost nie pozwala

im ich lenistwo.

Zbliżeni do zapaleńców są miłośnicy marihuany i innych narkotyków, którzy przy pomocy dzieł

Castanedy usprawiedliwiają swoje uzależnienie. Wierzą, że odurzając się pod przykrywką

"poszukiwania wiedzy" nadadzą swym poczynaniom "powagi". Podobnie jak zapaleniec, narkoman

zastępuje konkretne działanie rojeniami i słownym roztrząsaniem zagadnienia, ale w tym przypadku

sprawa wygląda o tyle gorzej, że dzięki narkotykom fantazje nabierają bardzo wyrazistego kształtu.

Samo ich Przyjmowanie bez odpowiedniej zmiany postępowania w żaden sposób nie zmieni ego ani

codziennego życia. Nawet jeśli narkoman ma dostęp do roślin spożywanych w indiańskich rytuałach,

pejotlu czy grzybków halucynogennych, uzyska jedynie efekt zbliżony do zwykłego upojenia. Takie

postępowanie umacnia strukturalne ograniczenia i świadczy o uciekaniu od rzeczywistości. Inaczej

rzecz się ma z Indianami, którzy przyjmują magiczne rośliny w celu pobudzenia wiedzy odziedziczonej

po przodkach, z zachowaniem surowej dyscypliny i po odpowiednim przygotowaniu. Te dwa przypadki

nie mają ze sobą nic wspólnego.

Są też czytelnicy, którzy nie należą do żadnej z wymienionych wyżej grup, których urzekły idee

Castanedy, ale nie wiedzą, jak obrócić w czyn zawarte w nich propozycje.

Tak więc, cykl Castanedy, mimo swej wartości i popularności u czytelników nie został należycie

wykorzystany. W rzeczywistości większość czytelników można zaliczyć do powyższych trzech

kategorii.

Powierzchowne odczytanie tych książek w połączeniu z głęboko zakorzenionym roztargnieniem

współczesnego człowieka sprawiają, że prawdziwy skarb, jaki kryją w sobie nauki don Juana, jest w

zasadzie nieosiągalny. Dlatego podjąłem się zadania przedstawienia metody, dzięki której można się

zbliżyć do tajemniczego świata ukazanego nam przez Carlosa Castanedę.

Wcielanie w życie dorobku Castanedy

Victor Sanchez - Nauki Don Carlosa - Przewodnik po świecie Carlosa Castanedy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: