134 - Silniejszy niż śmierć.pdf - Ewa wzywa 07 - piotredmundowicz3

Rozdział I

—Był już pełny, słoneczny dzień, kiedy opalizujący w

świetle Radosny ptak Drongo. jak go sarkastycznie

nazywałem, pojawił się znowu, po raz pierwszy od dobrych

kilku lat. Nabierając pod skrzydła ciepłego. lipcowego

powietrza opadł na otaczający mnie i pulsujący w rytm mego

oddechu kokon, który też wychynął nic wiedzieć skąd.

Drżałem. Ptak z nieopisaną i przez to przerażającą

powolnością złożył swoje nietoperzowate skrzydła i wlepił we

mnie wzrok. Patrzyliśmy na siebie z nienawiścią. Łysy łeb i

szyja z chodzącą w górę i w dół ostrą grdyką upodabniały go

do wyleniałego amerykańskiego kondora, który stara się

połknąć piłkę tenisową.

To nie było absolutnie śmieszne. Zresztą nie przypomina

żadnego ze znanych mi choćby z albumów okazów fauny. Czy

zresztą jakikolwiek ziemski ptak ma włosy zamiast piór?

Zamiast szponów ludzkie dłonie? Jego dziób miał wyraz —

właśnie tak! — szyderczy. Cały był jednym wielkim

szyderstwem zc mnie. Byłem tego pewny, zresztą

potwierdzenie widziałem w jego wyłupiastych ślepiach.

—Rozstawiając wygodniej te swoje przeraźliwe dłonio—

łapy i machając błoniastymi skrzydłami trzep- nął dziobem w

powlokę mojej klatki. Wysoki, napięty dźwięk niemal

rozsadził mi czaszkę. Starałem się rozpaczliwie zasłonić sobie

uszy. ale nie mogłem, gdyż ręce (nie wiem. czy to już

powiedziałem) miałem bezwładne. Wolno mi było tylko

zaciskać pięści. Nic nie znaczący, śmieszny gest...

Dźwięczny ton potoczył się z równą siłą jeszcze raz i

jeszcze. Wiedziałem, ogromnie dokładnie wiedziałem, co

stanie się dalej. Najlepszym wyjściem było po prostu

zdechnąć z przerażenia, ale ten dźwięk wyparł ze mnie

wszystkie uczucia... Facet bez twarzy siedzący w kącie —

klatka była półprzezroczysta i paraboloidalna. ale jakimś

cudem miała również kąty — drgnął i leniwie posunął się w

moim kierunku. Spieszyć się nic musiał, miał kupę czasu i

wiedział o tym. W trójpalczastej dłoni tlił mu się papieros.

Metodycznie, w takt uderzeń dzioba, przytykał mi jego

żarzący się koniec do twarzy, poczynając od kącików warg

ukosem w stronę oczu. Mogłem je tylko zamknąć, podobnie

jak pięści, i miało to ten sam efekt.

Chyba zacząłem krzyczeć, raczej na pewno tak, bo usta

miałem otwarte, ale dźwięk uderzeń dzioba wypełniał tak

szczelnie to w gruncie rzeczy niewielkie pomieszczenie, że

nie było w nim już miejsca na mój krzyk. Żar był tuż obok

oczodołów. za następnym razem... Aaaaaa!!! Z wysiłkiem

skręcającym mi kręgi szarpnąłem głową i w tym samym

momencie usłyszałem własny ryk. Było gorąco jak we

wnętrzu hutniczego pieca. Uczucie to powoli, bardzo powoli

mijało...

Z trudem uchyliłem powieki. Leżałem brzuchem na

podłodze koło fotela. Musiałem się z niego zsunąć w nocy. bo

ciało miałem pokracznie skręcone. Przyciskałem nim do

podłogi ręce, ścierpnięte teraz i nieczule, gdy próbowałem

nimi poruszyć. To tłumaczyło ich unieruchomienie w tym...

śnie? Nie bytem wcale pewien, czy był to jeszcze tylko sen,

czy już. jawa. Niezmienność pojawiania się w pewnych

momentach mego życia tej... wizji... była niepokojąca i

naprawdę nie wiedziałem, czy oznacza to nieistotny, choć

nieprzyjemny majak, co się zdarza, czy też mam już

przyjaciela... Jak się ma przyjaciela, to wtedy to, co wydaje

się jedynie potwornym snem, jest najzupełniej realnym

koszmarem. Nieskończenie realnym koszmarem. I nie jest

wcale lżej ze świadomo ścią, że powstaje on w tobie, bo wiesz

to dopiero potem...

Czyżby tak zaczynało się delirium?! Ta myśl dźgnęła mnie

na tyle mocno, że znalazłem siłę na przekręcenie się na

wznak i oparcie głowy o najbliższą nogę fotela. Po chwili

podciągnąłem się tak. aby spoczywała na brzegu siedzenia.

Zimny pot. który mnie oblał po tych zabiegach, otrzeźwił

mnie jeszcze bardziej, oczywiście po dobrze znanym i

nieuchronnym osłabieniu, wywołującym deszcz mroczków

przed oczami. Byłem ju ż zdolny do tępego patrzenia w głąb

jasnego pomieszczenia, w którym z wielkim trudem

rozpoznałem własny pokój. Mimo to zawirowało mi w głowie

pytanie, jakie zawsze zjawia się przy takich okazjach; ..gdzie

ja jestem?". „W swoim domu. Idioto""— słuchałem tego

wewnętrznego dialogu jak ktoś obcy, siedzący obok—

Rozświetlone wnętrze było pełne spokoju i przynosiło ulg ę,

choć głowę miałem jeszcze pełną nic tak odległych

wspomnień potężnego wysokiego tonu, który...

Z wysiłkiem przerwałem bieg tej myśli. Na regale lśnił

czerwony punkt, obok, nieco niżej, drugi — słabo widoczny w

słońcu. Gramofon i wzmacniacz. Nie wyłączyłem ich widać...

wczoraj?... dzisiaj?

Na talerzu le żała płyta.

Podniosłem się z gracją stracha na wróble i gdy serce oraz

pulsowanie w skroniach wróciły mi do rytmu stanu przędza

wałowego, pomału, dotykając prawą ręką ściany,

przyczłapałem do półek. Zdjąłem płyt ę... Mad mun nrica

Burdona. Wpatrzyłem się bezmyślnie w czarny krążek i

usilnie, choć opornie mi to szło. starałem się przypomnieć

sobie ostatnie dwa dni...

— W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej Sąd.

Wojewódzki w Warszawie... w składzie... po rozpatrzeniu w

IV Wydziale Karnym — równe, spokojne słowa rozlegały się

głębokim echem, w zupełnej ciszy obszernej sali... — w

dniu...

134 - Silniejszy niż śmierć.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: