Williams, Tad 05. Toczące sie Koło.pdf

TAD WILLIAMS

PAMIĘĆ, SMUTEK I CIERŃ

WIEŻA ZIELONEGO ANIOŁA

CZEŚĆ TRZECIA

TOCZĄCE SIĘ KOŁO

Przełożył Paweł Kruk

Tytuł oryginału To Green Angel Tower

Part Three: The Turning Wheel

Wersja angielska 1993

Wersja polska 1994

STRESZCZENIE „SMOCZEGO TRONU”

Przez wieki zamek Hayholt należał do nieśmiertelnych Sithów, którzy musieli z niego

uciekać wygnani przez Człowieka. Od tamtej chwili rozpoczęły się rządy ludzi w tej

największej i najpotężniejszej z twierdz oraz w pozostałej części Osten Ard. Ostatnim z

panujących jest Prester John, Wielki Król wszystkich narodów ludzkich. Po jego triumfalnym

objęciu rządów nastąpiły długie lata pokoju, w czasie których zasiadał on na swym Smoczym

Tronie wykonanym z kości smoka.

Simon, niezdarny czternastolatek, jest jednym z podkuchennych w Hayholt. Jego

rodzice nie żyją, a rodziną są mu pokojówki i ich surowa przełożona Rachel, zwana

Smokiem. Gdy tylko Simon może uciec od prac kuchennych, chowa się w zagraconych

komnatach ekscentrycznego uczonego z zamku, Doktora Morgenesa. Simon cieszy się

bardzo, gdy starzec prosi go, by ten został jego uczniem, lecz radość mija, kiedy okazuje się,

że Morgenes woli uczyć go czytania i pisania zamiast magii.

Wkrótce umrze Król John, więc Elias, jego starszy syn, przygotowuje się do objęcia

tronu. Josua, rozsądny brat Eliasa, zwany Bezrękim, gdyż nosi protezę, toczy z przyszłym

królem spór z powodu osoby Pryratęsa, duchownego cieszącego się złą sławą, najbliższego

doradcy Eliasa. Walka między braćmi okazuje się zwiastunem zła, które zbliża się do zamku i

całego kraju.

Elias dobrze rozpoczyna swoje rządy, lecz wkrótce nastaje susza, która dotyka narody

Osten Ard. Na drogach pojawiają się rozbójnicy, a z odludnych wiosek znikają ludzie.

Naturalny porządek rzeczy zostaje zachwiany i poddani Króla zaczynają tracić w niego wiarę,

lecz władca i jego przyjaciele wydają się nie zważać na niedolę ludzi. W całym królestwie

rozlegają się coraz częstsze głosy niezadowolenia, a tymczasem brat Eliasa, Josua, znika -

niektórzy twierdzą, że przygotowuje powstanie.

Złe rządy niepokoją wielu, między innymi księcia Isgrimnura z Rimmersgard, a także

hrabiego Eolaira, wysłannika Hernystiru, leżącego na zachodzie kraju. Niepokoi się nawet

córka Eliasa, Miriamele; szczególnie martwi ją osoba ubranego zawsze w purpurowe szaty

powiernika ojca, Pryratesa.

Tymczasem Simon pomaga Morgenesowi. Zaprzyjaźniają się, pomimo niezdarności

chłopca i odmowy Doktora uczenia go czegokolwiek, co miałoby związek z magią. Podczas

jednej ze swych wędrówek w podziemiach Hayholt, Simon odkrywa tajemne przejście i

zostaje nieomal schwytany przez Pryratesa. Udaje mu się jednak uciec i dociera do

podziemnej celi. Znajduje w niej Josuę, uwięzionego przez Pryratesa, który zamierza go

wykorzystać w planowanym, tajemniczym rytuale. Simon sprowadza Doktora Morgenesa i

obaj uwalniają Josuę. Prowadzą go do komnaty Doktora, z której Książę ucieka na wolność

korytarzem wiodącym pod pradawnym zamkiem. Później, gdy Morgenes wysyła do

przyjaciół ptaki z wiadomością o tym, co się stało, pojawia się Pryrates ze strażą królewską,

by aresztować Doktora i Simona. W walce z Pryratesem Morgenes ginie, lecz jego ofiarna

śmierć umożliwia ucieczkę Simona tym samym tunelem.

Oszalały ze strachu Simon idzie przez ciemne lochy wśród ruin starego, sithijskiego

zamku. Wreszcie wychodzi na powierzchnię. Znajduje się na cmentarzu poza murami miasta.

Jego uwagę przyciąga blask ogniska. Staje się świadkiem niezwykłych wydarzeń: Pryrates i

Król Elias biorą udział w dziwnym rytuale, w którym uczestniczą także ubrane na czarno

postacie o białych twarzach. One to dają Eliasowi szary miecz, zwany Smutkiem, który

posiada tajemniczą moc. Wystraszony Simon ucieka.

Wędruje brzegiem ogromnego lasu Aldheorte. Mijają tygodnie, Simon jest skrajnie

wyczerpany z głodu i zmęczenia, lecz wciąż znajduje się bardzo daleko od celu, do którego

zdąża: Naglimund, leżącej na Północy twierdzy Josui. Zbliża się do chaty drwala, by poprosić

o coś do jedzenia, lecz tam znajduje obcą istotę złapaną w pułapkę; jest to jeden z Sithów,

którzy podobno istnieli tylko w legendach albo dawno już wyginęli. Wraca drwal i chce zabić

bezbronnego Sithę, lecz w końcu sam ginie z rąk Simona. Uwolniony Sitha zatrzymuje się

tylko na chwilę, posyła Simonowi białą strzałę i znika. Nieznany głos podpowiada Simonowi,

aby wziął strzałę, która - jak wyjaśnia - jest darem.

Mały przybysz okazuje się trollem o imieniu Binabik, podróżującym na ogromnej,

szarej wilczycy. Wyjaśnia Simonowi, że może mu towarzyszyć do Naglimund. W drodze

Binabik i Simon przeżywają wiele przygód: uświadamiają sobie, że grozi im znacznie

większe niebezpieczeństwo niż tylko gniew Króla i jego doradcy. Wreszcie ścigani przez

obdarzone nadprzyrodzoną mocą białe ogary ze znakiem Burzowej Góry na obrożach - góry o

złej sławie, która leży daleko na Północy - zmuszeni są schronić się w leśnym domu Geloe.

Zabierają po drodze dwóch podróżników, których uratowali przed psami. Geloe, szczera i

otwarta kobieta, która mieszka w lesie i o której mówi się, że jest czarownicą, przyznała, że

starożytni Nornowie - skłóceni z Sithami ich krewni - zostali w jakiś sposób wplątani w los

królestwa Prestera Johna.

Wciąż ścigają ich śmiertelnicy i inne istoty. Kiedy Binabik zostaje ranny, Simon i

służąca z zamku, która mu towarzyszy, muszą przejąć trudy podróży. Zostają zaatakowani

przez kudłatego olbrzyma, lecz ratuje ich Josua ze swymi myśliwymi. Książę zabiera ich do

Naglimund, gdzie Binabik dochodzi do siebie i gdzie potwierdza się, że Simon został

wciągnięty w wir niebezpiecznych wydarzeń. Nadciąga Elias z wojskami, by rozpocząć

oblężenie Naglimund. Towarzyszka Simona okazuje się księżniczką Miriamele, podróżującą

w przebraniu. Uciekła od ojca, który jej zdaniem oszalał, ulegając wpływom Pryratesa. Z

Północy i z innych części królestwa przybywają do Naglimund przerażeni ludzie; w twierdzy

Josui szukają schronienia przed szalonym Królem.

Później, gdy Książę i jego rycerze obradują nad zbliżającą się bitwą, pojawia się

dziwny Rimmersman, Jarnauga. Jest on członkiem Ligi Pergaminu, koła wtajemniczonych

mędrców, do którego należał Morgenes i mistrz Binabika. Jarnauga przynosi jeszcze gorsze

wieści. Wyjaśnia, że ich wrogiem jest nie tylko Elias; Króla wspomaga Ineluki, Król Burz.

Był on niegdyś księciem Sithów. Zmarł pięć wieków wcześniej, lecz jego pozbawiony ciała

duch panuje teraz wśród zamieszkujących Burzową Górę Nornów, krewnych wygnanych

Sithów.

Przyczyną śmierci Inelukiego była straszliwa, magiczna moc szarego miecza, Smutku,

a także atak ludzi na Sithów. Według członków Ligi Pergaminu akt darowania Smutku

Eliasowi ma być pierwszym krokiem jakiegoś niezrozumiałego planu zemsty, planu, w

wyniku którego wciąż żywy Król Burz ma objąć ziemię w posiadanie. Jedyna nadzieja w

profetycznym poemacie, który sugeruje, że „trzy miecze mogłyby przezwyciężyć magiczną

moc Inelukiego.

Jednym z nich jest Smutek Króla Burz, który znalazł się w rękach ich przeciwnika,

króla Eliasa. Drugim jest pochodzący z Rimmersgard Minneyar, który był kiedyś w Hayholt,

lecz nie wiadomo, gdzie się teraz znajduje. Trzecim jest Cierń, czarny miecz najsławniejszego

rycerza Króla Johna, Sir Camarisa. Jarnauga i pozostali przypuszczają, że może on być gdzieś

w zakutej lodami Północy. Kierowany tą nikłą nadzieją, Josua wysyła Binabika, Simona i

kilku żołnierzy na poszukiwanie Ciernia, gdy tymczasem Naglimund przygotowuje się do

odparcia oblężenia.

Narastający kryzys wpływa na postępowanie innych. Księżniczka Miriamele,

zniechęcona troskliwą opieką swego wuja Josui, w przebraniu ucieka z Naglimund w

towarzystwie tajemniczego mnicha Cadracha. Ma ona nadzieję dotrzeć do leżącego na

Południu Nabbanu i tam prosić swych krewnych o pomoc dla Josui. Na prośbę Josui stary

książę Isgrimnur - bardzo charakterystyczna postać - wyrusza w przebraniu na poszukiwanie

ratunku. Tiamak, uczony zamieszkujący bagniste obszary kraju Wran, otrzymuje od swego

dawnego nauczyciela Morgenesa dziwną wiadomość, w której Doktor informuje go o

nadejściu złych czasów i sugeruje, że Tiamak ma do wypełnienia ważne zadanie. Maegwin,

córka Króla Hernystiru, patrzy bezsilna na upadek swego rodu i całego kraju, pogrążających

się w wirze wojny wywołanej zdradą Wielkiego Króla Eliasa.

Simon wraz z Binabikiem i pozostałymi towarzyszami wpada w zasadzkę Ingena

Jeggera, łowcy z Burzowej Góry, i jego ludzi. Ratuje ich Sitha Jiriki, ocalony wcześniej przez

Simona przed chatą drwala. Dowiedziawszy się o celu ich wyprawy, Jiriki postanawia

towarzyszyć im na górę Urmsheim, stanowiącą legendarną kryjówkę jednego z ogromnych

smoków.

W czasie gdy Simon i jego towarzysze udają się na górę Urmsheim, Król Elias

rozpoczyna oblężenie Naglimund. Choć pierwsze ataki zostają odparte, oblężeni ponoszą

dotkliwe straty. Wreszcie wydaje się, że Elias rezygnuje i jego siły wycofują się, lecz zanim

mieszkańcy zamku zaczną cieszyć się zwycięstwem, na pomocnym horyzoncie pojawia się

dziwna burza. Pod jej osłoną przybywają przerażające siły samego Inelukiego, armia

składająca się z Nornów i olbrzymów. Kiedy Czerwona Dłoń, pięciu głównych podwładnych

Króla Burz, otwiera bramy Naglimund, rozpoczyna się straszliwa rzeź. Josua z kilkoma

innymi osobami ucieka z ruin zamku. Przed wejściem do ogromnego lasu przeklina Eliasa za

jego okrutny pakt z Królem Burz i przysięga odebrać mu koronę ojca.

Simon i jego towarzysze wspinają się na górę Urmsheim; pokonując wiele

niebezpieczeństw, odkrywają Drzewo Uduna, ogromny, zamarznięty wodospad. W pobliskiej

jaskini- grobowcu odnajdują Cierń. Kiedy mają już powrócić z mieczem, pojawia się Ingen

Jegger i atakuje ich ze swymi ludźmi. Bitwa budzi Igjarjuka, białego smoka, który od wieków

spał pod lodem. Obie strony ponoszą dotkliwe straty. Na polu walki pozostaje tylko Simon

osaczony na skalnej półce. Kiedy lodowy smok atakuje go, Simon unosi Cierń i zadaje nim

cios. Tryska na niego czarna, gorąca krew bestii i Simon traci przytomność.

Budzi się w jaskini na górze Yiquanuc zamieszkiwanej przez trolle. Opiekują się nim

Jiriki i Haestan, erkynlandzki żołnierz. Cieni odnaleziono, lecz Binabik zostaje uwięziony

przez swój lud razem ze Sludigiem, Rimmersmanem; grozi im kara śmierci. Krew smoka

naznaczyła Simona piętnem i spory kosmyk jego włosów zbielał. Jiriki nadaje mu imię

„Śnieżnowłosy i oznajmia, że Simon został napiętnowany - na dobre i na złe.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: