kolos-Wojciechowski-2 (1).docx

(60 KB) Pobierz

1.       Wyjaśnij pojęcia:

·         Ciepło spalania

·         Wartość opałowa

2.       Klasyfikacja paliw

3.       Przygotowanie próbki paliwa do oznaczenia ciepła spalania.

4.       Przebieg pomiaru z wykorzystaniem bomby kalorymetrycznej:

·         Wymiana ciepła z otoczeniem

·         Pojemność cieplna kalorymetru

·         Rodzaj analizowanych paliw

5.       Cel oznaczania ciepła spalania i wartości opałowej.
 

Ciepło spalania- ilość ciepła, jaka wydziela się przy spalaniu jednostki masy lub jednostki objętości paliwa przy jego całkowitym i zupełnym spaleniu, jeśli wszystkie produkty spalania wracają do temperatury początkowej w takim stanie skupienia, w jakim znajdują się w stanie równowagi trwałej. (ostatnia część def oznacza, że w szczególności para wodna znajdująca się w spalinach w wyniku spalania wodoru musi ulec skropleniu).

Wartością opałową nazywa się efekt cieplny reakcji spalania w temperaturze 0oC, lecz w tym przypadku, gdy para wodna znajdująca się w spalinach nie ulegnie skropleniu (warunek umowny).

Wu = Wt – r ( K + w)
Gdzie:
Wt – ciepło spalania, Wu – wartość opałowa, r – ciepło parowania wody w temp 0oC, K – ilość wody, jaka wywiązuje się przy spalaniu, w – zawartość wilgoci w paliwie.

Klasyfikacja ze względu na stan skupienia:

1.       Stałe:

a)      Węgiel kamienny (70-88% C), typy węgla kamiennego: Węgiel płomienny gazowo- płomienny, Gazowy, Gazowo- koksowy, Ortokoksowy, Meta koksowy, Semikoksowy, Chudy, Antracytowy, Antracyt (>94% C), Metaantracyt)

b)      Palne łupki

c)      Koks i półkoks (wielkopiecowy, odlewniczy, generatorowy, opałowy, karbidowy, koksik)

d)      Węgiel brunatny

e)      Torf

f)       Paliwa roślinne (drewno i jego odpady- trociny, strużki, słoma zbożowa, paździerze
z lnu i konopi)

g)      Paliwa odpadowe

2.       Ciekłe:

a)      Ropa naftowa

b)      Oleje opałowe (mazut)

c)      Benzyna

d)      Nafta

e)      Oleje napędowe

f)       Alkohol etylowy lub metylowy (czasem)

3.       Gazowe:

a)      Gaz ziemny

b)      Ze zgazowania paliw stałych (gaz koksowniczy, miejski, wytlewny, wodny, wielkopiecowy, świetlny, generatorowy)

c)      Z przetwórstwa ropy naftowej (gaz olejowy, gazy ponaftowe, propan- butan)

d)      Biogaz

e)      W technice stosuje się (acetylen, etylen, wodór, rzadko metan i inne)

 

Przygotowanie próbek laboratoryjnych i analitycznych:
Z próbki ogólnej, po jej odpowiednim rozdrobnieniu i wymieszaniu, wydziela się średnie próbki laboratoryjne. Wszystkie czynności związane z ich przygotowaniem powinny być prowadzone szybko i takich warunkach, aby paliwo nie zmieniło zawartości wilgoci. Przed oznaczeniem zawartości wilgoci przemijającej próbki powinny być transportowane i przechowywane w szczelnych naczyniach(rys ???).

 

Bomba kalorymetryczna – grubościenne naczynie wykonane ze stali nierdzewnej umieszczone
w kalorymetrze wypełnionym wodą. W naczyniu umieszcza się mała próbkę paliwa, napełnia się je tlenem i następnie spala się próbkę. Ciepło wydzielające się przy tym powoduje wzrost temperatury wody. Znając masę paliwa, masę ogrzanej wody i jej przyrost temp w czasie procesu spalania można bezpośrednio zmierzyć ciepło spalania.



 

1 – tygielek z badaną próbka
2 i 3 – elektrody
4 – wylot spalin
5 – pokrywa bomby
6 i 7 – zawory (wlotowy i wylotowy)
8 – doprowadzenie prądu do elektrody


Metoda wyznaczania ciepła spalania paliw stałych polega na całkowitym i zupełnym spaleniu próbki paliwa w atmosferze tlenu przy określonym ciśnieniu w bombie kalorymetrycznej i pomiarze przyrostu temp wody w naczyniu kalorymetrycznym oraz wyznaczeniu poprawek na dodatkowe efekty cieplne.
Oznaczenie dokonuje się na próbce paliwa w postaci pastylki, przygotowanej jako próbka analityczna. Wielkość odważki powinna być tak dobrana, aby po jej spaleniu nastąpił wzrost temp wody w naczyniu kalorymetrycznym o 1,8 – 3,0oC.
Wykonaną pastylkę wraz z wprasowanym drucikiem chromonikielinowym waży się z dokładnością do 0,0002 g, a następnie umieszcza w tygielku bomby kalorymetrycznej. Próbka może mieć także postać luźno usypaną lub może znajdować się w woreczku koloidowym lub z bibuły o znanym cieple spalania. Zapłon próbki może nastąpić za pomocą drutu oporowego (śr. Ok. 0,1 mm) wprasowanego w pastylkę lub doprowadzonego do woreczka, albo też za pomocą połączonej z odważką nitki bawełnianej, owiniętej wokół rozpiętego między elektrodami drutu oporowego.
Po zamknięciu bombę napełnia się tlenem do odpowiedniego ciśnienia. Bombę umieszcza się w naczyniu kalorymetrycznym. Przewody zapłonowe łączy się z elektrodami bomby, w naczyniu umieszcza się termometr i mieszadło, a całość zamyka się pokrywami. Pomiar kalorymetryczny rozpoczyna się po upływie 5 – 10 min od momentu włączenia mieszadła. Odczyty temp prowadzi się w okresie początkowym przez 5 min, włącza się zapłon prowadząc dalsze odczyty co ½ min aż do zakończenia okresu głównego, a następnie przez 5 min w okresie końcowym. Po zakończeniu pomiaru należy wypuścić spaliny i sprawdzić czy nastąpiło całkowite spalenie próbki paliwa, przepłukać bombę woda destylowaną a uzyskany roztwór ewentualnie miareczkować dla oznaczenia zawartości kwasu siarkowego.

Pojemność cieplną kalorymetru wyznacza się podczas wzorcowania kalorymetru poprzez spalenie próbki wzorcowej substancji o znanym cieple spalania, np. : kwasu benzoesowego,
i przeprowadzeniu pomiaru kalorymetrycznego w takich samych warunkach, jak przy oznaczeniu ciepła spalania. Za wynik oznaczenia ciepła spalania przyjmuje się średnią arytmetyczną z co najmniej dwóch oznaczeń, o ile różnica między nimi nie przekracza 167 kJ/kg.

Rodzaj analizowanych paliw:
W celu wyznaczenia wartości opałowej i ciepła spalania paliw stałych i ciężkich paliw ciekłych stosuje się bomby kalorymetryczne. Do lekkich paliw ciekłych i gazowych paliw – kalorymetry.


Cel oznaczania ciepła spalania i wartości opałowej:
Ważną charakterystyką paliwa z pkt widzenia jego wykorzystania jest ilość ciepła jaka wydziela się przy spalaniu. Aby wielkość ta była porównywalna dla różnych paliw, powinna charakteryzować paliwo w sposób jednoznaczny. W praktyce używa się dwóch wielkości charakteryzujących paliwo pod względem energetycznym: ciepło spalania i wartość opałowa.
 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin