Peter Hamilton - Swit nocy 02 - Widmo Alchemika 02 - Konflikt.pdf - Peter Hamilton - deratoul

PETER F. HAMILTON

WIDMO

„ALCHEMIKA":

KONFLIKT

Tłumaczył

Dariusz Kopociński

Zysk i S-ka

Wydawnictwo

GTW

Tytuł oryginału

The Neutronium Alchemist

Part 2: Conflict

by Zysk i S-ka Wydawnictwo s.j., Poznań

via Thomas Schlück GmbH

Wydanie I

ISBN 83-7298-388-7

ISBN 83-7298-684-3 (część II)

Zysk i S-ka Wydawnictwo

ul. Wielka 10, 61-774 Poznań

tel. (0-61) 853 27 51, 853 27 67, fax 852 63 26

Dział handlowy, tel./fax (0-61) 855 06 90

sklep@zysk.com.pl

www.zysk.com.pl

Druk i oprawa: WZDZ - Drukarnia „LEGA"

Arnstadt uległ flocie Organizacji po półtoragodzinnej bitwie wokół planety.

Napędzane antymaterią osy bojowe Ala Capone starły na proch sieć strategiczno-obronną,

mimo że ostrzeżenie edenistów pozwoliło miejscowym siłom zbrojnym przygotować okręty

do obrony. Z odsieczą adamistom przybyły trzy eskadry jastrzębi, stacjonujące na co dzień w

habitatach jednego z tutejszych gazowych olbrzymów.

Nic już nie mogło zmienić biegu wydarzeń. Zniszczonych zostało czterdzieści siedem

okrętów Sił Powietrznych Arnstadta oraz piętnaście jastrzębi. Pozostałe jastrzębie umknęły z

pola walki - tunelami czasoprzestrzennymi wycofały się do gazowego olbrzyma.

Transportowce wojskowe Organizacji zeszły bez przeszkód na niską orbitę, skąd

kosmoloty przerzuciły na planetę oddziały desantowe. Podobnie jak wszystkie nowoczesne

światy w Konfederacji, Arnstadt nie utrzymywał wielkiej armii. Było tu jedynie kilka brygad

piechoty, lecz żołnierzy przede wszystkim uczono technik prowadzenia wojen gwiezdnych i

przygotowywano do wykonywania tajnych operacji. I nic dziwnego, ponieważ nowoczesne

wojny toczyły się przy użyciu okrętów kosmicznych. Czasy, kiedy wojska najeźdźcy

zdobywały kawałek po kawałku terytorium wroga, już w XXII wieku zaczęły odchodzić w

niepamięć.

Kiedy sieć strategiczno-obronna zamieniła się w błyskającą na niebie chmarę

radioaktywnych meteorów, Arnstadt nie przestał stawiać skutecznego oporu opętanym, którzy

wychodzili z kosmolotów na podbój. Agresorzy w pierwszym rzędzie atakowali mniejsze

skupiska ludności, aby zasilić hufce maszerujące na główne ośrodki miejskie. Ich łupem

błyskawicznie padały nowe ziemie.

Luigi Balsmao założył swą kwaterę na jednej z zamieszkanych asteroid na orbicie

planety, gdzie na podstawie datawizyjnych informacji programy koordynacyjne Emmeta

Morddena ustalały, kto ma zostać opętany. Wyznaczono ludzi do sprawowania władzy z

ramienia Organizacji - władzy korzystającej ze wsparcia ogniowego z niskiej orbity.

Skoro nic już mu nie mogło przeszkodzić w zdobyciu planety, Luigi podzielił połowę

floty na eskadry i wysłał je przeciwko osiedlom asteroidalnym. Jedynie habitaty edenistów

pozostały nietknięte: po doświadczeniach z Yosemite Capone wolał nie ryzykować powtórnej

dotkliwej klęski.

Wiele okrętów wojennych wracało do Nowej Kalifornii, skąd niebawem zaczęły

przybywać statki towarowe z podstawowymi częściami do budowy nowej sieci strategiczno-

obronnej tudzież innym sprzętem, pomagającym zdobywcom sprawować władzę. Zaproszono

reporterów, aby obejrzeli kilka wyznaczonych specjalnie do tego celu miejsc na planecie

rządzonej przez nowych panów. Dziennikarze zobaczyli dzieci cieszące się swobodą

poruszania, opętanych i nieopętanych, którzy pracowali ramię w ramię, żeby uchronić

gospodarkę od zapaści, surowe kary dla wszystkich łamiących nowe prawo.

Wieść o upadku kolejnej planety, potwierdzona sensywizyjnymi nagraniami

reporterów, odbiła się szerokim echem w Konfederacji. Towarzyszyło temu kompletne

zaskoczenie. Dotąd nikt sobie nie wyobrażał sytuacji, w której rząd układu planetarnego - bez

względu na swój charakter - dokonuje aneksji innego układu. Capone udowodnił, że wszystko

jest możliwe. Strach narastał lawinowo. Komentatorzy prezentowali na wykresach najgorsze

scenariusze przejścia Konfederacji w ręce Ala Capone... Co mogło się zdarzyć już w ciągu

sześciu miesięcy, gdyby jego rozrastające się imperium bez przeszkód przejmowało zaplecza

przemysłowe coraz to nowych układów planetarnych.

Na forum Zgromadzenia Ogólnego kategorycznie domagano się interwencji Sił

Powietrznych i zniszczenia floty Organizacji. Podczas swych licznych wystąpień naczelny

admirał Aleksandrovich uzasadniał bezcelowość tych żądań. Utrzymywał, że jedyne, co może

zrobić wojsko, to odszukać źródło antymaterii Ala Capone i przeszkodzić mu w zdobyciu

trzeciego układu planetarnego. Arnstadt przepadł z kretesem. Capone odniósł bezdyskusyjne

zwycięstwo - chcąc mu je wydrzeć, należałoby się liczyć z ogromnymi stratami. Póki co,

byłoby to karygodne szastanie ludzkim życiem. Admirał ze smutkiem przyznawał, że do floty

Organizacji dołączyły liczne statki z nieopętaną załogą. Bez nich nie doszłoby do zajęcia

Arnstadta. Być może, sugerował, Zgromadzenie Ogólne powinno znowelizować w trybie

nadzwyczajnym przepisy dotyczące karania zdrajców po to, by restrykcyjne prawo

zniechęcało do szukania doraźnych zysków w armii wroga.

- Zadania eskortowe? - Zapytał ze zniecierpliwieniem André Duchamp. - Wydawało

mi się, że mamy bronić Nowej Kalifornii. Co rozumiecie pod pojęciem zadań eskortowych?

- Nie dostałem szczegółowych rozkazów z Montereya - odparł Iain Girardi. -

Najzwyczajniej w świecie będziecie chronić statki towarowe przed atakami okrętów Sił

Powietrznych Konfederacji. Zgodnie z warunkami kontraktu.

- No, nie wiem - żachnęła się Madeleine. - Chyba nie było mowy o wspieraniu

szalonego dyktatora, który dopieprza się do innych planet. Nie pakujmy się w to, kapitanie.

Ładujmy węzły modelujące i pryskajmy stąd w diabły, póki to jeszcze możliwe!

- A myślałem, że ucieszy was moja propozycja - rzekł Girardi. Gdy siatka ochronna

fotela amortyzacyjnego zwinęła się, wstał z materaca. - Frachtowców dowodzonych przez

opętanych nie ma zbyt wielu, do tego zejdziecie z celowników platform bojowych

Organizacji. Dajemy wam łatwiejszą i mniej ryzykowną robotę za te same pieniądze.

- Dokąd nas wysyłacie? - Spytał André.

- Do układu Arnstadta, Organizacja przewozi maszyny i urządzenia, żeby rozruszać

miejscową gospodarkę.

- Gdyby nie rozpieprzyli wszystkiego w drobny mak, nie byłby potrzebny żaden

rozruch - zauważyła Madeleine.

André skarcił ją wzrokiem.

- Mógłbym się na to zgodzić - rzekł do Girardiego. - Ale jeśli mamy podołać

wymaganiom, statek będzie musiał przejść modernizację. Loty eskortowe to zupełnie co

innego niż wchodzenie w skład sił obronnych planety.

Po raz pierwszy uprzejmość Girardiego wydawała się wymuszona.

- Rozumiem. Dowiem się, co na Montereyu sądzą o waszym remoncie. - Poprosił

komputer pokładowy o otworzenie kanału łączności.

André czekał z obojętnym uśmiechem.

- Organizacja doposaży „Villeneuve's Revenge" w niezbędny sprzęt bojowy -

oświadczył Iain Girardi. - Wzmocnimy kadłub i wymienimy zespoły czujników, lecz za

dodatkowe naprawy zapłaci pan z własnej kieszeni.

André wzruszył ramionami.

- Potrącicie mi z pensji.

- W porządku. Zacumujecie na Montereyu w doku VB757. Tam się pożegnamy. Na

czas trwania misji dostaniecie oficera łącznikowego.

- Nieopętanego! - Zastrzegł twardo Desmond Lafoe.

- Ma się rozumieć. Aha. Przypuszczam, że zostaniecie poproszeni o przyjęcie na

pokład reporterów. Podczas lotu potrzebują łączności z czujnikami statku.

- Merde! Na co nam te gnidy?

- Pan Capone dba o swój wizerunek medialny. Nie chce, żeby Konfederacja uważała

go niesłusznie za potwora.

- Mimo najazdu na Arnstadta? - Warknęła Madeleine.

André wyprowadził statek ze strefy dozwolonego wynurzenia, kierując się na wielką

asteroidę. Wokół Nowej Kalifornii panował ożywiony ruch. Statki kosmiczne pędziły bez

Peter Hamilton - Swit nocy 02 - Widmo Alchemika 02 - Konflikt.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: