Zafon Carlos Ruiz - Pałac Północy.pdf - NOWE II - piekazmaly

Ruiz Zafón Carlos

Książę Mgły 02

Pałac Północy

Kalkuta, 1932. Ben, wychowanek sierocińca St. Patrick's,

skończył już 16 lat, więc podobnie jak jego przyjaciele będzie musiał

opuścić dom dziecka i rozpocząć dorosłe życie. Tuż przed wyjazdem

poznaje Sheere, swoją rówieśniczkę, i zabiera ją do Pałacu Północy

na ostatnie spotkanie tajnego stowarzyszenia, które założył wraz z

przyjaciółmi.

Gdy dziewczyna opowiada im tragiczną historię swojej rodziny,

członkowie stowarzyszenia postanawiają jej pomóc w odnalezieniu

legendarnego domu, który pojawia się w opowieści. Nie wiedzą, że

właśnie natrafili na trop jednej z najpotworniejszych tajemnic

Kalkuty.

Płonący pociąg, dworzec widmo, ognista zjawa - to tylko

niektóre elementy makabrycznej łamigłówki, którą przyjdzie im

rozwiązać… Misja, która miała być niecodzienną przygodą,

niebawem okazuje się śmiertelnie niebezpiecznym wyzwaniem.

Drogi Czytelniku,

Pałac Północy był moją drugą powieścią; ukazał się w Hiszpanii w

1994 roku. Czytelnicy, którzy znają mnie przede wszystkim jako autora

Cienia wiatru i Gry anioła, mogą nie wiedzieć, że moje pierwsze cztery

powieści wydano w kategorii literatury młodzieżowej. Choć powstały z

myślą o młodzieży, miałem nadzieję, że przypadną do gustu wszystkim

czytelnikom, bez względu na wiek. Przyświecała mi chęć napisania

książek, które pragnąłbym przeczytać nie tylko w dzieciństwie, ale

również jako nastolatek, młody, dwudziestotrzyletni mężczyzna,

czterdziestolatek czy osiemdziesięcioletni starszy pan.

Nadszedł wreszcie czas, gdy po latach trudnych batalii o prawa

autorskie książki mogły zostać udostępnione czytelnikom na całym

świecie. Mimo że od pierwszego wydania minęło wiele lat, powieści

wciąż cieszą się popularnością zarówno wśród młodych, jak i wśród

starszych odbiorców, co mnie ogromnie cieszy. Sądzę, że istnieją

historie o uniwersalnym wydźwięku, dlatego mam nadzieję, iż dorośli

czytelnicy moich późniejszych książek zechcą sięgnąć również po te,

które opowiadają o magii, mrocznych tajemnicach i przygodach.

Wszystkim zaś nowym czytelnikom chciałbym życzyć wielu

wspaniałych przygód w świecie literatury.

Z życzeniami bezpiecznej podróży,

Carlos Ruiz Zafón

luty 2010

Nigdy nie zapomnę tej nocy, kiedy Kalkutę otulił biały całun śniegu.

Z kalendarza wiszącego w sierocińcu St. Patrick's spadały już ostatnie

kartki maja 1932 roku, zabierając w przeszłość jeden z najgorętszych

miesięcy w całej historii tego miasta pałaców.

Z dnia na dzień czekaliśmy ze smutkiem i z lękiem na lato, podczas

którego mieliśmy skończyć szesnaście lat, co oznaczało nasze rozstanie i

rozwiązanie Chowbar Society, sekretnego klubu, który stowarzyszał

tylko siedmiu członków, a zarazem naszego domu, jedynego podczas

wielu lat pobytu w sierocińcu.

Tam dorastaliśmy, sami sobie starczając za całą rodzinę i nie mając

innych wspomnień niż historie opowiadane sobie po północy przy

ognisku rozpalonym na podwórzu starego opuszczonego domu na rogu

Cotton Street i Brabourne Road, zrujnowanego budynku nazwanego

przez nas Pałacem Północy. Nie wiedziałem wówczas, że to moje

ostatnie spotkanie z ulicami, na których dorastałem, i z miejscem,

którego zły czar prześladuje mnie do dziś.

Od tamtego czasu nie wróciłem już do Kalkuty, ale zawsze po-

zostałem wierny przysiędze złożonej w milczeniu w białym deszczu nad

brzegiem rzeki Hooghly: że nigdy nie zapomnimy tego, czego byliśmy

świadkami. Z upływem lat nauczyłem się skrzętnie gromadzić w pamięci

każde najdrobniejsze przeżycie owych dni i zachowywać listy, które

dochodziły do mnie z przeklętego miasta, podsycając płomień moich

wspomnień.

Dowiedziałem się z nich, że nasz Pałac zburzono, by na jego

zgliszczach wybudować biurowiec, i że Mr. Thomas Carter, dyrektor St.

Patrick's, zmarł, przeżywszy ostatnie lata swego życia w ciemnościach,

po owym pożarze, który na zawsze zamknął jego oczy.

Czytałem w listach o stopniowym znikaniu miejsc, wśród których

upływało wówczas nasze życie. Furia miasta pożerającego samego

siebie i fatamorgana czasu w końcu zatarły wszelki ślad po członkach

Chowbar Society.

W ten oto sposób, nie mając innego wyboru, musiałem nauczyć się

żyć z obawą, że nasza historia z braku narratora przepadnie na zawsze.

Ironia losu sprawiła, że to właśnie ja, osoba najmniej do tego

odpowiednia, miałem podjąć się trudu opowiedzenia naszej historii i

wyjawienia sekretu, który tyle lat temu połączył nas i zarazem rozdzielił

na zawsze na starym dworcu kolejowym Jheeter's Gate. Wolałbym, by

ktoś inny zajął się wydobyciem jej z niepamięci, ale po raz kolejny życie

pokazało, iż pisana mi była rola świadka, a nie głównego bohatera

zdarzeń.

Przez wszystkie łata zachowałem nieliczne listy Bena i Roshana,

dołączając je do dokumentów, które naświetlały los każdego z członków

naszego szczególnego stowarzyszenia. Zaglądałem do tych listów

wielokrotnie i nieraz czytałem je na głos w pustelni mego gabinetu. Być

może czułem intuicyjnie, że przeznaczone mi było stać się

depozytariuszem pamięci całej naszej grupy. Być może rozumiałem, że

spośród tych siedmiu chłopców ja zawsze byłem najmniej skłonny do

podejmowania ryzyka, niczym się nie wyróżniałem i zachowywałem

daleko posuniętą ostrożność, tym samym więc miałem największe szanse

przetrwania.

Pomny tej sytuacji, ożywiony nadzieją, że nie zawiedzie mnie

pamięć, spróbuję na nowo przeżyć tajemnicze i przerażające zdarzenia

owych czterech dni maja 1932 roku.

Nie będzie to zadanie łatwe i proszę czytelników o wyrozumiałość

dla wysiłków mego nieudolnego pióra wydobywającego z przeszłości

tamto mroczne lato w Kalkucie. Starałem się jak najwierniej zre-

konstruować to, co rzeczywiście się zdarzyło, i cofnąłem się pamięcią do

wypadków, które miały nieubłaganie przeciąć linię naszego prze-

znaczenia. Pozostaje mi już tylko zniknąć ze sceny i pozwolić, by

przemówiły same zdarzenia.

Nigdy nie zapomnę moich przyjaciół, ich twarzy ściętych przera-

żeniem owej nocy, kiedy w Kalkucie zaczął padać śnieg. Ale zacznę

zgodnie z zasadą, którą wpoił mi mój przyjaciel Ben, czyli opowiem

rzecz całą od początku...

Zafon Carlos Ruiz - Pałac Północy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: