13) Jaka jest społeczna funkcja nauki wedle Gadamera? Jakie trudności z niej wynikają?
Nauka rości sobie prawo do bycia wyznacznikiem prawdy, posiada na nią monopol. U Greków, nauka to w ścisłym znaczeniu matematyka - "przedmiotem nauki jest bowiem byt czysto rozumowy, matematykę można przedstawić w postaci zamkniętego systemu dedukcyjnego, a przeto stanowi ona wzór wszystkich nauk". Istotny problem - badacz musi wiedzieć, jakie będą skutki jego słów i musi za nie odpowiadać – w konsekwencji, mając na względzie owe skutki, skłonny będzie podawać, a nawet samemu sobie wmawiać jako prawdę to, co w rzeczywistości dyktuje mu opinia publiczna.
14) Czym charakteryzuje się prawda wyrażana w języku wg Gadamera? Jakie jest zadanie hermaneutyki?
Prawda to przede wszystkim nieskrytość rzeczy! Potrafimy coś urzeczywistnić za pomocą języka. My - ludzie, stworzyliśmy sobie prawdę opartą na weryfikacji (Grecy) - grecki ideał sprawiedliwości. Np. Telemach, zapytany o to kim jest, odpowiada tylko, kto jest jego matką, a że ojca nigdy nie można być w 100% pewnym.
Prawdę wyrażaną w języku cechuje przede wsystkim pierwotność języka mówionego. Wypowiedź, to zawsze rozmowa = struktura = pytanie + odpowiedź. Pytanie zakreśla obszar poznania.
Problem prawdy należy rozpatrywać, odwołując się do Biblii. Jeśli wziąć pod uwagę państwowoprawne stosunki ówczesnej Palestyny, to, co taki człowiek jak Jezus uważa za prawdę, z punktu widzenia państwa jest zupełnie nieistotne.
Zadanie hermeneutyki - rozwinięcie związków sensów rozmowy. Zajmuje się opisem. Język jako najistotniejszy obszar dziania się prawdy. Zajmuje się wewnętrznym aspektem doskonalszego wykorzystania świata znaków: wewnętrznym procesem mówienia, który widzimy z zewnątrz.
15) Jakie są fundamentalne cechy ludzkiego języka wedle Gadamera? Jaka jest ich funkcja?
Cechy:
Fundamentalność - najbardziej fundamentalny sposób bycia ludzkiego. Dzięki niemu tworzymy kulturę. Język nie jest narzędziem, ani instrumentem.
Myślimy dlatego, że mówimy, nie odwrotnie!
Gadamer wzorował się na Heidegerze, który postulował zmiany języka, chciał, by filozofia odzwierciedlała rzeczywistość.
Niejednoznaczność - Każdy posiada własny język, nawet jeśli umownie jest to ten sam język - sensy i konteksty mogą być rozumiane na rozmaite sposoby, w zależności od struktury społecznej, w jakiej jednostka wzrastała oraz indywidualnych przekonań.
Nieświadomość - języka nie jesteśmy świadomi (żywa mowa nie jest świadoma swej struktury, gramatyki, syntaksy), bo ważniejsza jest treść, refleksja nad językiem nastała najpóźniej w filozofii.
Wspólnotowość - jest tworem, którym posługują się istoty rozumne - ludzie, w odróżnieniu od zwierząt. Definiuje nas i scala, pozwala wyrażać emocje i komunikować potrzeby. Podtrzymuje także więzi. Często rozmowa jest celem samym w sobie.
Nieskończoność/uniwersalność - jest wszechobejmujący. Koniec rozmowy nie oznacza wyczerpania tematu, temat jest zawsze nie do końca zgłębiony. Wypowiedź nigdy nie ma ściśle zaznaczonego początku i końca, przykład
-> Rozprawa sądowa -> ściśle określone reguły wypowiedzi - wtedy zdajemy sobie sprawę z ograniczających nas ram i z tego, że stosując się do nich, nie jesteśmy w stanie wypowiedzieć tego, co byśmy chcieli.
16) Co to znaczy gra językowa? Dlaczego język jest uniwersalny?
Jest to nic innego, jak posługiwanie się językiem w rozmowie, które odsyła nas w przód i w tył - rozmowa nigdy nie ma ścisłego początku i zakończenia, zawsze jest coś do dodania, rozwinięcia, ogranicza nas jedynie czas lub POZORNE wyczerpanie tematu. Uniwersalność języka! - "przed" i "po" języka - równie uniwersalny jak rozum -> język jest nieskończony.
-to jest właściwie prawie to samo, co w poprzednim punkcie o uniwersalności, ale cóż xD
Sobakina