fatum norwid opracowanie wiersza.doc

(24 KB) Pobierz

Cyprian Kamil Norwid- Fatum

 

I
Jak dziki źwierz przyszło Nieszczęście do człowieka
I zatopiło weń fatalne oczy...
- Czeka - -
Czy człowiek zboczy?
 
II
Lecz on odejrzał mu - jak gdy artysta
Mierzy swojego kształt modelu -
I spostrzegło, że on patrzy - co? skorzysta
Na swym nieprzyjacielu:
I zachwiało się całą postaci wagą
- - I nie ma go!

 

 

 

Fatum to nieuchronność losu dominującego nad bohaterami tragedii antycznej. Los, nieszczęście, fatum są porównane do dzikiego zwierzęcia. Ponieważ "dziki zwierz" jest zwinny i szybki, ma siłę większą niż człowiek. W pierwszej części utworu nieszczęście przyczaja się, czeka, czy człowiek je ujrzy. W drugiej części podmiot liryczny ukazuje człowieka w działaniu "odejrzał mu, jak artysta", a więc nie biernie, lecz twórczo, spokojnie analizując zagrożenie, przez co spowodował, że nieszczęście zawahało się, i znikło równie nagle, jak się pojawiło. Wiersz jest nieregularny oraz wolny.Składa się z dwóch różnie pod względem strukturalnym zbudowanych części. Pierwsza liczy cztery, druga sześć wersów. Długość wersów waha się od dwu ("czeka" stanowi wers) do trzynastu zgłosek. Występuje animizacja abstrakcyjnego pojęcia - Nieszczęścia 

--

Utwor sklada sie z dwoch numerowanych zwrotek. Jest krotki. Przedstawia alegorie Nieszczescia, ktore probowalo niczym "dziekie zwierze" napasc na czlowieka i zniszczyc go. Z poczatku czailo sie czekajac na sposobny moment:

"I zatopilo wen fatalne oczy...
-czeka--
Czy, czlowiek zboczy?"

Jednak ukazany przez Norwida czlowiek byl silny psychicznie. Spojrzal na Nieszczescie niczym artysta, ktory zmierzyl sie z tym zjawiskiem jak z modelem. Nie zalamal sie, ale chcial skorzystac na nim. Nieszczescie widzac taka reakcje czlowieka, stracilo pewnosc siebie i ucieklo. 
Wiersz ukazuje typowa dla Norwida oryginalnosc. Zawiera alegorie, przemilczenia, zdania urywane, wykrzyknienia i pytania retoryczne. Jego tresc jest zwiezla.

 

--

 

Wiersz jest umieszczony w "Vade-mecum" pod numerem trzydziestym. Jest wierszem nieregularnym oraz wolnym. Składa się z dwóch różnie pod względem strukturalnym zbudowanych części. Pierwsza liczy cztery, druga sześć wersów. Długość wersów waha się od dwu ("czeka" stanowi wers) do trzynastu zgłosek.
Występuje animizacja abstrakcyjnego pojęcia - Nieszczęścia.
Neologizm odejrzał jest słowem najważniejszym, można sądzić, że jest ono odpowiedzią atakiem na atak: odbił, oddał, odrzucił.
Specjalnego znaczenia nabierają myślniki i w specyficznym miejscu postawiony pytajnik - w środku wersu (I spostrzegło, że on patrzy - co? skorzysta ).
Słowa mają tu nowy walor - semantyczny.

Zgłoś jeśli naruszono regulamin