Ignatius David - Król Ameryki.pdf - Ignatius David - edmund144

Ignatius David

KRÓL AMERYKI

Fakt, że zostałem przedstawiony Sandy'emu Galvinowi, zawdzięczam

naturalnym wymaganiom, jakie muszą spełnić redaktorzy magazynów

ilustrowanych. Otóż mają oni obowiązek zapełniać puste, białe przestrzenie w

piśmie. Nasza dotychczasowa specjalistka od reportażu, Annabelle Paige,

rzuciła tę pracę: jej rezygnacja miała oznaczać „formę protestu" -zupełnie jakby

Annabelle była pokrzywdzoną członkinią gabinetu prezydenckiego - po tym, jak

zmieniłem podpis pod dostarczonym przez nią zdjęciem. Fotografia

przedstawiała kobietę po sześćdziesiątce, która usiłowała zaprzeczyć własnemu

wiekowi i prawu grawitacji, występując w sukni balowej z ogromnym dekoltem.

Annabelle napisała: „Jak zwykle czarująca pani Edgerly uświetniła swą

obecnością bal u ambasadora". Wykreśliłem to i wpisałem: „Czy to mamusia

Barbie? Nie, to tylko pani Edgerly na balu u ambasadora".

Nie było w moich słowach cienia złośliwości; ba, niektóre kobiety

potraktowałyby je jako komplement. W dodatku Annabelle Paige nie chwyciła

zawartej w nich aluzji - ona, blondwłosa piękność, dawna stewardesa z

cwaniackim akcentem, który zdradzał prawdę o jej nowozelandzkim

pochodzeniu. Nigdy nie miała szczęścia.

Gdy zobaczyła zmianę na kliszy wybuchnęła gniewem. Zadzwoniła do

właścicielki gazety i popłakała jej się w słuchawkę, zarzucając mi, że jestem

okrutny, nienawidzę kobiet i że nie zniesie mnie w redakcji ani chwili dłużej,

więc odchodzi. Spodziewała się pewnie, że właścicielka spróbuje jej

wyperswadować ten zamiar, ale trafiła fatalnie. Nasz miesięcznik „Podglądacz,

czyli Waszyngtońska Biblia Towarzyska" znalazł się w takich tarapatach

finansowych, że szefostwo rozważało nawet możliwość zwolnienia czołowej

reporterki - a teraz sprawa sama się rozwiązała. „Mniam, mniam, cudownie",

jakby powiedziała sama Annabelle.

Jedyne, co mogła zrobić, żeby jakoś się na nas zemścić, to wycofać artykuł

napisany do następnego numeru. Był to materiał o człowieku, którego główne

osiągnięcie - poza podlizywaniem się Annabelle - polegało na tym, że w

Wirginii obwołano go Samochodowym Sprzedawcą Roku. W ten właśnie

sposób powstała dwustronicowa luka, którą miałem zapełnić. Nic miłego, ale

nie mogę powiedzieć, żebym bardzo zmartwił się takim obrotem sprawy.

- Annabelle rzuciła robotę! - krzyknąłem przez cały korytarz do Pameli,

mojej asystentki. -1 wycofała ten tekst o sprzedawcy samochodów.

Nasza redakcja mieściła się na piętrze starego domu - rudery, prawdę

powiedziawszy - przy Connecticut Avenue. Dawno, dawno temu, zanim jeszcze

mąż właścicielki rozstał się z tym światem, wnętrza przyozdobiono ciekawymi

zdjęciami i paroma obrazami, lecz z czasem wyprzedano je i nie pozostało nam

nic innego, jak oblepić ściany staiymi plakatami filmowymi i reklamami biur

podróży.

- Jasny gwint! - zaklęła Pamela, drobna, rudowłosa kobietka, która

niedawno ukończyła uniwersytet i wyrażała się tak, jakby całe życie służyła w

marynarce. Jej doświadczenie dziennikarskie ograniczało się do roku pracy przy

redakcji gazetki szkolnej. - Czym mamy zapełnić tę dziurę? Wiesz przecież, że

dziś zamykamy numer. A ja mam randkę, więc nawet nie myśl o tym, żebym

została po godzinach.

- Co proponujesz?

- A skąd mam, do diabła, wiedzieć, czyją sylwetkę warto zamieścić? Mam

dopiero dwadzieścia dwa lata.

Zapewniłem ją, że nie musi się o nic martwić, że pracuję nad tą sprawą i

wkrótce znajdę jakieś wyjście z sytuacji. Ale ona już złapała za telefon, żeby

opowiedzieć jednej z przyjaciółek, jaki żałosny ze mnie dupek.

Trudno nie przyznać jej racji. Byłem wysokim, chudym, łysiejącym facetem

w ogromnych okularach w czarnych oprawkach - Buddy Holly też takie nosił.

W szkole średniej krążył dyżurny dowcip na mój temat -że jak ustawię się

bokiem, widać tylko długą, pionową kreskę. Tacy ludzie, jak Pamela, zajmowali

fizyczną przestrzeń, istnieli w trzech wymiarach; ja żyłem tylko w dwóch - na

zadrukowanych stronach gazety. Nie miałem masy, tylko słowa.

Nic, co w życiu istotne, nie dzieje się przypadkiem. Jeżeli ktoś jest innego

zdania, akceptuje fakt, że wszystkim we wszechświecie rządzi przypadek,

niczym zderzeniem bil na stole bilardowym, i że zdarzenia łączą się ze sobą

wyłącznie miejscem i czasem występowania. Osobiście nigdy nie potrafiłem

pogodzić się z taką przypadkowością, zwłaszcza gdy w grę wchodziły sprawy

naprawdę istotne - takie jak moje zderzenie z nie istniejącym dla mnie wcześniej

Sandym Galvinem. Wskutek naszego spotkania tyle się wydarzyło, że nie mogę

sobie wyobrazić świata, w którym by do niego nie doszło. Zarówno moje życie,

jak i życie Sandy'ego zmieniło się nieodwracalnie.

Nie mogło więc być przypadkiem, że zadzwoniłem do Hugona Bella,

mojego przyjaciela i speca od handlu nieruchomościami, z prośbą o pomoc i

pytaniem, kogo mógłbym sportretować w miejsce utraconego sprzedawcy aut.

Ignatius David - Król Ameryki.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: