Griffin W E B - Lotnicy - Braterstwo broni.pdf - W. E. B. Griffin - mofek

W.E.B.Griffin

Lotnicy

Wujkowi Charleyowi oraz Bykowi

RIP, październik 1979

I Donnowi

Kto by uwierzył:

cztery gwiazdki?

I Russowi

Kto by uwierzył,

że Pee-Wee's Dog-Robber wyrośnie na generała,

dowódcę dywizji oraz rektora uniwersytetu?

I Macowi RIP, grudzień

1987

Pleiku

Republika Południowego Wietnamu

15 sierpnia 1963, 12.05

Gdy lśniący dwusilnikowy Beechcraft U-8D w pokojowym,

biało-czarno-oliwkowym malowaniu Armii Stanów Zjed-

noczonych dotknął płyty lotniska w Pleiku, major Warren H.

Hightower z piechoty Armii Stanów Zjednoczonych, dowódca

170. Kompanii Helikopterów Szturmowych, czekał nań już na

lądowisku.

Był to krępy, trzydziestoczteroletni mężczyzna o ogorzałym

i szczerym obliczu. Miał szary tropikalny kombinezon lotniczy,

czapkę z daszkiem i lotnicze buty, a u biodra kaburę z

pistoletem Colt Model 1911A1.45ACP. Sam niedawno odbył

lot, ale uznał, że nie warto się przebierać w bardziej odświętny

mundur tylko dlatego, że dowódca batalionu raczył

zaanonsować swoje przybycie w towarzystwie oficera

operacyjnego i zażyczył sobie, by major czekał na niego na

lądowisku.

Pożałował swojej decyzji, gdy tylko otworzyły się drzwi U-

8D, z samolotu bowiem wyłoniło się więcej osób niż te dwie,

których się spodziewał. Ściślej mówiąc, byli tam dwaj

pułkownicy - jeden z Zielonych Beretów, a drugi w

tropikalnym mundurze z wełny czesankowej, najwyraźniej

członek pałacowej świty Pentagonu Wschód z siedzibą w

Sajgonie. Towarzyszył im czarnoskóry kapitan Zielonych

Beretów.

Hightower rozpoczął właściwy dla takich okazji cere-

moniał.

— Sir - szczeknął, unosząc rękę w energicznym salucie -

major Warren Hightower, dowódca 170. Kompanii

Helikopterów Szturmowych.

Oficerowie odsalutowali. Dowódca batalionu przedstawił

kolejno pułkowników i kapitana. Uścisnęli sobie dłonie.

- Panowie pozwolą za mną. Zapraszam na kawę i colę

-powiedział Hightower.

- Gdzie jest porucznik Oliver? - spytał bez ogródek

pułkownik Zielonych Beretów.

Pytanie zaskoczyło Hightowera.

- Wykonuje misję, sir — odpowiedział, mało precyzyjnym

gestem wskazując w stronę granicy Laosu.

- Chcieliśmy się z nim zobaczyć - oświadczył pułkownik z

Pentagonu Wschód. - Nie uprzedzono pana?

- Nie, sir. Nie uprzedzono.

- Rany! - mruknął ze złością i zniecierpliwieniem

pułkownik.

- Widocznie były problemy z łącznością - wtrącił dowódca

batalionu. - Hightower, jak szybko może pan go tu

ściągnąć?

Major zastanawiał się przez chwilę. Nie miał pojęcia, gdzie

znajduje się Oliver. Gdyby chciał go ściągnąć do bazy,

musiałby użyć radia, a wcale nie był pewny, czy jest to w tej

chwili możliwe.

- Mniej więcej za godzinę, sir. Może nieco więcej.

- Nie mam tyle czasu - oznajmił pułkownik z Pentagonu

Wschód.

- A czy mogę panu pomóc w inny sposób, sir? - spytał

Hightower.

Przez chwilę pułkownik przyglądał mu się z dezaprobatą,

po czym rzekł:

- Owszem, majorze. Kiedy go pan zobaczy, proszę go

spytać, czy zgłosiłby się na ochotnika do tajnej misji wy-

sokiego ryzyka.

- Tak jest.

Hightower dostrzegł w oczach pułkownika z Zielonych

Beretów źle ukrywaną pogardę wobec pułkownika z Pen-

tagonu Wschód.

- Jeżeli się zgodzi - ciągnął pułkownik z Pentagonu

Wschód — proszę o tym zawiadomić pułkownika

Augustusa. On przejmie sprawę.

- Będę w Dak To - dodał pułkownik Augustus z Zielo-

nych Beretów. - Przypuszczam, że ma pan łączność z tym

obozem?

- Tak jest - odparł Hightower.

Augustus skinął głową.

- Mój kryptonim to Niedźwiedź Polarny Sześć - po-

wiedział.

- Cóż - odezwał się znowu pułkownik z Pentagonu

Wschód - skoro bez porucznika Olivera nie mamy tu nic

do roboty, proponuję odlać się i ruszać w dalszą drogę.

Piętnaście minut po lądowaniu U-8D znowu wzbił się w

powietrze, zapewne kierując się wprost ku obozowi Sił

Specjalnych w Dak To.

Gdy odlatywał, w głowie majora Hightowera zaświtała

niepokorna myśl: przy odrobinie szczęścia Vietcong mógłby

ostrzelać z moździerzy U-8D lecącego do Dak To, a wtedy,

przy kolejnej odrobinie szczęścia, nadęty pułkownik z Pen-

tagonu Wschód musiałby szukać ratunku w jakimś rowie

pełnym zielonkawego błocka.

Piętnaście minut później na lądowisku przysiadły dwa

helikoptery UH-1B Huey. Jeden z nich, jak zauważył major

Hightower, pilotował dwudziestopięcioletni porucznik wojsk

pancernych John S. Oliver Junior.

Ilekroć myśli Hightowera kierowały się ku temu młodemu

oficerowi (a kierowały się ku niemu częściej niż ku innym

podległym mu porucznikom), były to myśli pozytywne, niemal

czułe. Z drugiej jednak strony, bez względu na to, jakie były

plany dowódcy batalionu, Zielonych Beretów i pułkownika z

Pentagonu Wschód, major Hightower zdawał sobie sprawę z

tego, że ma pewien problem z porucznikiem Johnem S.

Oliverem Juniorem. Problemem owym była, najkrócej mówiąc,

tolerancja. Major Hightower podejrzewał bowiem, całkiem

słusznie zresztą, że porucznik Oliver spogląda na niego co

najwyżej z pewną dozą tolerancji, a nie, jak należałoby się

spodziewać, na przykład z szacunkiem. Innymi słowy, major

Hightower nabrał z czasem przekonania, iż porucznik Oliver

uważa go za dobrodusznego faceta o jak najlepszych

intencjach, który jednakże nie ma bladego pojęcia o swojej

robocie, oraz że porucznik uważa się za osobę znacznie lepiej

przygotowaną

Griffin W E B - Lotnicy - Braterstwo broni.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: