my.docx

Niepełnosprawny to osoba, która posiada zmiany anatomiczne, fizjologiczne, psychologiczne i emocjonalne, które wpływają ograniczająco na ich funkcjonowanie w społeczeństwie. Osoby niepełnosprawne mają problemy w wykonywaniu ról i zadań społecznych. Osoba obarczona niepełnosprawnością psychiczną czy tez fizyczną ponosi konsekwencje swojej niepełnosprawności głównie w wyniku ograniczenia pełnienia funkcji społecznych co wiąże się także z oczekiwaniami i wymaganiami jakie są jej stawiane przez to społeczeństwo. Nie ulega wątpliwości,  że ludzie niepełnosprawni doswiadczaja w swoim

życiu rozmaitych utrudnien i ograniczen, spowodowanych własna dysfunkcja. Jeszcze do niedawna takie osoby traktowano jako margines spłeczny, osoby , przejawiające jakąkolwiek inoosc były izolowane od reszty społeczeństwa, musiały zyc i funkcjonować w oddzielonych strefach, nikt nie brał pod uwagę ich potrzeb, także rzadko uwzględniano udział osób niepełnosprawnych w normalnym zyciu, stąd np. nieprzystosowanie przestrzeni miejskiej do życia osób niepełnosprawnych. Dzisiaj sytuacja ta się zmienia ale nie ulega wątpliwości, ze wszelkie problemy i utrudnia nie wynikają tylko  z fizycznych dysfunkcji tych osób ale z nastawienia i reakcji ludzi w otaczającym społeczenstwie

Istotnym aspektem niepełnosprawności prowadzącym do problemów i zmian w życiu społecznym  i psychice osoby chorej są konsekwencje jakie wynikają z ograniczenia lub brako sprawności. Uszkodzenia ciała powoduje u człowieka silne przeżycia traumatyczne, jednak inaczej jest w przypadku osób, które urodziły się z uszkodzeniam ciała a inaczej w przypadku tych, którzy niepełnosprawność nabyli w ciągu zycia. Ci pierwski z upływem czasu uzyskują informacje i swiadomość swojej niepełnosprawności, wiedzą jak sobie z nią radzic i nie obwiniają nikogo za swoje kalectwo. Osóby z drugiej grupy przeżywają wstząs, który całkowicie zmienia życie icih oraz ich bliskich. Osoby po wypadkach lub nagłych chorobach, które stały się z dnia na dzień niepełnosprawne, nieustannie opłakują utratę sprawności swojego ciała, niektórzy irracjonalnie winią siebie, innych lub los za sytuację, w której się znaleźli w sposób nieodwracalny. Niepełnosprawność powoduje to, że znacznie bardziej odczuwa się niezrozumienie i obojętność innych ludzi, silniejszy jest niepokój przed odrzuceniem i brakiem akceptacji, szczególnie przez partnera życiowego. Osoby po urazie lub wypadku nie mogą pogodzić się z utratą dotychczas pełnionych ról społecznych, a szczególnie zawodowych, odczuwają obawę przed niezdolnością do pracy, niepokoją się o swój los, o rodzinę, o utratę niezależności finansowej. Uraz psychiczny związany z deformacją ciała i utratą niezależności jest zdeterminowana przez:

— wielkość i lokalizację uszkodzenia ciała,

— jego wpływ na ogólny stan zdrowia,

— widoczność deformacji,

— możliwość rekonstrukcji plastycznej, protezowej i uzupełnienia ubytków,

— pamięć zdarzenia,

— osobowość osoby poszkodowanej,

— status społeczny i materialny.

Osoba niepełnosprawna czuje sie  obco w społeczeństwie, szuka zrozumienia, musi zaakceptować siebie i szukac akceptacji w innych ludziach. Ograniczenie, całkowita  utrata lub stały brak fizycznej i psychicznej sprawności ma wpływ na wykonywanie oczekiwanych zada©. Pociąga to za sobą konsekwencje psychiczne. Na ogół ludzie chorzy odczuwają wtedy poczucie mniejszej wartości  lub utraty dotychczasowje pozycji, znaczenia w rodzinie, pracy, w srodowsiku społecznym, odczuwają odrzucenie emocjonalne przez innych. Wszystko to prowadzi do wyłączenia się jednostki z zycia społecznego.

Oprócz wszelkich tragednii jakie przezywa osoba niepełnosprawna w swojej psychice, czekają ją również inne problemy. Niepełnosprawność powoduje także indywidualne konsekwencie o charakterze społecznym:

- zmianę pozycji- xz pracownika na osobę bez pracy, która często staje się uzalezniona od icnnych

-zmianę ekonomiczną -  człowiek traci samodzielonosc ekonomiczną i staje się ekonomicznie uzależniony od innej osoby.

- Zmiane oczekiwań  społecznych i wyznaczanie nowych ról osobom niepełnosprawnym.

Członkowie grypy przestają wyznaczać osobie niepełnosprawnec zadań, oczekują tylko aby podporządkowała się innym i uzależniła od ich decyzji. W zyciu osoby obarczonej dyskunkcjami ciała pojawiają się także problemy mieszkaniowe np.

=Mieszkania o gorszym standardzie, często nadające się do kapitalnego remontu

=Nie przystosowane wejścia np.do bloków

    (schody, brak wind)

=Zbyt wąskie przejścia w drzwiach.

Także leczenie i rehabilitacja może być problemem z powodu długiego oczekiwania na rehabilitacje czy brak finansów co skutkuje długimi odstępami w leczeniu czy w ogóle zaprzestaniem leczenia.
Wysteoują także problemy w szkołach takie jak

BRAK SPECJANIE PRZYGOTOWANYCH SAL

BRAK PODJAZDÓW DLA WÓZKÓW

BRAK PORĘCZY PRZY ŚCIANACH I SCHODACH

RZADKIE TWORZENIE KLAS INTEGRACYJNYCH UMOŻLIWIAJĄCYCH OSOBOM NIEPEŁNOSPRAWYM POBIERANIE NAUKI

Lub zakładach pracy?:

PROBLEMY Z ZATRUDNIENIEM  NA TZW. „OTWARTYM RYNKU PRACY” ( GŁOWNIE ZE WZGLĘDU NA NISKIE WYKSZTAŁCENIE I KWALIFIKACJE ZAWODOWE)

WYSTĘPOWANIE ROZMAITYCH UCHYBIEŃ W FUNKCJONOWANIU ZAKŁADÓW PRACY

PREFEROWANIE PRZY ZATRUDNIANIU OSÓB NAJLŻEJ NIEPEŁNOSPRAWNYCH

PRACODAWCY KIERUJA SIĘ PRZEDE WSZYSTKIM INTERESEM EKONOMICZNYM WŁASNYCH FIRM.

Niepełnosprawnośc człowieka niesie za sobą także konsekwencje dla rodziny chorego,

Myśle, ze wiele o  tych konsekwencji powiedż słową mojego taty na temat mojej niepełnosprawnej siostry:

„ Jest nam bardzo ciężko, sam doskonale wiesz, razem z mamą ciągle musimu czuwać, nie pamiętam już kiedy przespałem całą noc, wyczuliłem się już na każdy szmer i każdy odgłos w obawie, ze coś się dzieje z Eweliną. Opieka nad takim dzieckiem to spore utrudnienie, wszystkie codzienne sytuacje wymagają siły.  W naszym kraju sa przeznaczane zbyt małe srdki na leczenie a przedewszystkim rehabilitacje osób niepełnosprawnych. Zajmowanie się dzieckiem niepełnosprawnym na codzien jest bardzo męczoące (mycie, ubieranie, karmienie, zaprowadzanie do łazienki, rehabilitacja to podstawowe czynności które cdziennie trzeba powtarzac a z upływem czasu staje się to coraz bardziej uciążliwe. My jako rodzice mamy coraz mniej siły a Ewelinka rosnie, jest coraz starsza i coraz więcej waży. Bariery spotykamy na każdym kroku, nawet do instytucji panstwowucyh nie wszędzie można dojechać wózkiem,. Córka chodzi do gimnazjum, prowadzamy ją do szkoły żeby miała kontakt z rówieśnikami bo sama nie jest w stanie wyjść z domu żeby spedzic czas z dziecmi ale i to nie zawsze jest możliwe, wystarczy, ze spadnie snieg albo zacznie padac deszcz i mama nie może wyjść z domu do szkoły bo jest zbyt daleko a ja nie mogę ich zawieść bo musze pracować. Komunikacja miejsca kursuje zbyt rzadko albo próg autobusu jest nieprzystosowany do wjazdu wózkiem inwalidzkim. Musielismy tez dokonać wielu wyrzeczen. Praktycznie nie mamy zycia towarzyskiego,ponieważ trudno jest nam się dostać na drugie czy czwarte pietro z dzieckiem ważącym około 50 kg, które nie chodzi. Jestesmy zmeczeni codziennymi obowiązkami. Bardzo chcielibyśmy zapewnić wam jak najlepszą przyszłość ale mamy swiadomość, ze nie jesteśmyw stanie bardziej pomóc Ewelinie, nie możemy sprawić żeby zaczęła chodzić i żeby się usamodzielniła. Ta sytuacja nas przerasta. Boje się pomyśleć co stanie się z córką  kiedy braknie nam siły albo nas nas zabraknie, mam nadzieje, ze wtedy wszystko nad czym pracowaliśmy tyle lat nie pójdzie na marne „