04 Mroczna magia - Christine Feehan.pdf - Mroczna Seria - aitwara

FEEHAN CHRISTINE

MROK CZ. 4

“DARK MAGIC” MROCZNA MAGIA

Tłum. Joanna JKK i milila87

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Noc pulsowała życiem, biciem serc niezliczonej liczby ludzi. Szedł

między nimi niewidziany, niewykryty, poruszając się z płynną gracją

dzikiego drapieżnika.

W nozdrzach silnie odczuwał ich zapach. Mdłe perfumy. Pot. Szampon.

Mydło. Alkohol. Narkotyki. AIDS. Słodka, zdradliwa woń krwi. Jakże

wielu ludzi w tym mieście. Bydło. Owce. Zdobycz. Miasto było

znakomitym miejscem do polowań. Lecz on pożywił się już tego dnia,

więc pomimo, że krew szeptała do niego, kusząc obietnicą siły, potęgi,

uwodzicielską gorączką podniecenia, powstrzymał się od ulegania swoim

pragnieniom. Po tych wszystkich wiekach stąpania po ziemi, wiedział, że

cicho szeptane obietnice były bez pokrycia. Miał już olbrzymią moc i siłę,

wiedział, że gorączka, jakkolwiek by nie była kusząca, była taką samą

iluzją jak ludzkie narkotyki.

Stadion w tym nowoczesnym mieście był ogromny, zapchany tysiącami

ludzi.

Przeszedł obok strażników bez chwili wahania, bezpieczny, wiedząc, że

nie mogą wykryć jego obecności. Pokaz magii- łączący wyczyny ucieczki,

zniknięcia i tajemnicy – był już prawie zakończony, a oczekiwanie- ciche i

wstrzymujące oddech- zaległo wśród tłumu. Na scenie słup mgły wzniósł

się z miejsca, gdzie, chwilę wcześniej stała sama iluzjonistka. Wmieszał

się cienie, jego blade, srebrzyste spojrzenie wbijało się w scenę. Wtedy z

mgły wyłoniła się ona- spełnienie fantazji każdego mężczyzny- marzenie o

gorących, parnych nocach. Na satynie lub jedwabiu. Oczarowująca gracja

ruchów kobiety przywodziła na myśl tajemniczą, mistyczną mieszankę

niewinności i uwodzenia.

Gęste granatowo-czarne włosy opadały falującą kaskadą aż do jej bioder.

Biała wiktoriańska koronka sukni zakrywała jej ciało, unosząc wysokie,

pełne piersi i formując jej wąską klatkę piersiową wraz z wciętą talią.

Małe perłowe guziki u dołu sukni były rozpięte od rąbka aż do pół uda,

ukazując przelotnie ponętne pięknie ukształtowane nogi. Jej znak

firmowy- ciemne okulary- zasłaniały oczy, ale przyciągały uwagę do

kuszących ust, idealnych zębów oraz klasycznych rysów twarzy.

Savannah Dubriński, jedna z największych magików na świecie.

Mężczyzna wytrzymał już blisko tysiąc lat ponurej pustki. Bez radości,

gniewu, bez pożądania. Żadnych emocji. Nic, oprócz przyczajonego

wewnątrz głodnego, niezaspokojonej bestii. Nic prócz rosnącej ciemności,

plamy rozrastającej się w jego duszy. Jasne oczy ślizgały się po

niewysokiej, idealnej figurze, a potrzeba nagle w niego uderzyła. Twarda.

Brzydka. Bolesna. Jego ciało spuchło, stwardniało, każdy mięsień napiął

się, gorący i bolesny. Palce zgięły się wolno wzdłuż oparcia fotela,

wbijając się głęboko i pozostawiając widoczne odbicie ludzkich palców w

metalu. Pot kroplił mu się na czole. Pozwolił, aby ból przepływał przez

niego. Smakując go. Czuł. Jego ciało nie tylko jej pragnęło.

Żądało jej, płonęło za nią. Zwierzę uniosło swój łeb i spoglądało na nią,

znacząc ją, roszcząc swych praw do niej. Ostry, niebezpieczny i okrutny

głód narastał.

Na scenie dwójka asystentów zaczęła zakuwać ją w łańcuchy, ich ręce

dotykały jej miękkiej skóry, ich ciała ocierały się o nią. Niski warkot

narastał mu w gardle, jego jasne oczy płonęły dziką czerwienią. W tej

chwili tysiąc lat samokontroli zniknęło w ogniu, uwalniając

niebezpiecznego drapieżnika.

Wiedział, że nikt nie jest już bezpieczny, śmiertelnik czy nieśmiertelny. Na

scenie głowa Savanny uniosła się i odwróciła, jak gdyby wyczuwała

niebezpieczeństwo, mały jelonek schwytany w pułapkę, przyszpilony do

ziemi.

Jego wnętrzności zacisnęły się gorąco. Uczucia. Ciemne pożądanie. Dzika

żądza. Silna, prymitywna potrzeba posiadania. Zamknął oczy i odetchnął

głęboko. Wyczuł jej strach i był z niego zadowolony. Myśląc, że jest just

stracony na cała wieczność, nie dbał o to, że uczucia mogą być tak

intensywne by doprowadzić go na skraj przemocy. Były prawdziwe.

Możliwość odczuwania była radosna, bez względu na to ja niebezpieczne

były to uczucia. Nie miało dla niego znaczenia, że niesłusznie ją oznaczył

jako swoją, że zgodnie z prawem nie należała do niego, że manipulował

wynikiem ich związku nawet przed jej urodzeniem, że złamał praw

swojego ludu by ją posiadać. Nic nie miało znaczenia. Jedynie to, że

wreszcie była jego. Wyczuł poszukiwania jej umysłu, otarły się o niego jak

skrzydła pięknego motyla. Lecz on był prastary, potężny, a jego wiedza

przerastał granice Ziemi. Był tym, o którym przedstawiciele jego

własnego gatunku mówili szeptem, z trwogą, strachem i lękiem. Mroczny.

Mimo przeczucia niebezpieczeństwa, nie miała szans aby go odnaleźć, aż

sam na to nie pozwoli. Jego usta rozciągnęły się w cichym warczeniu gdy

blond pomocnik położył rękę na twarzy Savanny i odcisnął pocałunek na

jej czole, zanim zamknął ją, zakutą w kajdany i związaną, w stalowej

skrzyni. Kły wysunęły mu się w ustach i bestia spoglądała na tego

człowieka zimnym, nieruchomym spojrzeniem mordercy. Z rozmysłem

skupił się na gardle blondyna- pozwolił mu poczuć, tylko na jedną chwilę,

agonię uduszenia. Mężczyzna złapał się za gardło i potknął się, później

doszedł do siebie, wciągając powietrze do płuc.

Rzucił szybkie, nerwowe spojrzenie dookoła, na próżno próbując wejrzeć

w publiczność. Ciągle ciężko jeszcze oddychając, odwrócił się by pomóc

opuścić stalową skrzynię do pomieszczenia zalanego wodą. Niewidoczny

drapieżca miękko warknął ostrzeżenie, śmiertelny, groźny dźwięk, który

mógł usłyszeć jedynie blondyn. Mężczyzna na scenie pobladł widocznie i

mruknął coś do drugiego pomocnika, który szybko potrząsnął głową

marszcząc brwi. Podczas gdy powrót możliwości odczuwania przyniósł

starszemu nieopisaną radość, utrata kontroli natomiast była niebezpieczne,

nawet dla niego. Odwrócił się od przedstawienia i opuścił stadion, a każdy

krok oddalający go od Savanny był bolesny. Mimo to zaakceptował ból,

ciesząc się możliwością jego odczuwania.

Sto pierwszych lat jego istnienia było dziką orgią uczuć, zmysłów, mocy i

pożądania- nawet dobroci. Ale z wolna, nieubłaganie, ciemność która

narażała na niebezpieczeństwo duszę męskich przedstawicieli Karpatian

niemających towarzyszki życia, upomniała się również o niego. Emocje

wyblakły, kolory znikły, aż po prostu tylko istniał. Eksperymentował,

odkrywał moc i wiedzę oraz zapłacił za to wysoką cenę. Pożywiał się,

polował, zabijał kiedy uznawał to za właściwe. A ciemność zawsze

gęstniała, grożąc skażeniem jego duszy na zawsze, zamianą w jednego z

04 Mroczna magia - Christine Feehan.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: