Thorn Ines - Niemiecka saga 03 - Kupiecka baronowa.pdf - NOWE KSIAZKI - wikikurowska

Thorn Ines

Niemiecka saga 03

Kupiecka baronowa

Jest rok 1792 Francuskie oddziały rewolucjonistów stoją pod

bramami Frankfurtu Z powodu niedawnej śmierci męża

Theda Geisenheimer musi stanąć na czele rodzinnego domu

kupieckiego i zadbać o dorastające dzieci Jago

lekkomyślnego poetę zaślepionego ideami rewolucji Stefana

i Friederike która przeżywa swoją pierwszą miłość

Przedsiębiorcza zaradna i twardo stąpająca po ziemi Theda

nie pozwala sobie na chwile słabości Jednak pojawienie się w

jej życiu Eckeharda von Hohensteina rozpaliło w niej

płomień dawnej miłości Czy jej złamane niegdyś serce będzie

potrafiło na nowo pokochać? "

Rozdzial 1

Frankfurt, rok 1791

Theda Geisenheimer, z domu Eisenberg, siedziała w niebieskim salonie,

przyglądając się w lusterku swojej twarzy. Boże Narodzenie właśnie

minęło i pozostawiło na niej ślady. Cienie pod oczami pogłębiły się, a

wokół powiek pojawiły się nowe zmarszczki. Westchnęła i odłożyła

lusterko na komodę. Nigdy bym nie pomyślała, Theodorze Geisenheimer,

że nawet leżąc w grobie, podstawisz mi nogę. -Potrząsnęła głową. Jej

spojrzenie zatrzymało się na liście, który posłaniec przyniósł akurat w

Wigilię. Była na nim pieczęć landgrafa Hesji-Homburga i został napisany

z polecenia cesarza.

Theda wstała. Spódnica jej sukni szeleściła przy każdym kroku. Wzięła

list i kolejny raz przebiegła wzrokiem po linijkach. To przecież nic innego

jak szyderstwo, pomyślała i pogardliwie zmarszczyła nos. „Szanowna

Madame Geisenheimer - czytała. - Żałujemy ogromnie, że po nagłej

śmierci Pani męża nie możemy Pani i Jej rodziny podnieść do stanu

szlacheckiego. Ten wielki zaszczyt był bowiem ściśle związany z osobą i

zasługami drogiego Zmarłego".

Zirytowana, zgniotła list i wrzuciła w ogień płonący w kominku. - To

takie typowe, syknęła. - Typowe dla ciebie

i tego prostackiego motłochu. Wszystkie lata małżeństwa poświęciłam

dla twojego powodzenia. A ty? Dziwisz się, że sama muszę nieść cały

ciężar domu kupieckiego, i umierasz przed czasem, tak że cesarz nie musi

już dotrzymywać danego słowa. I w jakim jestem teraz położeniu?

Żadnego stanu szlacheckiego. Nie mogę już nazywać siebie baronową,

mimo iż ten tytuł należy mi się od urodzenia. Wstyd i hańba, Theodorze!

Z lusterka spoglądała na nią twarz otoczona krótkimi, przetykanymi

siwizną włosami. Nie, tak z pewnością nie wygląda wielka dama. Dama

pielęgnowałaby swoje włosy. Ale co jeszcze mogłabym zrobić? -

pomyślała. Zawsze musiałam doglądać zagranicznych placówek,

ponieważ mój Theodor, zajęty rozrywkami, nie miał na to czasu.

Stawałam na głowie, żeby zadbać o dom, wychowywać dzieci i rów-

nocześnie prowadzić interes. Nie wiedziałam, w co ręce włożyć, a

wieczorem nie miałam już ani czasu, ani siły na trzysta pociągnięć

szczotką. Tak więc brałam do ręki nożyczki, podcinałam włosy, i było

dobrze. Tak czy owak, kobieta mojego stanu nie wychodzi ze swojego

pokoju bez czepka. A jak się pod nim wygląda, to tylko moja sprawa. Ale

posiwiałam. Przedwcześnie. Z twojego powodu, Theodorze.

Niechętnie podniosła rękę i przeczesała włosy palcami. Są miękkie,

pomyślała zaskoczona, miękkie jak puch pisklęcia. Zamyślona, odsunęła

kosmyk z wysokiego czoła. - Te zmarszczki są jak pociągnięte linijką.

Postarzałam się, stwierdziła. - Ale moje oczy ciągle jeszcze lśnią jak

listopadowe niebo. Bardziej szare niż niebieskie, jak gdyby już nadeszły

pierwsze nocne przymrozki. - Potarła grzbiet nosa. - No tak, łatwo byłoby

wyciąć profil. Rach, ciach i ostry trójkąt gotowy. Z ustami muszę sobie

zadać więcej trudu, nawet jeśli nie są już tak pełne jak kiedyś. A tego, że

kąciki opadły, w wycinance nie widać. Ale tu, w lustrze? Przerażająco

nędznie wyglądasz, Thedo. Przerażająco nędznie!

Ściągnęła ramiona i wysunęła wargi odrobinę do przodu. Znowu

spojrzała krytycznie w lustro. Wprawdzie ostrokątna twarz nie nabrała

miękkości, ale miała pewien surowy urok.

Z podwórza dobiegały na górę głosy. Theda rozpoznała dźwięczny

śmiech córki. Szybko założyła czepek i podeszła do okna. Najpierw

dojrzała kilku ładowaczy i magazynierów. Stali oparci o mur,

uśmiechając się szyderczo. Ręce trzymali w kieszeniach lub pod pachami,

założone na krzyż. Na włosach i kurtkach z grubego materiału osiadały

im płatki śniegu. Zimne szyby zaparowały od jej oddechu.

- Te chłopy nie powinny tak stać, tylko ładować pszenicę - pomstowała. -

Czy towar ma się zamoczyć i spleśnieć?

Na podwórze wjechała z turkotem furmanka i zasłoniła na chwilę widok.

Zaraz po tym Theda zobaczyła swoją córkę, Friederike, plotkującą ze

służącą. Jej policzki płonęły. Zrzuciła obszyty futrem kaptur i pozwoliła,

aby śnieg padał jej na włosy. A teraz jeszcze się śmiała, z mocno

odchyloną głową i otwartymi ustami!

Theda otworzyła okno.

- Friederike! Przyjdź do mnie do salonu. Natychmiast! Dziewczyna

wzdrygnęła się.

- Tak, mamo - szepnęła, ale Theda mimo to ją usłyszała.

- A ty, Trine, co robisz na podwórzu? Zajęłaś się już choinką w holu?

Młoda służąca spojrzała przestraszona i przytaknęła:

- Tak jest, proszę pani!

- Bombki wypolerowane? Srebra wyczyszczone? Święta minęły, ale dom

nie może wyglądać gorzej niż u pani Goethe!

Służąca nie odpowiedziała, tylko zgarnęła spódnicę i wpadła do domu za

Friederike.

Theda właśnie miała zatrzasnąć okno, kiedy na podwó rze wszedł Stefan.

Jej syn miał na sobie stary wojskowy

Thorn Ines - Niemiecka saga 03 - Kupiecka baronowa.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: