SILNIK John'A BEDINIEGO NAPĘDZANY ENERGIĄ PRÓŻNI.pdf

SILNIK John'A BEDINIEGO NAPĘDZANY ENERGIĄ PRÓŻNI

John C. Bedini

Silnik na darmową energię wynalazcy Johna Bediniego istnieje już od około 12 lat, lecz

dopiero ostatnio zaczęto poświęcać należna mu uwagę.

26 kwietnia tego roku, badacz w dziedzinie elektromagnetyzmu, emerytowany podpułkownik

Thomas Bearden, opublikował artykuł zatytułowany “Wyjaśnienie powstawania ujemnych

rezystorów Johna Bediniego", który jest dostępny na stronie internetowej

<www.sightings.com/general/ resistors.htm>. Artykuł jest poprzedzony listem Johna

Bediniego z 27 kwietnia skierowanym do programu typu talk show prowadzonego przez Jeffa

Rense'a, w którym wyjaśnia, dlaczego Bearden napisał ten artykuł.

Powodem była moja pomoc pewnej dziesięcioletniej dziewczynce, której udzieliłem jej, aby

mogła zdobyć wszystkie nagrody naukowe w Coeur d'Alene... wszystkie pierwsze miejsca

oraz dodatkową nagrodę naukową na temat jednego z moich silników. Silnik pracował przez

cztery dni bez zatrzymywania z prędkością 4000 obrotów na minutę, napędzając przy okazji

generator, który przez cały czas wytwarzał energię. Nauczyciele przedmiotów ścisłych byli

zupełnie zdezorientowani przyglądając się tej demonstracji i chcieli dowiedzieć się, jak to

działa. W odpowiedzi umieściłem na stronie KeelyNet plany tego silnika udostępniając je

wszystkim zainteresowanym bezpłatnie. Jak dotąd komentarze są pochlebne – niektórym już

udało się wytworzyć darmową energię i uruchomić silnik, lecz, jak to zawsze bywa, są też i

tacy; którzy twierdzą, że to nie może działać. (Nie da się wszystkich przekonać)...

Dalej następuje artykuł Johna Bediniego z roku 1996. Zarówno artykuł, jak i załączone do

niego rysunki można obejrzeć na stronie internetowej <www.nid-

link.com/^ohni/forward.htmh lub na stronie KeelyNet <www.keelynet.com>.

Proszę sobie wyobrazić niewielki silnik elektryczny na prąd stały umieszczony na półce w

laboratorium zasilany zwykłym 12-woltowym akumulatorem. Wyobraźmy sobie, że

akumulator jest całkowicie naładowany i podłączamy do niego silnik bez jakichkolwiek

innych źródeł zasilania. Jest oczywiste, że silnik wkrótce wyczerpie akumulator i zgodnie z

obowiązującą wiedzą po jego rozładowaniu zatrzyma się. I ja tak kiedyś myślałem.

Podłączyłem jednak silnik i nadal pracuje on w moim warsztacie.

Nie działa on w oparciu o konwencjonalną wiedzę z dziedziny elektryczności. Nie działa on

jak konwencjonalne silniki i generatory. Nie ma tu niczego skomplikowanego. To bardzo

proste, kiedy już komuś uda się zrozumieć, o co w tym chodzi.

Silnik działa zgodnie z prawami elektromagnetyki, które w czasie swoich eksperymentów w

Colorado Springs pod koniec XIX wieku odkrył Nikola Tesla. Wykorzystuje on to, że próżnia

– “czysta pustka", że tak powiem -jest wypełniona rzekami i oceanami kipiącej energii, jak to

określił Tesla.

Wykorzystuje on zasadę mówiącą, że czasoprzestrzenna próżnia jest niczym innym jak

czystym, pozbawionym masy ładunkiem. Chodzi o to, że próżnia posiada bardzo wysoki

elektrostatyczny, skalamy potencjał – jest w wysokim stopniu ściśnięta, naprężona. Aby

zrobić użytek z tej zamkniętej w niej energii naprężenia, należy ją wzbudzić i przechwycić

powstające w tym procesie oscylacje próżni. Najlepiej osiągnąć to wzbudzając coś, co tkwi

rezonansowe korzeniami w próżni, a następnie przejąć rezonansowe drgania naprężonej

próżni.

Innymi słowy należy pobudzić do drgania z częstotliwością rezonansową coś, co tkwi

korzeniami w próżni, i przechwytywać wzbudzoną energię drgań próżni tkwiącą w jej

naprężeniu. Tak więc potrzeba nam czegoś, co jest związane z próżnią i może przetworzyć

ruch “próżniowy" na ruch “masowy".

Tym czymś mogą być naładowane cząstki i jony, które są ukorzenione w próżni poprzez

swoje strumienie ładunku, dzięki czemu oscylacje naprężenia – to znaczy oscylacje próżni –

mogą być zamienione na normalną energię ruchu masy za pomocą naładowanych cząstek lub

jonów, o ile układ tych cząstek znajdzie się w rezonansie z przechwytywanym przez nas

“potencjałem". Do naszych celów zastosujemy układ jonów.

Po pierwsze będzie nam potrzebny duży akumulator, który może pomieścić dużą ilość

naładowanych jonów systemu, który chcemy wprowadzić w drgania. Potrzebujemy czegoś,

co posiada dużą pojemność i zawiera dużo jonów. Te warunki doskonale spełnia zwykły

akumulator elektrolityczny.

Zwykły ołowiowo-kwasowy akumulator, o czym nie każdy wie, ma jonową częstotliwość

rezonansową wahającą się od 1 do 6 MHz. Musimy pobudzić jony zawarte w elektrolicie do

drgania zgodnie z ich częstotliwością rezonansową, wyregulować “wzbudzający" potencjał i

“odprowadzić" właściwie prąd. Jeśli będziemy dodawali potencjał, aby wzbudzać system,

będziemy mogli następnie doprowadzić do zamiany tego “potencjału" na “darmową energię

elektryczną".

Spójrzmy na to następująco. Według pojęć konwencjonalnych “elektrostatyczny potencjał

skalarny" zawiera w sobie pracę lub energię przypadającą na strumień masy naładowanych

cząstek. Jeśli więc do systemu oscylujących naładowanych cząstek dodamy tylko potencjał

bez przepływu masy, dodamy “fizyczną energię" do całości systemu naładowanych cząstek.

Inaczej mówiąc, “potencjał", który dodajemy, jest zamieniany bezpośrednio na “zwykłą

energię" przez jony zagnieżdżone w systemie. Jeśli będziemy sprytni, nie będziemy musieli

dostarczać żadnej energii w celu przemieszczania czystego potencjału. [Jako dowód, że jest to

możliwe, proszę zajrzeć do pracy Toma Beardena “Toward a New Electromagnetics; Part IV:

Vectors and Mechanisms Ciarified" (“W kierunku nowej elektromagnetyki, część IV, wektory

i mechanizmy wyjaśnione"), Tesla Book Co., 1983, slajd 19, str. 43, i towarzyszącą jej

recenzję, str. 10-11. Proszę zajrzeć również do artykułu “Significance of Electromagnetic

Potentials in the Quantum Theory" (“Znaczenie potencjałów elektromagnetycznych w teorii

kwantów") Y.Aharonova i V.Bohma zamieszczonego w Physical Review, druga seria, vol.

115, nr 3, sierpień 1959, str. 485-491. Na stronie 490 jest mowa o tym, że jest możliwe

istnienie obszaru przestrzeni wolnego od pól, który wciąż posiada potencjał pozwalający

określić jego fizyczne własności.

Otóż to “rezonansowe sprzęganie wolnej energii" można wykonać przy pomocy prostego,

taniego układu. Nie potrzeba do tego wielkich cyklotronów i ogromnych laboratoriów. Można

to wykonać przy pomocy zwykłego silnika na prąd stały, akumulatorów, urządzeń

regulujących i obwodów wzbudzających.

Właśnie tak to wykonałem. I to działa. Działa w tej chwili na półce w moim laboratorium w

formie prototypu.

Ale to jeszcze nie wszystko. Jestem człowiekiem humanitarnym i obchodzi mnie na przykład

ta drobna, stara, owdowiała kobieta mieszkająca na końcu ulicy, która ogląda z każdej strony

swój skromny czek z Opieki Społecznej, trzęsąc się w zimna zimą, ponieważ nie stać ją na

zapalenie kominka. To musi się zmienić i mogę być tym, który się do tego przyczyni.

Ujawniając swoje odkrycie, w tym krótkim opracowaniu, dostarczam wszystkim

majsterkowiczom i niezależnym wynalazcom na całym świecie wystarczających informacji

do skopiowania mojego urządzenia. Jeśli przynajmniej tysiącu z nich uda się je powielić,

położenie na nim łapy stanie się niemożliwe, jak to już miało miejsce z wieloma innymi

wynalazkami.

Napisałem to z myślą o osobach, które lubią majsterkować i eksperymentować, a nie o

naukowcach. Pragnę zwrócić uwagę, że to urządzenie jest trochę kapryśne, jeśli chodzi o

dostrojenie i synchronizację wszystkich rezonansów. Trzeba trochę cierpliwości, ale w końcu

zadziała.

Ostrzegam jednak przed tą zabawą, jeśli ktoś nie wie, co robi. Elektrolit akumulatora

rezonacyjnego wytwarza wodór i jeśli uderzy się weń zbyt mocno “impulsem napięciowym",

wewnątrz akumulatora może powstać iskra elektryczna. Jeśli do tego dojdzie, akumulator

eksploduje. Tak więc nie należy się do tego zabierać, jeśli się nie wie, z czym się ma do

czynienia, i nie zastosuje się maksymalnych środków ostrożności.

Tym niemniej, to coś działa. Tak więc majsterkowicze, eksperymentatorzy i pionierzy, do

dzieła. Stoi przed wami niepowtarzalna szansa. Spróbujcie i zbudujcie to. Pomajstrujcie.

Pobawcie się z dostrojeniem rezonansu. Potem zbudujcie tych urządzeń jak najwięcej i

sprzedajcie je sprowadzając koszt użytkowania wszystkich domowych urządzeń do poziomu

dostępnego każdemu, włącznie z ową trzęsąca się z zimna drobną staruszką mieszkającą na

końcu ulicy.

A potem podziękujcie takim ludziom jak ja, ponieważ w pełni sobie zasłużyli na słowa

uznania.

John C. Bedini, 1996

Na stronie internetowej Johna Bediniego znaleźć można również poniższy komentarz

napisany przez anonimowego przedstawiciela US Institute of Electrical and Electronics

Engineers, Inc. (Instytut Inżynierii Elektrycznej i Elektronicznej Stanów Zjednoczonych).

John C. Bedini skonstruował laboratoryjny model maszyny, na której wyjściu powstaje

energia przewyższająca energię zużytą przez urządzenie. Składa się ono z akumulatora

ołowiowo-kwasowego napędzającego mały silnik na prąd stały, który obraca podobnym do

magnetycznego dynamem. Dynamo dostarcza na wyjściu energii, która jest kierowana do

elektronicznego układu. Układ przesyła określone (skalarne?) impulsy z powrotem do

akumulatora, aby go doładować.

Następnie, w celach demonstracyjnych, Bedini usuwa naładowany akumulator i kolejno

podłącza rozładowane akumulatory. Każdy z nich zostaje całkowicie naładowany. Innymi

słowy, Bedini zaczyna z jednym dobrym akumulatorem i czterema rozładowanymi. Pod

koniec pokazu wszystkie akumulatory są naładowane do pełna.

Wiele razy odwiedzałem Bediniego w jego laboratorium w towarzystwie techników oraz

profesorów fizyki i elektrotechniki. Żadnemu z nas nie udało się znaleźć błędu w jego

konstrukcji.

Mimo to wszyscy oni zażądali, abym nie wymieniał ich nazwisk w związku z tą sprawą,

ponieważ obawiają, że koncepcje noszące znamiona herezji nie znajdą uznania u władz ich

uniwersytetów.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: