Virgiliusz - Eneida.pdf - Ebooki Obyczajowe,klasyka,młodzieżowe,bajki - j.nowak59

Maro Publius Vergilius

ENEIDA WIRGILIUSZA

Konwersja: Nexto Digital Services

Spis treści

Treść Xięgi XI.

Treść Xięgi XII.

ENEIDA WIRGILIUSZA

Vergilius Maro Publius

Tłum. F. Dmochowski

Treść Xięgi XI.

Po zabiciu Mezencyusza Eneasz zwycięzca wznosi pomnik dla Marsa: ciało

zaś zabitego Pallasa z wielką okazałością do miasta Ewanrda odsyła.

Tymczasem dla pogrzebania ciał ległych na placu rycerzy, staie zawieszenie

broni między stronami walczącemi, na dni dwanaście. Latynus nie mogąc

Ładnych otrzymać posiłków do prowadzenia dalszey woyny, na radzie zdanie

swoie otwiera, iżby prosić Eneasza o zgodę należało. Eneasz zaś z woyskiem

dwiema drogami do oblężenia miasta Laurentu pośpiesza. Turnus podobnie

woysko swoie na dwie części rozdzieliwszy, drogę nieprzyjacielowi zachodzi.

Żwawą utarczkę iazda stron obudwóch odbyła, w którey mężna Kamilla z

narodu Wolsków poległa. Po czem Rutulowie cofaią się do miasta, za któremi i

Eneasz postępuie, lecz noc zbliżaiąca się nie pozwoliła stoczyć potyczki.

Tymczasem z wód iutrzenka obudzona wstaie,

Eneasz choć mu serce śmierć Pallasa kraie,

Choć pogrzeb towarzyszów w pilney ma pamięci,

Zwycięzca śluby bogom z pierwszą zorzą święci.

Ogromny dąb obszernych konarów pozbawia;

Jak pomnik godzien Marsa, na wzgórzu go stawia,

Zdartą z Mezencyusza zdobyczą pokrywa;

Zawiesza hełm, na którym krwawa kita pływa,

Włócznię, kirys licznemi pociski strzaskany,

Miecz w oprawie słoniowey i puklerz miedziany.

A kiedy go tłum wodzów otoczył do koła,

Podniecając ich radość i dumę, zawoła:

Towarzysze! dziś trwalsze nam szczęście błysnęło.

Precz ztąd trwoga! naywiększe spełniliśmy dzieło:

Patrzcie! pierwszym zwycięztwa cieszymy się łupem;

Zuchwały Mezencyusz z rąk moich legł trupem;

Wolna droga do murów i władzcy Latynów:

Gotuycie się odważnie do woiennych czynów;

A kiedy podnieść znaki nakażą nam bogi,

Świadomi wtenczas hasła, nieznaiący trwogi,

Niezwłocznie młódź ognistą prowadźcie do boiu,

Lecz wprzód czciymy pogrzebem w krwawym ległych znoiu

Ten ieden hołd poniosą w Plutona krainy:

Idźcie, mężom walecznym, których krew i czyny

Zrodziły tę oyczyznę, stos pogrzebny wznieście.

Przedewszystkiem, niech staną w smutnem oyca mieście

Zwłoki Pallasa, który choć męztwem zasłynął

W tym strasznym dniu, wyrokiem przeznaczenia zginął.

Rzekł, i płacząc przystąpił, gdzie z duszą zbolałą

Stary Acet młodzieńca martwe ściskał ciało.

Niegdyś giermek Ewandra, ten w późne dni swoie,

Z lubym szedł wychowańcem na nieszczęsne boie.

W około sług i Troian stał orszak ponury,

I z rozpuszczonym włosem Jliońskie córy.

Lecz gdy wstąpił Eneasz na wyniosłe progi,

Ze wszystkich wzbił się piersi ku niebu ięk srogi,

I cały gmach bolesną rozległ się żałobą.

Eneasz śnieżną głowę uyrzawszy przed sobą,

I bladą pierś Auzońskiem rozdartą żelazem,

Z głębi serca żałosnym przemawia wyrazem:

Ciebież nieszczęsny synu, los mi pozazdrościł,

Abyś iako zwycięzca w państwach mych nie gościł,

Ni z tryumfem w rodzinne wrócił okolice?

Nie tem oycu o tobie dawał obietnice,

Gdy cię słał w kray Latynów, i żegnaiąc z trwogą,

Woynę mi z twardym ludem przepowiadał srogą.

Dziś może pełen próżney nadziei i wiary,

Składa świętym ołtarzom modły i ofiary,

Kiedy my iuż zgasłego, niedłużnego niebu,

Zapłakani darzymy smutną czcią pogrzebu.

Nieszczęsny! martwe zwłoki niesiem w twoie ściany.

Toż słowo? toż nasz powrót? tryumf spodziewany?

Lecz nie oycze! nie uyrzysz ran ochydnych w synu,

Ani iego ucieczki, lub niecnego czynu,

Żądaną w takim sromie śmiercią nie przypłacisz.

Jakąż tarczę Auzonio i ty Julu tracisz!

Tak płacząc, podnieść każe ciało bohatera,

I orszak tysiąc mężów z wszystkich rot wybiera,

By mu do ostateczney towarzysząc chwili,

Virgiliusz - Eneida.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: