L.p.

Czynności instruktora

Czynności szkolonych

1.

BACZNOŚĆ – Uczył was będę sporządzania sieci równoległej sposobem z użyciem lontu detonującego i sposobem elektrycznym.

Ma to na celu nauczenie was sporządzania sieci równoległej.  

Wykonują komendy instruktora

(słuchają)

2.

Omawiam warunki bezpieczeństwa podczas zajęć na punkcie nauczania.

-          Wszystkie czynności związane z wykonywaniem danego zadania żołnierze wykonują jedynie na ustalony sygnał lub komendę wydaną przez dowódcę (kierownika pracy);

-          Ustalone komendy muszą być jednolite i jednoznaczne, a wszyscy żołnierze wykonujący zadanie muszą dokładnie znać ich znaczenie i sposób postępowania po ich podaniu;

-          Miejsce wykonywania prac minerskich powinno byś chronione przez posterunki ochronne, które należy wystawiać na bezpiecznych odległościach od miejsc wybuchów ładunków; żołnierzy na posterunki rozprowadza i zdejmuje z nich rozprowadzający, który podlega dowódcy (kierownikowi prac;

-          Dla ludzi znajdujących się w terenie otwartym przyjmuje się następujące bezpieczne odległości:

-          wybuch ładunków o masie do 10 kg:

-          w powietrzu 50 m

-          na gruncie 100 m

-          początek i zakończenie prac minerskich określa dowódca (kierownik) za pomocą komend i sygnałów; sygnały podawane są za pomocą syreny lub pistoletu sygnałowego;

-          do rejonu wykonywania prac minerskich mają prawo wstępu tylko osoby bezpośrednio związane z tymi pracami;

-          w rejonie wykonywania prac minerskich; wyznacza się miejsca na polowy skład materiałów wybuchowych i środków zapalających; składy te muszą być ochraniane przez wartowników;

-          zabrania się prowadzenia prac z użyciem materiałów wybuchowych i środków zapalających w budynkach i pomieszczeniach mieszkalnych;

-          kategorycznie zabrania się palenia tytoniu oraz rozpalania ognisk bliżej niż 100 m od miejsca (rejonu) wykonywania prac minerskich; miejsca odpoczynku i palenia tytoniu wyznacza terenie dowódca (kierownik prac);

-          po zakończeniu prac minerskich rejon tych prac musi być dokładnie sprawdzony, a ewentualne niewybuchy niszczy się przez wysadzanie  dodatkowymi zapalnikami;

-          ładunki trotylu które niewybuchły lub pokruszyły się, można spalić; środki zapalające spłonki, zapalniki elektryczne nie nadające się do dalszego wykorzystania niszczy się (wysadza) w rejonie wykonywanych prac. 

W ogniowym sposobie wysadzania stosowane są środki minerskie, które wymagają szczególnie ostrożnego obchodzenia się z nimi.

Posługiwanie się lontem prochowym wymaga stosowania następujących środków ostrożności:

-          przed użyciem należy sprawdzić prędkość palenia się lontu;

-          lont należy ciąć suchym i ostrym nożem, nie należy go zginać ani łamać, gdyż może nastąpić przerwanie ścieżki prochowej;

-          minimalna długość lontu prochowego w zapalniku lontowym powinna wynosić 50 cm,

-          lontu prochowego, który zgasł nie wolno ponownie zapalać.

              Spłonki pobudzające są środkami najbardziej narażonymi na wybuch (od zewnętrznych bodźców) ze względu na to, że w  ich skład wchodzą bardzo wrażliwe na bodźce (iskra, płomień, nakłucie, potarcie, zgniecenie) inicjujące materiały wybuchowe.

              Posługując się spłonkami pobudzającymi należy bezwzględnie przestrzegać następujących zasad:

-          sprawdzić stan techniczny spłonek; spłonek zgnieconych, skorodowanych i takich, z których wysypuje się materiał wybuchowy używać nie wolno lecz należy je zniszczyć przez wysadzenie;

-          spłonki należy tylko przenosić w spłonnikach, a przechowywać w spłonnikach i oryginalnych opakowaniach; spłonki w pudełkach należy zabezpieczyć przed przemieszczaniem.

              Posługiwanie się lontem detonującym wymaga stosowania następujących zasad mających wpływ na bezpieczeństwo prac

-          w okresie prac przygotowawczych lont powinien być przechowywany w cieniu;

-          sieci wybuchowe z lontu detonującego które poddane były dłuższemu działaniu promieni słonecznych nie wolno powtórnie stosować i należy je zniszczyć (wysadzić);

-          przed cięciem lontu detonującego należy rozwinąć zwój tak, aby odległość od miejsca cięcia do zwoju wynosiła co najmniej 10 m; lont należy ciąć czystym i ostrym nożem.

-          zabrania się cięcia lontu gdy jeden jego koniec uzbrojony w spłonkę znajduje się w ładunku MW;

-          uzbrajanie końcówek lontu detonującego spłonkami należy wykonywać przed wykonaniem sieci; zabrania się cięcia lontu, na końcu którego założona jest spłonka pobudzająca;

-          do sieci z lontu detonującego, która nie wybuchła, wolno podchodzić dopiero po upływie co najmniej 15 min , przy czym podchodzić może tylko jeden człowiek; w czasie podchodzenia należy sprawdzać, czy niema oznak palenia się lontu lub ładunku;

-          podczas wysadzania grupy ładunków połączonych lontem detonującym rezultaty wybuchu sprawdza tylko jeden żołnierz.

              Wysadzanie zapalników lontowych i ładunków wymaga stosowania następujących zasad bezpiecznej pracy;

-          każdorazowo przed wysadzaniem należy określić liczbę żołnierzy, którzy mają odpalać zapalniki lontowe, kierunek i odległość na jaką należy odejść (po odpaleniu) oraz czas palenia się zapalników.

-          jeden żołnierz może odpalać maksymalnie pięć zapalników lontowych o różnej długościach (różnica minimum 10 cm, najkrótszy (zapalany na końcu) powinien mieć  długość co najmniej 10 cm.

-          żołnierze odpalający zapalniki indywidualnie (nie w składzie zastępu) po upewnieniu się, że lont się pali mogą samodzielnie odchodzić z miejsca wysadzania nie czekając na komendę;

-          po powrocie na rubież wyjściową (na bezpieczną odległość) wszyscy żołnierze powinni obserwować i liczyć wybuchy założonych przez siebie ładunków;

-          do niewybuchu można podchodzić dopiero po upływie 15 min licząc od momentu, w którym wybuch powinien nastąpić.

Zabraniam:

Wykonywać inne czynności niż te nakazane przez instruktora.

Oddalać się z miejsca prowadzenia zajęć bez zezwolenia instruktora.

Nakazuje:

Po stwierdzeniu jakiejkolwiek kontuzji, oparzenia niezwłocznie poinformować instruktora lub kierownika zajęć.

3.

Przypominam szkolonym podstawowe czynności przygotowawcze do sporządzenia sieci równoległej w trakcie pokazuje oraz zadaje pytania kontrolne.

Sporządzenie zapalników lontowych.

Zapalniki lontowe ręcznie należy sporządzać w następującej kolejności:

-          odciąć na drewnianej deseczce czystym i ostrym nożem nie nadającą się do użycia końcówkę lontu prochowego;

-          odciąć 60 cm lontu i przeprowadzić próbę prędkości spalania;

-          następnie odciąć 50 cm (lub więcej – zależnie od wyznaczonego okresu zwłoki) lontu i dokładnie obejrzeć go z zewnątrz jeden jego koniec uciąć prostopadle, a drugi ukośnie w celu łatwiejszego zapalenia;

-          wyjąć z opakowania spłonkę pobudzającą i przed użyciem poddać ją oględzinom.

-          sprawdzoną spłonkę ująć w lewą rękę, a lont prochowy w prawą i ostrożnie, powoli wprowadzić prostopadle ucięty koniec lontu dl tulejki pobudzającej tak, aby koniec lontu oparł się o miseczkę – wykonując tę czynność należy, unikać zbytniego i nierównomiernego naciskania lub obracania lontu i spłonki – jeśli lont zbyt luźno wchodzi do spłonki, to jego koniec należy owinąć taśmą izolacyjną;

-          trzymając tak wykonany zapalnik lontowy w lewej ręce (przytrzymując palcem wskazującym spłonkę), ująć prawą ręką obciskacz spłonkowy (lub szczypce uniwersalne z urządzeniem do obciskania spłonek), nałożyć obciskacz na tulejkę spłonki tak, aby tulejki spłonki, po czym 3 – 4 krotnie zwiększając nacisk obciskacza.

sposób sporządzania zapalnika lontowego

Spłonka pobudzająca

Służy do spowodowania wybuchu ładunku materiału wybuchowego. Składa się z tulejki aluminiowej z wprasowanym wewnątrz niej szczególnie wrażliwym materiałem wybuchowym.

Lont detonujący

Składa się z prasowanego rdzenia materiału wybuchowego o zwiększonej sile wybuchu i wrażliwości z jedną nicią kierunkową oraz z kilku wewnętrznych i zewnętrznych warstw oplotu pokrytego masą plastyczną lub inną, izolującą od wilgoci.

W celu odróżnienia lontu detonującego od lontu prochowego masa izolacyjna w tego rodzaju lontach jest czerwona.

Lont detonujący wybucha z prędkością 7000 m/s . lont pod wodą można wysadzać, gdy znajduje się w niej do 10 godzin. Podczas prac końcówki lontu detonującego powinny być zaizolowane taśmą izolacyjną.

Uzbrojenie MW

Przygotowane ładunki MW uzbraja się zapalnikami lontowymi przed ich wysadzeniem. Spłonkę pobudzającą zapalnika lontowego wkłada się do gniazdka kostki zapałowej ładunku tak, aby dotykała dna tego gniazda. Do zamocowania spłonki lontowego w kostce zapałowej stosuje się obsady z masy plastycznej. Ładunek z plastyku uzbraja się przez zagłębienie spłonki w materiale wybuchowym minimum na 2/3 jej wysokości.

Odpowiadają pojedynczo na zadane przeze mnie pytania

4.

Wykonuje się to na komendy:

-          „UZBROIĆ ŁADUNKI” – na tą komendę żołnierze wkładają w gniazda ładunków MW zapalniki lontowe i zabezpieczają je przed wypadnięciem;

-          „PRZYGOTOWAĆ SIĘ DO WYSADZANIA” – na tę komendę żołnierze przygotowują się do zapalenia lontu lub odpalenia zapłonnika tarciowego;

-          „WYSADZAĆ” – na tę komendę żołnierze zapalają lont prochowy zapalnika lontowego;

-          „ODCHODZIĆ” – na tę komendę wszyscy żołnierze odchodzą z miejsca wysadzania również i ci, którzy nie zdążyli zapalić lontu;

-          „KONIEC WYSADZANIA” – komendę tę podaje się dopiero po sprawdzeniu rejonu wybuchu przez dowódcę (kierownika prac), gdy niema niewybuchów.

Przechodzę do wykonania wzorowego pokazu z objaśnieniem.

Omówienie wykonania sieci równoległej rozpoczynam od omówienia łączenia odcinków oraz łączenia odgałęzień sieci wybuchowej.

Odcinki lontu detonującego podczas sporządzania sieci wybuchowych łączy się ze sobą w nakładkę, w nasadkę ze spłonką, w węzeł morski lub w węzeł prosty. Lont detonujący należy przecinać czystym i ostyrym nożem na drewnianej podkładce. W tym celu lont detonujący należy rozwinąć w ten sposób, aby zwój lontu znajdował się minimum 10 m od miejsca cięcia.

a.        - w nakładkę; b – w nakładkę ze spłonką; c – w węzeł morski; d – w węzeł prosty.

a - płaski; b – prosty

c - podwójny prosty

Sposoby powodowania wybuchu MW

Wybuch ładunków MW za pomocą sieci lontu detonującego można powodować sposobem spłonkowym lub bezspłonkowym.

Sposób spłonkowy polega na uzbrojeniu końcówki odgałęzienia lontu detonującego w spłonkę i włożeniu jej w gniazdo kostki zapałowej ładunku MW. Spłonkę z końcówką lontu detonującego łączy się taśmą izolacyjną.

Sposób bezspłonkowy polega na kilkakrotnym owinięciu lontem detonującym (5 – 6 zwojów) kostki zapałowej ładunku MW. W wypadku stosowania plastycznego materiału wybuchowego na końcówkę odgałęzienia lontu detonującego należy zawiązać węzeł i umieścić do wewnątrz sporządzania ładunku MW.

Przechodzę do wykonania sieci równoległej.

Sieć wybuchowa z lontu detonującego składa się z kilku odcinków łączących ładunki materiału wybuchowego, rozmieszczone w różnych odstępach i odległościach. Stosuje się dwa rodzaje sieci z lontu detonującego – szeregowe i równoległe.

...