pedagogika specjalna 20.11.2012.docx

Wykład, 20.11.12r

T: Pedagogika lecznicza, terapeutyczna, nozopedagogika.

Nosos (gr.) - choroba

Przedmiot pedagogiki terapeutycznej:

* dzieci przewlekle chore
* dzieci niesprawne ruchowo

Janina Doroszewska wyodrębniła tę subdyscyplinę z pedagogiki specjalnej. Twierdziła, że należy łączyć ją z pedagogiką niedostosowania społecznego.

Kolonie Lecznicze Dziecięce:

* Busko, dr. Szymon Starkiewicz („Górka”)
* Zakopane – Bystre, dr. Emil Godlewski

Dziecko przewlekle chore, to dziecko, które wskutek długotrwałej choroby, zazwyczaj ciężkiej, zostało pozbawione normalnych warunków życia, dostępnych dzieciom zdrowym.

Wpływa na to z jednej strony fakt, że każde schorzenie zmienia w sposób swoisty warunki nerwopsychiczne dziecka, a z drugiej strony, że wszystkie sposoby leczenia mniej lub więcej utrudniają realizowanie normalnych potrzeb psychicznych dziecka.
                                                                                                                              (Doroszewska/Grzegorzewska)

Dzieckiem przewlekle chorym jest takie, które cierpi na chorobę nieuleczalną albo nieodwracalną lub postępującą, trwającą rok lub więcej. Rokowanie w niej może być różne.
                                                                                                                (Polskie Towarzystwo Pediatryczne)

Czynniki zaburzające rozwój dziecka przewlekle chorego:

* choroba
* proces leczenia              (ograniczona aktywność fiz., poznawcza, odbiór bodźców, samodzielność,
                                          odizolowanie od środowiska rówieśniczego)
* niewłaściwe postawy
rodziców i nauczycieli              (nadopiekuńczość, stosowanie taryfy ulgowej)

* niewłaściwe zachowanie
zdrowych rówieśników

Choroba może być:

~ wyzwaniem
~ wrogiem
~ karą
~ słabością
~ ulgą
~ strategią
~ stratą
~ wartością (filozof. cierpienie uszlachetnia)
Choroba szpitalna (HOSPITALIZM) – wywołana długotrwałym pobytem w takiej placówce.

                                                        OBJAWY HOSPITALIZMU:

* Dziecko biernie akceptuje stan choroby i swoją sytuację, nie współdziała aktywnie w przezwyciężaniu stanu chorobowego,

* Dziecko zatraca poczucie odpowiedzialności, gdyż jego życie jest regulowane przez innych i wszelkie potrzeby są zaspokajana bez jego udziału,

* Zniekształca się ocena rzeczywistości społecznej (otoczenie składa się z personelu med. i innych pacjentów),

* Rozluźniają się więzi rodzinne ze światem poza szpitalnym

* Treści przeżyć są problemami choroby i patologią.

                                          Zadania pedagogiki terapeutycznej:

1. Ochrona dziecka przed ujemnymi skutkami psychicznymi spowodowanymi długotrwałym pobytem w zakładzie leczniczym.

2. Współdziałanie w terapii medycznej.
3. Udzielanie choremu dziecku pomocy w procesie akceptacji sytuacji w jakiej się znalazło, wzmacnianie jego sił i odporności psychicznej, budzenie gotowości do współdziałania w przezwyciężaniu trudności wynikających ze stanu upośledzenia fizycznego.

4. Organizowanie procesu kształcenia w celu zmniejszenia i wyrównania braków w nauce i opanowaniu programu kształcenia.

5. Udzielanie pomocy w zachowaniu się po opuszczeniu zakładu ...