Pedagogika specjalna 6.11.2012
Podstawy
– Klasyfikacja dysfunkcji słuchu
– Kształcenie osób niesłyszących
– Metody porozumiewania się osób niesłyszących
– Głuchota a rozwój psychiczny
Kryteria dysfunkcji słuchu
*percepcja dźwięku
Ubytek słuchu - do 20 dB - norma
Lekki ubytek słuchu - 20 - 40 dB
Umiarkowany ubytek słuchu - 41 - 70 dB
Znaczny ubytek słuchu – 71 – 90 dB
Głęboki ubytek słuchu - powyżej 90 dB
Lekki ubytek słuchu – osoba ma trudności w słyszeniu i odbiorze wypowiedzeń z odległości 1m. Bez większych trudności może prowadzić rozmowę „twarzą w twarz”
Umiarkowany ubytek słuchu – Uczeń nie mając aparatu słuchowego nie odbiera prawie nic z lekcji. Może rozumieć tylko głośną mowę i to z odległości do 1m. Może mieć trudności z odbiorem i zrozumieniem innych dźwięków z otoczenia. Ma wadliwą artykulację, powinno uczestniczyć w terapii logopedycznej.
Znaczny ubytek słuchu – Słyszy jedynie głośne dźwięki z otoczenia. Mowa i język mogą się rozwijać tylko w efekcie wczesnej diagnozy i dzięki intensywnej rehabilitacji mowy w okresie przedszkolnym.
Głęboki ubytek słuchu - Znikome szanse na spontaniczny rozwój mowy i języka. Mowa może być niezrozumiała dla otoczenia.
* czas wystąpienia wady
– głuchota prelingwalna
– głuchota interlingwalna (zaczęto uczyć mowy, ale nie opanowano jeszcze struktury języka)
– głuchota postlingwalna (głuchota po opanowaniu mowy)
.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.-:-.
• miejsce uszkodzenia narządu słuchu (nie narysuję, do sprawdzenia w necie, jak ktoś chce xd)
Głuchota przewodzeniowa – zaburzenia aparatu przewodzącego (ucha środkowego i coś tam)
Głuchota odbiorcza – uszkodzenie ucha wewnętrznego oraz dróg nerwowych, dróg słuchowych. Osoby nie odbierają wysokich tonów.
• ze względu na przyczynę
Głuchota dziedziczna
Głuchota nabyta
– w okresie życia płodowego
– w czasie porodu
– w okresie postnatalnym
• kryterium pedagogiczne
– Dzieci słabo słyszące, które słyszą i rozumieją mowę mimo wady słuchu
– Dzieci z resztkami słuchu, które słyszą i rozumieją mowę jedynie dzięki aparatom słuchowym wzmacniającym dźwięki
– Dzieci głuche, nie słyszą i nie rozumieją mowy nawet przy użyciu aparatów
Kształcenie niesłyszących
XVI wiek – Pedro Ponce de Leon (hiszpański mnich)
1770 – Paryż, Karol de l'Epee (metoda migowa)
1778 – Lipsk, Samuel Heinicke (metoda oralna)
1817 – Warszawa, Instytut Głuchoniemych, ks. Jakub Falkowski
1880 – Kongres nauczycieli szkół dla głuchych w Mediolanie (metoda oralna)
1983 – Kongres w Hamburgu (metoda migowa)
Uniwersytet Gallaudeta, USA, profil humanistyczno - artystyczny
(obrazki)
bla bla..
fonogesty „podobne na ustach inne na dłoni”
5 lokalizacji na samogłoski
8 układów palców na spółgłoski
(a teraz spójrz na kogoś i powiedzcie wzajemnie 'mama, tata, papa') * brecht *
Mowa dziecka niesłyszącego
– Powolna, wypowiadana z wysiłkiem
– Wadliwy rytm
– Zła jakość głosu
– Zmienianie i opuszczanie głosek
– Mieszanie głosek dźwięcznych i bezdźwięcznych
– Zła artykulacja i mała zrozumiałość
Zaburzenia słuchu utrudniają kontakty społeczne
– Głuchota powoduje niedojrzałość emocjonalną, społeczną
– Wybiórcze zaburzenia statyki
– Przewaga procesów analizy nad syntezą
– Nawet na poziomie myślenia konkretno - obrazowego nie dorównują słyszącym
– W zakresie myślenia abstrakcyjnego, słowno – logicznego poważne opóźnienia.
wyrocznia100