QFant - 18.pdf - RPG Magazyny - Mistman

WSTĘPNIAK

Wszystkie opowiadania, teks-

ty publicystyczne, recenzje i gra-

fiki czekają grzecznie w folderze

na wysłanie do składu pisma. Na

co, a może raczej na kogo czekają?

Oczywiście na redaktora naczel-

nego, który jak zwykle zapom… był

bardzo zajęty (m.in. studiowaniem

fizyki) i nie znalazł wcześniej ani gra-

ma czasu na napisanie wstępniaka.

Na szczęście wszystkie opowia-

dania przeczytał jeszcze na etapie

wyboru prac, z niektórymi autorami korespondował i doradzał

zmiany. Tak, krok po kroczku, grzejąc jeszcze nowy fotel, będzie się

starał sukcesywnie zwiększać poziom publikowanych tekstów. I nie

tylko ich. Po raz kolejny powitała Was okładka „z nowej ery”. Auto-

rem świetnego „Tea Time’a” jest Daniel Kordek. Jeśli jesteś graikiem

i uważasz, że Twoje ilustracje nadają się do opublikowania w na-

szym czasopiśmie, pisz na redakcja@qfant.pl, a być może właśnie

Twoja praca zostanie opatrzona qfantowym nieśmiertelnikiem.

Wracając do aktualnego wydania, jestem skłonny

stwierdzić, że każdy znajdzie w nim coś dla siebie. Zarów-

no w publicystyce, recenzjach, jak i opowiadaniach, które

postaram się Wam krótko przedstawić.

Na początek „Boży Wysłannik” Kamila Kwiecińskiego,

który idealnie wpasował się w moje poczucie humoru

dzięki odpowiedniej dawce absurdu oraz genialnemu

pomysłowi na piekło – IMO opowiadanie numeru. Da-

lej trochę cięższe klimaty – „Pestka” Jana Morysa, które-

go specjalnie poprosiłem o przysłanie tego opowiadania.

Brało bowiem udział w zeszłorocznej edycji Otulonych

Natchnieniem na WeryikatoriuM i najbardziej przypadło

mi do gustu. Redakcyjni recenzenci również ocenili je

bardzo wysoko i tak mogę poniekąd powiedzieć, że jest to

moja spóźniona nagroda specjalna dla tego opowiadania.

Wielbicieli hard sf przede wszystkim zadowoli opowia-

danie Jana Maszczyszyna „Posłańcy Opętania”. Jest to praca

szczególnie polecana przez Magdę Kałużyńską i więcej chy-

ba mówić nie trzeba. W jej imieniu serdecznie zachęcam

do lektury! „Na Brąksie” Krzysztofa Wrońskiego jest bar-

dzo klimatycznym horrorem, który w pełni zrozumiałem

dopiero po dwukrotnej lekturze, a więc również dwa razy:

polecam, polecam! Klimatu nie brakuje także tekstowi Mo-

niki Olszewskiej („Pogranicze”). Autorka zabierze Was na

wycieczkę po miasteczku z bardzo wyjątkowym przewod-

nikiem… Gdy już z niej wrócicie, Karolina Jagnyziak, po-

przez pracę „Gdy wrócę do domu, otoczy mnie cisza” spra-

wi, że w Waszych sercach zagoszczą spokój i melancholia,

które będą trwać jeszcze długi czas po skończonej lekturze.

Na koniec chciałbym poinformować, że tegoroczna Gala

Konkursu Horyzonty Wyobraźni była znakomita oraz jesz-

cze raz pogratulować wszystkim, którzy się zakwaliikowali,

przede wszystkim – laureatom. Zapraszam do obejrzenia

fotorelacji na stronie 13. Warto śledzić portal Qfant oraz

stronę konkursu, bo w każdej chwili może się pojawić de-

cyzja dotycząca organizowania (lub nie) kolejnej edycji.

A tymczasem przyjemnej lektury!

Redakcja QFaNT

ZaRZĄd

Redaktor naczelny: Jarosław Makowiecki / rednacz@qfant.pl /

Z-ca redaktora naczelnego: Łukasz Kuc

/ lukasz.kuc@qfant.pl /

Sekretarz redakcji: Anna Celska-Palutkiewicz

/ anna.celska@gmail.com /

Mail: redakcja@qfant.pl

Redakcja nie zwraca materiałów niezamówionych, zastrzega

sobie prawo do redagowania nadsyłanych tekstów i nie od-

powiada za treść reklam.

Redaktorzy prozy: Kornel Grunwald, Magdalena Kałużyńska,

Jarosław Makowiecki, Iga Pączek, Beata Tomaszewska, Alek-

sandra Żurek

dZIaŁ RedakcjI jĘZYkOWej

Anna Perzyńska / aperzynska.lan@gmail.com /

dZIaŁ GRaFIcZNY

Magdalena Mińko / minkomaga@gmail.com /

dZIaŁ PUBLIcYSTYcZNY

Łukasz Szatkowski / lukaszszatkowski@qfant.pl /

Redakcja PORTaLU QFaNT.PL

Marta Konopko / martakonopko@qfant.pl /

dTP: Agata Sienkiewicz

Projekt okładki: Daniel Kordek & Agata Sienkiewicz

Ilustracja na okładce: Daniel Kordek

Ilustracje: Tomasz Bełzowski, Kornel Kwieciński, Magdalena

Mińko, Krzysztof Trzaska, Konstanty Wolny

Opracowanie językowe: Agnieszka Łobik-Przejsz, Paulina

Koźbiał, Iga Pączek, Katarzyna Tatomir, Ewa Wojdyńska,

Aleksandra Żurek

Jarosław Makowiecki

Wstępniak

SPIS TREŚCI

PUBLICYSTYKA

Dariusz Barczewski – W 80 sekund dookoła wszechświata

Ewa Szumowicz – O zamkach

Krzysztof Dworakowski – Krytyka kontrolowana

Izabela Grzelak-Barczewska –Wywiad z Sarą Blaedel

Gala konkursu Horyzonty Wyobraźni 2012 – relacja

OPOWIADANIA

Kamil Kwieciński – Boży Wysłannik

Jan Morys – Pestka

Jan Maszczyszyn – Posłańcy opętania

Krzysztof Wroński – Na Brąksie

Monika Olszewska – Pogranicze

Karolina Jagnyziak – Gdy wrócę do domu, otoczy

mnie cisza

GALERIA

Daniel Kordek

INNE

Konkurs

RECENZJE

Chuck Palahniuk Powiedz wszystko (Jacek Orlicz)

Andrzej Ziemiański Za progiem grobu (Ewelina Kozik)

Alafair Burke Dziewczyna, która zniknęła (Kinga Król)

Darynda Jones Pierwszy grób po prawej (Katarzyna Tatomir)

David Downing Dworzec ZOO (Lucyna Markowska)

Lynsay Sands Miłość kąsa (Katarzyna Tatomir)

Philip José Farmer Czarodziejski labirynt (Łukasz

Szatkowski)

Cornelia Funke Atramentowe serce (Maryla Kowalska)

Graham Masterton Czerwony Hotel (Ewelina Kozik)

Juraj Červenák Czarnoksiężnik: Władca wilków

(Dawid Bastek)

Stephen King Danse Macabre (Maryla Kowalska)

Neal Stephenson Reamde (Łukasz Szatkowski)

SPIS TREŚCI

PUBLICYSTYKA

Dariusz Barczewski

W 80 sekund dookoła wszechświata, czyli słów parę o warpach ,

nadprzestrzeni i innych przypadkach specjalnych

Pomyśl, w rakiecie człowiek może pęknąć jak bąbel albo

skrzepnąć, albo rozgotować się, albo tak prędko wybuchnąć

krwią, że ani krzyknie, a potem tylko kosteczki stukają

w blachę, kręcą się po orbitach Newtona z poprawką

einsteinowską, te nasze grzechotki postępu! A my ochoczo, bo

to piękna droga, aż doszliśmy, i w tych komórkach, nad tymi

talerzami, wśród nieśmiertelnych pomywaczek, z hufcem

wiernych szaf, klozetów oddanych, tu jest nasze ziszczenie...

popatrz Kelvin.

czy ilmu wskazuje, iż mamy do czynienia z erotyką. Jeśli

jednak przemieszczanie przytraia się zaledwie w ramach

wypełniacza pomiędzy akcją właściwą, skurczone do nie-

godnych, parosekundowych intruzji, to… cóż, wszystko

jasne, prawda? Proste i genialne. Podobnie, acz odrobinę

inaczej (z uwagi na inny rodzaj akcji, rzecz jasna) ma się

sprawa z literaturą science iction . Możemy przyjąć, że

jakość literackiego wojażowania determinuje rodzaj litera-

tury, a teraz postarajmy się to udowodnić na przykładzie

podróży najszybszych z szybkich, natychmiastowych wręcz,

pozwalających bohaterom dzieła przemieścić się w trybie

instant gdzie bądź, w sytuacjach skrajnych zaś − nigdzie

bądź. Jeśli mamy rację, to skróty koncepcyjne wiązać się

będą z nieco lżejszym kalibrem science iction , podczas kie-

dy, dla odmiany, bardzo naukowo rozumiane wojaże byłyby

papierkiem lakmusowym hard science iction . Nim jednak

przejdziemy do rzeczy, obejrzyjmy teren z lotu ptaka.

Każdy, komu zdarzyło się trochę pozwiedzać świat, wie, że

po pierwsze: jest piękny, po drugie: ogromny; aby należycie go

obejrzeć zabrakłoby życia, o pieniądzach i biurach podróży nie

wspominając (gwoli ścisłości: nie wiadomo, który z tych za-

sobów skończyłby się pierwszy…). Każda wyprawa wiąże

się z podróżą i im dalszy rejon sobie upatrzymy, tym dłuższa

podróż, sprawa oczywista, wyjaśnień dalszych niewyma-

gająca. Drzewiej, parę wieków wstecz, podróżowanie było

czynnością daleko bardziej skomplikowaną niż dzisiaj.

Weźmy takie Imperium Brytyjskie, które rozciągało się od

Australii, przez Indie, aż po Kanadę. Wobec braku telefonów

i samolotów (Facebooka też nie mieli – nie śmiejcie się,

Wasze dzieci mogą tego naprawdę nie zrozumieć), wszel-

ka komunikacja (ale i przekazywanie informacji, rozkazów

itd.) opierała się na męczących i monotonnych podróżach

lądowych lub morskich. Juliusz Verne pozwolił swojemu

bohaterowi dokonać prawdziwego cudu i przebyć Ziemię

wszerz w ciągu dni osiemdziesięciu, ale nie oszukujmy się:

stary, dobry Julek miał skłonność do fantazjowania. Co,

nawiasem mówiąc, jest bardzo odpowiednie, jeśli chcemy

ująć w karby wyobraźni podróże znacznie dalsze niż na taką

Kamczatkę, mianowicie − podróże kosmiczne.

Wrogiem człowieka numer jeden jest odległość. Byle

Księżyc, odległy o około sekundę świetlną, przez tysiące

lat stanowił cel tak niedosiężny, że równie dobrze mógłby

znajdować się milion jednostek astronomicznych dalej. Mat-

ka Ziemia bardzo długo trzymała w czułych, grawitacyjnych

objęciach dziecię ludzkości, choć przecież pisarze przewi-

dzieli, że ta granica musi paść. Co jednak dalej? Mars? Toż

rzut kamieniem. Alfa Centauri? Lepiej, dużo lepiej. Może

nawet zbyt dobrze. Z prędkością światła podróżować nie

potraimy, a einsteinowska izyka jest nieugięta: żadne ciało

Stanisław Lem, „Solaris”

Czy zastanawialiście się kiedyś, czym jest podróż?

Gdybyśmy chcieli odpowiedzieć na to pytanie, mając na

uwadze przede wszystkim oszczędność słów (takie czasy,

oszczędzać należy na wszystkim…), wskazalibyśmy w dei-

nicji na główny cel podróży, tj. zmianę lokacji. Podchodząc

do tematu czysto teoretycznie (brudnym teoriom powiedz-

my stanowcze „niet”!), możemy przyjąć, że proces prze-

mieszczania się jest absolutnie drugorzędny wobec jego

„docelowości”. Zapewne nie zgodziliby się z tym ilozofowie,

którzy jednak jako rzadko godzący się sami z sobą, w pełni

kwaliikują się do pominięcia w niniejszych rozważaniach.

Dodajmy do tego doświadczenia – tak zwane – własne

– któż z nas nie telepał się nigdy słynnym „ogórkiem” po

szwajcarsko-serowych drogach Rzeczypospolitej Dowolne-

go Numerka? Któż z nas nie stał wciśnięty niczym szprot-

ka pomiędzy sardynki w środkach komunikacji publicznej,

narażony na krew, pot i łzy braci w procederze? Kto z nas,

wreszcie, nie odmierzał nieskończoności w niekończących

się korkach, objazdach, zatorach i remontach? No właśnie.

Aż chciałoby się rzec, że podróż to coś, co należałoby

wykreślić z tablicy umysłu.

Są jednak przypadki, w których podróż, jako trwający

proces, nabiera znaczenia. A nawet staje się ciekawa. Istotną

rolę motyw ten pełni w literaturze. Można wręcz powiedzieć,

że sposób przedstawienia podróży determinuje gatunkową

lub subgatunkową przynależność książki (ale i ilmu).

Dla przykładu, Umberto Eco wykazał ponad wszelką

wątpliwość, iż (teraz będzie niegrzecznie) pornograię od

erotyki odróżnić można właśnie poprzez precyzyjną analizę

problematyki komunikacyjnej! Wedle słynnego Włocha

i zarazem jednego z czołowych intelektualistów rodzaju

ludzkiego (to, wbrew pozorom, nie wyklucza się z byciem

Włochem, nawet jeśli obywateli tego państwa kojarzymy ra-

czej ze skłonnością do chianti i nadużywania klaksonów),

dominacja podróży nad wszystkimi tymi zajmującymi, acz

niedającymi się opisać w tzw. języku wyższym wydarzeniami,

które odbywają się po dotarciu na miejsce bohatera książki

W 80 sekund dookoła wszechświata...

QFant - 18.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: