sprawko cukry.docx

Paulina Krzemińska                                                                                                                                    4.01.2012r.

Sprawozdanie z doświadczenia 6:
Otrzymywanie i badanie właściwości skrobi i glikogenu

1.      Wydzielanie glikogenu z wątroby:

Otrzymaną wątrobę (nr 1, m=10,1g) umieściłam w moździerzu i rozpoczęłam ucieranie z niewielkim dodatkiem piasku (ułatwił on rozcieranie). Gdy w moździerzu nie było już żadnych większych kawałków wątroby, rozpoczęłam stopniowe dodawanie kwasu trichlorooctowego, aby oddzielić glikogen od reszty wątróbki. Dodałam ok. 24 ml kwasu. Zawartość moździerza przeniosłam do probówek wirówkowych i odwirowałam przez 10 minut. Następnie ciecz znad osadu zawierającą glikogen przeniosłam do Falcona i dodałam 25 ml etanolu w celu wytrącenia glikogenu. Przeprowadziłam kolejne wirowanie, odrzuciłam supernatant, a osad przeniosłam do probówki Falcone i rozcieńczyłam do 30 ml.

2.      Omówienie wykonanych prób:
 

a)      Reakcja skrobi i glikogenu z jodem:

Zasada:

Skrobia i glikogen tworzą barwne kompleksy w reakcji z jodem. Zmiana odczynu środowiska oraz temperatury powoduje znikanie lub pojawianie się zabarwienia.

Obserwacje:

Wnioski:

Wzrost temperatury i odczyn zasadowy powodują zmiany strukturalne skrobi i glikogenu, które nie mogą wytworzyć kompleksu z jodem. Gdy temperatura spada, a odczyn jest obojętny lub kwaśny, kompleksy mogą istnieć.

I2+2NaOHNaIO+NaI+H2O

NaIO+NaI+2HCl2NaCl+I2+H2O

b)      Wytrącanie skrobi i glikogenu:

Zasada:

Badanie rozpuszczalności skrobi i glikogenu w etanolu i nasyconym roztworze siarczanu amonu.

Obserwacje:

Wnioski:

Etanol powoduje wytrącanie zarówno skrobi jak i glikogenu, natomiast jedynie skrobia jest w stanie wytworzyć wiązanie estrowe z resztą siarczanową.

c)      Reakcja Molischa:

Zasada:

Dodatni wynik próby dają nie tylko cukry, ale również aldehydy i ketony. Reakcja opiera się na wytworzeniu pochodnych furfuralowych i ich kondensacji z a-naftolem.

Obserwacje:

Wnioski:

Wszystkie cukry użyte do reakcji potwierdziły to, iż mają grupę aldehydową/ketonową, oraz iż mogą przekształcić się w pochodną furfuralu.

d)      Hydroliza sacharozy, skrobi i glikogenu:

Zasada:

Pod wpływem stężonego kwasu siarkowego polisacharydy ulegają hydrolizie do cukrów prostych. Otrzymane hydrolizaty posłużą mi do dalszych reakcji.

e)      Reakcja Benedicta:

Zasada:

Jest to próba mająca na celu wykazanie właściwości redukcyjnych cukrów. Cukier redukuje miedź na drugim stopniu utlenienia do tlenku miedzi (I).

Obserwacje:

Wnioski:

Tylko cukry proste wykazują właściwości redukujące. W tym doświadczeniu możemy zauważyć, iż glikogen nie uległ hydrolizie.

R-CHO+Cu2+R-COOH+Cu2O

f)       Próba Tollensa:

Zasada:

Redukcja jonów srebra na pierwszym stopniu utlenienia do srebra metalicznego.

Obserwacje: