LECZENIE ŻÓŁTACZEK

n                    fototerapia

n                    transfuzja wymienna

n                    leczenie farmakologiczne

Fototerapia             

n                   Powstanie izomerów bilirubiny (lumirubin) na drodze fotooksydacji -źródło promieni o długości 430-490 nm

n                   Łączenie się z białkami surowicy krwi i wydalanie z organizmu z żółcią i moczem.

n                   Lampy fluorescencyjne, biliblanket- max. powierzchnia naświetlania

Rodzaje fototerapii

n                   C i ą g ł a – najskuteczniejsza, prowadzona z niewielkimi przerwami na karmienie i pielęgnację noworodka

n                   P r z e r y w a n a – np. 8 godzin fototerapii,  4 godziny przerwy

Objawy uboczne fototerapii:

n                    odwodnienie

n                    zwiększenie perystaltyki przewodu pokarmowego

n                    wysypka plamisto-grudkowa

n                    „zespół brązowego dziecka”

n                    możliwość uszkodzenia siatkówki oka i gonad

Zalecenia Amerykańskiej Akademii Pediatrii dot. fototerapii

n                    Rozważenie zastosowania fototerapii u noworodków z żółtaczką bez czynników ryzyka żółtaczki patologicznej przy stężeniu bilirubiny całkowitej

n        > 12mg% w 25-48 gż

n        > 15 mg% w 49-72 gż

n        > 17 mg% powyżej 72 g.ż

Zalecenia AAP dot. fototerapii

n                    Konieczność zastowania fototerapii u noworodków z zółtaczką bez czynników ryzyka żółtaczki patologicznej przy stężeniu bilirubiny całkowitej:

n                    15 mg% w 24-48 gż

n                    18 mg% w 49-72 gż

n                    20 mg% powyżej 72 g.ż

Leczenie farmakologiczne

n                    Fenobarbital (2,5 – 8 mg/kg/dobę)

n                    Wit.E

n                    Wlewy kroplowe 5% glukozy

n                    Albuminy

n                    Cholestyramina

n                    Podaż leków zwiększających perystaltykę przewodu pokarmowegoMetaloporfiryny (hamowanie oksygenazy hemowej), IVIG – na etapie badań eksperymentalnych

Nie należy dopajać noworodków wodą ani glukozą !

n                    Ubytek masy ciała nie przekracza 10% masy urodzeniowej, nie ma objawów odwodnienia

n                    Częste przystawianie do piersi (8-12 razy na dobę)

n                    Wyjątek: objawy odwodnienia, niewystarczająca podaż kalorii- spadek masy ciała >10%

Transfuzja wymienna

n                     Cel: lecznie niedokrwistości hemolitycznej -usunięcie przeciwciał i krwinek opłaszczonych p/ciałami, usunięcie nadmiaru bilirubiny wolnej z krwi noworodka

n                     Technika wykonania: układ zamknięty – cewnik do ż. pępowinowej (metoda jednego naczynia lub dwóch: tętnica i żyła) naprzemienny upust krwi dziecka z podażą krwi konserwowanej w il. 10-20ml jednorazowo.

n                     Ryzyko powikłań: bezdech, zab. hemodynamiczne, bradykardia, sinica zakrzepica wrotna, NEC,  zab. w ukł.krzepnięcia, kwasica metaboliczna, zab.elektrolitowe – hiperkalemia, hipokalcemia, hipomagnezemia, zator powietrzny, perforacja ż.pępowinowej, zakażenie, hipotermia, zgon

Transfuzja wymienna

n                    w warunkach aseptycznych, doświadczony lekarz- szpital o najwyższym stopniu referencyjności

n                    w czasie i po zabiegu- monitorowanie funkcji życiowych: AS, Oddech, Sat, RR, rkz, elektrolity, glukoza

Transfuzja wymienna

n                    Ilość wymienianej krwi: 160-180ml/kg

n                    Konflikt Rh: krew Rh(-) zgodna z grupą krwi w układzie ABO dziecka

n                    Konflikt w układzie ABO- krwinki grupy 0 zawieszone w osoczu grupy AB, Rh zgodne z antygenem dziecka

Transfuzja wymienna- wskazania

n                    Choroba hemolityczna – obrzęk płodu i NK

n                    Anemia hemolityczna – Hb<11 g% u noworodka z ChHN

n                    Stężenie bilirubiny we krwi pępowinowej > 4,5 mg%

n                    Przyrost stężenia bilirubiny > 0,3 mg%/godzinę

n                    Przyrost stężenia bilirubiny > 5 mg%/12 godzin

n                    Bilirubina > 20 mg% w każdej dobie życia

Immunoprofilaktyka

n                   Polega na podawaniu kobietom o czynniku Rh (-)  immunoglobuliny anty Rh D, by opłaszczyć nią krwinki płodu zanim dojdzie do stymulacji układu immunologicznego matki

n                   Dawkowanie Ig anty RhD:

Ø                   150 ug po fizjologicznym porodzie dziecka Rh (+)ig,

Ø                   300 ug po porodzie zabiegowym, w ciąży pozamacicznej

Ø                   50 ug po poronieniu, zabiegach diagnostycznych w ciąży, ew. po 28Hbd (do 72h po ekspozycji)