Izotopy promieniotwórcze stanowią ważny element w wielu dziedzinach nauki. Obecnie są stosowane w medycynie, w przemyśle zbrojeniowym, i innych dziedzinach.
Radioizotopy używane są w defektoskopach, które wykrywają wady w wyrobach metalowych. Promieniowanie radioizotopu 60Co prześwietla stal o grubości 15 cm przenosząc na kliesze obrazy pęknięć, nierówności i innych uszkodzeń wewnętrznych.
Izotopy promieniotwórcze mają też zastosowanie w radiografii, metoda ta polega na badaniu wewnętrznej struktury materiałów i wyrobów przy pomocy promieniowania jonizującego (gamma, rentgenowskiego) W odlewach bardzo często tworzą się nieporządane pęcherze, pęknięcia i ubytki, które pochłaniają promieniowanie jonizujące inaczej niż materiał, z którego został wykonany badany obiekt. W rezultacie na radiogramie, czyli na kliszy fotograficznej umieszczonej po przeciwległej stronie, w stosunku do źródła promieniowania badanego obiektu lub na ekranie fluoryzującym, są widoczne szczegóły badanego przedmiotu.
Zastosowanie materiałów promieniotwórczych znalazło też miejsce w przemyśle zbrojeniowym np. do wytwarzania bomb atomowych, jądrowych, neutronowych, kobaltowych itp.
Bomba atomowa składa się z urządzenia detonującego, konwencjonalnego materiału wybuchowego (trotyl) i materiału rozszczepialnego (uran 235U lub pluton 239Pu), podzielonego na dwie lub więcej części, każda o masie mniejszej niż masa krytyczna. Wybuch bomby jądrowej następuje po odpaleniu ładunku prochowego i szybkim skupieniu wszystkich części materiału rozszczepialnego, co inicjuje niekontrolowaną reakcję rozszczepienia, trwającą aż do rozproszenia materiału rozszczepialnego.
Stosuje się je także jako źródło energii jądrowej, w reaktorach atomowych, szacuje się że jeden gram uranu, odpowiada 2,8 tony węgla kamiennego. Jest to tanie, w miarę bezpieczne źródło energi, które niestety zanieczyszcza środowisko.
W hutach i w fabrykach często stosuje się prześwietlanie konstrukcji aparatami rentgenowskimi (defektoskopia rentgenowska). Bardziej opłacalna jest metoda defektoskopii izotopowej, polegająca na wykorzystaniu Co, Cs, Ir, Tm lub mieszaniny Eu i Eu jako źródeł promieniowania gamma (defektoskopia gamma). Izotopem promieniotwórczym jest zwykle kobalt 60 lub cez 137 znajdujący się w grubej osłonie biologicznej, najczęściej w kształcie kuli („bomby") z okienkiem przepuszczającym promienie gamma.
Obecnie jest już znanych ok. 1000 nietrwałych, promieniotwórczych izotopów pierwiastków chemicznych (radioizotopów) oraz ok. 300 trwałych. Wyodrębnienie, rozdzielenie i badanie chemiczne pierwiastków promieniotwórczych obejmuje dziedzina nauk chemicznych zwaną radiochemią. Ze względu na łatwość wykrywania izotopów promieniotwórczych, nawet z większej odległości, są one szeroko stosowane do badań analitycznych oraz do badania procesów fizycznych i chemicznych, jak dyfuzja w cieczach i ciałach stałych.
Michał Wojtasik klasa 2 smestr III
PEPSI-TWIST