obliczanie kształtowników C, T, 2T.pdf
(
682 KB
)
Pobierz
9
Wyznaczanie naprężeń stycznych
wywołanych siłą tnącą
Wprowadzenie
Naprężenia styczne wywołane siłą tnącą wyznaczamy w oparciu o
wzór Żurawskiego
.
T
⋅
S
z
y
τ
=
z
I
⋅
b
(
z
)
y
gdzie:
T
– siła tnąca (styczna do przekroju),
S
– moment statyczny względem głównej osi bezwładności
y
,
części pola przekroju poprzecznego, odciętej linią przechodzącą
przez punkt dla którego liczymy naprężenia styczne,
I
– moment bezwładności przekroju poprzecznego,
względem głównej osi bezwładności
y
,
b
(
z
)
– szerokość przekroju poprzecznego na poziomie punktu,
dla którego liczymy naprężenia styczne.
Przykład
Dla dowolnego przekroju pokazanego na rys. 9.1, chcemy policzyć naprężenia styczne
w punkcie M, wywołane siłą tnącą
T
. Środek ciężkości rozpatrywanego przekroju
znajduje się w punkcie SC. Osie
y
i
z
są głównymi osiami bezwładności przekroju.
Dla tychże osi wyznaczamy momenty bezwładności przekroju (w naszym przypadku
jedynie moment
I
). Przez interesujący nas punkt prowadzimy równolegle do osi
y
linię prostą, która odcina część pola przekroju poprzecznego.
Moment statyczny
odcię-
tego fragmentu, którego pole powierzchni jest równe
A
M
, a środek ciężkości znajduje
się w punkcie C, wynosi
M
S
y
=
A
⋅
z
M
C
gdzie
z
jest odległością środka ciężkości odciętej części przekroju poprzecznego od
głównej osi bezwładności.
Na poziomie punktu M szerokość przekroju poprzecznego jest równa
b
(
z
)
, a zatem
zależność na naprężenia styczne przyjmie postać
M
T
⋅
S
z
y
M
τ
=
z
I
⋅
b
(
z
)
y
9.2
9. Obliczanie naprężeń stycznych wywołanych siłą tnącą
Naprężenia o tej wartości występują w każdym
punkcie przekroju poprzecznego leżącym na
poziomie punktu M.
Maksymalne wartości naprężeń stycznych wy-
stępować będą zawsze w warstwie leżącej na
poziomie środka ciężkości przekroju – odcięte
części pola przekroju (górna i dolna) są sobie
równe i osiągają wartości ekstremalne.
Rys. 9.1.
9.3
9. Obliczanie naprężeń stycznych wywołanych siłą tnącą
Zadanie 9.1.
Dla przekroju teowego (rys. 9.2) obciążonego siłą tnącą
kN
T
wyznaczyć rozkład naprężeń stycznych
τ
.
Wymiary przekroju podano w [mm].
=
10
z
Rys. 9.2.
Rozwiązanie
Wyznaczamy środek ciężkości rozpatrywanego przekroju.
W tym celu obliczymy statyczny moment względem pod-
stawy teownika Przekrój składa się z dwu prostokątów
o polach powierzchni
A
i
A
(rys. 9.3). Moment statyczny
jest równy
S
=
A
z
+
A
z
=
1
1
2
2
3
=
50
⋅
10
⋅
55
+
10
⋅
50
⋅
25
=
40
000
mm
Współrzędna środka ciężkości
SC
z
wynosi
S
40
000
z
=
=
=
40
mm
SC
A
+
A
1000
1
2
Określamy główny centralny moment bezwładności
I
.
W tym celu wyznaczamy główne centralne momenty bez-
władności poszczególnych prostokątów, a następnie, wy-
korzystując twierdzenie Steinera, określamy moment dla
całego przekroju
Rys. 9.3.
2
2
I
=
I
+
A
(
z
−
z
)
+
I
+
A
(
z
−
z
)
=
y
y
1
1
1
SC
y
2
2
2
SC
3
3
50
⋅
10
10
⋅
50
2
2
=
+
500
⋅
15
+
+
500
⋅
(
−
15
)
=
12
12
1000000
4
=
mm
3
Wyznaczamy rozkład naprężeń stycznych. Musimy okreś-
lić wartości naprężeń w punktach A, B, C, D i E (rys. 9.4).
Rys. 9.4.
9.4
9. Obliczanie naprężeń stycznych wywołanych siłą tnącą
Punkt A (rys. 9.5)
Przez punkt A prowadzimy prostą. Jak widać nie od-
cina ona żadnej części pola przekroju, a zatem mo-
ment statyczny
y
S
będzie równy zero. Naprężenia dla
punktu A wynoszą
A
=
z
τ
Podobna sytuacja wystąpi w przypadku punktu E –
stąd wniosek, że w skrajnych warstwach przekroju
poprzecznego naprężenia styczne przyjmują wartość
zerową.
Punkt B (rys. 9.6)
Prosta poprowadzona przez punkt B odcina prostokąt
o wymiarach
0
y
50 ×
10
mm
. Jego moment statyczny
S
Rys. 9.5.
jest równy
B
3
S
=
50
⋅
10
⋅
15
=
7500
mm
y
Szerokość przekroju poprzecznego na poziomie punk-
tu B wynosi
b
( =
z
50
mm
Wyznaczamy naprężenia styczne
τ
B
T
⋅
S
10000
⋅
7500
z
y
B
τ
=
=
=
4
MPa
z
I
⋅
b
(
z
)
1000000
y
⋅
50
3
Rozkład naprężeń pomiędzy punktami A i B wyzna-
czymy w oparciu o rysunek 9.7. Prosta poprowa-
dzona przez dowolny punkt M, oddalony od osi
y
o wartość
z
, odcina prostokąt, którego szerokość
b
jest stała, równa 50 mm, a wysokość
h
wynosi
Rys. 9.6.
h
=
20
−
z
M
Odległość środka ciężkości odciętej części (punkt K)
od osi
y
jest równa
20
+
z
M
z
=
K
2
Zatem moment statyczny odciętej części możemy za-
pisać w sposób następujący
20
+
z
M
M
M
S
y
=
b
⋅
h
⋅
z
=
50
⋅
(
20
−
z
)
⋅
=
25
(
400
−
z
)
K
M
2
Ogólna zależność na naprężenia styczne dla odcinka
AB ma postać
M
2
M
2
M
T
⋅
S
10000
⋅
25
(400
−
z
)
3
(400
−
z
)
z
y
AB
τ
=
=
=
z
I
⋅
b
(
z
)
1000000
200
y
⋅
50
Rys. 9.7.
3
9.5
9. Obliczanie naprężeń stycznych wywołanych siłą tnącą
Wyprowadzona zależność jest parabolą
3
AB
M
τ
z
=
−
z
+
6
[MPa]
200
Dokonajmy sprawdzenia powyższej zależności.
Dla punktu A:
z
A
=
20
mm
3
3
A
A
2
τ
z
=
−
z
+
6
=
−
⋅
20
+
6
=
0
200
200
Dla punktu B:
z
B
=
10
mm
3
3
B
B
2
τ
z
=
−
z
+
6
=
−
⋅
10
+
6
=
4
MPa
200
200
Punkt C (rys. 9.8)
W przypadku punktu C sytuacja wygląda podobnie
jak w punkcie B (
C
B
S
= ) – zmienia się jedynie szero-
kość przekroju poprzecznego
S
y
y
Rys. 9.8.
b
( =
z
10
mm
Naprężenia styczne
τ
są równe
C
T
⋅
S
10000
⋅
7500
z
y
C
τ
=
=
=
22
,
MPa
z
I
⋅
b
(
z
)
1000000
y
⋅
10
3
Punkt D (rys. 9.9)
Moment statyczny odciętej części przekroju jest równy
3
D
S
=
50
⋅
10
⋅
15
+
10
⋅
10
⋅
5
=
8000
mm
y
a szerokość przekroju poprzecznego
mm
b
( =
z
10
Naprężenia styczne
τ
wynoszą
D
T
⋅
S
10000
⋅
8000
Rys. 9.9.
z
y
D
τ
=
τ
=
=
=
24
MPa
z
z
max
I
⋅
b
(
z
)
1000000
y
⋅
10
3
Podobnie jak w przypadku odcinka
AB, również na odcinku DE rozkład
naprężeń jest opisany parabolą.
Jej równanie ma postać
3
CE
2
τ
z
=
−
z
+
24
[MPa]
200
Wynik końcowy przedstawiono
na rysunku 9.10.
Rys. 9.10.
Plik z chomika:
secoalit
Inne pliki z tego folderu:
wm2010_08.pdf
(257 KB)
Rozwiązanie zadań do 2 kolokwium.pdf
(1469 KB)
dsc00749t.jpg
(33 KB)
dsc00751u.jpg
(23 KB)
dsc00750gu.jpg
(33 KB)
Inne foldery tego chomika:
Drgania mech
IV semestr z dropa
PKM
TBM proces T. wału
Technologia budowy maszyn
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin