WARSTWY
1. Cechy warstw w programie GIMP
Obrazy przygotowywane GIMPem składają się z warstw. Warstwa jest jak gdyby przezroczystą folią, na której rysujemy. Nowo utworzony rysunek zawiera przynajmniej jedną warstwę - tło.
Dokładnie jedna spośród wszystkich warstw jest w danym momencie wybrana. Warstwę tą będziemy nazywali warstwą aktywną. To jej dotyczą bieżące operacje edytorskie takie jak na przykład malowanie pędzlem, rysowanie ołówkiem lub wypełnianie kolorem. GIMP nie umożliwia ani wyboru kilku aktywnych warstw ani grupowania warstw.
Jeśli obraz posiada jedynie warstwę tło, wówczas nie musimy zwracać uwagi na aktywną warstwę, bo i tak wszystkie operacje dotyczą tła. W przypadku grafiki składającej się z wielu warstw należy bacznie śledzić warstwę aktywną. W przeciwnym razie, edycja rysunku może prowadzić do dziwnych i niepożądanych efektów.
Wśród cech warstwy możemy wyróżnić nazwę, rozmiar, jej położenie na stosie warstw, widoczność, przynależność do grupy warstw przesuwanych, tryb przenikania, nieprzepuszczalność oraz maskę. Cechy te są od siebie niezależne i mogą być dowolnie ustalane dla każdej warstwy z osobna.
Nazywanie warstw jest pomocne w przypadku złożonych obrazów. Wprawdzie okno dialogowe warstw wyświetla miniaturowy obraz zawartości warstwy, jednak w przypadku warstw o podobnym wyglądzie ikony mogą być trudne do odróżnienia. Wówczas nazwa wyświetlana z lewej strony ikony powinna pomóc. Nazwa warstwy jest dowolnym napisem. W nazwach warstw możemy używać białych znaków oraz polskich liter z ogonkami. Należy jednak pamiętać o tym, że nazwy warstw muszą być unikalne. Jeśli zdarzy nam się nazwać dwie warstwy identycznie, wówczas druga z nich otrzyma przyrostek #2.
Wszystkie warstwy w programie GIMP są prostokątne. Program nie umożliwia tworzenia warstw o innych kształtach. Nie oznacza to jednak, że warstwa będzie zawsze widoczna na rysunku w kształcie prostokąta. Część pikseli warstwy może być przezroczystych, dzięki czemu obraz umieszczony na warstwie może mieć dowolny kształt.
Rozmiar każdej warstwy może się różnić od rozmiaru rysunku. Warstwa może być zarówno mniejsza jak i większa od całego rysunku. Wymiary i kształt warstwy ograniczają jej zasięg. Innymi słowy nie możemy modyfikować pikseli obrazu leżących poza aktywną warstwą.
Trzecią ważną cechą warstwy jest jej miejsce na stosie warstw. Warstwy leżą jedna na drugiej i w przypadku zachodzenia na siebie warstwa górna przysłania warstwę dolną. Oczywiście każdą warstwę możemy przesuwać zarówno do góry jak i do dołu.
Kolejna właściwość warstw ułatwiająca pracę to widoczność. Każda warstwa może być widoczna lub niewidoczna. Zmiana widoczności warstw ma dwa ważne zastosowania. Z jednej strony umożliwia obejrzenie rysunku bez pewnych jego elementów (elementy nie są usunięte a jedynie niewidoczne). Po drugie sterując widocznością możemy wybrać kilka warstw i wykonać na nich operację łączenia bądź wyrównania. Widoczność warstw dzieli warstwy na dwie grupy: warstwy widoczne i niewidoczne. W ten sposób możemy jak gdyby zaznaczyć kilka warstw.
Często zdarza się, że wzajemne położenie pewnych warstw jest bardzo ważne. Tak będzie na przykład w przypadku warstw tworzących menu. Warstwy takie należy przesuwać razem, w przeciwnym razie każde przesunięcie będzie się wiązało z mozolnym układaniem kolejnych elementów tworzących całość. Operacja przesuwania warstw dotyczy warstwy aktywnej oraz warstw, które dodamy do grupy warstw modyfikowanych operacją przesuwania.
Wzajemnym przenikaniem warstw sterują właściwości tryb oraz nieprzepuszczalność. Nieprzepuszczalność jest ustalana w procentach (od 0% do 100%) i określa jak bardzo dana warstwa jest przezroczysta. Natomiast tryb warstwy określa, w jaki sposób piksele danej warstwy mają modyfikować wygląd całego obrazu. Dostępnych jest piętnaście różnych trybów, które umożliwiają miedzy innymi wyświetlanie tylko kolorów jaśniejszych, tylko kolorów ciemniejszych oraz wypalanie.
Ostatnią i zarazem najbardziej skomplikowaną cechą warstwy jest jej maska. Maska warstwy to oddzielny obraz związany z dana warstwą. Zadaniem maski jest przysłonięcie części warstwy.
Rysunki pierwszy oraz drugi ilustrują opisane właściwości warstw. Przedstawiony rysunek składa się z pięciu warstw o nazwach żółta, kot, różowa, pies oraz tło. Warstwą najwyższą jest warstwa o nazwie żółta, zaś najniższą - warstwa tło. Aktywna jest warstwa szczytowa o nazwie żółta. Informuje nas o tym niebieskie tło w oknie dialogowym warstw. Ikona "oko" widoczna z lewej strony włącza widoczność warstwy. Na przedstawionym rysunku widoczne są wszystkie warstwy oprócz warstwy o nazwie pies. Ikona o kształcie krzyża włączona dla dwóch warstw różowej oraz żółtej powoduje, że warstwy te będą przesuwane razem, zachowując swoje wzajemne położenie. Ponadto warstwa żółta ma ustawioną nieprzepuszczalność na 52.2 procent, zaś warstwa różowa posiada zdefiniowana maskę (prostokątny rysunek z lewej strony nazwy warstwy).
Na warstwie żółtej jest narysowane żółte koło. Warstwa ta jest umieszczona na samej górze, zatem przykrywa wszystkie inne warstwy. Z racji na swoją 52.2 procentową nieprzepuszczalność, żółte koło jest nieco przezroczyste i nie przysłania całkowicie ani napisu "kot" ani różowej figury. Drugą warstwą jest warstwa o nazwie kot. Na niej jest umieszczony czarny napis "kot". Napis "kot" przysłania całkowicie różową figurę, gdyż nieprzepuszczalność warstwy kot wynosi 100% (jest to wartość domyślna). Kolejną warstwą jest warstwa różowa. Na warstwie tej narysowano różowy prostokąt. Maska warstwy różowej usuwa narożnik prostokąta. Przedostatnia warstwa ma nazwę pies. Wprawdzie na warstwie tej jest umieszczony napis "pies", ale warstwa ta nie jest widoczna. Ostatnią warstwą jest białe tło rysunku.
Rysunek 1. Przykładowy rysunek wielowarstwowy
Rysunek 2. Warstwy rysunku 1
Widoczność warstwy zmieniamy klikając w ikonę oka. Jeśli ikona oka się nie pojawia, wówczas warstwa jest niewidoczna. Ponowne kliknięcie w miejsce, w którym znajduje się ikona oka dla danej warstwy włącza jej widoczność. Jeśli przytrzymamy klawisz Shift i klikniemy w ikonę oka wówczas widoczna stanie się wyłącznie kliknięta warstwa. Ponowne kliknięcie z przytrzymanym klawiszem Shift spowoduje włączenie widoczności wszystkich warstw.
W podobny sposób dołączamy warstwę do grupy warstw wspólnie przesuwanych. Kliknięcie w ikonę krzyża (lub w miejsce, gdzie ta ikona się znajduje) włącza oraz wyłącza przesuwanie warstwy.
Nazwę warstwy zmieniamy klikając podwójnie w zadaną warstwę w oknie dialogowym Warstwy, kanały i ścieżki.
Natomiast maskę warstwy dodajemy korzystając z menu kontekstowego okna dialogowego warstw. Po wybraniu opcji Dodaj maskę warstwy pojawi się okno dialogowe, w którym ustalamy pierwotną zawartość maski. W celu usunięcia maski wybieramy opcje Usuń maskę dostępną poniżej opcji dodającej maskę.
Jeśli lista warstw nie mieści się w oknie Warstwy, kanały i ścieżki, wówczas warto okno to nieco zwiększyć.
Uwaga, menu kontekstowe obrazu oraz menu kontekstowe okna warstw różnią się między sobą. Jeśli szukając danej opcji nie możemy jej znaleźć w menu kontekstowym okna warstw, to należy zajrzeć do menu kontekstowego obrazu.
2. Dodawanie warstw do rysunku
Nowe warstwy w rysunku pojawiają się po naciśnięciu jednego z przycisków Nowa warstwa lub Duplikuje warstwę dostępnych w oknie warstw. Okno dialogowe warstw jest dostępne po wybraniu opcji Warstwy | Warstwy, kanały i ścieżki z menu kontekstowego obrazu (skrót Ctrl+L). Przycisk Duplikuje warstwę tworzy kopię warstwy aktywnej, zaś przycisk Nowa warstwa wyświetla okno dialogowe, w którym użytkownik ustala nazwę warstwy, jej wymiary oraz sposób wypełnienia (warstwa może być przezroczysta, wypełniona kolorem farby lub tła).
2.1 Ćwiczenie 1
Wykonaj rysunek zawierający cztery warstwy o nazwach różowa, zielona, czerwona oraz tło. Na warstwie różowej narysuj różowy kwadrat, na zielonej - zielone koło, zaś na czerwonej - czerwony prostokąt.
Wykonanie ćwiczenia rozpoczynamy od utworzenia nowego obrazu. Następnie w oknie warstw tworzymy kolejno trzy warstwy nazywając je różowa, zielona oraz czerwona. Domyślnie, rozmiar nowej warstwy jest równy rozmiarowi całego rysunku. Ustalmy typ wypełnienia nowo tworzonych warstw na przezroczysty.
Następnie przystępujemy do narysowania figur. W celu narysowania różowego kwadratu wybieramy jako aktywną warstwę różową (należy kliknąć w nazwę warstwy w oknie dialogowym warstw). Po wybraniu aktywnej warstwy tworzymy selekcję w kształcie kwadratu i wypełniamy ją farbą koloru różowego.
Pracę nad zielonym kołem rozpoczynamy od wyboru aktywnej warstwy. Klikamy w nazwę "zielona" w oknie warstw. Następnie zaznaczamy obszar okrągły i wypełniamy go farbą.
Ostatnią z figur, czerwony prostokąt, wykonujemy identycznie: wybieramy aktywną warstwę o nazwie "czerwona", zaznaczamy obszar prostokątny i wypełniamy go farbą.
Rysunek 3. Kilkuwarstwowy rysunek z ćwiczenia pierwszego
Kolejność warstw możemy zmieniać korzystając z odpowiednich przycisków dostępnych w dolnej części okna warstw oraz z menu kontekstowego Warstwy | Stos. Obie możliwości ilustruje rysunek 4.
Rysunek 4. Menu kontekstowe oraz przyciski okna Warstwy, kanały i ścieżki zmieniające kolejność warstw
Operacja usuwania warstw jest wykonywana przy użyciu przycisku z ikoną kosza, którego należy szukać w dolnej części okna warstw. Oczywiście po naciśnięciu przycisku usunięta zostanie warstwa bieżąca. Operacja usuwania warstwy posiada skrót Ctrl+X.
Jeśli zdarzy się tak, że nieopatrznie usuniemy potrzebną warstwę to należy pamiętać, że operacja cofnij (skrót Ctrl+Z) przywróci poprzedni stan rysunku.
2.2 Ćwiczenie 2
Dysponujesz sześcioma ilustracjami budownictwo.jpg, przyroda.jpg, miasto.jpg, rekreacja.jpg, rolnictwo.jpg oraz transport.jpg. Każdy z obrazów ma rozmiar 800x600 pikseli. Przygotuj ilustrację prezentującą sześć podanych plików na białym tle w pomniejszonych rozmiarach. Obraz przygotuj tak, by każda miniaturka była umieszczona na osobnej warstwie.
Po utworzeniu nowego obrazu o dostatecznie dużych rozmiarach (np. 800x600) możemy przystąpić do kopiowania miniatur. Kopiowanie każdej z miniatur przebiega następująco: otwieramy plik z obrazem np. budownictwo.jpg. Obraz skalujemy do żądanych rozmiarów np. 200x150 pikseli (operacja Obraz | Przeskaluj obraz). Następnie zaznaczamy cały obraz (Ctrl+A) i kopiujemy (Ctrl+C). Przechodzimy do nowo tworzonego obrazu i wykonujemy operację wklejania (Ctrl+V). Wklejony obraz wyląduje w tzw. pływającym zaznaczeniu. W celu utworzenia nowej warstwy zawierającej właśnie wklejony obraz przechodzimy do okna warstw i naciskamy przycisk Nowa warstwa (możemy skorzystać ze skrótu Ctrl+N; najwygodniej operację taką wykonać wciskając kolejno Ctrl+V, Ctrl+L oraz Ctrl+N). W ten sposób wklejany obraz trafia na osobną warstwę. Nazwę warstwy możemy zmienić podwójnie klikając w oknie warstw w dodaną warstwę.
Wklejane obrazy wylądują w różnych miejscach, ale zazwyczaj nie tam, gdzie chcielibyśmy je ujrzeć. W celu przesunięcia warstwy należy wybrać narzędzie Przesuwanie warstw i zaznaczeń, a następnie złapać warstwę myszką i przesunąć. Ustawienie prowadnic bardzo ułatwia dokładne pozycjonowanie warstw.
Dodatkowo, do przesuwania warstw możemy użyć czterech strzałek z klawiatury. Przytrzymanie klawisza Shift zmienia odległość, o jaką strzałki przesuwają warstwę.
Rysunek 5. Obraz zawierający sześć pomniejszonych plików jpg oraz zawartość okna warstw
Istnieje również możliwość wklejenia obrazu bezpośrednio w jedną z istniejących już warstw. Służy do tego przycisk z ikoną kotwicy znajdujący się w dolnej części okna warstw. Jeśli po wykonaniu operacji wklej użyjemy przycisku zakotwiczania, wówczas wklejany obraz trafi na aktywną warstwę. Głównym minusem zakotwiczania warstw jest to, że po zakotwiczeniu nie możemy już niezależnie modyfikować wklejonego elementu.
2.3 Ćwiczenie 3
Wykonaj widokówkę zatytułowaną "Zima" przedstawioną na rysunku 6. Do pracy wykorzystaj pięć gotowych zdjęć (wyszukaj w Internecie). Zdjęcia wklej na osobne warstwy, a następnie umieść w sposób przedstawiony na rysunku.
Rysunek 6. Widokówka "Zima"
Pracę rozpoczynamy od utworzenia nowego obrazu o wymiarach 860x660 pikseli. Potem kolejno wklejamy pięć zdjęć pamiętając o skalowaniu zdjęć do rozmiarów 400x300. Zdjęcia wklejamy tak, by trafiły na osobne warstwy. Po wklejeniu fotografii ustalamy prowadnice poziome oraz pionowe, po czym przesuwamy wklejone fotografie.
3. Wyrównanie warstw
Przy obrazach składających się z wielu warstw ręczne wyrównywanie położenia z wykorzystaniem prowadnic jest dosyć pracochłonne. Operacja wyrównywania warstw powoduje przemieszczenie widocznych warstw według określonych reguł. Jeśli chcemy użyć tej operacji należy najpierw ustalić, by widoczne były tylko te warstwy, które mają zostać przemieszczone, a następnie w oknie dialogowym wybrać sposób rozmieszczenia.
3.1 Ćwiczenie 4
Przygotuj rysunek prezentujący cztery różnokolorowe kwadraty. Kwadraty rozłóż w równych odległościach od siebie w kierunku pionowym oraz poziomym, tak jak to przedstawiono na rysunku 7.
Rysunek 7. Operacja Wyrównaj widoczne warstwy
Wykonanie rysunku rozpoczynamy od przygotowania kwadratów. Na pustym rysunku posiadającym jedynie warstwę tła wypełnioną białym kolorem tworzymy kwadratowe zaznaczenie. Zaznaczenie to kopiujemy (Ctrl+C), po czym wklejamy (Ctrl-V). Wklejony kwadrat umieszczamy na nowej warstwie podobnie jak to robiliśmy w ćwiczeniu drugim (Ctrl+V, Ctrl+L, Ctrl+N). W ten sposób dodaliśmy do obrazu warstwę o rozmiarach równych zaznaczonemu kwadratowi. Warstwie nadajemy nazwę czerwona, po czym kwadrat wypełniamy kolorem czerwonym. W identyczny sposób (tj. wykonując operacje kopiuj/wklej) wzbogacamy obraz o trzy warstwy, z których każda zawiera kwadrat innego koloru. Gdy obraz liczy pięć warstw przystępujemy do równomiernego rozłożenia kwadratów. Przesuwamy kwadraty w dowolne miejsca rysunku, a następnie aktywujemy opcję Obraz | Wyrównaj widoczne warstwy. W oknie dialogowym ustalamy rodzaj wyrównania, po czym zatwierdzamy dokonane zmiany.
Oczywiście korzyści związane z automatycznym wyrównywaniem widocznych warstw są tym większe, im więcej warstw chcemy wyrównać.
3.2 Ćwiczenie 5
Dysponujesz szesnastoma zdjęciami o wymiarach 800x600 pikseli. Przygotuj jedną ilustracje 800x600 prezentującą tabelkę 4x4 szesnastu fotografii. Zadbaj o równe ułożenie wszystkich fotografii.
Celem tego ćwiczenia jest przygotowanie ilustracji widocznej na rysunku 8. Oczywiście pierwszym krokiem będzie utworzenie nowego rysunku i wklejenie doń szesnastu miniaturek o wymiarach 200x150 pikseli tak, by każda miniaturka trafiła na osobną warstwę. Następnie przystępujemy do wyrównania miniatur. Ustawiamy widoczność tak, by widoczne były wyłącznie fotografie z pierwszej kolumny. Przesuńmy najwyższą fotografię tak, by stykała się z górną krawędzią obrazu, oraz dolną fotografię tak, by stykała się z dolną krawędzią obrazu. Teraz wybieramy operację Obraz | Wyrównaj widoczne warstwy, zaś w oknie dialogowym ustalamy:
· styl poziomy - zbierz oraz pozioma podstawa - lewa krawędź (spowoduje to przesunięcie zdjęć do lewej krawędzi obrazu),
· styl pionowy - wypełnij z góry na dół oraz pionowa podstawa - górna krawędź (spowoduje to równomierne rozmieszczenie widocznych warstw od góry do dołu),
· zaznaczamy wykorzystanie dolnej (niewidocznej) warstwy jako bazy.
Po potwierdzeniu ustalonych parametrów przyciskiem OK, zdjęcia pierwszej kolumny zostaną rozmieszczone zgodnie z naszymi oczekiwaniami. W podobny sposób rozkładamy pozostałe warstwy.
Rysunek 8. Kratka szesnastu zdjęć
4. Spłaszczenie obrazu
Jeśli obraz zawiera zbyt wiele warstw wówczas edycja staje się uciążliwa. Wykonanie niemal każdej operacji wymaga szukania potrzebnej warstwy, zmiany widoczności warstw itd. Operacją odwrotną do dodawania nowych warstw jest spłaszczanie obrazu. Mamy możliwość połączyć ze sobą wszystkie warstwy, warstwy widoczne lub warstwy od bieżącej w dół. Wszystkie powyższe operacje są dostępne w menu kontekstowym okna warstw.
4.1 Ćwiczenie 6
Opierając się na ćwiczeniu 5 wykonaj ilustrację prezentującą szesnaście ilustracji z ćwiczenia 5.
Ponieważ w ćwiczeniu 5 wystąpiło szesnaście rysunków, a teraz mamy wykonać kolejne szesnaście miniatur, zatem umieszczenie każdej z miniatur na osobnej warstwie sprawiłoby, że obraz liczyłby 257 warstw! Wyrównanie tak wielkiej liczby warstw to zadanie dość karkołomne! Znacznie łatwiej wykonać to ćwiczenie przygotowując spłaszczoną wersję ćwiczenia 5. Po otworzeniu pliku xcf będącego wynikiem ćwiczenia 5, wykonujemy operację Obraz | Spłaszcz obraz. Tak otrzymany obraz kopiujemy i wklejamy do otwartego dokumentu. Po wklejeniu czterech identycznych obrazów i równym ich rozłożeniu ponownie wykonujemy operację łączącą warstwy, lecz tym razem łączymy jedynie cztery miniaturki. Należy wyłączyć widoczność tła, po czym wykonać Warstwy | Połącz widoczne warstwy (skrót klawiszowy Ctrl+M). Otrzymaną warstwę kopiujemy i wklejamy trzy razy. Tak otrzymane cztery warstwy (każda z nich jest identyczna i przedstawia cztery miniaturki rysunku z ćwiczenia 5) równo rozkładamy przy pomocy komendy wyrównywania widocznych warstw.
Rysunek 9. Kratka 256 miniatur
5. Efekt cienia
Efekt cienia jest dostępny w menu kontekstowym Filtry | Światło i Cień | Rzucany cień. Efekt ten działa w oparciu o bieżące zaznaczenie. Rzucany cień jest cieniem, jakie rzuca zaznaczenie. Wykonanie efektu cienia powoduje dodanie do rysunku nowej warstwy o nazwie "Drop shadow", na której jest umieszczony cień.
5.1 Ćwiczenie 7
Przygotuj rysunek kwadratu, który rzuca cień.
Po utworzeniu nowego obrazu o białym tle wykonujemy kwadratowe zaznaczenie. Zaznaczenie to wypełniamy kolorem niebieskim. Następnie wybieramy z menu kontekstowego efekt cienia. Rysunek 10 prezentuje otrzymany kwadrat, warstwy obrazu oraz parametry, jakie są dostępne dla efektu cienia.
kwadrat z cieniem
Rysunek 10. Rzucanie cienia
5.2 Ćwiczenie 8
Dysponując pięcioma fotografiami morza przygotuj widokówkę przedstawioną na rysunku 11. Zauważ, że wszystkie zdjęcia rzucają niewielki cień.
Ćwiczenie to jest pewnym rozszerzeniem ćwiczenia 3. Pracę rozpoczynamy więc identycznie jak w ćwiczeniu trzecim i kontynuujemy aż do uzyskania pięciu zdjęć odpowiednio rozmieszczonych. Teraz dokonujemy zaznaczenia białego obszaru dookoła fotografii. Najłatwiej wykonamy to zadanie korzystając z magicznej różdżki (tj. narzędzia o nazwie Zaznaczanie sąsiadujących obszarów; skrót z). Pojedyncze kliknięcie w biały obszar otaczający zdjęcia dokona odpowiedniej selekcji (warstwą aktywną powinno być tło, zaś narzędzie Zaznaczanie sąsiadujących obszarów powinno mieć zaznaczoną opcję Próbkowanie z kanałem alfa i ustalony próg próbkowania około 10). Teraz wykonujemy efekt cienia i widokówka jest gotowa.
Rysunek 11. Widokówka "Fale"
Efekt cienia stanowi przykład operacji, która po wykonaniu dodaje do obrazu warstwę. Innymi przydatnymi efektami tego typu są dodawanie krawędzi, ramki czy siatki do obrazu.
6. Modyfikacja kolorów
Kolejne ważne zastosowanie warstw to modyfikacja kolorów rysunku. Kolorystyka warstw, podobnie jak położenie, może być zmieniana niezależnie.
6.1 Ćwiczenie 9
Przekształć ilustrację z ćwiczenia 2 tak, by każda warstwa miała inny odcień (patrz rysunek 12).
Po otworzeniu rysunku z zadania 2 przystępujemy do modyfikacji kolorów. Operacja Obraz | Kolory | Desaturacja przekształca aktywną warstwę w obraz czarno-biały. Następnie wyświetlamy okno dialogowe zmieniające balans kolorów Obraz | Kolory | Balans kolorów i korzystając z suwaków nadajemy warstwie żądany odcień.
W identyczny sposób postępujemy z następnymi warstwami.
Rysunek 12. Modyfikacja kolorów poszczególnych warstw
7. Nieprzepuszczalność warstwy
Dzięki właściwości o nazwie nieprzepuszczalność warstwy mogą się częściowo przysłaniać. Zmniejszając nieprzepuszczalność spowodujemy, że warstwa stanie się w pewnym stopniu przezroczysta. Najprostszy przykład wykorzystania nieprzepuszczalności to częściowe rozjaśnienie pewnych fragmentów rysunku.
7.1 Ćwiczenie 10
Przygotuj widokówkę "Zima" z ćwiczenia 3 dodając efekty widoczne na rysunku 13.
Zmiany oryginalnej widokówki polegają na wybieleniu oraz zaokrągleniu narożników czterech fotografii znajdujących się w tle.
Rozpocznijmy od wybielenia. Do rysunku dodajemy warstwę białą. Umieszczamy ją poniżej fotografii środkowej, ale ponad fotografiami narożnymi. Jeśli warstwa ta jest widoczna, wówczas przesłania ona fotografie narożne. Jeśli teraz zmniejszymy nieprzepuszczalność dodanej białej warstwy do około 50%, wówczas fotografie narożne staną się widoczne jak za mgłą.
Drugi efekt, zaokrąglenie narożników wymaga zaznaczenia białego obszaru dookoła wszystkich fotografii. Ustalmy widoczność warstw tak, by widoczne były warstwy tło oraz cztery narożne fotografie. Następnie zmieńmy właściwości narzędzia Zaznaczanie sąsiadujących obszarów (należy kliknąć dwukrotnie w ikonę narzędzia - magiczną różdżkę - w oknie głównym GIMPa). We właściwościach narzędzia zaznaczamy opcję Próbkowanie z kanałem alfa oraz ustalamy próg próbkowania na 2.4. Jeśli teraz klikniemy w biały obszar obrazu wówczas selekcja obejmie całą białą przestrzeń pomiędzy fotografiami (upewnijmy się, że aktywną warstwą jest tło oraz usuńmy ewentualne zaznaczenie Ctrl+Shift+A).
Po zaznaczeniu białego obszaru wykonujemy operację wygładzania selekcji o promieniu 30 pikseli (opcja Zaznaczenie | Wygładź), po czym ponownie wyostrzamy zaznaczenie (opcja Zaznaczenie | Wyostrz).
Następnie dodajemy do obrazu nową warstwę i wypełniamy na niej zaznaczenie białym kolorem. Jeśli warstwę umieścimy w stosie warstw pomiędzy fotografią środkową a fotografiami narożnymi, wówczas otrzymamy efekt zaokrąglonych rogów.
Rysunek 13. Nieprzepuszczalność warstw
xantarx