ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 1013 2006 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów, tzw. Konwencja Bazylejska.pdf

12.7.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 190/1

(Akty, których publikacja jest obowiązkowa)

ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 1013/2006 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 14 czerwca 2006 r.

w sprawie przemieszczania odpadów

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

(3) Decyzja Rady 93/98/EWG ( 6 ) dotyczyła zawarcia,

w imieniu Wspólnoty, Konwencji bazylejskiej z dnia

22 marca 1989 r. o kontroli transgranicznego przemie-

szczania i usuwania odpadów niebezpiecznych ( 7 ), której

Wspólnota jest stroną od 1994 r. Przyjmując rozporzą-

dzenie (EWG) nr 259/93, Rada ustanowiła przepisy

dotyczące ograniczania i kontroli takiego przemieszczania,

między innymi w celu dostosowania istniejącego wspólno-

towego systemu nadzoru i kontroli przemieszczania

odpadów do wymogów Konwencji bazylejskiej.

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

w szczególności jego art. 175 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno--

Społecznego ( 1 ),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu ( 2 ),

(4) Decyzja Rady 97/640/WE ( 8 ) dotyczyła zatwierdzenia

w imieniu Wspólnoty zmiany do Konwencji bazylejskiej,

ustanowionej w decyzji III/1 Konferencji Stron. Na mocy tej

zmiany wszelki wywóz z państw wymienionych w aneksie

VII do Konwencji odpadów niebezpiecznych przeznaczo-

nych do unieszkodliwiania do państw niewymienionych

w tym aneksie został zakazany, podobnie jak, ze skutkiem

od dnia 1 stycznia 1998 r., wywóz odpadów niebezpiecz-

nych, określonych w art. 1 ust. 1 lit. a) Konwencji, które są

przeznaczone do odzysku. Rozporządzenie (EWG) nr 259/

93 zostało odpowiednio zmienione rozporządzeniem Rady

(WE) nr 120/97 ( 9 ).

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Głównym i najważniejszym celem i przedmiotem niniej-

szego rozporządzenia jest ochrona środowiska, a jego

wpływ na handel międzynarodowy ma jedynie uboczny

charakter.

Rozporządzenie Rady (EWG) nr 259/93 z dnia 1 lutego

1993 r. w sprawie nadzoru i kontroli przemieszczania

odpadów w obrębie, do Wspólnoty Europejskiej oraz poza

jej obszar ( 3 ) zostało już kilkakrotnie w znaczącym stopniu

zmienione i wymaga dalszych zmian. Konieczne jest

w szczególności włączenie do tego rozporządzenia treści

decyzji Komisji 94/774/WE z dnia 24 listopada 1994 r.

dotyczącej standardowego listu przewozowego określo-

nego w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 259/93 ( 4 ) oraz

decyzji Komisji 1999/412/WE z dnia 3 czerwca 1999 r.

dotyczącej kwestionariusza w związku z obowiązkiem

sprawozdawczym Państw Członkowskich zgodnie z art. 41

ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 259/93 ( 5 ). Dlatego

też dla zapewnienia większej jasności przepisów rozporzą-

dzenie (EWG) nr 259/93 powinno zostać zastąpione.

(2)

(5) Mając na względzie fakt, że Wspólnota zatwierdziła decyzję

C(2001)107/Final Rady OECD dotyczącą zmiany decyzji

OECD C(92)39/Final w sprawie kontroli transgranicznego

przemieszczania odpadów przeznaczonych do odzysku

(decyzja OECD), w celu ujednolicenia wykazów odpadów

z Konwencją bazylejską i zmiany niektórych innych

wymagań, konieczne jest włączenie treści tej decyzji do

prawa wspólnotowego.

( 1 ) Dz.U. C 108 z 30.4.2004, str. 58.

( 2 ) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 19 listopada 2003 r. (Dz.U.

C 87 E z 7.4.2004, str. 281), wspólne stanowisko Rady z dnia

24 czerwca 2005 r. (Dz.U. C 206 E z 23.8.2005, str. 1), stanowisko

Parlamentu Europejskiego z dnia 25 października 2005 r.

(dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz

decyzja Rady z dnia 29 maja 2006 r.

( 3 ) Dz.U. L 30 z 6.2.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione

rozporządzeniem Komisji

(6) Wspólnota podpisała Konwencję sztokholmską z dnia

22 maja 2001 r. w sprawie trwałych zanieczyszczeń

organicznych.

( 6 ) Dz.U. L 39 z 16.2.1993, str. 1.

( 7 ) Dz.U. L 39 z 16.2.1993, str. 3.

( 8 ) Dz.U. L 272 z 4.10.1997, str. 45.

( 9 ) Dz.U. L 22 z 24.1.1997, str. 14.

(WE) nr 2557/2001 (Dz.U. L 349

z 31.12.2001, str. 1).

( 4 ) Dz.U. L 310 z 3.12.1994, str. 70.

( 5 ) Dz.U. L 156 z 23.6.1999, str. 37.

L 190/2

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

12.7.2006

(14) W przypadku przemieszczania odpadów przeznaczonych

do unieszkodliwiania oraz przeznaczonych do odzysku

odpadów, niewymienionych w załączniku III, IIIA lub IIIB,

właściwe jest zapewnienie optymalnego nadzoru i kontroli

poprzez wymóg uzyskania uprzedniej pisemnej zgody na

takie przemieszczenie. Taka procedura powinna z kolei

wiązać się z uprzednim zgłoszeniem, które umożliwi

właściwym organom uzyskanie odpowiednich informacji

i podjęcie wszelkich koniecznych środków dla ochrony

zdrowia ludzi i środowiska. Powinno to również umożliwić

tym organom wnoszenie uzasadnionych sprzeciwów

wobec takiego przemieszczenia.

Istotne jest zorganizowanie i uregulowanie nadzoru

i kontroli przemieszczania odpadów w sposób, który

uwzględnia potrzebę zachowania, ochrony i poprawy

jakości środowiska i zdrowia ludzi oraz który sprzyja

bardziej jednolitemu stosowaniu tego rozporządzenia na

całym obszarze Wspólnoty.

(7)

Istotne jest również uwzględnienie wymogu określonego

w art. 4 ust. 2 lit. d) Konwencji bazylejskiej stanowiącego,

że przemieszczanie odpadów niebezpiecznych będzie

ograniczone do minimum zgodnego z bezpieczną dla

środowiska i skuteczną gospodarką takimi odpadami.

(8)

(15) W przypadku przemieszczania odpadów przeznaczonych

do odzysku, wymienionych w załączniku III, IIIA lub IIIB,

właściwe jest zapewnienie minimalnego poziomu nadzoru

i kontroli poprzez wymóg, aby takim przemieszczeniom

towarzyszyły określone informacje.

Ponadto istotne jest uwzględnienie prawa każdej ze stron

Konwencji bazylejskiej, wynikające z jej art. 4 ust. 1, do

wprowadzenia zakazu przywozu odpadów niebezpiecz-

nych lub odpadów wymienionych w aneksie II do tej

Konwencji.

(9)

(10) Przemieszczanie odpadów wytworzonych przez siły

zbrojne lub organizacje pomocowe powinno zostać

wyłączone z zakresu niniejszego rozporządzenia

w przypadku przywozu na obszar Wspólnoty

w określonych sytuacjach (w tym w razie tranzytu

wewnątrz Wspólnoty, kiedy odpady są wprowadzane do

Wspólnoty). W odniesieniu do przemieszczania takich

odpadów powinny być przestrzegane wymogi wynikające

z prawa międzynarodowego oraz z umów międzynarodo-

wych. W takich przypadkach właściwy organ tranzytu

i właściwy organ miejsca przeznaczenia na terytorium

Wspólnoty powinny zostać z wyprzedzeniem poinformo-

wane o przemieszczeniu odpadów i ich przeznaczeniu.

(16) Mając na względzie potrzebę jednolitego stosowania

niniejszego rozporządzenia i prawidłowego funkcjonowa-

nia rynku wewnętrznego, w celu zapewnienia skuteczności

konieczne jest wymaganie, aby zgłoszenia były rozpatry-

wane przez właściwy organ przemieszczenia.

Istotne jest również uproszczenie systemu gwarancji

finansowych lub równoważnego ubezpieczenia.

(17)

(18) Uwzględniając odpowiedzialność wytwórców odpadów za

racjonalne ekologicznie gospodarowanie odpadami, doku-

menty zgłoszenia oraz przesyłania przy przemieszczaniu

odpadów powinny być, jeśli to możliwe, wypełniane przez

wytwórców odpadów.

(11) Konieczne jest uniknięcie powielania rozporządzenia (WE)

nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia

3 października 2002 r. ustanawiającego przepisy sanitarne

dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego

nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi ( 1 ), które już

zawiera przepisy dotyczące wszystkich aspektów dotyczą-

cych przesyłki, wyboru trasy i przesyłania (gromadzenia,

transportu, przeładunku, przetwarzania, wykorzystywania,

odzyskiwania i unieszkodliwiania, prowadzenia dokumen-

tacji, dokumentów towarzyszących oraz możliwości śle-

dzenia) produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego

w obrębie Wspólnoty, do Wspólnoty oraz poza jej obszar.

(19) Konieczne jest stworzenie proceduralnych środków ochron-

nych dla zgłaszającego, zarówno w interesie pewności

prawnej, jak i w celu zapewnienia jednolitego stosowania

niniejszego rozporządzenia oraz prawidłowego funkcjono-

wania rynku wewnętrznego.

(20) W przypadku przemieszczeń odpadów do unieszkodliwie-

nia Państwa Członkowskie powinny przestrzegać zasad

bliskości, priorytetu dla odzysku odpadów

i samowystarczalności na poziomie wspólnotowym

i krajowym, zgodnie z dyrektywą 2006/12/WE Parlamentu

Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie

odpadów ( 2 ), poprzez stosowanie zgodnie z Traktatem

środków polegających na całkowitym lub częściowym

zakazie takiego przemieszczania odpadów albo systema-

tycznym zgłaszaniu wobec niego sprzeciwu. Należy

również wziąć pod uwagę wymóg określony

w dyrektywie 2006/12/WE, zgodnie z którą Państwa

Członkowskie mają stworzyć odpowiednią zintegrowaną

sieć instalacji unieszkodliwiania odpadów w celu umożli-

wienia Wspólnocie jako całości osiągnięcia samowystar-

czalności w zakresie unieszkodliwiania odpadów,

a Państwom Członkowskim indywidualne zmierzanie do

tego celu, z uwzględnieniem warunków geograficznych lub

potrzeby stworzenia specjalistycznych instalacji dla okreś-

lonych

(12) Do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia

Komisja powinna złożyć sprawozdanie na temat związku

pomiędzy istniejącymi przepisami sektorowymi dotyczą-

cymi zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz

przepisami niniejszego rozporządzenia oraz przedłożyć

do tego dnia wszelkie propozycje konieczne do dostoso-

wania tych przepisów do niniejszego rozporządzenia

w celu osiągnięcia równoważnego poziomu kontroli.

(13) Pomimo iż nadzór i kontrola przemieszczania odpadów

w obrębie Państwa Członkowskiego jest sprawą tego

Państwa Członkowskiego, krajowe uregulowania dotyczące

przemieszczania odpadów powinny uwzględniać potrzebę

spójności z przepisami wspólnotowymi w celu zapewnienia

wysokiego poziomu ochrony środowiska i zdrowia ludzi.

rodzajów odpadów.

Państwa

Członkowskie

( 1 ) Dz.U. L 273 z 10.10.2002, str. 1. Rozporządzenie ostatnio

zmienione rozporządzeniem Komisji

(WE) nr 416/2005 (Dz.U.

L 66 z 12.3.2005, str. 10).

( 2 ) Dz.U. L 114 z 27.4.2006, str. 9.

12.7.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 190/3

powinny być również w stanie zapewnić, by w instalacjach

zagospodarowania odpadów objętych dyrektywą Rady

96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotyczącą

zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich

kontroli ( 1 ) stosowane były najlepsze dostępne techniki

określone w tej dyrektywie, zgodnie z warunkami pozwo-

lenia dla instalacji, a odpady były przetwarzane zgodnie

z obowiązującymi normami ochrony środowiska dotyczą-

cymi

Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych

(UNECE) o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa

w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości

w sprawach dotyczących środowiska z dnia 25 czerwca

1998 r. (Konwencja z Aarhus) odpowiednie właściwe

organy podawały we właściwy sposób do wiadomości

publicznej informacje dotyczące zgłoszeń przemieszczeń,

jeżeli informacje takie nie są poufne zgodnie z przepisami

wspólnotowymi i krajowymi.

unieszkodliwiania

odpadów,

określonymi

w przepisach wspólnotowych.

(24) Należy ustanowić obowiązek, aby odpady, których prze-

mieszczanie nie może zostać zakończone zgodnie

z planem, były zabierane z powrotem do państwa

przemieszczenia bądź odzyskiwane albo unieszkodliwiane

w inny sposób.

(21) W przypadku przemieszczania odpadów przeznaczonych

do odzysku Państwa Członkowskie powinny być w stanie

zapewnić, by w instalacjach zagospodarowania odpadów

objętych dyrektywą 96/61/WE stosowane były najlepsze

dostępne techniki określone w tej dyrektywie, zgodnie

z warunkami pozwolenia dla instalacji. Państwa Członkow-

skie powinny również być w stanie zapewnić, by odpady

były przetwarzane zgodnie z obowiązującymi normami

ochrony środowiska dotyczącymi odzysku odpadów okreś-

lonymi w przepisach wspólnotowych oraz by przy

uwzględnieniu art. 7 ust. 4 dyrektywy 2006/12/WE odpady

były przetwarzane zgodnie z planami gospodarki odpa-

dami ustanowionymi zgodnie z tą dyrektywą w celu

zapewnienia wykonania wiążących zobowiązań w zakresie

odzysku lub recyklingu, przewidzianych w przepisach

wspólnotowych.

(25) Należy również wprowadzić obowiązek wobec osoby,

której działanie leży u źródła nielegalnego przemieszczania

odpadów, zapewnienia powrotu przedmiotowych odpadów

lub dokonania innych uzgodnień w celu odzysku lub

unieszkodliwienia tych odpadów. W przypadku niedopeł-

nienia tego obowiązku odpowiednio właściwe organy

wysyłki lub właściwe organy miejsca przeznaczenia

powinny interweniować samodzielnie.

(26) W celu ochrony środowiska w objętych nim państwach

konieczne jest wyjaśnienie zakresu obowiązywania zakazu

wywozu ze Wspólnoty wszelkich odpadów przeznaczo-

nych do unieszkodliwiania w państwach trzecich, innych

niż państwa EFTA (Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego

Handlu), ustanowionego zgodnie z Konwencją bazylejską.

(22) Opracowanie na poziomie Wspólnoty obowiązkowych

wymogów dotyczących instalacji unieszkodliwiania lub

odzysku odpadów oraz przetwarzania określonych mate-

riałów odpadowych, w uzupełnieniu istniejących przepisów

prawa wspólnotowego, może przyczynić się do zapewnie-

nia wysokiego poziomu ochrony środowiska w całej

Wspólnocie, wspomóc tworzenie równych warunków

prowadzenia działalności w zakresie recyklingu i pomóc

w zapewnieniu, by rozwój żywotnego ekonomicznie rynku

wewnętrznego w zakresie recyklingu nie był utrudniony.

Istnieje w związku z tym potrzeba opracowania wspólno-

towych równych warunków prowadzenia działalności

w zakresie recyklingu poprzez zastosowanie,

w odpowiednich przypadkach, wspólnych norm

w niektórych obszarach, w tym w odniesieniu do surowców

wtórnych, w celu poprawienia jakości recyklingu. Komisja

powinna przedstawić, w odpowiednich przypadkach,

wnioski w sprawie takich norm dla niektórych rodzajów

odpadów i niektórych instalacji prowadzących recykling,

tak szybko, jak jest to wykonalne, w oparciu o dalszą

analizę strategii gospodarowania odpadami oraz przy

uwzględnieniu istniejących przepisów wspólnotowych oraz

przepisów obowiązujących w Państwach Członkowskich.

W tym czasie powinno być możliwe, pod pewnymi

warunkami, zgłaszanie sprzeciwów wobec planowanego

przemieszczania odpadów, jeśli związany z nimi odzysk nie

byłby zgodny z przepisami państwa wysyłki dotyczącymi

odzysku odpadów. W tym czasie Komisja powinna również

monitorować sytuację, zwracając uwagę na możliwe

niepożądane przemieszczenia odpadów do nowych Państw

Członkowskich oraz, w razie konieczności, zgłaszać

odpowiednie wnioski dotyczące postępowania w takich

sytuacjach.

(27) Państwa, które są stronami Porozumienia o Europejskim

Obszarze Gospodarczym, mogą przyjąć procedury kon-

trolne przewidziane w odniesieniu do przemieszczania

odpadów w obrębie Wspólnoty.

(28) W celu ochrony środowiska w objętych nim państwach

konieczne jest również wyjaśnienie zakresu obowiązywania

zakazu wywozu ze Wspólnoty odpadów niebezpiecznych

przeznaczonych do odzysku w państwie, którego nie

obowiązuje decyzja OECD, ustanowionego zgodnie

z Konwencją bazylejską. W szczególności konieczne jest

usunięcie wątpliwości dotyczących wykazu odpadów, do

których ten zakaz ma zastosowanie, oraz zapewnienie, że

wykaz ten obejmuje również odpady wymienione

w aneksie II do Konwencji bazylejskiej, to jest odpady

z gospodarstw domowych oraz pozostałości ze spopielania

odpadów z gospodarstw domowych.

(29) Szczególne uzgodnienia dotyczące wywozu odpadów,

innych niż odpady niebezpieczne, przeznaczonych do

odzysku w państwach, do których decyzja OECD nie ma

zastosowania, powinny zostać utrzymane oraz powinny

zostać uproszczone w późniejszym terminie.

(30) Przywóz do Wspólnoty odpadów do unieszkodliwienia

powinien być dozwolony, jeśli państwo wywozu jest Stroną

Konwencji bazylejskiej. Przywóz do Wspólnoty odpadów

do odzysku powinien być dozwolony, jeśli państwo

wywozu jest jednym z państw, do których ma zastosowanie

decyzja OECD lub jest Stroną Konwencji bazylejskiej.

W innych przypadkach przywóz powinien być jednak

możliwy tylko wtedy, gdy państwo wywozu jest związane

dwustronną lub wielostronną umową albo porozumieniem

zgodnym z przepisami wspólnotowymi oraz zgodnym

z art. 11 Konwencji bazylejskiej, poza przypadkami, gdy nie

(23) Od Państw Członkowskich powinno wymagać się zapew-

nienia, by zgodnie z Konwencją Europejskiej Komisji

( 1 ) Dz.U. L 257 z 10.10.1996, str. 26. Dyrektywa ostatnio zmieniona

rozporządzeniem (WE) nr 166/2006 Parlamentu Europejskiego

i Rady (Dz.U. L 33 z 4.2.2006, str. 1).

L 190/4

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

12.7.2006

jest to możliwe w sytuacjach kryzysów, przywracania

pokoju, utrzymywania pokoju lub podczas wojny.

racjonalnego ekologicznie gospodarowania odpadami,

należy promować wymianę informacji, wspólną odpowie-

dzialność oraz współdziałanie między Wspólnotą oraz jej

Państwami Członkowskimi i państwami trzecimi.

(31) Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane zgodnie

z międzynarodowym prawem morza.

(37) Niektóre załączniki do niniejszego rozporządzenia

powinny zostać przyjęte przez Komisję zgodnie

z procedurą przewidzianą w art. 18 ust. 3 dyrektywy

2006/12/WE. Procedura ta powinna również mieć zasto-

sowanie w przypadku zmian załączników wynikających z

postępu naukowo-technicznego, do zmian w odpowiednich

przepisach wspólnotowych lub w przypadkach zdarzeń

związanych z decyzją OECD lub Konwencją bazylejską oraz

innymi podobnymi konwencjami i umowami międzynaro-

dowymi.

(32) Niniejsze rozporządzenie powinno odzwierciedlać zasady

dotyczące wywozu i przywozu odpadów z i do krajów

i terytoriów zamorskich, określone w decyzji Rady

2001/822/WE z dnia 27 listopada 2001 r. w sprawie

stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich ze Wspól-

notą Europejską

(„Decyzja o Stowarzyszeniu Zamor-

skim”) ( 1 ).

(33) Powinny zostać podjęte niezbędne kroki w celu zapewnie-

nia, zgodnego z dyrektywą 2006/12/WE i innymi prze-

pisami wspólnotowymi w sprawie odpadów, gospo-

darowania odpadami przesyłanymi w obrębie Wspólnoty

oraz przywożonymi do Wspólnoty bez powodowania

niebezpieczeństwa dla zdrowia ludzi i bez stosowania

procesów albo metod, które mogą szkodzić środowisku

przez cały okres przemieszczania, w tym odzysku lub

unieszkodliwienia w państwie przeznaczenia. W przypadku

wywozu z obszaru Wspólnoty odpadów nieobjętych

zakazem powinny zostać podjęte wysiłki w celu zapewnie-

nia, by odpadami gospodarowano w sposób racjonalny

ekologicznie przez cały okres przemieszczania, w tym

odzysku lub unieszkodliwiania w państwie trzecim będą-

cym państwem przeznaczenia. Instalacje, do których

kierowane są odpady, powinny działać zgodnie

z normami ochrony zdrowia ludzi i środowiska, które

w szerokim zakresie są równoważne z ustanowionymi

w przepisach wspólnotowych. Należy sporządzić wykaz

niewiążących wytycznych zawierających wskazówki doty-

czące racjonalnego ekologicznie gospodarowania odpa-

dami.

(38) Przygotowując instrukcje dotyczące wypełniania dokumen-

tów zgłoszenia oraz przesyłania, które zostaną określone

w załączniku IC, Komisja, uwzględniając decyzję OECD

i Konwencję bazylejską, powinna wskazać między innymi,

że – o ile to możliwe – dokumenty zgłoszenia oraz

przesyłania powinny liczyć dwie strony oraz powinna

wskazać dokładne terminy składania dokumentów zgło-

szenia oraz przesyłania, określonych w załącznikach IA i IB,

uwzględniając załącznik II. Dodatkowo, jeśli terminologia

i wymagania zawarte w decyzji OECD, Konwencji

bazylejskiej oraz w niniejszym rozporządzeniu są różne,

poszczególne wymagania należy wyjaśnić.

(39) Przy rozpatrywaniu, które mieszaniny odpadów należy

dodać do załącznika IIIA, powinny zostać uwzględnione

między innymi następujące informacje: właściwości odpa-

dów, takie jak ewentualne cechy niebezpieczne, zdolność

zanieczyszczania oraz ich stan skupienia; aspekty gospo-

darowania odpadami, takie jak technologiczne możliwości

odzysku odpadów oraz korzyści środowiskowe wynikające

z odzysku, w tym rozważenie, czy nie zostanie zagrożone

racjonalne ekologiczne gospodarowanie odpadami. Komi-

sja podejmuje działania w celu zakończenia prac nad tym

załącznikiem, o ile to możliwe—przed datą wejścia w życie

niniejszego rozporządzenia i wykona to zadanie najpóźniej

w terminie sześciu miesięcy od tej daty.

(34) Państwa Członkowskie powinny przekazywać Komisji

informacje dotyczące wdrażania niniejszego rozporządze-

nia, zarówno w drodze sprawozdań składanych do

Sekretariatu Konwencji bazylejskiej,

jak i na podstawie

oddzielnego kwestionariusza.

(40) Dodatkowe środki związane z wdrożeniem niniejszego

rozporządzenia powinny również zostać przyjęte przez

Komisję zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 18 ust. 3

dyrektywy 2006/12/WE. Powinny one obejmować sposób

obliczania wysokości gwarancji finansowej lub równoważ-

nego ubezpieczenia, nad którym Komisja powinna zakoń-

czyć prace w miarę możliwości przed datą rozpoczęcia

stosowania niniejszego rozporządzenia.

(35) Konieczne jest zapewnienie bezpiecznej i dostosowanej do

potrzeb środowiska rozbiórki statków w celu ochrony

zdrowia ludzkiego i środowiska. Ponadto należy odnoto-

wać, że statek może zostać uznany za odpad zgodnie z

art. 2 Konwencji bazylejskiej, a jednocześnie według innych

przepisów prawa międzynarodowego – może być uważany

za statek. Należy przypomnieć, że trwają prace obejmujące

współpracę międzyagencyjną pomiędzy Międzynarodową

Organizacją Pracy (MOP), Międzynarodową Organizacją

Morską (IMO) i Sekretariatem Konwencji bazylejskiej nad

wprowadzeniem na poziomie światowym obowiązkowych

zapewniających efektywne i skuteczne rozwiązanie prob-

lemu demontażu statków.

(41) Środki konieczne do wdrożenia niniejszego rozporzą-

dzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady

1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą

warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyzna-

nych Komisji ( 2 ).

(36) Skuteczna współpraca międzynarodowa w zakresie kontroli

przemieszczania odpadów ma kluczowe znaczenie dla

zapewnienia, że takie przemieszczania odpadów niebez-

piecznych podlegają kontroli. Mając na celu zapewnienie

(42) Zważywszy, że cel niniejszego rozporządzenia, to jest

zapewnienie ochrony środowiska podczas przemieszczania

odpadów, nie może zostać w sposób wystarczający

( 1 ) Dz.U. L 314 z 30.11.2001, str. 1.

( 2 ) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

12.7.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 190/5

osiągnięty przez Państwa Członkowskie, natomiast z uwagi

na jego rozmiary i skutki możliwe jest lepsze jego

osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może

podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości okreś-

loną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności

określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie

wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego

celu,

przemieszczenia, które podlegają wymogom w zakresie

zezwoleń wynikającym z rozporządzenia (WE) nr 1774/

2002;

przemieszczanie odpadów, o których mowa w art. 2 ust. 1

lit. b) pkt ii), iv) i v) dyrektywy 2006/12/WE, jeżeli

przemieszczenia takie są już objęte innym wspólnotowym

aktem prawnym zawierającym podobne przepisy;

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

przemieszczanie odpadów z Antarktydy do Wspólnoty

zgodnie z wymogami Protokołu w sprawie ochrony

środowiska naturalnego do Układu w sprawie Antarktydy

z roku 1991;

TYTUŁ I

ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

przywóz do Wspólnoty odpadów wytwarzanych przez siły

zbrojne lub organizacje pomocowe podczas sytuacji

kryzysowych oraz operacji przywracania i utrzymywania

pokoju, jeżeli odpady te przesyłane są przez dane siły

zbrojne lub organizacje pomocowe lub w ich imieniu,

bezpośrednio lub pośrednio do państwa przeznaczenia.

W takich przypadkach wszystkie właściwe organy tranzytu

oraz właściwe organy miejsca przeznaczenia na terytorium

Wspólnoty są z wyprzedzeniem zawiadamiane

o przemieszczaniu oraz o miejscu przeznaczenia odpadów.

Artykuł 1

Zakres stosowania

1. Niniejsze rozporządzenie określa procedury i systemy

kontroli w zakresie przemieszczania odpadów, w zależności od

pochodzenia, przeznaczenia i trasy przemieszczania odpadów,

rodzaju przesyłanych odpadów oraz przewidzianego trybu

postępowania z odpadami w miejscu przeznaczenia.

Przemieszczanie tranzytem przez obszar Wspólnoty odpadów

z Antarktydy do państw nienależących do Wspólnoty podlega

przepisom art. 36 i 49.

2. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do przemie-

szczania odpadów:

Przemieszczanie odpadów wyłącznie w granicach Państwa

Członkowskiego podlega jedynie przepisom art. 33.

pomiędzy Państwami Członkowskimi, na terytorium

Wspólnoty lub z tranzytem przez państwa trzecie;

Artykuł 2

przywożonych do Wspólnoty z państw trzecich;

Definicje

wywożonych ze Wspólnoty do państw trzecich;

Do celów niniejszego rozporządzenia:

przewożonych w ramach tranzytu przez terytorium

Wspólnoty, na trasie z oraz do państw trzecich.

„odpady” są zdefiniowane zgodnie z art. 1 ust. 1

lit. a) dyrektywy 2006/12/WE;

3. Z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia wyłącza

się:

„odpady niebezpieczne” są zdefiniowane zgodnie z art. 1

ust. 4 dyrektywy Rady 91/689/EWG z dnia 12 grudnia

1991 r. w sprawie odpadów niebezpiecznych ( 2 );

wyładowywanie na wybrzeżu odpadów, w tym ścieków

i pozostałości, wytworzonych w trakcie normalnej eks-

ploatacji statków i platform przybrzeżnych, pod warun-

kiem że odpady te podlegają wymogom określonym

w Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczy-

szczaniu morza przez statki z 1973 r., zmodyfikowanej

przez protokół z 1978 r. do tej konwencji (Marpol 73/78)

lub wymogom określonym w innych wiążących dokumen-

tach międzynarodowych;

„mieszanina odpadów” oznacza odpady powstałe w wyniku

celowego lub przypadkowego wymieszania dwóch lub

więcej rodzajów odpadów, która to mieszanina nie została

zaliczona do żadnej z kategorii w załącznikach III, IIIB, IV

i IVA. Odpady w pojedynczym przemieszczeniu, obejmu-

jącym dwa lub więcej rodzajów odpadów transportowa-

nych osobno, nie są uważane za mieszaninę odpadów;

odpady wytwarzane na pokładach pojazdów, pociągów,

statków powietrznych i pływających, chyba że odpady takie

są wyładowywane w celu ich odzysku lub unieszkodliwie-

nia;

„unieszkodliwianie” jest zdefiniowane zgodnie z art. 1 ust. 1

lit. e) dyrektywy 2006/12/WE;

„unieszkodliwianie przejściowe” oznacza procesy uniesz-

kodliwiania D 13 do D 15 określone w załączniku IIA do

dyrektywy 2006/12/WE;

przemieszczanie odpadów radioaktywnych, określonych

w art. 2 dyrektywy Rady 92/3/Euratom z dnia 3 lutego

1992 r. w sprawie nadzoru i kontroli przesyłania odpadów

radioaktywnych między Państwami Członkowskimi oraz

do Wspólnoty i poza jej obszar ( 1 );

„odzysk” jest zdefiniowany zgodnie z art. 1 ust. 1

lit. f) dyrektywy 2006/12/WE;

( 2 ) Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 20. Dyrektywa zmieniona dyrektywą

94/31/WE (Dz.U. L 168 z 2.7.1994, str. 28).

( 1 ) Dz.U. L 35 z 12.2.1992, str. 24.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: